Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
16 Takie przymierze zawrę z nimi
po upływie tych dni, mówi Pan:
Moje prawa włożę w ich serca
i wypiszę je na ich umysłach,
17 dodaje:
a ich grzechów i nieprawości
już więcej nie wspomnę.
18 Tam, gdzie jest przebaczenie, nie ma już potrzeby składania ofiary za grzech.
Zachęta do korzystania z Nowego Przymierza
19 Bracia, ponieważ dzięki krwi Jezusa mamy odwagę wkroczyć do Miejsca Najświętszego 20 nowo utworzoną i żywą drogą, którą nam utorował poprzez zasłonę, czyli przez swoje ciało, 21 a także wielkiego Kapłana nad domem Bożym, 22 przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, z sercem oczyszczonym z wyrzutów sumienia i ciałem obmytym wodą czystą.
23 Niewzruszenie trzymajmy się nadziei, którą wyznajemy, gdyż Ten, który złożył obietnicę, jest wierny. 24 Myślmy o sobie nawzajem, jak pobudzać się do miłości i dobrych uczynków. 25 Nie opuszczajmy też wspólnych spotkań, co jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodawajmy sobie otuchy, i to tym bardziej, im wyraźniej widać, że zbliża się ten Dzień.
Chrystus Arcykapłan
14 Mając więc wielkiego Arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno wyznawanych przez nas prawd. 15 Nie mamy Arcykapłana, który by nie mógł nam współczuć, gdy przeżywamy słabości, ale doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. 16 Zbliżajmy się zatem odważnie i ufnie do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę zapewniającą pomoc w stosownej porze.
7 W dniach swego życia w ciele z wielkim wołaniem i ze łzami zanosił On błagania oraz usilne prośby do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i ze względu na pobożność został wysłuchany. 8 I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa dzięki temu, co wycierpiał. 9 Natomiast uczyniony doskonałym, stał się dla wszystkich Mu posłusznych źródłem wiecznego zbawienia —
Proces I Ukrzyżowanie Jezusa
Aresztowanie
18 Po tych słowach Jezus wraz ze swoimi uczniami udał się na drugą stronę potoku Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. 2 Judasz, który Go wydał, również wiedział o tym miejscu, gdyż Jezus często spotykał się tam ze swoimi uczniami. 3 Judasz zatem wziął oddział żołnierzy oraz straż podległą arcykapłanom i faryzeuszom, i przyszedł tam z pochodniami, z lampami i z bronią.
4 Jezus natomiast, świadom wszystkiego, co miało Go spotkać, wyszedł do nich i zapytał: Kogo szukacie?
5 Odpowiedzieli Mu: Jezusa z Nazaretu.
Jezus na to: To Ja jestem. A stał z nimi Judasz, który Go wydał. 6 Gdy zatem powiedział im: Ja jestem, cofnęli się i padli na ziemię. 7 Znów więc zapytał ich: Kogo szukacie?
A oni powtórzyli: Jezusa z Nazaretu.
8 Wtedy Jezus odpowiedział: Powiedziałem wam, że to Ja jestem. Jeśli więc Mnie szukacie, pozwólcie tym ludziom odejść. 9 W ten sposób spełniły się Jego słowa: Nie utraciłem żadnego z tych, których Mi dałeś.
10 Szymon Piotr, ponieważ miał miecz, wyciągnął go, uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. Słudze temu było na imię Malchos. 11 Wówczas Jezus zwrócił się do Piotra: Włóż miecz do pochwy. Czy nie mam pić z kielicha, który dał mi Ojciec?
Jezus przed Annaszem
12 W ten sposób oddział wraz z dowódcą oraz straż żydowska schwytali Jezusa, związali Go 13 i najpierw zaprowadzili do Annasza. Był on bowiem teściem Kajfasza, który tego roku sprawował urząd arcykapłana. 14 To właśnie Kajfasz swego czasu doradził Żydom, że lepiej, aby jeden człowiek umarł za lud.
Pierwsza porażka Piotra
15 Szli zaś za Jezusem Szymon Piotr oraz inny uczeń. Uczeń ten był znany arcykapłanowi, dlatego wszedł wraz z Jezusem na dziedziniec arcykapłana. 16 Piotr natomiast stał przy bramie na zewnątrz. Wyszedł więc ten inny uczeń, znajomy arcykapłana, porozmawiał z odźwierną i wprowadził Piotra.
17 Wtedy odźwierna zapytała Piotra: Czy ty też jesteś jednym z uczniów tego człowieka?
Odpowiedział: Nie jestem.
18 A stali tam służący i strażnicy. Rozpalili oni ognisko i grzali się przy nim, gdyż było zimno. Również Piotr stał i grzał się wraz z nimi.
