Revised Common Lectionary (Complementary)

¹²¹ Gwneuthum farn a chyfiawnder: na ad fi i’m gorthrymwyr. ¹²² Mechnïa dros dy was er daioni: na ad i’r beilchion fy ngorthrymu. ¹²³ Fy llygaid a ballasant am dy iachawdwriaeth, ac am ymadrodd dy gyfiawnder. ¹²⁴ Gwna i’th was yn ôl dy drugaredd, a dysg i mi dy ddeddfau. ¹²⁵ Dy was ydwyf fi; pâr i mi ddeall, fel y gwypwyf dy dystiolaethau. ¹²⁶ Amser yw i’r Arglwydd weithio: diddymasant dy gyfraith di. ¹²⁷ Am hynny yr hoffais dy orchmynion yn fwy nag aur; ie, yn fwy nag aur coeth. ¹²⁸ Am hynny uniawn y cyfrifais dy orchmynion am bob peth; a chaseais bob gau lwybr.

PE

¹⁶ Yna dwy wraig o buteiniaid a ddaethant at y brenin, ac a safasant ger ei fron ef. ¹⁷ A’r naill wraig a ddywedodd, O fy arglwydd, myfi a’r wraig hon oeddem yn trigo yn yr un tŷ; a mi a esgorais yn tŷ gyda hi. ¹⁸ Ac ar y trydydd dydd wedi esgor ohonof fi, yr esgorodd y wraig hon hefyd; ac yr oeddem ni ynghyd, heb arall yn tŷ gyda ni, ond nyni ein dwyoedd yn tŷ. ¹⁹ A mab y wraig hon a fu farw liw nos; oherwydd hi a orweddodd arno ef. ²⁰ A hi a gododd yng nghanol y nos, ac a gymerodd fy mab i o’m hymyl, tra yr ydoedd dy lawforwyn yn cysgu, ac a’i gosododd ef yn ei mynwes hi, a’i mab marw hi a osododd hi yn fy mynwes innau. ²¹ A phan godais i y bore i beri i’m mab sugno, wele, marw oedd efe; ac wedi i mi ddal arno y bore, wele, nid fy mab i, yr hwn a esgoraswn i, ydoedd efe. ²² A’r wraig arall a ddywedodd, Nage; eithr fy mab i yw y byw, a’th fab dithau yw y marw. A hon a ddywedodd, Nage; eithr dy fab di yw y marw, a’m mab i yw y byw. Fel hyn y llefarasant o flaen y brenin. ²³ Yna y dywedodd y brenin, Hon sydd yn dywedyd, Dyma fy mab i sydd fyw, a’th fab dithau yw y marw: a hon acw sydd yn dywedyd, Nage; eithr dy fab di yw y marw, a’m mab innau yw y byw. ²⁴ A dywedodd y brenin, Dygwch i mi gleddyf. A hwy a ddygasant gleddyf o flaen y brenin. ²⁵ A’r brenin a ddywedodd, Rhennwch y bachgen byw yn ddau, a rhoddwch yr hanner i’r naill, a’r hanner i’r llall. ²⁶ Yna y dywedodd y wraig bioedd y mab byw wrth y brenin, (canys ei hymysgaroedd a gynesasai wrth ei mab,) ac a lefarodd, O fy arglwydd, rhoddwch iddi hi y bachgen byw, ac na leddwch ef ddim: ond y llall a ddywedodd, Na fydded eiddof fi na thithau, eithr rhennwch ef. ²⁷ Yna yr atebodd y brenin, ac y dywedodd, Rhoddwch y bachgen byw iddi hi, ac na leddwch ef ddim: dyna ei fam ef. ²⁸ A holl Israel a glywsant y farn a farnasai y brenin; a hwy a ofnasant y brenin: canys gwelsant fod doethineb Duw ynddo ef i wneuthur barn.

¹³ Pwy sydd ŵr doeth a deallus yn eich plith? dangosed, trwy ymarweddiad da, ei weithredoedd mewn mwyneidd-dra doethineb. ¹⁴ Eithr od oes gennych genfigen chwerw ac ymryson yn eich calon, na fyddwch ffrostwyr a chelwyddog yn erbyn y gwirionedd. ¹⁵ Nid yw’r doethineb hwn yn disgyn oddi uchod; ond daearol, anianol, cythreulig yw. ¹⁶ Canys lle mae cenfigen ac ymryson, yno y mae terfysg, a phob gweithred ddrwg. ¹⁷ Eithr y ddoethineb sydd oddi uchod, yn gyntaf pur ydyw, wedi hynny heddychlon, boneddigaidd, hawdd ei thrin, llawn trugaredd a ffrwythau da, diduedd, a diragrith. ¹⁸ A ffrwyth cyfiawnder a heuir mewn heddwch i’r rhai sydd yn gwneuthur heddwch.