Old/New Testament
34 Og Elíhú tók aftur til máls og sagði:
2 Heyrið, þér vitrir menn, orð mín, og þér fróðir menn, hlustið á mig.
3 Því að eyrað prófar orðin, eins og gómurinn smakkar matinn.
4 Vér skulum rannsaka, hvað rétt er, komast að því hver með öðrum, hvað gott er.
5 Því að Job hefir sagt: "Ég er saklaus, en Guð hefir svipt mig rétti mínum.
6 Þótt ég hafi rétt fyrir mér, stend ég sem lygari, banvæn ör hefir hitt mig, þótt ég hafi í engu brotið."
7 Hvaða maður er eins og Job, sem drekkur guðlast eins og vatn
8 og gefur sig í félagsskap við þá, sem illt fremja, og er í fylgi við óguðlega menn?
9 Því að hann hefir sagt: "Maðurinn hefir ekkert gagn af því að vera í vinfengi við Guð."
10 Fyrir því, skynsamir menn, heyrið mig! Fjarri fer því, að Guð aðhafist illt og hinn Almáttki fremji ranglæti.
11 Nei, hann geldur manninum verk hans og lætur manninum farnast eftir breytni hans.
12 Já, vissulega fremur Guð ekki ranglæti, og hinn Almáttki hallar ekki réttinum.
13 Hver hefir fengið honum jörðina til varðveislu, og hver hefir grundvallað allan heiminn?
14 Ef hann hugsaði aðeins um sjálfan sig, ef hann drægi til sín anda sinn og andardrátt,
15 þá mundi allt hold gefa upp andann og maðurinn aftur verða að dufti.
16 Hafir þú vit, þá heyr þú þetta, hlusta þú á hljóm orða minna.
17 Getur sá stjórnað, sem hatar réttinn? Eða vilt þú dæma hinn réttláta, volduga?
18 þann sem segir við konunginn: "Þú varmenni!" við tignarmanninn: "Þú níðingur!"
19 sem ekki dregur taum höfðingjanna og gjörir ekki ríkum hærra undir höfði en fátækum, því að handaverk hans eru þeir allir.
20 Skyndilega deyja þeir, og það um miðja nótt, fólkið verður skelkað, og þeir hverfa, og hinn sterki er hrifinn burt, en eigi af manns hendi.
21 Því að augu Guðs hvíla yfir vegum hvers manns, og hann sér öll spor hans.
22 Ekkert það myrkur er til eða sú niðdimma, að illgjörðamenn geti falið sig þar.
23 Því að Guð þarf ekki fyrst að gefa manni gaum, til þess að hann komi fyrir dóm hans.
24 Hann brýtur hina voldugu sundur rannsóknarlaust og setur aðra í þeirra stað.
25 Þannig þekkir hann verk þeirra og steypir þeim um nótt, og þeir verða marðir sundur.
26 Hann hirtir þá sem misgjörðamenn í augsýn allra manna,
27 vegna þess að þeir hafa frá honum vikið og vanrækt alla vegu hans
28 og látið kvein hins fátæka berast til hans, en hann heyrði kvein hinna voluðu.
29 Haldi hann kyrru fyrir, hver vill þá sakfella hann? og byrgi hann auglitið, hver fær þá séð hann? Þó vakir hann yfir þjóð og einstaklingi,
30 til þess að guðlausir menn skuli ekki drottna, til þess að þeir séu ekki snörur lýðsins.
31 Því að segir nokkur við Guð: "Mér hefir verið hegnt og breyti þó ekki illa.
32 Kenn þú mér það, sem ég sé ekki. Hafi ég framið ranglæti, skal ég eigi gjöra það framar"?
33 Á hann að endurgjalda eftir geðþótta þínum, af því að þú hafnar? því að þú átt að velja, en ekki ég. Og seg nú fram það, er þú veist!
34 Skynsamir menn munu segja við mig, og vitur maður, sem á mig hlýðir:
35 "Job talar ekki hyggilega, og orð hans eru ekki skynsamleg."
36 Ó að Job mætti reyndur verða æ að nýju, af því að hann svarar eins og illir menn svara.
37 Því að hann bætir misgjörð ofan á synd sína, hann klappar saman höndunum framan í oss og heldur langar ræður móti Guði.
35 Og Elíhú tók enn til máls og sagði:
2 Hyggur þú það vera rétt, kallar þú það "réttlæti mitt fyrir Guði,"
3 að þú spyr, hvað það stoði þig? "Hvaða gagn hefi ég af því, fremur en ef ég syndgaði?"
4 Ég ætla að veita þér andsvör í móti og vinum þínum með þér.
