Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

²¹ Fel hyn y gofidiodd fy nghalon, ac y’m pigwyd yn fy arennau. ²² Mor ynfyd oeddwn, ac heb wybod; anifail oeddwn o’th flaen di. ²³ Eto yr ydwyf yn wastad gyda thi: ymaflaist yn fy llaw ddeau. ²⁴ A’th gyngor y’m harweini; ac wedi hynny y’m cymeri i ogoniant. ²⁵ Pwy sydd gennyf fi yn y nefoedd ond tydi? ac ni ewyllysiais ar y ddaear neb gyda thydi. ²⁶ Pallodd fy nghnawd a’m calon: ond nerth fy nghalon a’m rhan yw Duw yn dragywydd. ²⁷ Canys wele, difethir y rhai a bellhânt oddi wrthyt: torraist ymaith bob un a buteinio oddi wrthyt. ²⁸ Minnau, nesáu at Dduw sydd dda i mi: yn yr Arglwydd Dduw y gosodais fy ngobaith, i draethu dy holl weithredoedd.

22 Mwy dymunol yw enw da na chyfoeth lawer; a gwell yw ffafr dda nag arian, ac nag aur. ² Y tlawd a’r cyfoethog a gydgyfarfyddant: yr Arglwydd yw gwneuthurwr y rhai hyn oll. ³ Y call a genfydd y drwg, ac a ymgûdd: ond y ffyliaid a ânt rhagddynt, ac a gosbir. ⁴ Gwobr gostyngeiddrwydd ac ofn yr Arglwydd, yw cyfoeth, ac anrhydedd, a bywyd. ⁵ Drain a maglau sydd yn ffordd y cyndyn: y neb a gadwo ei enaid, a fydd bell oddi wrthynt hwy. ⁶ Hyfforddia blentyn ym mhen ei ffordd; a phan heneiddio nid ymedy â hi. ⁷ Y cyfoethog a arglwyddiaetha ar y tlawd; a gwas fydd yr hwn a gaffo fenthyg i’r gŵr a roddo fenthyg. ⁸ Y neb a heuo anwiredd a fed flinder; a gwialen ei ddigofaint ef a balla. ⁹ Yr hael ei lygad a fendithir: canys efe a rydd o’i fara i’r tlawd. ¹⁰ Bwrw allan y gwatwarwr, a’r gynnen a â allan; ie, yr ymryson a’r gwarth a dderfydd. ¹¹ Y neb a garo lendid calon, am ras ei wefusau a gaiff y brenin yn garedig iddo. ¹² Llygaid yr Arglwydd a gadwant wybodaeth; ac efe a ddinistria eiriau y troseddwr. ¹³ Medd y diog, Y mae llew allan; fo’m lleddir yng nghanol yr heolydd. ¹⁴ Ffos ddofn yw genau gwragedd dieithr: y neb y byddo yr Arglwydd yn ddig wrtho, a syrth yno. ¹⁵ Ffolineb sydd yn rhwym yng nghalon plentyn; ond gwialen cerydd a’i gyr ymhell oddi wrtho. ¹⁶ Y neb a orthrymo y tlawd er ychwanegu ei gyfoeth, a’r neb a roddo i’r cyfoethog, a ddaw i dlodi yn ddiamau. ¹⁷ Gogwydda dy glust, a gwrando eiriau y doethion, a gosod dy galon ar fy ngwybodaeth. ¹⁸ Canys peth peraidd yw os cedwi hwynt yn dy galon; cymhwysir hwynt hefyd yn dy wefusau. ¹⁹ Fel y byddo dy obaith yn yr Arglwydd, yr hysbysais i ti heddiw, ie, i ti. ²⁰ Oni ysgrifennais i ti eiriau ardderchog o gyngor a gwybodaeth, ²¹ I beri i ti adnabod sicrwydd geiriau gwirionedd, fel y gallit ateb geiriau y gwirionedd i’r neb a anfonant atat?

⁹ Beth gan hynny? a ydym ni yn fwy rhagorol? Nac ydym ddim: canys ni a brofasom o’r blaen fod pawb, yr Iddewon a’r Groegwyr, dan bechod; ¹⁰ Megis y mae yn ysgrifenedig, Nid oes neb cyfiawn, nac oes un: ¹¹ Nid oes neb yn deall; nid oes neb yn ceisio Duw. ¹² Gŵyrasant oll, aethant i gyd yn anfuddiol; nid oes un yn gwneuthur daioni, nac oes un. ¹³ Bedd agored yw eu ceg; â’u tafodau y gwnaethant ddichell; gwenwyn asbiaid sydd dan eu gwefusau: ¹⁴ Y rhai y mae eu genau yn llawn melltith a chwerwedd: ¹⁵ Buan yw eu traed i dywallt gwaed: ¹⁶ Distryw ac aflwydd sydd yn eu ffyrdd: ¹⁷ A ffordd tangnefedd nid adnabuant: ¹⁸ Nid oes ofn Duw gerbron eu llygaid. ¹⁹ Ni a wyddom hefyd am ba bethau bynnag y mae’r ddeddf yn ei ddywedyd, mai wrth y rhai sydd dan y ddeddf y mae hi yn ei ddywedyd: fel y caeer pob genau, ac y byddo’r holl fyd dan farn Duw. ²⁰ Am hynny trwy weithredoedd y ddeddf ni chyfiawnheir un cnawd yn ei olwg ef; canys trwy’r ddeddf y mae adnabod pechod.