Revised Common Lectionary (Complementary)

⁹⁷ Mor gu gennyf dy gyfraith di! hi yw fy myfyrdod beunydd. ⁹⁸ A’th orchmynion yr ydwyt yn fy ngwneuthur yn ddoethach na’m gelynion: canys byth y maent gyda mi. ⁹⁹ Deellais fwy na’m holl athrawon: oherwydd dy dystiolaethau yw fy myfyrdod. ¹⁰⁰ Deellais yn well na’r henuriaid, am fy mod yn cadw dy orchmynion di. ¹⁰¹ Ateliais fy nhraed oddi wrth bob llwybr drwg, fel y cadwn dy air di. ¹⁰² Ni chiliais oddi wrth dy farnedigaethau: oherwydd ti a’m dysgaist. ¹⁰³ Mor felys yw dy eiriau i’m genau! melysach na mêl i’m safn. ¹⁰⁴ Trwy dy orchmynion di y pwyllais: am hynny y caseais bob gau lwybr.

NUN

9 Doethineb a adeiladodd ei thŷ, hi a naddodd ei saith golofn. ² Hi a laddodd ei hanifeiliaid; hi a gymysgodd ei gwin, ac a huliodd ei bwrdd. ³ Hi a yrrodd ei llawforynion: y mae yn llefain oddi ar fannau uchel y ddinas: ⁴ Pwy bynnag sydd annichellgar, tröed i mewn yma: ac wrth yr annoeth y mae hi yn dywedyd, ⁵ Deuwch, a bwytewch o’m bara, ac yfwch o’r gwin a gymysgais. ⁶ Ymadewch â’r rhai ffôl, a byddwch fyw; a cherddwch yn ffordd deall. ⁷ Yr hwn a geryddo watwarwr, a gaiff waradwydd iddo ei hun: a’r hwn a feio ar y drygionus, a gaiff anaf. ⁸ Na cherydda watwarwr, rhag iddo dy gasáu: cerydda y doeth, ac efe a’th gâr di. ⁹ Dyro addysg i’r doeth, ac efe fydd doethach: dysg y cyfiawn, ac efe a chwanega ei ddysgeidiaeth. ¹⁰ Dechreuad doethineb yw ofn yr Arglwydd: a gwybodaeth y sanctaidd yw deall. ¹¹ Canys trwof fi yr amlheir dy ddyddiau, ac y chwanegir blynyddoedd dy einioes. ¹² Os doeth fyddi, doeth fyddi i ti dy hun: ond os gwatwarwr fyddi, tydi dy hun a’i dygi.

¹³ Gwraig ffôl a fydd siaradus; angall yw, ac ni ŵyr ddim: ¹⁴ Canys hi a eistedd ar ddrws ei thŷ, ar fainc, yn y lleoedd uchel yn y ddinas, ¹⁵ I alw ar y neb a fyddo yn myned heibio, y rhai sydd yn cerdded eu ffyrdd yn uniawn: ¹⁶ Pwy bynnag sydd ehud, tröed yma: a phwy bynnag sydd ddisynnwyr, a hi a ddywed wrtho, ¹⁷ Dyfroedd lladrad sydd felys, a bara cudd sydd beraidd. ¹⁸ Ond ni ŵyr efe mai meirw yw y rhai sydd yno; a bod ei gwahoddwyr hi yn nyfnder uffern.

2 Fy mhlant bychain, y pethau hyn yr wyf yn eu hysgrifennu atoch, fel na phechoch. Ac o phecha neb, y mae i ni Eiriolwr gyda’r Tad, Iesu Grist y Cyfiawn: ² Ac efe yw’r iawn dros ein pechodau ni: ac nid dros yr eiddom ni yn unig, eithr dros bechodau yr holl fyd. ³ Ac wrth hyn y gwyddom yr adwaenom ef, os cadwn ni ei orchmynion ef. ⁴ Yr hwn sydd yn dywedyd, Mi a’i hadwaen ef, ac heb gadw ei orchmynion ef, celwyddog yw, a’r gwirionedd nid yw ynddo. ⁵ Eithr yr hwn a gadwo ei air ef, yn wir yn hwn y mae cariad Duw yn berffaith: wrth hyn y gwyddom ein bod ynddo ef. ⁶ Yr hwn a ddywed ei fod yn aros ynddo ef, a ddylai yntau felly rodio, megis ag y rhodiodd ef.