Revised Common Lectionary (Complementary)

³³ Kenn mér, Drottinn, veg laga þinna, að ég megi halda þau allt til enda.

³⁴ Veit mér skyn, að ég megi halda lögmál þitt og varðveita það af öllu hjarta.

³⁵ Leið mig götu boða þinna, því að af henni hefi ég yndi.

³⁶ Beyg hjarta mitt að reglum þínum, en eigi að ranglátum ávinningi.

³⁷ Snú augum mínum frá því að horfa á hégóma, lífga mig á vegum þínum.

³⁸ Staðfest fyrirheit þitt fyrir þjóni þínum, sem gefið er þeim er þig óttast.

³⁹ Nem burt háðungina, sem ég er hræddur við, því að ákvæði þín eru góð.

⁴⁰ Sjá, ég þrái fyrirmæli þín, lífga mig með réttlæti þínu.

¹⁰ Sonur ísraelskrar konu gekk út meðal Ísraelsmanna, en faðir hans var egypskur. Lenti þá sonur ísraelsku konunnar í deilu við ísraelskan mann í herbúðunum.

¹¹ Og sonur ísraelsku konunnar lastmælti nafninu og formælti. Þeir leiddu hann fyrir Móse. En móðir hans hét Selómít Díbrísdóttir, af ættkvísl Dans.

¹² Og þeir settu hann í varðhald, til þess að þeim kæmi úrskurður fyrir munn Drottins.

¹³ Og Drottinn talaði við Móse og sagði:

¹⁴ "Leið þú lastmælandann út fyrir herbúðirnar, og allir þeir, er heyrt hafa, skulu leggja hendur sínar á höfuð honum, og því næst skal allur söfnuðurinn grýta hann.

¹⁵ Og þú skalt tala við Ísraelsmenn og segja: ,Hver sá, er formælir Guði sínum, bakar sér synd.

¹⁶ Og sá er lastmælir nafni Drottins, skal líflátinn verða. Allur söfnuðurinn skal vægðarlaust grýta hann. Hvort heldur er útlendur maður eða innborinn, lastmæli hann nafninu, skal hann líflátinn.

¹⁷ Og ljósti einhver mann til bana, skal hann líflátinn verða.

¹⁸ Og sá, er lýstur skepnu til bana, skal bæta hana, líf fyrir líf.

¹⁹ Og veiti maður náunga sínum áverka, þá skal honum gjört hið sama, sem hann hefir gjört:

²⁰ Beinbrot fyrir beinbrot, auga fyrir auga, tönn fyrir tönn, hinn sami áverki, er hann hefir veitt öðrum, skal honum veittur.

²¹ Og sá, er lýstur skepnu til bana, skal bæta hana, en sá, er lýstur mann til bana, skal líflátinn.

²² Þér skuluð hafa ein lög, hvort heldur útlendur maður eða innborinn á í hlut, því að ég er Drottinn, Guð yðar."`

²³ Og Móse talaði við Ísraelsmenn, og þeir leiddu lastmælandann út fyrir herbúðirnar og lömdu hann grjóti. Og Ísraelsmenn gjörðu svo sem Drottinn hafði boðið Móse.

7 Dæmið ekki, svo að þér verðið ekki dæmdir.

² Því að með þeim dómi, sem þér dæmið, munuð þér dæmdir, og með þeim mæli, sem þér mælið, mun yður mælt verða.

³ Hví sér þú flísina í auga bróður þíns, en tekur ekki eftir bjálkanum í auga þínu?

⁴ Eða hvernig fær þú sagt við bróður þinn: ,Lát mig draga flísina úr auga þér?` Og þó er bjálki í auga sjálfs þín.

⁵ Hræsnari, drag fyrst bjálkann úr auga þér, og þá sérðu glöggt til að draga flísina úr auga bróður þíns.

⁶ Gefið ekki hundum það sem heilagt er, og kastið eigi perlum yðar fyrir svín. Þau mundu troða þær undir fótum, og þeir snúa sér við og rífa yður í sig.

⁷ Biðjið, og yður mun gefast, leitið, og þér munuð finna, knýið á, og fyrir yður mun upp lokið verða.

⁸ Því að hver sá öðlast, sem biður, sá finnur, sem leitar, og fyrir þeim, sem á knýr, mun upp lokið verða.

⁹ Eða hver er sá maður meðal yðar, sem gefur syni sínum stein, er hann biður um brauð?

¹⁰ Eða höggorm, þegar hann biður um fisk?

¹¹ Fyrst þér, sem eruð vondir, hafið vit á að gefa börnum yðar góðar gjafir, hve miklu fremur mun þá faðir yðar á himnum gefa þeim góðar gjafir, sem biðja hann?

¹² Allt sem þér viljið, að aðrir menn gjöri yður, það skuluð þér og þeim gjöra. Þetta er lögmálið og spámennirnir.