Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Kananejka i uzdrowienie jej córki

²¹ Jezus wyszedł stamtąd i udał się w strony Tyru i Sydonu. ²² Wówczas pewna Kananejka przyszła z tamtych okolic i zaczęła Go głośno prosić: Panie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną! Mam córkę. Demon straszliwie ją dręczy.

²³ Lecz Jezus nie odpowiedział jej ani słowem. Wtedy podeszli Jego uczniowie. Odeślij ją^[a] — przekonywali — bo wciąż woła za nami.

²⁴ A On odpowiedział: Jestem posłany tylko do owiec, które zaginęły z domu Izraela.

²⁵ Lecz kobieta podeszła, pokłoniła Mu się i poprosiła: Panie, pomóż mi!

²⁶ Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom — odpowiedział — i rzucać szczeniętom.

²⁷ Tak, Panie — odparła kobieta — ale i szczenięta jadają okruchy, które spadają ze stołu ich panów.

²⁸ Wtedy Jezus zwrócił się do niej: O, kobieto, wielka jest twoja wiara! Niech ci się stanie, jak chcesz. I od tej chwili jej córka była już zdrowa.

Wielu obdarowanych zdrowiem

²⁹ Po opuszczeniu tamtych stron Jezus przybył nad Jezioro Galilejskie. Tam zatrzymał się na górze. ³⁰ Zgromadziły się przy Nim rzesze ludzi. Wśród nich byli chromi, niewidomi, niesprawni, głuchoniemi i inni cierpiący. Ci, którzy z nimi przyszli, kładli ich u Jego stóp, a On ich uzdrawiał. ³¹ Tłum był zdumiony widząc, że głuchoniemi mówią, kalecy odzyskują sprawność, chromi chodzą, a niewidomi widzą. Oddawano za to chwałę Bogu Izraela.