Old/New Testament
Ang Awit sa Pagdayeg sa Ginoo
40 Mapailubon akong naghulat sa Ginoo,
ug gidungog niya ang akong pagpangayo ug tabang.
2 Gihaw-as niya ako gikan sa makuyaw ug lapokon nga bangag,
ug gipahimutang sa dakong bato aron dili ako maunsa.
3 Gitudloan niya ako ug bag-ong awit,
awit sa pagdayeg kaniya nga atong Dios.
Daghang mga tawo ang makakita niini,
ug motahod gayod sila ug mosalig sa Ginoo.
4 Bulahan ang tawo nga nagasalig sa Ginoo,
ug dili modangop sa mga garboso nga nagasunod sa bakak.[a]
5 Ginoo nga akong Dios, walay sama kanimo.
Daghang katingalahang mga butang ang imong gihimo,
ug daghan ang imong mga plano alang kanamo.
Dili ko masaysay kining tanan kay labihan kini kadaghan.
6 Wala ka malipay sa nagkalain-laing matang sa mga halad,
sama sa halad nga sinunog ug halad sa paghinlo.
Gihimo mo hinuon ako nga matinumanon kanimo.
7 Busa miingon ako,
“Ania ako, andam ako nga motuman sa imong mga sugo nga nasulat sa Kasulatan.
8 O Dios ko, ikalipay ko ang pagtuman sa imong kabubut-on.
Ang imong kasugoan gitipigan ko sulod sa akong kasingkasing.”
9 Gisugilon ko ang imong pagkamatarong sa panagtigom sa imong mga katawhan.
Nahibalo ka, Ginoo, nga dili ako mohunong sa pagsugilon niini.
10 Wala ko tagoi sa akong kaugalingon ang mahitungod sa imong pagkamatarong.
Isugilon ko nga ikaw kasaligan ug makaluwas.
Wala ako magpakahilom mahitungod sa imong gugma ug kamatuoran[b] diha sa mga panagtigom sa imong katawhan.
11 Ginoo, ayaw ihikaw ang imong kalooy kanako.
Hinaut pa nga ang imong gugma ug kamatuoran motipig kanako sa kanunay.
12 Kay gilibotan ako sa mga kalisod nga dili maihap.
Daw sa matabonan na ako sa akong mga sala, ug dili ako makakita.
Mas daghan pa ang akong mga sala kaysa akong buhok.
Ug tungod niini, nawad-an ako ug kaisog.
13 Ginoo, luwasa intawon ako.
Tabangi dayon ako.
14 Hinaut unta nga ang mga nagatinguha sa pagpatay kanako maulawan ug mataranta. Hinaut unta nga ang mga nagahandom sa akong kalaglagan mangikyas ug maulawan
15 Hinaut unta nga ang mga nagabiaybiay kanako matingala pag-ayo kay naulawan sila.
16 Apan hinaut nga ang tanang nagadangop kanimo maglipay gayod tungod kanimo.
Hinaut nga ang mga nangandoy sa kaluwasan nga gikan kanimo moingon kanunay,
“Dalaygon ang Ginoo.”
17 Kabos ako ug timawa.
Hinaut pa nga nagahunahuna ka kanako, Ginoo.
Ikaw ang akong magtatabang ug manluluwas.
O Dios ko, tabangi dayon ako.
Ang Pag-ampo sa Tawo nga Nagasakit
41 Bulahan ang tawo nga manggihunahunaon sa mga kabos.
Tabangan siya sa Ginoo sa panahon sa kalisod.
2 Panalipdan siya sa Ginoo ug tipigan ang iyang kinabuhi.
Himuon siya sa Ginoo nga bulahan sa yuta sa Israel;
dili siya itugyan ngadto sa iyang mga kaaway.
3 Tabangan siya sa Ginoo kon siya magsakit;
ayohon niya siya sa iyang sakit ug ibalik ang iyang kahimsog.
4 Miingon ako, “Ginoo, kaloy-i ako.
Ayoha ako, kay nakasala ako kanimo.”
5 Nagasulti ug daotan ang akong mga kaaway mahitungod kanako.
Miingon sila, “Kanus-a pa kaha siya mamatay aron malimtan na siya?”
6 Nagapakaaron-ingnon sila nga mobisita kanako,
apan nagatigom diay sila ug daotang mga estorya mahitungod kanako;
ug paggawas nila ipanabi nila kini sa uban.
