Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

¹⁵ W tych dniach Piotr wystąpił wśród braci — a było tam zgromadzonych około stu dwudziestu osób^[a] — i powiedział: ¹⁶ Drodzy bracia! Musiały się spełnić słowa Pisma, w których Duch Święty ustami Dawida zapowiedział, że pojawi się ktoś taki, jak Judasz, i stanie się przewodnikiem tych, którzy schwytali Jezusa. ¹⁷ Bo rzeczywiście ten człowiek zaliczał się do nas i miał udział w posłudze podobnej do naszej.

²¹ Należałoby więc spośród mężczyzn, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, gdy przebywał z nami Pan Jezus, ²² począwszy od chrztu Jana, aż do dnia, w którym został zabrany od nas w górę, wybrać jednego, który byłby wraz z nami świadkiem Jego zmartwychwstania.

²³ Wówczas wskazali dwóch: Józefa, zwanego Barsabbasem lub Justusem, oraz Macieja. ²⁴ Następnie wznieśli modlitwę: Ty, Panie, znasz serca wszystkich. Wskaż, którego z tych dwóch wybrałeś, ²⁵ aby zastąpił Judasza w tej posłudze i apostolstwie, od którego on się odwrócił i odszedł na własne miejsce. ²⁶ Potem podali im losy i los padł na Macieja. Dołączono go zatem do grona jedenastu apostołów.

⁹ Skoro przyjmujemy świadectwo ludzi, zauważmy, że świadectwo Boga jest ważniejsze— jest to przecież świadectwo samego Boga, złożone o Jego własnym Synu. ¹⁰ Kto wierzy w Syna Bożego, ten ma to świadectwo w sobie. Kto nie wierzy Bogu, uczynił Go kłamcą, gdyż nie uwierzył świadectwu, które złożył On o swoim Synu.

¹¹ Treścią tego świadectwa jest to, że Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu. ¹² Kto ma Syna, ma to życie. Kto nie ma Syna Bożego — nie ma życia.

Ostatnie uwagi

¹³ Napisałem to do was, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne.

⁶ Objawiłem Twoje imię ludziom, których Mi dałeś ze świata. Byli oni Twoi, dałeś ich Mnie i zachowali Twoje Słowo. ⁷ Teraz już wiedzą, że wszystko, co Mi dałeś, pochodzi od Ciebie, ⁸ gdyż przekazałem im słowa, które Mi dałeś, a oni je przyjęli i są przekonani, że wyszedłem od Ciebie, oraz uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś.

⁹ Ja wstawiam się za nimi. Nie za światem, lecz za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoi. ¹⁰ I wszystko moje jest Twoje, a Twoje — moje; w nich też jestem uwielbiony. ¹¹ Już niedługo będę na świecie. Lecz oni na nim zostają. Ja zaś odchodzę do Ciebie. Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które objawiłeś przeze Mnie, aby byli jedno — jak My. ¹² Dopóki z nimi byłem, Ja ich zachowywałem w Twoim imieniu, które objawiłeś przeze Mnie. Strzegłem ich tak, że żaden nie zginął, oprócz syna zatracenia, zgodnie z zapowiedzią Pisma.

¹³ Teraz odchodzę do Ciebie, a mówię to wciąż na tym świecie, aby mogli doświadczać pełni mojej radości. ¹⁴ Ja im powierzyłem Twoje Słowo, a świat ich znienawidził, gdyż — podobnie jak Ja — nie należą do świata. ¹⁵ Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale abyś ich ustrzegł od złego. ¹⁶ Nie należą do świata, jak i Ja nie należę do świata. ¹⁷ Poświęć ich do życia w prawdzie; Słowo Twoje jest prawdą. ¹⁸ Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak Ja ich posłałem na świat ¹⁹ i za nich poświęcam siebie samego, aby ich życie również było poświęcone prawdzie.