Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
(สดด.31:1-4)
71 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ลี้ภัยในพระองค์
ขออย่าให้ข้าพระองค์อับอายเลย
2 ขอทรงช่วยและปลดปล่อยข้าพระองค์ในความชอบธรรมของพระองค์
ขอทรงเอียงพระกรรณสดับฟังและช่วยกู้ข้าพระองค์
3 ขอทรงเป็นศิลาให้ข้าพระองค์เข้าลี้ภัย
ซึ่งข้าพระองค์สามารถเข้าพักพิงได้เสมอ
ขอทรงบัญชาให้ช่วยกู้ข้าพระองค์
เพราะพระองค์ทรงเป็นศิลาและเป็นป้อมปราการของข้าพระองค์
4 ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นจากมือของคนชั่ว
พ้นจากเงื้อมมือของเหล่าคนโหดร้ายทารุณ
5 ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต เพราะพระองค์ทรงเป็นความหวังของข้าพระองค์
เป็นความมั่นใจของข้าพระองค์มาตั้งแต่เยาว์วัย
6 ข้าพระองค์พึ่งพาพระองค์มาตั้งแต่เกิด
พระองค์ทรงนำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์มารดา
ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ตลอดไป
เยรูซาเล็มถูกล้อม
6 “วิ่งหนีเอาชีวิตรอดเถิด ชาวเบนยามินเอ๋ย!
จงหนีจากเยรูซาเล็ม!
จงเป่าแตรในเทโคอา!
ส่งสัญญาณขึ้นเหนือเบธฮัคเคเรม!
เพราะภัยพิบัติโผล่ขึ้นมาจากทางเหนือ
เป็นหายนะร้ายแรง
2 เราจะทำลายธิดาแห่งศิโยน[a]
ผู้งดงามและบอบบางเหลือเกิน
3 คนเลี้ยงแกะและฝูงสัตว์ของเขาจะมาต่อสู้เธอ
พวกเขาจะตั้งเต็นท์ล้อมเมือง
แต่ละคนเลี้ยงสัตว์ของเขา”
4 “จงเตรียมทำศึกกับศิโยน!
จงลุกขึ้น ให้เราบุกโจมตียามเที่ยงวัน!
แต่อนิจจา กลางวันคล้อยลงแล้ว
และร่มเงาของยามเย็นทอดยาว
5 ดังนั้นจงลุกขึ้น ให้เราโจมตีตอนกลางคืน
และทำลายป้อมปราการต่างๆ เสีย!”
6 พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“จงโค่นต้นไม้
แล้วก่อเชิงเทินเพื่อสู้กับเยรูซาเล็ม
กรุงนี้ต้องถูกลงโทษ
เพราะเต็มไปด้วยการกดขี่ข่มเหง
7 ดั่งบ่อน้ำปล่อยน้ำไหลออกมา
กรุงนี้ก็ได้ปล่อยความชั่วร้ายออกมา
ความทารุณอำมหิตและการทำลายล้างดังกระหึ่มในเมืองนี้
ความเจ็บป่วยและบาดแผลของมันมีอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
8 เยรูซาเล็มเอ๋ย จงรับการเตือน
มิฉะนั้นเราจะเบือนหน้าหนีจากเจ้า
และทำให้ดินแดนของเจ้าถูกทิ้งร้าง
จนไม่มีใครอยู่อาศัยได้”
9 พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“แม้แต่ชนอิสราเอลที่เหลืออยู่เพียงหยิบมือก็ต้องถูกทำลายซ้ำ
เหมือนคนเก็บองุ่น
ตรวจดูองุ่นแต่ละเถา
เพื่อเก็บพวกที่คลาดสายตาไป”
10 จะให้ข้าพเจ้าพูดและเตือนใครได้?
ใครจะฟังข้าพเจ้า?
หูของพวกเขาถูกอุด[b]
พวกเขาจึงไม่ได้ยิน
พระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าระคายหูของพวกเขา
พวกเขาจึงไม่อยากฟัง
11 แต่พระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็สุมอยู่ที่ข้าพเจ้า
สุดที่ข้าพเจ้าจะอัดอั้นไว้
“จงระบายออกมาเหนือเด็กๆ ตามท้องถนน
เหนือกลุ่มคนหนุ่มที่มาชุมนุมกัน
ทั้งสามีและภรรยาก็ไม่เว้น
รวมถึงคนเฒ่าคนแก่ที่ร่วงโรยไป
12 บ้านเรือนของเขาจะตกเป็นของคนอื่น
พร้อมทั้งที่นาและภรรยา
เมื่อเรายื่นมือออก
ต่อสู้ประชากรที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้
13 “ตั้งแต่ผู้น้อยที่สุดจนถึงผู้ใหญ่ที่สุด
ล้วนโลภมุ่งกำไร
พวกผู้เผยพระวจนะและปุโรหิตก็ไม่ต่างกัน
ล้วนโกหกหลอกลวง
14 พวกเขาทำแผลให้ประชากรของเรา
ราวกับว่าไม่สาหัสรุนแรงเท่าไร
พวกเขากล่าวว่า ‘สันติสุข สันติสุข’
ทั้งๆ ที่ไม่มีสันติสุข
15 พวกเขาละอายใจในความประพฤติอันน่าขยะแขยงของตนบ้างหรือเปล่า?
