Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Salm Dafydd.

26 Barn fi, Arglwydd; canys rhodiais yn fy mherffeithrwydd: ymddiriedais hefyd yn yr Arglwydd: am hynny ni lithraf. ² Hola fi, Arglwydd, a phrawf fi: chwilia fy arennau a’m calon. ³ Canys dy drugaredd sydd o flaen fy llygaid: ac mi a rodiais yn dy wirionedd. ⁴ Nid eisteddais gyda dynion coegion; a chyda’r rhai trofaus nid af. ⁵ Caseais gynulleidfa y drygionus; a chyda’r annuwiolion nid eisteddaf. ⁶ Golchaf fy nwylo mewn diniweidrwydd: a’th allor, O Arglwydd, a amgylchynaf: ⁷ I gyhoeddi â llef clodforedd, ac i fynegi dy holl ryfeddodau. ⁸ Arglwydd, hoffais drigfan dy dŷ, a lle preswylfa dy ogoniant. ⁹ Na chasgl fy enaid gyda phechaduriaid, na’m bywyd gyda dynion gwaedlyd: ¹⁰ Y rhai y mae ysgelerder yn eu dwylo, a’u deheulaw yn llawn gwobrau. ¹¹ Eithr mi a rodiaf yn fy mherffeithrwydd: gwared fi, a thrugarha wrthyf. ¹² Fy nhroed sydd yn sefyll ar yr uniawn: yn y cynulleidfaoedd y’th fendithiaf, O Arglwydd.

7 Onid oes amser terfynedig i ddyn ar y ddaear? onid yw ei ddyddiau ef megis dyddiau gwas cyflog? ² Megis y dyhea gwas am gysgod, ac y disgwyl cyflogddyn wobr ei waith: ³ Felly y gwnaethpwyd i mi feddiannu misoedd o oferedd, a nosweithiau blinion a osodwyd i mi. ⁴ Pan orweddwyf, y dywedaf, Pa bryd y codaf, ac yr ymedy y nos? canys caf ddigon o ymdroi hyd y cyfddydd. ⁵ Fy nghnawd a wisgodd bryfed a thom priddlyd: fy nghroen a agennodd, ac a aeth yn ffiaidd. ⁶ Fy nyddiau sydd gynt na gwennol gwehydd, ac a ddarfuant heb obaith. ⁷ Cofia mai gwynt yw fy hoedl: ni wêl fy llygad ddaioni mwyach. ⁸ Y llygad a’m gwelodd, ni’m gwêl mwyach: dy lygaid sydd arnaf, ac nid ydwyf. ⁹ Fel y derfydd y cwmwl, ac yr â ymaith: felly yr hwn sydd yn disgyn i’r bedd, ni ddaw i fyny mwyach. ¹⁰ Ni ddychwel mwy i’w dŷ: a’i le nid edwyn ef mwy. ¹¹ Gan hynny ni warafunaf i’m genau; mi a lefaraf yng nghyfyngdra fy ysbryd; myfi a gwynaf yn chwerwder fy enaid. ¹² Ai môr ydwyf, neu forfil, gan dy fod yn gosod cadwraeth arnaf? ¹³ Pan ddywedwyf, Fy ngwely a’m cysura, fy ngorweddfa a esmwythâ fy nghwynfan; ¹⁴ Yna y’m brawychi â breuddwydion, ac y’m dychryni â gweledigaethau: ¹⁵ Am hynny y dewisai fy enaid ymdagu, a marwolaeth yn fwy na’m hoedl. ¹⁶ Ffieiddiais einioes, ni fynnwn fyw byth: paid â mi, canys oferedd ydyw fy nyddiau. ¹⁷ Pa beth ydyw dyn, pan fawrheit ef? a phan osodit dy feddwl arno? ¹⁸ Ac ymweled ag ef bob bore, a’i brofi ar bob moment? ¹⁹ Pa hyd y byddi heb gilio oddi wrthyf, ac na adewi fi yn llonydd tra llyncwyf fy mhoeryn? ²⁰ Myfi a bechais; beth a wnaf i ti, O geidwad dyn? paham y gosodaist fi yn nod i ti, fel yr ydwyf yn faich i mi fy hun? ²¹ A phaham na faddeui fy nghamwedd, ac na fwri heibio fy anwiredd? canys yn awr yn y llwch y gorweddaf, a thi a’m ceisi yn fore, ond ni byddaf.

¹⁴ A’r Phariseaid hefyd, y rhai oedd ariangar, a glywsant y pethau hyn oll, ac a’i gwatwarasant ef. ¹⁵ Ac efe a ddywedodd wrthynt, Chwychwi yw’r rhai sydd yn eich cyfiawnhau eich hunain gerbron dynion; eithr Duw a ŵyr eich calonnau chwi: canys y peth sydd uchel gyda dynion, sydd ffiaidd gerbron Duw. ¹⁶ Y gyfraith a’r proffwydi oedd hyd Ioan: er y pryd hwnnw y pregethir teyrnas Dduw, a phob dyn sydd yn ymwthio iddi. ¹⁷ A haws yw i nef a daear fyned heibio, nag i un tipyn o’r gyfraith ballu. ¹⁸ Pwy bynnag a ollyngo ymaith ei wraig, ac a briodo un arall, y mae efe yn godinebu; a phwy bynnag a briodo’r hon a ollyngwyd ymaith oddi wrth ei gŵr, y mae efe yn godinebu.