Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Salm Dafydd, er coffa.

38 Arglwydd, na cherydda fi yn dy lid: ac na chosba fi yn dy ddicllonedd. ² Canys y mae dy saethau ynglŷn ynof, a’th law yn drom arnaf. ³ Nid oes iechyd yn fy nghnawd, oherwydd dy ddicllonedd; ac nid oes heddwch i’m hesgyrn, oblegid fy mhechod. ⁴ Canys fy nghamweddau a aethant dros fy mhen: megis baich trwm y maent yn rhy drwm i mi. ⁵ Fy nghleisiau a bydrasant ac a lygrasant, gan fy ynfydrwydd. ⁶ Crymwyd a darostyngwyd fi yn ddirfawr: beunydd yr ydwyf yn myned yn alarus. ⁷ Canys fy lwynau a lanwyd o ffieiddglwyf; ac nid oes iechyd yn fy nghnawd. ⁸ Gwanhawyd, a drylliwyd fi yn dra mawr: rhuais gan aflonyddwch fy nghalon. ⁹ O’th flaen di, Arglwydd, y mae fy holl ddymuniad; ac ni chuddiwyd fy uchenaid oddi wrthyt. ¹⁰ Fy nghalon sydd yn llamu; fy nerth a’m gadawodd; a llewyrch fy llygaid nid yw chwaith gennyf. ¹¹ Fy ngharedigion a’m cyfeillion a safent oddi ar gyfer fy mhla; a’m cyfneseifiaid a safent o hirbell. ¹² Y rhai hefyd a geisient fy einioes, a osodasent faglau; a’r rhai a geisient fy niwed, a draethent anwireddau, ac a ddychmygent ddichellion ar hyd y dydd. ¹³ A minnau fel byddar ni chlywn; eithr oeddwn fel mudan heb agoryd ei enau. ¹⁴ Felly yr oeddwn fel gŵr ni chlywai, ac heb argyhoeddion yn ei enau. ¹⁵ Oherwydd i mi obeithio ynot, Arglwydd; ti, Arglwydd fy Nuw, a wrandewi. ¹⁶ Canys dywedais, Gwrando fi, rhag llawenychu ohonynt i’m herbyn: pan lithrai fy nhroed, ymfawrygent i’m herbyn. ¹⁷ Canys parod wyf i gloffi, a’m dolur sydd ger fy mron yn wastad. ¹⁸ Diau y mynegaf fy anwiredd, ac y pryderaf oherwydd fy mhechod. ¹⁹ Ac y mae fy ngelynion yn fyw, ac yn gedyrn: amlhawyd hefyd y rhai a’m casânt ar gam. ²⁰ A’r rhai a dalant ddrwg dros dda, a’m gwrthwynebant; am fy mod yn dilyn daioni. ²¹ Na ad fi, O Arglwydd: fy Nuw, nac ymbellha oddi wrthyf. ²² Brysia i’m cymorth, O Arglwydd fy iachawdwriaeth.