7 Ang tanang nasuko kanako naghunghongay mahitungod kanako,
ug naghunahuna sila ug daotan batok kanako.
8 Miingon sila, “Grabe na ang iyang sakit, ug dili na gayod siya maayo pa.”
9 Bisan ang suod kong higala nga gisaligan ko pag-ayo ug nakigsalo kanako sa pagkaon nagluib kanako.
10 Apan kaloy-i ako, Ginoo;
ayoha ako aron makabalos ako sa akong mga kaaway.
11 Unya mahibaloan ko nga ikaw nalipay kanako kon dili nimo itugot nga makadaog batok kanako ang akong mga kaaway.
12 Tungod kay wala akoy gihimo nga daotan,
gitabangan mo ako ug giubanan sa walay kataposan.
13 Dalaygon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, sa walay kataposan. Amen! Amen![c]
Ang Handom sa Usa ka Tawo nga Makaduol sa Ginoo
42 Sama sa mananap nga lagsaw nga gihidlaw sa tubig sa sapa,
gihidlaw usab ako kanimo, O Dios.
2 Giuhaw ako kanimo, O buhi nga Dios.
Kanus-a pa kaha ako makaadto sa imong templo sa pag-atubang kanimo?
3 Adlaw ug gabii grabe ang akong hilak.
Nagasigeg pangutana ang mga tawo kanako, “Asa na man ang imong Dios?”
4 Masubo ako inigmahinumdoman ko nga kaniadto gipangulohan ko ang daghang mga tawo sa pag-adto sa imong templo,
ug nagasaulog kami nga may paghugyaw sa kalipay ug pagpasalamat kanimo.
5 Nganong maguol man ako ug mabalaka?
Kinahanglan mosalig ako kanimo ug dayegon ko ikaw pag-usab,
ikaw nga akong manluluwas ug Dios.
6-7 Naguol ako pag-ayo;
mora ako ug gitabonan sa imong mga balod nga daw nagahaguros nga busay.
Busa gihinumdoman ko ikaw dinhi sa yuta sa Jordan ug Hermon, sa Bukid sa Mizar.
8 Sa adlaw ginapakita mo, Ginoo, ang imong gugma,
busa sa gabii nagaawit ako isip pag-ampo kanimo, O Dios sa akong kinabuhi.
9 O Dios nga akong salipdanan nga bato, moingon ako kanimo,
“Nganong gikalimtan mo ako?
Nganong kinahanglan pa man nga magsubo ako tungod sa pagpangdaog-daog sa akong mga kaaway?”
10 Daw madugmok ang akong kabukogan sa pagbiaybiay nila kanako adlaw-adlaw nga nagaingon,
“Asa na man ang imong Dios?”
11 Nganong maguol ug mabalaka man ako?
Kinahanglan mosalig ako kanimo, ug dayegon ko ikaw pag-usab, ikaw nga akong Manluluwas ug Dios.
Ang Pagbiyahe ni Pablo Padulong sa Roma
27 Human sila makahukom nga palargahon kami padulong sa Italia, gitugyan nila si Pablo ug ang uban pang mga priso kang Julio. Kini si Julio kapitan sa mga sundalo nga Romanhon nga gitawag “Batalyon sa Emperador.” 2 Unya, didto sa Cesarea may usa ka barko nga gikan sa Adramitium nga hapit na molarga padulong sa mga dunggoanan sa probinsya sa Asia. Kadto mao ang among gisakyan. Miuban kanamo si Aristarkus nga taga-Tesalonica, nga sakop sa probinsya sa Macedonia. 3 Pagkasunod nga adlaw midunggo kami sa Sidon. Giatiman pag-ayo ni Julio si Pablo. Gitugotan niya si Pablo nga mobisita sa iyang mga higala didto aron matabangan siya sa iyang mga panginahanglan. 4 Gikan sa Sidon milawig kami ug didto kami miagi sa pikas nga bahin sa isla sa Cyprus nga salipod sa hangin, tungod kay ang hangin pasugat man kanamo. 5 Gitabok namo ang dagat nga atbang sa Cilicia ug Panfilia ug midunggo kami sa Mira sa probinsya sa Licia. 6 Didto nakakita ang kapitan nga si Julio ug usa ka barko nga gikan sa Alexandria nga molarga paingon sa Italia, busa gipabalhin niya kami didto.
