Old/New Testament

ALEFF

119 Gwyn fyd y rhai perffaith eu ffordd, y rhai a rodiant yng nghyfraith yr Arglwydd. ² Gwyn fyd y rhai a gadwant ei dystiolaethau ef; ac a’i ceisiant ef â’u holl galon. ³ Y rhai hefyd ni wnânt anwiredd, hwy a rodiant yn ei ffyrdd ef. ⁴ Ti a orchmynnaist gadw dy orchmynion yn ddyfal. ⁵ O am gyfeirio fy ffyrdd i gadw dy ddeddfau! ⁶ Yna ni’m gwaradwyddid, pan edrychwn ar dy holl orchmynion. ⁷ Clodforaf di ag uniondeb calon, pan ddysgwyf farnedigaethau dy gyfiawnder. ⁸ Cadwaf dy ddeddfau; O na ad fi yn hollol.

BETH

⁹ Pa fodd y glanha llanc ei lwybr? wrth ymgadw yn ôl dy air di. ¹⁰ A’m holl galon y’th geisiais: na ad i mi gyfeiliorni oddi wrth dy orchmynion. ¹¹ Cuddiais dy ymadroddion yn fy nghalon, fel na phechwn i’th erbyn. ¹² Ti, Arglwydd, wyt fendigedig: dysg i mi dy ddeddfau. ¹³ A’m gwefusau y traethais holl farnedigaethau dy enau. ¹⁴ Bu mor llawen gennyf ffordd dy dystiolaethau, â’r holl olud. ¹⁵ Yn dy orchmynion y myfyriaf, ac ar dy lwybrau yr edrychaf. ¹⁶ Yn dy ddeddfau yr ymddigrifaf: nid anghofiaf dy air.

GIMEL

¹⁷ Bydd dda wrth dy was, fel y byddwyf byw, ac y cadwyf dy air. ¹⁸ Datguddia fy llygaid, fel y gwelwyf bethau rhyfedd allan o’th gyfraith di. ¹⁹ Dieithr ydwyf fi ar y ddaear: na chudd di rhagof dy orchmynion. ²⁰ Drylliwyd fy enaid gan awydd i’th farnedigaethau bob amser. ²¹ Ceryddaist y beilchion melltigedig, y rhai a gyfeiliornant oddi wrth dy orchmynion. ²² Tro oddi wrthyf gywilydd a dirmyg: oblegid dy dystiolaethau di a gedwais. ²³ Tywysogion hefyd a eisteddasant, ac a ddywedasant i’m herbyn: dy was dithau a fyfyriai yn dy ddeddfau. ²⁴ A’th dystiolaethau oeddynt fy hyfrydwch a’m cynghorwyr.

DALETH

²⁵ Glynodd fy enaid wrth y llwch: bywha fi yn ôl dy air. ²⁶ Fy ffyrdd a fynegais, a gwrandewaist fi: dysg i mi dy ddeddfau. ²⁷ Gwna i mi ddeall ffordd dy orchmynion; a mi a fyfyriaf yn dy ryfeddodau. ²⁸ Diferodd fy enaid gan ofid: nertha fi yn ôl dy air. ²⁹ Cymer oddi wrthyf ffordd y celwydd; ac yn raslon dod i mi dy gyfraith. ³⁰ Dewisais ffordd gwirionedd: gosodais dy farnedigaethau o’m blaen. ³¹ Glynais wrth dy dystiolaethau: O Arglwydd, na’m gwaradwydda. ³² Ffordd dy orchmynion a redaf, pan ehangech fy nghalon.

HE

³³ Dysg i mi, O Arglwydd, ffordd dy ddeddfau, a chadwaf hi hyd y diwedd. ³⁴ Gwna i mi ddeall, a chadwaf dy gyfraith; ie, cadwaf hi â’m holl galon. ³⁵ Gwna i mi gerdded yn llwybr dy orchmynion: canys ynddo y mae fy ewyllys. ³⁶ Gostwng fy nghalon at dy dystiolaethau, ac nid at gybydd‐dra. ³⁷ Tro heibio fy llygaid, rhag edrych ar wagedd; a bywha fi yn dy ffyrdd. ³⁸ Sicrha dy air i’th was, yr hwn sydd yn ymroddi i’th ofn di. ³⁹ Tro heibio fy ngwaradwydd yr wyf yn ei ofni: canys dy farnedigaethau sydd dda. ⁴⁰ Wele, awyddus ydwyf i’th orchmynion: gwna i mi fyw yn dy gyfiawnder.

FAU

⁴¹ Deued i mi dy drugaredd, Arglwydd, a’th iachawdwriaeth yn ôl dy air. ⁴² Yna yr atebaf i’m cablydd: oherwydd yn dy air y gobeithiais. ⁴³ Na ddwg dithau air y gwirionedd o’m genau yn llwyr: oherwydd yn dy farnedigaethau di y gobeithiais. ⁴⁴ A’th gyfraith a gadwaf yn wastadol, byth ac yn dragywydd. ⁴⁵ Rhodiaf hefyd mewn ehangder: oherwydd dy orchmynion di a geisiaf. ⁴⁶ Ac am dy dystiolaethau di y llefaraf o flaen brenhinoedd, ac ni bydd cywilydd gennyf. ⁴⁷ Ac ymddigrifaf yn dy orchmynion, y rhai a hoffais. ⁴⁸ A’m dwylo a ddyrchafaf at dy orchmynion, y rhai a gerais; a mi a fyfyriaf yn dy ddeddfau.