Przesłuchanie Jezusa przez Annasza
19 Tymczasem arcykapłan zapytał Jezusa o Jego uczniów i o Jego naukę. 20 Jezus mu odpowiedział: Ja otwarcie przemawiałem do świata. Zawsze uczyłem w synagodze i w świątyni, gdzie schodzą się wszyscy Żydzi. Potajemnie nic nie mówiłem. 21 Dlaczego więc Mnie pytasz? Zapytaj tych, którzy słuchali moich słów. Oni wiedzą, co powiedziałem.
22 Po tych Jego słowach jeden ze stojących tam strażników wymierzył Jezusowi policzek, mówiąc przy tym: Tak odpowiadasz arcykapłanowi?
23 Jezus na to: Jeżeli uważasz, że odpowiedziałem niewłaściwie, uzasadnij to, a jeżeli właściwie, to dlaczego Mnie bijesz?
24 Następnie Annasz odesłał Go związanego do arcykapłana Kajfasza.
Kolejne porażki Piotra
25 Szymon Piotr stał zaś i grzał się. Wówczas go zagadnęli: Czy ty też jesteś jednym z Jego uczniów?
Lecz on wyparł się: Nie jestem.
26 Wtedy jeden ze sług arcykapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, zapytał: Czy nie ciebie widziałem z Nim w ogrodzie? 27 Piotr wyparł się ponownie — i zaraz zapiał kogut.
Proces Jezusa przed Piłatem
28 Następnie od Kajfasza poprowadzili Jezusa do pałacu namiestnika. Było to wczesnym rankiem. Sami jednak nie weszli do środka, aby zachować czystość i móc spożyć Paschę. 29 Wówczas Piłat wyszedł do nich i zapytał: Jaki zarzut stawiacie temu człowiekowi?
30 Gdyby On nie był przestępcą — odpowiedzieli — nie wydalibyśmy Go tobie.
31 Wtedy Piłat powiedział: Weźcie Go wy i osądźcie zgodnie z waszym Prawem.
Żydzi na to: Nam nie wolno nikogo karać śmiercią.
32 Tak miała się wypełnić zapowiedź Jezusa, w której zaznaczył, jaką śmiercią ma umrzeć.
33 Piłat wszedł więc znów do pałacu, przywołał Jezusa i zapytał: Czy Ty jesteś królem Żydów?
34 Jezus odpowiedział: Sam od siebie to mówisz, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?
35 Piłat na to: Czy ja jestem Żydem? Twój naród i arcykapłani wydali mi Ciebie. Co zrobiłeś?
36 Wtedy Jezus powiedział: Moje Królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje Królestwo było z tego świata, moi słudzy walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz jednak moje Królestwo nie jest stąd.
37 Piłat zauważył: A zatem jesteś królem?
Jezus na to: Masz słuszność, jestem królem. Ja po to się urodziłem i po to przyszedłem na świat, aby złożyć świadectwo prawdzie. Każdy, komu bliska jest prawda, słucha mojego głosu.
38 Wtedy Piłat powiedział: Co to jest prawda?
Po tych słowach znów wyszedł do Żydów i stwierdził: Ja w Nim nie znajduję żadnej winy. 39 Uzgodniliśmy jednak, że wypuszczam wam na Paschę jednego więźnia. Czy chcecie więc, abym wam uwolnił króla Żydów?
40 W odpowiedzi zawołali: Nie tego, tylko Barabasza! Barabasz natomiast był przestępcą.
Wyrok na Jezusa
19 Wówczas Piłat kazał odprowadzić Jezusa i ubiczować. 2 A żołnierze upletli koronę z cierni, włożyli Mu na głowę i okryli Go płaszczem z purpury. 3 Następnie podchodzili do Niego z drwinami: Witaj, królu Żydów! I policzkowali Go.
4 Potem Piłat znów wyszedł na zewnątrz i zwrócił się do Żydów: Oto wyprowadzam wam Go. Chcę, byście wiedzieli, że nie znajduję w Nim żadnej winy. 5 Wtedy Jezus wyszedł do nich w cierniowej koronie i w płaszczu z purpury. Oto człowiek! — powiedział Piłat.
6 Na Jego widok arcykapłani i straż zawołali: Na krzyż! Na krzyż!
Piłat powiedział: Weźcie Go wy i ukrzyżujcie, ja bowiem nie znajduję w Nim winy.
7 Żydzi odpowiedzieli: My mamy Prawo, a według Prawa powinien umrzeć, gdyż czynił się Synem Boga.
8 Słowa te jeszcze bardziej zaniepokoiły Piłata. 9 Wszedł więc ponownie do pałacu i zapytał Jezusa: Skąd jesteś? Ale Jezus nie dał mu odpowiedzi. 10 Wtedy Piłat powiedział: Ze mną nie chcesz rozmawiać? Czyżbyś nie wiedział, że mam władzę Cię wypuścić i mam władzę Cię ukrzyżować?
11 Jezus odpowiedział: Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci to nie zostało dane z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie tobie wydał.
