Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
68 “สรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งอิสราเอล
เพราะพระองค์เสด็จมาไถ่ประชากรของพระองค์
69 พระองค์ทรงชูเขาสัตว์[a]แห่งความรอดสำหรับเรา
ในพงศ์พันธุ์ดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์
70 (ตามที่พระองค์ได้ตรัสไว้ผ่านเหล่าผู้เผยพระวจนะผู้บริสุทธิ์ในโบราณกาล)
71 เป็นความรอดจากเหล่าศัตรู
และจากเงื้อมมือของคนทั้งปวงผู้ชิงชังเรา
72 เพื่อทรงสำแดงพระเมตตาแก่บรรพบุรุษของเรา
และเป็นการรำลึกถึงพันธสัญญาอันบริสุทธิ์ของพระองค์
73 คือคำปฏิญาณที่ทรงให้ไว้แก่อับราฮัมบรรพบุรุษของเรา
74 เพื่อช่วยเราให้พ้นจากเงื้อมมือของเหล่าศัตรู
และให้เราสามารถรับใช้พระองค์โดยปราศจากความกลัว
75 ในความบริสุทธิ์และความชอบธรรมต่อหน้าพระองค์ตลอดวันคืนของเรา
76 “ส่วนเจ้า ลูกของพ่อ เจ้าจะได้ชื่อว่าผู้เผยพระวจนะขององค์ผู้สูงสุด
เพราะเจ้าจะนำหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าเพื่อเตรียมทางสำหรับพระองค์
77 เพื่อให้ประชากรของพระองค์รู้ถึงความรอด
ผ่านการทรงอภัยบาปของพวกเขา
78 เพราะโดยพระเมตตาอันอ่อนโยนของพระเจ้าของเรา
รุ่งอรุณจากฟ้าสวรรค์จึงมาเยือนเรา
79 ส่องสว่างแก่บรรดาผู้อยู่ในความมืด
และในเงาของความตาย
เพื่อนำย่างเท้าของเราสู่ทางแห่งสันติสุข”
18 ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเกี่ยวกับเยโฮยาคิมโอรสกษัตริย์โยสิยาห์แห่งยูดาห์ว่า
“ผู้คนจะไม่ร่ำไห้อาลัยให้เขาว่า
‘อนิจจา พี่น้องของเรา!’
ผู้คนจะไม่ร่ำไห้อาลัยให้เขาว่า
‘อนิจจา นายเหนือหัว! อนิจจา ฝ่าพระบาท!’
19 ศพของเขาจะถูกจัดการเหมือนลาตัวหนึ่ง
คือถูกลากออกไปโยนทิ้ง
นอกประตูเมืองเยรูซาเล็ม”
20 “จงขึ้นไปบนภูเขาเลบานอนและป่าวร้อง
จงเปล่งเสียงในบาชาน
จงร้องออกมาจากอาบาริม
เพราะพันธมิตรทั้งปวงของเจ้าถูกบดขยี้หมดแล้ว
21 เราได้เตือนเจ้าตั้งแต่ครั้งที่เจ้ายังรู้สึกมั่นคงปลอดภัย
แต่เจ้าตอบว่า ‘ข้าพระองค์จะไม่ฟัง!’
เจ้าเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก
คือไม่ยอมเชื่อฟังเรา
22 ลมจะพัดคนเลี้ยงแกะทุกคนของเจ้ากระจัดกระจายไป
และพันธมิตรของเจ้าจะตกเป็นเชลย
แล้วเจ้าจะอับอายขายหน้า
เพราะความชั่วช้าทั้งปวงของเจ้า
23 เจ้าผู้อาศัยใน ‘ตำหนักเลบานอน[a]’
ผู้พักสบายในเรือนไม้สนซีดาร์
เจ้าจะร้องครวญครางสักเท่าใด เมื่อความเจ็บปวดมาถึงเจ้า
เหมือนความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดลูก!”
24 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ถึงแม้ว่าเจ้าเยโฮยาคีน[b]บุตรกษัตริย์เยโฮยาคิมแห่งยูดาห์เป็นแหวนตราประจำมือขวาของเรา เราก็ยังจะถอดเจ้าออกฉันนั้น 25 เราจะมอบเจ้าให้แก่บรรดาผู้มุ่งเอาชีวิตของเจ้า ผู้ที่เจ้าหวาดกลัว คือกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนและชาวบาบิโลน[c]ทั้งหลาย 26 เราจะเหวี่ยงเจ้าและแม่ของเจ้าออกจากบ้านเกิดเมืองนอน และเจ้าจะตายในต่างแดน 27 เจ้าจะไม่ได้กลับมายังดินแดนซึ่งเจ้าปรารถนาจะกลับมาอีก”
28 เยโฮยาคีนผู้นี้เป็นหม้อแตกที่ถูกเหยียดหยาม
เป็นสิ่งที่ไม่มีใครต้องการหรือ?
เหตุใดเขากับลูกๆ จะถูกเหวี่ยงออกไป
ยังดินแดนที่พวกเขาไม่รู้จัก?
29 แผ่นดินเอ๋ย แผ่นดินเอ๋ย แผ่นดินเอ๋ย
จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด!
30 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า
“จงบันทึกถึงชายผู้นี้
ราวกับว่าเขาไร้ทายาท
เป็นผู้ที่จะไม่เจริญเลยตลอดชีวิต
เพราะไม่มีลูกคนไหนของเขาเจริญรุ่งเรือง
หรือจะได้นั่งบนบัลลังก์ของดาวิด
หรือปกครองในยูดาห์อีกต่อไป”
พระเยซูกับเด็กเล็กๆ(A)
15 ประชาชนอุ้มทารกมาให้พระเยซูทรงแตะต้อง เมื่อเหล่าสาวกเห็นก็ตำหนิพวกเขา 16 แต่พระเยซูทรงเรียกเด็กๆ เข้ามาหาพระองค์และตรัสว่า “จงให้เด็กเล็กๆ มาหาเราและอย่าขัดขวางเขาเลย เพราะอาณาจักรของพระเจ้าเป็นของคนที่เป็นเหมือนเด็กๆ เหล่านี้ 17 เราบอกความจริงแก่ท่านว่า ผู้ใดไม่รับอาณาจักรของพระเจ้าเหมือนเด็กเล็กๆ ผู้นั้นจะไม่มีวันได้เข้าอาณาจักรพระเจ้าเลย”
Thai New Contemporary Bible Copyright © 1999, 2001, 2007 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.