Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

^(A)(ถึงหัวหน้านักร้อง บทสดุดีของดาวิดผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงขับร้องถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า เมื่อครั้งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกอบกู้พระองค์จากศัตรูทั้งสิ้น รวมทั้งซาอูลด้วย)

ซาอูลฆ่าตัวตาย^(A)

10 ครั้งนั้นอิสราเอลสู้รบกับฟีลิสเตีย อิสราเอลแตกหนี และผู้คนมากมายล้มตายบนภูเขากิลโบอา ² ทหารฟีลิสเตียประชิดตัวซาอูลกับโอรส และได้สังหารโอรสทั้งสามคือโยนาธาน อาบีนาดับ และมัลคีชูวา ³ การรบเป็นไปอย่างดุเดือด ทหารฟีลิสเตียยิงธนูเข้าใส่ซาอูล พระอาการสาหัส

⁴ ซาอูลตรัสกับผู้เชิญอาวุธว่า “จงชักดาบออกมาแทงทะลุร่างของเรา มิฉะนั้นพวกที่ไม่ได้เข้าสุหนัตเหล่านี้จะมาฆ่าเราและนำความอัปยศมาให้เรา”

แต่ผู้เชิญอาวุธไม่กล้าทำ ฉะนั้นซาอูลจึงโถมพระกายลงบนดาบของพระองค์เอง ⁵ เมื่อผู้เชิญอาวุธเห็นว่าซาอูลสิ้นพระชนม์แล้ว ก็ทุ่มกายลงบนดาบของตนตายตามไป ⁶ เป็นอันว่าซาอูลกับโอรสทั้งสามและทั้งราชวงศ์สิ้นชีวิตไปด้วยกัน

⁷ เมื่อชนอิสราเอลในหุบเขาเห็นกองทัพแตกหนี และเห็นว่าซาอูลกับโอรสสิ้นพระชนม์ ก็พากันละทิ้งบ้านเมืองหนีไป ชาวฟีลิสเตียก็เข้ายึดครอง

⁸ วันรุ่งขึ้นเมื่อชาวฟีลิสเตียออกมาปลดของมีค่าจากศพ ก็พบร่างของซาอูลและโอรสอยู่บนภูเขากิลโบอา ⁹ พวกเขาจึงปลดยุทธภัณฑ์ของซาอูลและตัดพระเศียรไป แล้วส่งผู้สื่อสารไปทั่วแดนฟีลิสเตีย ประกาศข่าวท่ามกลางเทวรูปและประชาชน ¹⁰ พวกเขาเก็บยุทธภัณฑ์ของซาอูลไว้ในวิหารของเทพเจ้าของตน และแขวนพระเศียรของซาอูลไว้ในวิหารของพระดาโกน

¹¹ เมื่อชาวยาเบชกิเลอาดได้ยินถึงการกระทำของชาวฟีลิสเตียต่อซาอูล ¹² ผู้กล้าหาญทั้งหมดของพวกเขาก็ออกไปนำพระศพของซาอูลกับโอรสทั้งสามกลับมาที่ยาเบช แล้วฝังพระอัฐิไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ในเมืองยาเบช แล้วพากันถืออดอาหารเป็นเวลาเจ็ดวัน

¹³ ซาอูลสิ้นพระชนม์เพราะไม่ซื่อสัตย์ต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ได้ปฏิบัติตามพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้า ถึงกับขอคำปรึกษาจากคนทรง ¹⁴ ซาอูลไม่ได้ทูลถามองค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จึงทรงประหารซาอูล และยกอาณาจักรให้แก่ดาวิดบุตรของเจสซี

ทรงรักษาเด็กผู้ชายที่ถูกวิญญาณชั่วสิง^(A)

¹⁴ เมื่อพระเยซูกับสาวกทั้งสามคนมาหาสาวกคนอื่นๆ ก็เห็นฝูงชนกลุ่มใหญ่ห้อมล้อมคนเหล่านั้นอยู่และกลุ่มธรรมาจารย์กำลังถกเถียงกับเหล่าสาวก ¹⁵ ทันทีที่ประชาชนทั้งปวงเห็นพระเยซู พวกเขาก็แปลกใจยิ่งนักและวิ่งเข้ามาทักทายพระองค์

¹⁶ พระองค์ตรัสถามว่า “พวกท่านกำลังถกเถียงเรื่องอะไรกันหรือ?”

¹⁷ คนหนึ่งในฝูงชนทูลว่า “พระอาจารย์ข้าพระองค์พาลูกชายมาหาพระองค์ เขาถูกผีสิงทำให้เป็นใบ้ ¹⁸ เวลาผีเข้าสิงมันก็ทำให้ล้มลงที่พื้น น้ำลายฟูมปาก กัดฟันแน่น ตัวแข็ง ข้าพระองค์ขอให้สาวกของพระองค์ขับผีนี้ออกแต่พวกเขาก็ทำไม่ได้”

¹⁹ พระเยซูตรัสตอบว่า “โอ คนในยุคที่ขาดความเชื่อ เราจะอยู่กับพวกท่านนานเท่าใด? เราจะทนพวกท่านนานเท่าใด? จงพาเด็กนั้นมาหาเรา”

²⁰ พวกเขาจึงพามา เมื่อผีที่สิงอยู่เห็นพระเยซู ทันใดนั้นมันก็ทำให้เด็กชัก ล้มลงกลิ้งไปมาที่พื้น น้ำลายฟูมปาก

²¹ พระเยซูตรัสถามพ่อของเด็กว่า “เขาเป็นอย่างนี้มานานเท่าใด?”

เขาทูลว่า “ตั้งแต่เด็ก ²² มันทำให้เขาตกน้ำตกไฟบ่อยๆ เพื่อฆ่าเขา แต่ถ้าพระองค์ทรงช่วยได้ขอโปรดสงสารเราและช่วยเราด้วยเถิด”

²³ พระเยซูตรัสว่า “ ‘ถ้าช่วยได้’ น่ะหรือ? ทุกสิ่งเป็นไปได้สำหรับคนที่เชื่อ”

²⁴ พ่อของเด็กร้องทูลทันทีว่า “ข้าพระองค์เชื่อ ที่ยังขาดความเชื่ออยู่นั้นขอทรงช่วยให้เชื่อด้วยเถิด!”

²⁵ พระเยซูทรงเห็นฝูงชนกรูกันเข้ามาจึงตรัสสำทับวิญญาณชั่ว^[a]ว่า “เจ้าผีใบ้หูหนวก เราสั่งให้เจ้าออกมาจากเขาและอย่ากลับเข้าไปสิงเขาอีก”

²⁶ ผีนั้นก็หวีดร้องทำให้เด็กชักดิ้นอย่างรุนแรงแล้วออกมา เด็กนั้นแน่นิ่งเหมือนคนตายจนหลายคนพูดว่า “เขาตายแล้ว” ²⁷ แต่พระเยซูทรงจับมือของเขาและพยุงขึ้น เขาก็ลุกขึ้นยืน

²⁸ หลังจากพระเยซูทรงเข้าไปในบ้าน เหล่าสาวกมาเข้าเฝ้าพระองค์เป็นการส่วนตัวและทูลถามว่า “เหตุใดพวกข้าพระองค์จึงไม่สามารถขับผีนั้นได้?”

²⁹ พระองค์ตรัสว่า “ผีแบบนี้จะขับออกได้ก็โดยการอธิษฐานเท่านั้น^[b]”