Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Psalm Dawida.

138 Będę cię wysławiał, Panie, z całego mego serca; będę ci śpiewał wobec bogów.

² Oddam ci pokłon ku twej świętej świątyni i będę wysławiał twoje imię za miłosierdzie twoje i prawdę; bo wywyższyłeś twoje imię i słowo ponad wszystko.

³ W dniu, gdy cię wzywałem, wysłuchałeś mnie i mocą posiliłeś moją duszę.

⁴ Wszyscy królowie będą cię wysławiali, PANIE, gdy usłyszą słowa twoich ust.

⁵ I będą śpiewali o drogach PANA, że wielka jest chwała PANA.

⁶ A choć wywyższony jest PAN, jednak ma wzgląd na pokornego, a wyniosłego poznaje z daleka.

⁷ Choćbym chodził pośród utrapienia, ożywisz mnie; wyciągniesz swoją rękę przeciw gniewowi moich nieprzyjaciół, a twoja prawica mnie wybawi.

⁸ PAN dokona wszystkiego za mnie. PANIE, twoje miłosierdzie trwa na wieki; nie opuszczaj dzieł twoich rąk.

15 A oznajmiam wam, bracia, ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie;

² Przez którą też dostępujecie zbawienia, jeśli pamiętacie to, co wam głosiłem, chyba że uwierzyliście na próżno.

³ Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem;

⁴ Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem;

⁵ I że ukazał się Kefasowi, a potem tym dwunastu.

⁶ Potem ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz, z których większość żyje aż dotąd, a niektórzy zasnęli.

⁷ Potem ukazał się Jakubowi, potem wszystkim apostołom.

⁸ A ostatniemu ze wszystkich ukazał się i mnie, jak poronionemu płodowi.

⁹ Ja bowiem jestem najmniejszym z apostołów i nie jestem godny nazywać się apostołem, bo prześladowałem kościół Boży.

¹⁰ Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a jego łaska względem mnie nie okazała się daremna, ale pracowałem więcej od nich wszystkich, jednak nie ja, lecz łaska Boga, która jest ze mną.

¹¹ Czy więc ja, czy oni, tak głosimy i tak uwierzyliście.

5 Pewnego razu, gdy ludzie cisnęli się do niego, aby słuchać słowa Bożego, on stał nad jeziorem Genezaret.

² I zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu jeziora, a rybacy, wyszedłszy z nich, płukali sieci.

³ Wsiadł do jednej z tych łodzi, która należała do Szymona, i poprosił go, aby trochę odpłynął od brzegu. A usiadłszy, nauczał ludzi z łodzi.

⁴ Kiedy przestał mówić, zwrócił się do Szymona: Wypłyń na głębię i zarzućcie wasze sieci na połów.

⁵ A Szymon mu odpowiedział: Mistrzu, przez całą noc pracowaliśmy i nic nie złowiliśmy, ale na twoje słowo zarzucę sieć.

⁶ A gdy to zrobili, zagarnęli wielkie mnóstwo ryb, tak że sieć im się rwała.

⁷ Skinęli więc na towarzyszy, którzy byli w drugiej łodzi, aby przybyli i pomogli im. A oni przypłynęli i napełnili obie łodzie, tak że się zanurzały.

⁸ Widząc to, Szymon Piotr przypadł do kolan Jezusa i powiedział: Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem grzesznym człowiekiem.

⁹ I jego bowiem, i wszystkich, którzy z nim byli, ogarnęło zdumienie z powodu połowu ryb, jakiego dokonali.

¹⁰ Podobnie też Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli towarzyszami Szymona. I powiedział Jezus do Szymona: Nie bój się, odtąd będziesz łowił ludzi.

¹¹ A oni, wyciągnąwszy łódź na brzeg, zostawili wszystko i poszli za nim.