Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

135 Alleluja. Chwalcie imię PANA; chwalcie, słudzy PANA;

² Którzy stoicie w domu PANA, w przedsionkach domu naszego Boga.

³ Chwalcie PANA, bo PAN jest dobry; śpiewajcie jego imieniu, bo jest wdzięczne.

⁴ PAN bowiem wybrał sobie Jakuba i Izraela na swoją własność.

⁵ Wiem, że wielki jest PAN, a nasz Pan jest nad wszystkich bogów.

⁶ Wszystko, co PAN chce, to czyni na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.

⁷ On sprawia, że mgły wznoszą się z krańców ziemi; wywołuje błyskawice i deszcz, wydobywa wiatr ze swoich skarbców;

⁸ Poraził pierworodnych w Egipcie, od człowieka aż do bydlęcia.

⁹ Zesłał znaki i cuda pośród ciebie, Egipcie; na faraona i na wszystkie jego sługi.

¹⁰ Pobił wiele narodów i zgładził potężnych królów;

¹¹ Sychona, króla Amorytów, i Oga, króla Baszanu, i wszystkie królestwa Kanaanu;

¹² I dał ich ziemię w dziedzictwo, w dziedzictwo Izraelowi, swemu ludowi.

¹³ Twoje imię, PANIE, trwa na wieki; twoja pamięć, PANIE, z pokolenia na pokolenie.

¹⁴ Bo PAN będzie sądzić swój lud i zmiłuje się nad swymi sługami.

¹⁵ Bożki pogan to srebro i złoto, dzieło ludzkich rąk.

¹⁶ Mają usta, ale nie mówią; mają oczy, ale nie widzą;

¹⁷ Mają uszy, ale nie słyszą, i nie ma oddechu w ich ustach.

¹⁸ Podobni są do nich ci, którzy je robią, i wszyscy, którzy w nich pokładają ufność.

¹⁹ Domu Izraela, błogosławcie PANA; domu Aarona, błogosławcie PANA.

²⁰ Domu Lewiego, błogosławcie PANA; wy, którzy się boicie PANA, błogosławcie PANA.

²¹ Niech będzie błogosławiony z Syjonu PAN, który mieszka w Jeruzalem. Alleluja.

²⁴ Odszedł stamtąd i udał się w okolice Tyru i Sydonu. A wszedłszy do pewnego domu, nie chciał, aby ktoś o tym wiedział. Nie mógł się jednak ukryć.

²⁵ Usłyszała bowiem o nim kobieta, której córeczka miała ducha nieczystego, i przyszła, i upadła mu do nóg.

²⁶ A kobieta ta była Greczynką, rodem z Syrofenicji, i prosiła go, aby wypędził demona z jej córki.

²⁷ Ale Jezus jej powiedział: Niech najpierw nasycą się dzieci, bo niedobrze jest brać chleb dzieci i rzucać szczeniętom.

²⁸ A ona odpowiedziała mu: Tak, Panie, lecz i szczenięta jadają pod stołem z okruszyn dzieci.

²⁹ I powiedział do niej: Ze względu na te słowa idź, demon wyszedł z twojej córki.

³⁰ A gdy wróciła do swego domu, spostrzegła, że demon wyszedł, a córka leżała na łóżku.