Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

¹⁰ Pwy a fedr gael gwraig rinweddol? gwerthfawrocach yw hi na’r carbuncl. ¹¹ Calon ei gŵr a ymddiried ynddi, fel na bydd arno eisiau anrhaith. ¹² Hi a wna iddo les, ac nid drwg, holl ddyddiau ei bywyd. ¹³ Hi a gais wlân a llin, ac a’i gweithia â’i dwylo yn ewyllysgar. ¹⁴ Tebyg yw hi i long marsiandwr; hi a ddwg ei hymborth o bell. ¹⁵ Hi a gyfyd hefyd liw nos, ac a rydd fwyd i’w thylwyth, a’u dogn i’w llancesau. ¹⁶ Hi a feddwl am faes, ac a’i prŷn ef; â gwaith ei dwylo hi a blanna winllan. ¹⁷ Hi a wregysa ei llwynau â nerth, ac a gryfha ei breichiau. ¹⁸ Hi a wêl fod ei marsiandïaeth yn fuddiol; ni ddiffydd ei channwyll ar hyd y nos. ¹⁹ Hi a rydd ei llaw ar y werthyd, a’i llaw a ddeil y cogail. ²⁰ Hi a egyr ei llaw i’r tlawd, ac a estyn ei dwylo i’r anghenus. ²¹ Nid ofna hi am ei thylwyth rhag yr eira; canys ei holl dŷ hi a ddilledir ag ysgarlad. ²² Hi a weithia iddi ei hun garpedau; ei gwisg yw sidan a phorffor. ²³ Hynod yw ei gŵr hi yn y pyrth, pan eisteddo gyda henuriaid y wlad. ²⁴ Hi a wna liain main, ac a’i gwerth, ac a rydd wregysau at y marsiandwr. ²⁵ Nerth ac anrhydedd yw ei gwisg; ac yn yr amser a ddaw hi a chwardd. ²⁶ Hi a egyr ei genau yn ddoeth: a chyfraith trugaredd sydd ar ei thafod hi. ²⁷ Hi a graffa ar ffyrdd tylwyth ei thŷ: ac ni fwyty hi fara seguryd. ²⁸ Ei phlant a godant, ac a’i galwant yn ddedwydd; ei gŵr hefyd, ac a’i canmol hi: ²⁹ Llawer merch a weithiodd yn rymus; ond ti a ragoraist arnynt oll. ³⁰ Siomedig yw ffafr, ac ofer yw tegwch; ond benyw yn ofni yr Arglwydd, hi a gaiff glod. ³¹ Rhoddwch iddi o ffrwyth ei dwylo; a chanmoled ei gweithredoedd hi yn y pyrth.

1 Gwyn ei fyd y gŵr ni rodia yng nghyngor yr annuwiolion, ac ni saif yn ffordd pechaduriaid, ac nid eistedd yn eisteddfa gwatwarwyr. ² Ond sydd â’i ewyllys yng nghyfraith yr Arglwydd; ac yn myfyrio yn ei gyfraith ef ddydd a nos. ³ Ac efe a fydd fel pren wedi ei blannu ar lan afonydd dyfroedd, yr hwn a rydd ei ffrwyth yn ei bryd; a’i ddalen ni wywa; a pha beth bynnag a wnêl, efe a lwydda. ⁴ Nid felly y bydd yr annuwiol; ond fel mân us yr hwn a chwâl y gwynt ymaith. ⁵ Am hynny yr annuwiolion ni safant yn y farn, na phechaduriaid yng nghynulleidfa y rhai cyfiawn. ⁶ Canys yr Arglwydd a edwyn ffordd y rhai cyfiawn: ond ffordd yr annuwiolion a ddifethir.

¹³ Pwy sydd ŵr doeth a deallus yn eich plith? dangosed, trwy ymarweddiad da, ei weithredoedd mewn mwyneidd-dra doethineb. ¹⁴ Eithr od oes gennych genfigen chwerw ac ymryson yn eich calon, na fyddwch ffrostwyr a chelwyddog yn erbyn y gwirionedd. ¹⁵ Nid yw’r doethineb hwn yn disgyn oddi uchod; ond daearol, anianol, cythreulig yw. ¹⁶ Canys lle mae cenfigen ac ymryson, yno y mae terfysg, a phob gweithred ddrwg. ¹⁷ Eithr y ddoethineb sydd oddi uchod, yn gyntaf pur ydyw, wedi hynny heddychlon, boneddigaidd, hawdd ei thrin, llawn trugaredd a ffrwythau da, diduedd, a diragrith. ¹⁸ A ffrwyth cyfiawnder a heuir mewn heddwch i’r rhai sydd yn gwneuthur heddwch.

4 O ba le y mae rhyfeloedd ac ymladdau yn eich plith chwi? onid oddi wrth hyn, sef eich melyschwantau y rhai sydd yn rhyfela yn eich aelodau? ² Chwenychu yr ydych, ac nid ydych yn cael: cenfigennu yr ydych ac eiddigeddu, ac nid ydych yn gallu cyrhaeddyd: ymladd a rhyfela yr ydych, ond nid ydych yn cael, am nad ydych yn gofyn. ³ Gofyn yr ydych, ac nid ydych yn derbyn, oherwydd eich bod yn gofyn ar gam, fel y galloch eu treulio ar eich melyschwantau.

⁷ Ymddarostyngwch gan hynny i Dduw. Gwrthwynebwch ddiafol, ac efe a ffy oddi wrthych. ⁸ Nesewch at Dduw, ac efe a nesâ atoch chwi. Glanhewch eich dwylo, chwi bechaduriaid; a phurwch eich calonnau, chwi â’r meddwl dauddyblyg.

³⁰ Ac wedi ymadael oddi yno, hwy a ymdeithiasant trwy Galilea: ac ni fynnai efe wybod o neb. ³¹ Canys yr oedd efe yn dysgu ei ddisgyblion, ac yn dywedyd wrthynt, Y traddodid Mab y dyn i ddwylo dynion, ac y lladdent ef; ac wedi ei ladd, yr atgyfodai y trydydd dydd. ³² Ond nid oeddynt hwy yn deall yr ymadrodd, ac ofni yr oeddynt ofyn iddo.

³³ Ac efe a ddaeth i Gapernaum: a phan oedd efe yn y tŷ, efe a ofynnodd iddynt, Beth yr oeddech yn ymddadlau yn eich plith eich hunain ar y ffordd? ³⁴ Ond hwy a dawsant â sôn: canys ymddadleuasent â’i gilydd ar y ffordd, pwy a fyddai fwyaf. ³⁵ Ac efe a eisteddodd, ac a alwodd y deuddeg, ac a ddywedodd wrthynt, Os myn neb fod yn gyntaf, efe a fydd olaf o’r cwbl, a gweinidog i bawb. ³⁶ Ac efe a gymerth fachgennyn, ac a’i gosododd ef yn eu canol hwynt: ac wedi iddo ei gymryd ef yn ei freichiau, efe a ddywedodd wrthynt, ³⁷ Pwy bynnag a dderbynio un o’r cyfryw fechgyn yn fy enw i, sydd yn fy nerbyn i: a phwy bynnag a’m derbyn i, nid myfi y mae yn ei dderbyn, ond yr hwn a’m danfonodd i.