Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

⁵ Następnego dnia natomiast zeszli się w Jerozolimie ich przełożeni, starsi, znawcy Prawa ⁶ oraz arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i wszyscy, ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. ⁷ Postawili ich pośrodku i wypytywali: Jaką mocą albo w czyim imieniu to uczyniliście?

⁸ Wówczas Piotr, napełniony Duchem Świętym, przemówił: Przełożeni ludu i starsi! ⁹ Ponieważ jesteśmy dzisiaj przesłuchiwani z powodu dobrodziejstwa wyświadczonego niepełnosprawnej osobie, dzięki któremu została ona uzdrowiona,^{[a] 10} to niech dla was wszystkich, a także dla całego ludu Izraela, będzie jasne, że stało się to w imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu, którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wzbudził z martwych. Dzięki Niemu ten człowiek stoi przed wami zdrowy. ¹¹ Jezus z Nazaretu jest tym kamieniem, który odrzuciliście wy, budujący, a który stał się kamieniem węgielnym.

¹² I nie ma w nikim innym zbawienia, gdyż nie dano nam ludziom żadnego innego imienia pod niebem, w którym moglibyśmy być zbawieni.

¹⁶ Miłość rozpoznaliśmy po tym, że On oddał za nas swoje życie. My też powinniśmy oddawać życie za braci. ¹⁷ Jeśli ktoś posiada dobra tego świata, a widzi swego brata w potrzebie i zamyka przed nim swoje serce, to jak można powiedzieć, że jest w nim miłość Boga?

¹⁸ Dzieci, kochajmy nie słowem i nie językiem. Niech czyn potwierdza, że mówimy prawdę. ¹⁹ To nas też przekona, że pochodzimy z prawdy i upewni co do tego nasze serca przed Bogiem. ²⁰ Bo jeśli serce nas oskarża, Bóg stoi ponad naszym sercem — i wie wszystko.

²¹ Drodzy, jeśli serce nas nie oskarża, zbliżamy się do Boga z ufną odwagą ²² i otrzymujemy od Niego to, o co prosimy. Zachowujemy bowiem Jego przykazania i czynimy to, co jest Mu miłe.

²³ Jego przykazanie natomiast głosi, że mamy uwierzyć w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i darzyć się wzajemną miłością — zgodnie z danym nam przez Niego przykazaniem. ²⁴ Ci, którzy przestrzegają Jego przykazań, trwają w Nim, a On w nich. To natomiast, że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.

¹¹ Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz oddaje za owce własne życie. ¹² Najemnik, który nie jest pasterzem ani właścicielem owiec, gdy widzi, że zbliża się wilk, porzuca owce i ucieka, wilk zaś porywa je i rozpędza. ¹³ Najemnik zachowuje się tak, dlatego że jest tylko najemnikiem i nie zależy mu na owcach.

¹⁴ Ja jestem dobrym pasterzem. Znam moje owce. One też Mnie znają, ¹⁵ podobnie jak Ojciec zna Mnie, a Ja znam mego Ojca. I za owce oddaję własne życie. ¹⁶ Mam też inne owce, nie należące do tej zagrody. Te również muszę sprowadzić. Będą one słuchać mojego głosu i powstanie jedno stado i jeden pasterz.

¹⁷ Ojciec dlatego Mnie miłuje, że Ja oddaję swoje życie, by następnie je odzyskać. ¹⁸ Nikt nie odbiera mi życia. Oddaję je z własnej woli. Mam prawo je oddać i mam prawo je odzyskać. Takie polecenie otrzymałem od mojego Ojca.