12 Odtąd Piłat starał się Go wypuścić, ale Żydzi wołali: Jeśli Go wypuścisz, nie jesteś przyjacielem cesarza. Każdy bowiem, kto czyni się królem, przeciwstawia się cesarzowi.
13 Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa i zasiadł na krześle sędziowskim, w miejscu zwanym Litostratos,[a] a po hebrajsku Gabbata. 14 A było to w Dniu Przygotowania Paschy, około południa. Wtedy powiedział do Żydów: Oto wasz król!
15 A oni zawołali: Precz! Precz! Na krzyż z Nim!
Piłat zapytał: Mam ukrzyżować waszego króla?
Arcykapłani na to: Poza cesarzem nie mamy innego króla!
16 Wtedy wydał im Go na ukrzyżowanie.
Ukrzyżowanie Jezusa
Wzięli więc Jezusa, 17 a On dźwigając własny krzyż szedł na tak zwane Miejsce Czaszki, określane po hebrajsku Golgotą. 18 Tam Go ukrzyżowali. Wraz z Nim ukrzyżowali też dwóch innych, po jednej i po drugiej stronie, Jezusa zaś pośrodku. 19 Piłat kazał ponadto sporządzić i umieścić nad krzyżem napis. Głosił on: Jezus z Nazaretu, Król Żydów. 20 Słowa te przeczytało wielu Żydów, gdyż miejsce, w którym Jezus został ukrzyżowany, znajdowało się blisko miasta, a sam napis sporządzony był po hebrajsku, po łacinie i po grecku.
21 Arcykapłani żydowscy zwracali się w tej sprawie do Piłata: Nie pisz — prosili — Król Żydów, napisz raczej, że to On sam powiedział: Jestem Królem Żydów.
22 Ale Piłat odpowiedział: Co napisałem — napisałem.
23 Tymczasem, gdy żołnierze ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili je na cztery części, dla każdego żołnierza po jednej. Wzięli też tunikę. Tunika jednak nie była szyta, ale cała od góry tkana. 24 Ustalili zatem: Nie rozcinajmy jej. Losujmy, czyja ma być. Tak wypełniło się Pismo, które mówi: Rozdzielili między siebie moje szaty, a o moją tunikę rzucali losy. Tak właśnie postąpili żołnierze.
25 A blisko krzyża Jezusa stały: Jego matka i siostra Jego matki, Maria (żona Klopasa) i Maria Magdalena. 26 Gdy Jezus zobaczył swoją matkę i stojącego przy niej ukochanego ucznia, zwrócił się do matki: Kobieto, oto twój syn! 27 Następnie powiedział do ucznia: Oto twoja matka! I od tej pory ten uczeń wziął ją do siebie.
Wykonało się!
28 Następnie Jezus, świadomy, że się już wszystko wykonało, powiedział: Chcę pić. I tak wypełniły się słowa Pisma. 29 Stało tam zaś naczynie pełne winnego octu. Owinęli zatem hizop gąbką nasączoną winnym octem i podali Mu do ust. 30 A gdy Jezus spróbował octu, powiedział: Wykonało się! Po czym skłonił głowę i oddał ducha.
31 W związku z tym, że był to Dzień Przygotowania Paschy i chodziło o to, aby ciała nie pozostały przez szabat na krzyżu — dzień tego szabatu był bowiem bardzo uroczysty — Żydzi prosili Piłata, aby skazańcom połamano uda i usunięto ich ciała. 32 Przyszli więc żołnierze i złamali uda pierwszemu i drugiemu ukrzyżowanemu wraz z Nim. 33 Gdy jednak podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie złamali Jego ud, 34 za to jeden z żołnierzy przebił włócznią Jego bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. 35 Potwierdza to naoczny świadek. Jego świadectwo jest zgodne z prawdą. Jest on przekonany, że mówi prawdę, abyście i wy uwierzyli. 36 To bowiem, co się stało, było wypełnieniem Pisma: Kość Jego nie będzie złamana, 37 oraz słów innego fragmentu: Będą patrzeć na tego, którego przebili.
Pogrzeb Jezusa
38 Potem Józef z Arymatei, który z obawy przed Żydami potajemnie był uczniem Pana, poprosił Piłata, aby pozwolił mu zabrać ciało Jezusa. I Piłat wyraził zgodę. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. 39 Przyszedł też Nikodem, który kiedyś przybył do Jezusa nocą, i przyniósł około trzydziestu trzech kilogramów mieszaniny mirry i aloesu. 40 Wzięli więc ciało Jezusa i wraz z wonnościami owinęli je w płótna, zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebalnym. 41 W miejscu zaś, gdzie został ukrzyżowany, był ogród, a w ogrodzie nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był złożony. 42 Ponieważ grobowiec ten był blisko, a Dzień Przygotowania chylił się ku końcowi, tam właśnie położyli Jezusa.
© 2011 by Ewangeliczny Instytut Biblijny