5 Horf þú á himininn og sjá, virtu fyrir þér skýin, sem eru hátt yfir þér.
6 Syndgir þú, hvað getur þú gjört honum? Og séu afbrot þín mörg, hvaða skaða gjörir þú honum?
7 Sért þú ráðvandur, hvað gefur þú honum, eða hvað þiggur hann af þinni hendi?
8 Mann, eins og þig, varðar misgjörð þín og mannsins barn ráðvendni þín.
9 Menn æpa að sönnu undan hinni margvíslegu kúgan, kveina undan armlegg hinna voldugu,
10 en enginn þeirra segir: "Hvar er Guð, skapari minn, sá er leiðir fram lofsöngva um nótt,
11 sem fræðir oss meira en dýr merkurinnar og gjörir oss vitrari en fugla loftsins?"
12 Þá æpa menn _ en hann svarar ekki _ undan drambsemi hinna vondu.
13 Nei, hégómamál heyrir Guð eigi, og hinn Almáttki gefur því engan gaum,
14 hvað þá, er þú segir, að þú sjáir hann ekki. Málið er lagt fram fyrir hann, og þú átt að bíða eftir honum.
15 En nú, af því að reiði hans hefir eigi refsað, á hann alls eigi að hafa vitað neitt um yfirsjónina!
16 En Job opnar munninn til að mæla hégóma, heldur langar ræður í vanhyggju sinni.
15 Þá komu menn sunnan frá Júdeu og kenndu bræðrunum svo: "Eigi getið þér hólpnir orðið, nema þér látið umskerast að sið Móse."
2 Varð mikil misklíð og þræta milli þeirra og Páls og Barnabasar, og réðu menn af, að Páll og Barnabas og nokkrir þeirra aðrir færu á fund postulanna og öldunganna upp til Jerúsalem vegna þessa ágreinings.
3 Söfnuðurinn bjó síðan ferð þeirra, og fóru þeir um Fönikíu og Samaríu og sögðu frá afturhvarfi heiðingjanna og vöktu mikinn fögnuð meðal allra bræðranna.
4 Þegar þeir komu til Jerúsalem, tók söfnuðurinn á móti þeim og postularnir og öldungarnir, og skýrðu þeir frá, hversu mikið Guð hefði látið þá gjöra.
5 Þá risu upp nokkrir úr flokki farísea, er trú höfðu tekið, og sögðu: "Þá ber að umskera og bjóða þeim að halda lögmál Móse."
6 Postularnir og öldungarnir komu nú saman til að líta á þetta mál.
7 Eftir mikla umræðu reis Pétur upp og sagði við þá: "Bræður, þér vitið, að Guð kaus sér það fyrir löngu yðar á meðal, að heiðingjarnir skyldu fyrir munn minn heyra orð fagnaðarerindisins og taka trú.
8 Og Guð, sem hjörtun þekkir, bar þeim vitni, er hann gaf þeim heilagan anda eins og oss.
9 Engan mun gjörði hann á oss og þeim, er hann hreinsaði hjörtu þeirra með trúnni.
10 Hví freistið þér nú Guðs með því að leggja ok á háls lærisveinanna, er hvorki feður vorir né vér megnuðum að bera?
11 Vér trúum þó því, að vér verðum hólpnir fyrir náð Drottins Jesú á sama hátt og þeir."
12 Þá sló þögn á allan hópinn, og menn hlýddu á Barnabas og Pál, er þeir sögðu frá, hve mörg tákn og undur Guð hafði látið þá gjöra meðal heiðingjanna.
13 Þegar þeir höfðu lokið máli sínu, sagði Jakob: "Bræður, hlýðið á mig.
14 Símon hefur skýrt frá, hvernig Guð sá til þess í fyrstu, að hann eignaðist lýð meðal heiðinna þjóða, er bæri nafn hans.
15 Í samræmi við þetta eru orð spámannanna, svo sem ritað er:
16 Eftir þetta mun ég aftur koma og endurreisa hina föllnu tjaldbúð Davíðs. Ég mun reisa hana úr rústum og gjöra hana upp aftur,
17 svo að mennirnir, sem eftir eru, leiti Drottins, allir heiðingjarnir, sem nafn mitt hefur verið nefnt yfir, segir Drottinn, sem gjörir þetta
18 kunnugt frá eilífð.
19 Ég lít því svo á, að eigi skuli íþyngja heiðingjum þeim, er snúa sér til Guðs,
20 heldur rita þeim, að þeir haldi sér frá öllu, sem flekkað er af skurðgoðum, frá saurlifnaði, frá kjöti af köfnuðum dýrum og frá blóði.
21 Frá fornu fari hafa menn prédikað Móse í öllum borgum. Hann er lesinn upp í samkundunum hvern hvíldardag."
by Icelandic Bible Society