7 Sulod sa pila ka adlaw hinay ang among paglawig, ug naglisod gayod kami hangtod nga nakaabot kami duol sa lungsod sa Nidus. Tungod kay pasugat kanamo ang hangin dili kami makadiretso sa among padulngan. Busa dinhi kami miagi sa pikas nga bahin sa isla sa Crete nga salipod sa hangin ug nakalabay kami duol sa Salmon. 8 Namaybay lamang kami, apan naglisod gayod kami hangtod nga nakaabot kami sa lugar nga gitawag ug “Maayong mga Dunggoanan.” Kini duol sa lungsod sa Lasea.
9 Nadugay kami didto hangtod nga naabtan kami sa panahon nga delikado na ang paglawig, kay milabay na ang adlaw sa Pagpuasa.[a] Busa miingon si Pablo sa among mga kauban, 10 “Gibanabana ko nga delikado na kon modiretso pa kita, ug dili lamang ang mga karga ug ang barko ang mawala kondili tingalig apil ang atong kinabuhi.” 11 Apan mas dako ug pagsalig ang kapitan sa mga sundalo sa gisulti sa kapitan ug sa tag-iya sa barko kaysa gipasidaan ni Pablo. 12 Ug tungod kay ang dunggoanan didto dili maayo nga tagoanan sa panahon sa ting-unos, kadaghanan sa among mga kauban miuyon nga mobiyahe sa tinguha nga basin pag makaabot kami sa Fenice ug didto magdugay samtang ting-unos pa. Ang Fenice usa ka dunggoanan sa Crete nga adunay maayong tagoanan kon ting-unos.
Ang Unos sa Lawod
13 Sa dihang mihinay na ang huros sa hangin gikan sa habagatan, naghunahuna ang among mga kauban nga pwede na kaming molawig. Busa gibira nila ang angkla ug milawig kami nga namaybay sa isla sa Crete. 14 Sa wala madugay, mihuros ang kusog nga hangin gikan sa amihan, nga naggikan sa isla sa Crete. 15 Sa pag-abot sa kusog nga hangin kanamo, dili na kami makaabante, busa nagpauyon na lamang kon asa kami ipadpad sa hangin. 16 Nakapasalipod kami ug gamay sa dihang miagi kami sa habagatang dapit sa isla sa Cauda. Bisan naglisod kami, nakarga pa gihapon namo sa barko ang boti[b] aron dili kini maunsa. 17 Sa dihang nakarga na, gihigot namo kini ug hugot sa barko. Ug tungod kay nahadlok sila nga mosagyad ang barko sa kabalasan duol sa Libya,[c] gipaubos nila ang layag ug nagpaanod. 18 Nagpadayon pa gayod ang kusog nga unos, busa pagkasunod adlaw nagsugod sila sa pagpanghulog sa mga kargamento sa barko didto sa dagat. 19 Sa sunod pa gayod nga adlaw, ang mga kagamitan na mismo sa barko ang ilang gipanghulog. 20 Sulod sa pila ka adlaw wala magpakita ang adlaw ug ang mga bitoon, ug wala gayod mohinay ang unos. Sa kaulahian nawad-an na kami ug paglaom nga maluwas pa.
21 Pila na ka adlaw nga ang mga tawo wala gayod makakaon, busa miingon si Pablo kanila, “Mga higala, kon naminaw pa lamang kamo kanako nga dili usa kita mogikan sa Crete, nalikayan unta nato nga mahitabo kining mga kalisod ug mga kapildihan. 22 Apan karon giaghat ko kamo nga magpakaisog tungod kay walay mamatay kanato. Ang barko lamang ang maguba. 23 Kay kagabii ang Dios nga maoy nagapanag-iya kanako ug akong gialagaran nagsugo ug anghel dinhi kanako. 24 Miingon siya, ‘Pablo, ayawg kahadlok. Kinahanglan kang moatubang sa Emperador didto sa Roma. Ug sa kalooy sa Dios ang tanan mong mga kauban dinhi sa barko maluwas tungod kanimo.’ 25 Busa mga higala, ayaw na kamo ug kahadlok, kay nagasalig ako sa Dios nga tumanon niya ang iyang gisulti kanako. 26 Apan idagsa kita ngadto sa usa ka isla.”
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.