เปล่าเลย พวกเขาไม่ละอายสักนิด
ไม่รู้เลยว่าการมียางอายนั้นเป็นอย่างไร
ฉะนั้นพวกเขาจะล้มลงในหมู่ผู้ที่ล้มลง
เขาจะตกต่ำลงเมื่อเราลงโทษเขา”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น
16 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“จงยืนที่ทางแพร่งและมองดู
จงถามถึงหนทางโบราณ
จงถามหาหนทางที่ดีและดำเนินในทางนั้น
แล้วเจ้าจะพบการพักสงบสำหรับจิตใจของเจ้า
แต่เจ้าพูดว่า ‘เราจะไม่ยอมเดินทางสายนั้น’
17 เราตั้งยามไว้เหนือเจ้าและกล่าวว่า
‘ฟังเสียงแตรเถิด!’
แต่เจ้าพูดว่า ‘เราจะไม่ฟัง’
18 ฉะนั้นจงฟังให้ดี ประชาชาติทั้งหลาย
เหล่าพยานเอ๋ย
จงสังเกตสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเขา
19 แผ่นดินโลกเอ๋ย จงฟังเถิด
เรากำลังนำภัยพิบัติมาเหนือชนชาตินี้
เป็นผลจากแผนชั่วของพวกเขาเอง
เพราะพวกเขาไม่ยอมฟังถ้อยคำของเรา
และได้ละทิ้งบทบัญญัติของเรา
3 ท่านทั้งหลายจงใคร่ครวญถึงพระองค์ผู้ทรงทนการต่อต้านเช่นนั้นจากคนบาป เพื่อว่าท่านจะได้ไม่อ่อนล้าและท้อแท้ใจ
พระเจ้าทรงตีสอนบุตรของพระองค์
4 ในการขับเคี่ยวกับบาป ท่านยังไม่ได้ต่อสู้จนถึงกับหลั่งเลือด 5 และท่านได้ลืมถ้อยคำให้กำลังใจซึ่งมีมาถึงท่านในฐานะบุตรว่า
“ลูกเอ๋ย อย่าละเลยการตีสอนขององค์พระผู้เป็นเจ้า
อย่าท้อใจเมื่อพระองค์ทรงตำหนิท่าน
6 เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตีสอนผู้ที่พระองค์ทรงรัก
และทรงลงโทษทุกคนที่ทรงรับเป็นบุตร”[a]
7 จงทนความทุกข์ยากโดยถือเสมือนว่าเป็นการตีสอน พระเจ้าทรงปฏิบัติต่อท่านในฐานะบุตร เพราะบุตรคนไหนบ้างที่บิดาไม่เคยตีสอน? 8 หากท่านไม่ถูกตีสอน (และทุกคนได้รับการตีสอน) ท่านก็เป็นบุตรนอกกฎหมายและไม่ใช่บุตรแท้ 9 ยิ่งไปกว่านั้นเราทั้งปวงล้วนมีบิดาซึ่งเป็นมนุษย์ผู้ตีสอนเราและเราเคารพนับถือท่านที่ทำเช่นนั้น ยิ่งกว่านั้นสักเพียงใดที่เราควรอยู่ในโอวาทของพระบิดาแห่งจิตวิญญาณของเราและมีชีวิตอยู่! 10 บิดาของเราตีสอนเราชั่วระยะหนึ่งตามที่คิดเห็นว่าดีที่สุด แต่พระเจ้าทรงตีสอนเราเพื่อประโยชน์ของเรา เพื่อเราจะได้มีส่วนในความบริสุทธิ์ของพระองค์ 11 ไม่มีการตีสอนใดดูน่าชื่นใจในเวลานั้น มีแต่จะเจ็บปวด แต่ภายหลังจะเกิดผลเป็นความชอบธรรมและสันติสุขแก่บรรดาผู้รับการฝึกฝนโดยการตีสอนนั้น
12 เพราะฉะนั้นจงทำให้แขนที่อ่อนแรงและเข่าที่อ่อนล้าเข้มแข็งขึ้น 13 “จงทำทางที่ราบเรียบสำหรับเท้าของท่าน”[b] เพื่อคนง่อยจะไม่พิการแต่กลับเป็นปกติดี
เตือนไม่ให้ปฏิเสธพระเจ้า
14 จงเพียรพยายามที่จะอยู่อย่างสงบสุขร่วมกับคนทั้งปวงและเป็นผู้บริสุทธิ์ เพราะถ้าปราศจากความบริสุทธิ์แล้วก็ไม่มีใครจะได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าเลย 15 จงระวังอย่าให้ใครพลาดไปจากพระคุณของพระเจ้า และอย่าให้มีรากขมขื่นงอกขึ้นมาสร้างความเดือดร้อน และทำให้คนเป็นอันมากแปดเปื้อนมลทิน 16 จงระวัง อย่าให้ใครผิดศีลธรรมทางเพศ หรือไม่อยู่ในทางพระเจ้าแบบเอซาวผู้ขายสิทธิบุตรหัวปีแลกกับอาหารมื้อเดียว 17 ท่านทั้งหลายทราบอยู่ว่าในภายหลังเมื่อเอซาวต้องการรับพรนี้เป็นมรดกก็ถูกปฏิเสธ เขาไม่อาจแก้ไขอะไรได้แม้เขาจะแสวงหาพรนั้นด้วยน้ำตา
Thai New Contemporary Bible Copyright © 1999, 2001, 2007 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.