5 Cofia, O Arglwydd, beth a ddaeth i ni: edrych a gwêl ein gwaradwydd. ² Ein hetifeddiaeth ni a drowyd i estroniaid, a’n tai i ddieithriaid. ³ Amddifaid ydym heb dadau; ein mamau sydd megis gweddwon. ⁴ Yr ydym yn yfed ein dwfr am arian; ein coed sydd yn dyfod am werth. ⁵ Ein gwarrau sydd dan erlid; llafurio yr ydym, nid oes gorffwystra i ni. ⁶ Rhoesom ein llaw i’r Eifftiaid, i’r Asyriaid, i gael digon o fara. ⁷ Ein tadau a bechasant, ac nid ydynt: ninnau sydd yn dwyn eu cosb hwynt. ⁸ Gweision sydd yn llywodraethu arnom ni, heb fod a’n gwaredo o’u llaw hwynt. ⁹ Mewn enbydrwydd am ein heinioes y dygasom ein bara i mewn, oherwydd cleddyf yr anialwch. ¹⁰ Ein croen a dduodd fel ffwrn, gan y newyn tost. ¹¹ Hwy a dreisiasant y gwragedd yn Seion, a’r morynion yn ninasoedd Jwda. ¹² Crogasant dywysogion â’u dwylo; ni pherchid wynebau yr hynafgwyr. ¹³ Hwy a gymerasant y gwŷr ieuainc i falu; a’r plant a syrthiasant dan y coed. ¹⁴ Yr hynafgwyr a beidiasant â’r porth; y gwŷr ieuainc â’u cerdd. ¹⁵ Darfu llawenydd ein calon: ein dawns a drodd yn alar. ¹⁶ Syrthiodd y goron oddi am ein pen: gwae ni yn awr bechu ohonom! ¹⁷ Am hyn y mae ein calon yn ofidus; am hyn y tywyllodd ein llygaid. ¹⁸ Oherwydd mynydd Seion, yr hwn a anrheithiwyd, y mae y llwynogod yn rhodio ynddo. ¹⁹ Ti, Arglwydd, a barhei byth; dy orseddfainc yn oes oesoedd. ²⁰ Paham yr anghofi ni byth, ac y gadewi ni dros hir ddyddiau? ²¹ Dychwel ni, O Arglwydd, atat ti, a ni a ddychwelir: adnewydda ein dyddiau megis cynt. ²² Eithr ti a’n llwyr wrthodaist ni: ti a ddigiaist wrthym ni yn ddirfawr.

¹⁹ Yna yr Iesu a atebodd ac a ddywedodd wrthynt, Yn wir, yn wir, meddaf i chwi, Ni ddichon y Mab wneuthur dim ohono ei hunan, eithr yr hyn a welo efe y Tad yn ei wneuthur: canys beth bynnag y mae efe yn ei wneuthur, hynny hefyd y mae’r Mab yr un ffunud yn ei wneuthur. ²⁰ Canys y Tad sydd yn caru’r Mab, ac yn dangos iddo yr hyn oll y mae efe yn ei wneuthur: ac efe a ddengys iddo ef weithredoedd mwy na’r rhai hyn, fel y rhyfeddoch chwi. ²¹ Oblegid megis y mae’r Tad yn cyfodi’r rhai meirw, ac yn eu bywhau; felly hefyd y mae’r Mab yn bywhau y rhai a fynno. ²² Canys y Tad nid yw yn barnu neb; eithr efe a roddes bob barn i’r Mab: ²³ Fel yr anrhydeddai pawb y Mab, fel y maent yn anrhydeddu’r Tad. Yr hwn nid yw yn anrhydeddu’r Mab, nid yw yn anrhydeddu’r Tad yr hwn a’i hanfonodd ef. ²⁴ Yn wir, yn wir, meddaf i chwi, Y neb sydd yn gwrando fy ngair i, ac yn credu i’r hwn a’m hanfonodd i, a gaiff fywyd tragwyddol, ac ni ddaw i farn; eithr efe a aeth trwodd o farwolaeth i fywyd. ²⁵ Yn wir, yn wir, meddaf i chwi, Y mae’r awr yn dyfod, ac yn awr y mae, pan glywo’r meirw lef Mab Duw: a’r rhai a glywant, a fyddant byw. ²⁶ Canys megis y mae gan y Tad fywyd ynddo ei hunan, felly y rhoddes efe i’r Mab hefyd fod ganddo fywyd ynddo ei hun; ²⁷ Ac a roddes awdurdod iddo i wneuthur barn hefyd, oherwydd ei fod yn Fab dyn. ²⁸ Na ryfeddwch am hyn: canys y mae’r awr yn dyfod, yn yr hon y caiff pawb a’r sydd yn y beddau glywed ei leferydd ef: ²⁹ A hwy a ddeuant allan: y rhai a wnaethant dda, i atgyfodiad bywyd; ond y rhai a wnaethant ddrwg, i atgyfodiad barn.