Revised Common Lectionary (Complementary)

⁴¹ Deued i mi dy drugaredd, Arglwydd, a’th iachawdwriaeth yn ôl dy air. ⁴² Yna yr atebaf i’m cablydd: oherwydd yn dy air y gobeithiais. ⁴³ Na ddwg dithau air y gwirionedd o’m genau yn llwyr: oherwydd yn dy farnedigaethau di y gobeithiais. ⁴⁴ A’th gyfraith a gadwaf yn wastadol, byth ac yn dragywydd. ⁴⁵ Rhodiaf hefyd mewn ehangder: oherwydd dy orchmynion di a geisiaf. ⁴⁶ Ac am dy dystiolaethau di y llefaraf o flaen brenhinoedd, ac ni bydd cywilydd gennyf. ⁴⁷ Ac ymddigrifaf yn dy orchmynion, y rhai a hoffais. ⁴⁸ A’m dwylo a ddyrchafaf at dy orchmynion, y rhai a gerais; a mi a fyfyriaf yn dy ddeddfau.

SAIN

16 Paratoad y galon mewn dyn, ac ymadrodd y tafod, oddi wrth yr Arglwydd y mae. ² Holl ffyrdd dyn ydynt lân yn ei olwg ei hun: ond yr Arglwydd a bwysa yr ysbrydion. ³ Treigla dy weithredoedd ar yr Arglwydd, a’th feddyliau a safant. ⁴ Yr Arglwydd a wnaeth bob peth er ei fwyn ei hun: a’r annuwiol hefyd erbyn y dydd drwg. ⁵ Ffiaidd gan yr Arglwydd bob dyn uchel galon: er maint fyddo ei gymorth, ni bydd dieuog. ⁶ Trwy drugaredd a gwirionedd y dileir pechod: a thrwy ofn yr Arglwydd y mae ymado oddi wrth ddrwg. ⁷ Pan fyddo ffyrdd gŵr yn rhyngu bodd i’r Arglwydd, efe a bair i’w elynion fod yn heddychol ag ef. ⁸ Gwell yw ychydig trwy gyfiawnder, na chnwd mawr trwy gam. ⁹ Calon dyn a ddychymyg ei ffordd: ond yr Arglwydd a gyfarwydda ei gerddediad ef. ¹⁰ Ymadrodd Duw sydd yng ngwefusau y brenin: ni ŵyra ei enau ef mewn barn. ¹¹ Pwys a chloriannau cywir, yr Arglwydd a’u piau: ei waith ef yw holl gerrig y god. ¹² Ffiaidd yw i frenhinoedd wneuthur annuwioldeb: canys trwy gyfiawnder y cadarnheir yr orsedd. ¹³ Gwefusau cyfiawn sydd gymeradwy gan frenhinoedd; a’r brenin a gâr a draetho yr uniawn. ¹⁴ Digofaint y brenin sydd megis cennad angau; ond gŵr doeth a’i gostega. ¹⁵ Yn siriol wynepryd y brenin y mae bywyd: a’i ewyllys da ef sydd megis cwmwl glaw diweddar. ¹⁶ Cael doethineb, O mor well yw nag aur coeth! a chael deall, mwy dymunol yw nag arian. ¹⁷ Sarn y cyfiawn yw dychwelyd oddi wrth ddrwg: y neb a gadwo ei ffordd, a geidw ei enaid. ¹⁸ Balchder sydd yn myned o flaen dinistr: ac uchder ysbryd o flaen cwymp. ¹⁹ Gwell yw bod yn ostyngedig gyda’r gostyngedig, na rhannu yr ysbail gyda’r beilchion. ²⁰ A drino fater yn ddoeth, a gaiff ddaioni: a’r neb a ymddiriedo yn yr Arglwydd, O gwyn ei fyd hwnnw!

¹⁶ Ac wele, un a ddaeth, ac a ddywedodd wrtho, Athro da, pa beth da a wnaf, fel y caffwyf fywyd tragwyddol? ¹⁷ Yntau a ddywedodd wrtho, Paham y gelwi fi yn dda? nid da neb ond un, sef Duw: ond os ewyllysi fyned i mewn i’r bywyd, cadw’r gorchmynion. ¹⁸ Efe a ddywedodd wrtho yntau, Pa rai? A’r Iesu a ddywedodd, Na ladd, Na odineba, Na ladrata, Na ddwg gamdystiolaeth, ¹⁹ Anrhydedda dy dad a’th fam, a Châr dy gymydog fel ti dy hun. ²⁰ Y gŵr ieuanc a ddywedodd wrtho, Mi a gedwais y rhai hyn oll o’m hieuenctid: beth sydd yn eisiau i mi eto? ²¹ Yr Iesu a ddywedodd wrtho, Os ewyllysi fod yn berffaith, dos, gwerth yr hyn sydd gennyt, a dyro i’r tlodion; a thi a gei drysor yn y nef: a thyred, canlyn fi. ²² A phan glybu’r gŵr ieuanc yr ymadrodd, efe a aeth i ffordd yn drist: canys yr oedd yn berchen da lawer.