Revised Common Lectionary (Complementary)

⁷ “எனது ஜனங்களே, நான் கூறுவதைக் கேளுங்கள்!
    இஸ்ரவேலின் ஜனங்களே, உங்களுக்கு எதிரான எனது சாட்சியைக் காட்டுவேன்.
    நானே உங்கள் தேவன்.
⁸ உங்கள் பலிகளைக் குறித்து நான் குறை கூறமாட்டேன்.
    எப்போதும் இஸ்ரவேலராகிய நீங்கள் உங்கள் தகனபலிகளை என்னிடம் கொண்டுவந்தீர்கள்.
ஒவ்வொரு நாளும் அவற்றை எனக்கு கொடுக்கிறீர்கள். ⁹ உங்கள் வீட்டின் எருதுகளையோ
    உங்கள் மந்தையின் ஆடுகளையோ நான் எடுத்துக்கொள்வதில்லை.
¹⁰ எனக்கு அம்மிருகங்கள் தேவையில்லை.
    காட்டின் மிருகங்கள் எனக்குச் சொந்தமானவை.
    மலைகளிலுள்ள பல்லாயிரம் மிருகங்கள் எல்லாம் எனக்குச் சொந்தமானவை.
¹¹ உயர்ந்த மலையின் ஒவ்வொரு பறவையையும் நான் அறிவேன்.
    மலையின்மேல் அசையும் பொருட்களெல்லாம் என்னுடையவை.
¹² எனக்குப் பசியில்லை! எனக்குப் பசித்தாலும் உணவுக்காக உன்னைக் கேட்கமாட்டேன்.
    உலகமும் அதன் அனைத்துப் பொருள்களும் எனக்குச் சொந்தமானவை.
¹³ எருதுகளின் மாமிசத்தை நான் புசிப்பதில்லை.
    ஆடுகளின் இரத்தத்தை நான் குடிக்கமாட்டேன்” என்று தேவன் கூறுகிறார்.

¹⁴ எனவே ஸ்தோத்திர பலிகளை தேவனுக்குக் கொண்டுவந்து அவரோடு இருக்கும்படி வாருங்கள்.
    நீங்கள் மிக உன்னதமான தேவனுக்கு வாக்குறுதி பண்ணினீர்கள்.
    எனவே வாக்களித்த பொருள்களை அவருக்குக் கொடுங்கள்.
¹⁵ தேவன், “இஸ்ரவேலரே, துன்பம் நேர்கையில் என்னிடம் விண்ணப்பம் செய்யுங்கள்!
    நான் உங்களுக்கு உதவுவேன்.
    நீங்கள் அப்போது என்னை மகிமைப்படுத்த முடியும்” என்று கூறுகிறார்.

⁴¹ பரலோகத்தின் தேவனிடம்
    நமது கைகளோடு இதயத்தையும் ஏறெடுப்போம்.
⁴² நாம் அவரிடம், “நாங்கள் பாவம் செய்தோம், பிடிவாதமாயிருந்தோம்.
    இதனால் எங்களை நீர் மன்னிக்காமல் இருந்தீர்.
⁴³ நீர் கோபத்தால் மூடப்பட்டு
    எங்களைத் துரத்தினீர்.
    நீர் எங்களை இரக்கமில்லாமல் கொன்றீர்!
⁴⁴ ஜெபம் எதுவும் வந்து சேராதபடி
    நீர் உம்மை மேகத்தால் மூடிக்கொண்டீர்.
⁴⁵ மற்ற நாட்டு ஜனங்களுக்கிடையே எங்களை குப்பையாகவும்
    அருவருக்கத்தக்கவர்களாகவும் ஆக்கினீர்.
⁴⁶ எங்களது பகைவர்கள் எல்லாம்
    எங்களுடன் கோபத்தோடு பேசுகிறார்கள்.
⁴⁷ நாங்கள் பயந்திருக்கிறோம்.
    நாங்கள் குழியில் விழுந்திருக்கிறோம்.
நாங்கள் மோசமாகப் பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறோம்.
    நாங்கள் உடைந்திருக்கிறோம்!” என்கிறேன்.
⁴⁸ எனது கண்களில் கண்ணீர் ஓடை பாய்கின்றது!
    எனது ஜனங்களின் அழிவினால் நான் அழுகிறேன்.
⁴⁹ எனது கண்களில் கண்ணீர் நிறுத்தப்படாமல் பாய்ந்துக்கொண்டிருக்கின்றன!
    நான் அழுதுகொண்டேயிருக்கிறேன்!
⁵⁰ கர்த்தாவே, நீர் என்னைக் கீழே பார்க்கிறவரை,
    நான் தொடர்ந்து அழுதுகொண்டிருப்பேன்!
நீர் பரலோகத்திலிருந்து பார்க்கிறவரை
    நான் தொடர்ந்து அழுதுகொண்டிருப்பேன்!
⁵¹ எனது நகரத்தில் பெண்களுக்கு என்ன ஏற்பட்டது என்று பார்க்கும்போது
    என் கண்கள் என்னைத் துக்கமுறச் செய்தன.
⁵² அந்த ஜனங்கள் காரணம் இல்லாமலேயே எனக்குப் பகைவர்கள் ஆனார்கள்.
    ஆனால் அவர்கள் என்னைப் பறவையைப்போன்று வேட்டையாடினார்கள்.
⁵³ நான் உயிரோடு இருக்கும்போதே என்னைப் பள்ளத்தில் போட்டார்கள்.
    அவர்கள் என்மீது கல்லையும் எறிந்தார்கள்.
⁵⁴ என் தலைக்கு மேலே தண்ணீர் வந்தது.
    “நான் முடிந்து போனேன்” என்று எனக்குள் சொன்னேன்.
⁵⁵ கர்த்தாவே, நான் உமது நாமத்தை அழைத்தேன்.
    நான் பள்ளத்திற்குள்ளிருந்து உமது நாமத்தைச் சொல்லி அழைத்தேன்.
⁵⁶ நீர் எனது சத்தத்தைக் கேட்டீர்.
    நீர் உமது காதுகளை மூடவில்லை.
    நீர் என்னை மீட்பதற்கு மறுக்கவில்லை.
⁵⁷ நான் உம்மை அழைத்த நாளன்று நீர் என்னிடம் வந்தீர்.
    “பயப்படாதே” என்று நீர் என்னிடம் சொன்னீர்.
⁵⁸ கர்த்தாவே, நீர் என்னைக் காப்பாற்றினீர்.
    நீர் எனது உயிரை மீண்டும் எனக்காக மீட்டுக் கொண்டு வந்தீர்.