SAIN

⁴⁹ Cofia y gair wrth dy was, yn yr hwn y peraist i mi obeithio. ⁵⁰ Dyma fy nghysur yn fy nghystudd: canys dy air di a’m bywhaodd i. ⁵¹ Y beilchion a’m gwatwarasant yn ddirfawr: er hynny ni throais oddi wrth dy gyfraith di. ⁵² Cofiais, O Arglwydd, dy farnedigaethau erioed; ac ymgysurais. ⁵³ Dychryn a ddaeth arnaf, oblegid yr annuwiolion, y rhai sydd yn gadu dy gyfraith di. ⁵⁴ Dy ddeddfau oedd fy nghân yn nhŷ fy mhererindod. ⁵⁵ Cofiais dy enw, Arglwydd, y nos; a chedwais dy gyfraith. ⁵⁶ Hyn oedd gennyf, am gadw ohonof dy orchmynion di.

CHETH

⁵⁷ O Arglwydd, fy rhan ydwyt; dywedais y cadwn dy eiriau. ⁵⁸ Ymbiliais â’th wyneb â’m holl galon: trugarha wrthyf yn ôl dy air. ⁵⁹ Meddyliais am fy ffyrdd, a throais fy nhraed at dy dystiolaethau di. ⁶⁰ Brysiais, ac nid oedais gadw dy orchmynion. ⁶¹ Minteioedd yr annuwiolion a’m hysbeiliasant: ond nid anghofiais dy gyfraith di. ⁶² Hanner nos y cyfodaf i’th foliannu, am farnedigaethau dy gyfiawnder. ⁶³ Cyfaill ydwyf fi i’r rhai oll a’th ofnant, ac i’r rhai a gadwant dy orchmynion. ⁶⁴ Llawn yw y ddaear o’th drugaredd, O Arglwydd: dysg i mi dy ddeddfau.

TETH

⁶⁵ Gwnaethost yn dda â’th was, O Arglwydd, yn ôl dy air. ⁶⁶ Dysg i mi iawn ddeall a gwybodaeth: oherwydd dy orchmynion di a gredais. ⁶⁷ Cyn fy nghystuddio yr oeddwn yn cyfeiliorni: ond yn awr cedwais dy air di. ⁶⁸ Da ydwyt, a daionus: dysg i mi dy ddeddfau. ⁶⁹ Y beilchion a glytiasant gelwydd i’m herbyn; minnau a gadwaf dy orchmynion â’m holl galon. ⁷⁰ Cyn frased â’r bloneg yw eu calon: minnau a ymddigrifais yn dy gyfraith di. ⁷¹ Da yw i mi fy nghystuddio; fel y dysgwn dy ddeddfau. ⁷² Gwell i mi gyfraith dy enau, na miloedd o aur ac arian.

IOD

⁷³ Dy ddwylo a’m gwnaethant, ac a’m lluniasant: pâr i mi ddeall, fel y dysgwyf dy orchmynion. ⁷⁴ Y rhai a’th ofnant a’m gwelant, ac a lawenychant; oblegid gobeithio ohonof yn dy air di. ⁷⁵ Gwn, Arglwydd, mai cyfiawn yw dy farnedigaethau; ac mai mewn ffyddlondeb y’m cystuddiaist. ⁷⁶ Bydded, atolwg, dy drugaredd i’m cysuro, yn ôl dy air i’th wasanaethwr. ⁷⁷ Deued i mi dy drugareddau, fel y byddwyf byw; oherwydd dy gyfraith yw fy nigrifwch. ⁷⁸ Cywilyddier y beilchion, canys gwnânt gam â mi yn ddiachos: ond myfi a fyfyriaf yn dy orchmynion di. ⁷⁹ Troer ataf fi y rhai a’th ofnant di, a’r rhai a adwaenant dy dystiolaethau. ⁸⁰ Bydded fy nghalon yn berffaith yn dy ddeddfau; fel na’m cywilyddier.

CAFF

⁸¹ Diffygiodd fy enaid am dy iachawdwriaeth: wrth dy air yr ydwyf yn disgwyl. ⁸² Y mae fy llygaid yn pallu am dy air, gan ddywedyd, Pa bryd y’m diddeni? ⁸³ Canys ydwyf fel costrel mewn mwg; ond nid anghofiais dy ddeddfau. ⁸⁴ Pa nifer yw dyddiau dy was? pa bryd y gwnei farn ar y rhai a’m herlidiant? ⁸⁵ Y beilchion a gloddiasant byllau i mi, yr hyn nid yw wrth dy gyfraith di. ⁸⁶ Dy holl orchmynion ydynt wirionedd: ar gam y’m herlidiasant; cymorth fi. ⁸⁷ Braidd na’m difasant ar y ddaear; minnau ni adewais dy orchmynion. ⁸⁸ Bywha fi yn ôl dy drugaredd; felly y cadwaf dystiolaeth dy enau.

LAMED

²⁰ Pob un yn yr alwedigaeth y galwyd ef, yn honno arhosed. ²¹ Ai yn was y’th alwyd? na fydded gwaeth gennyt; eto os gelli gael bod yn rhydd, mwynha hynny yn hytrach. ²² Canys yr hwn, ac ef yn was, a alwyd yn yr Arglwydd, gŵr rhydd i’r Arglwydd ydyw: a’r un ffunud yr hwn, ac efe yn ŵr rhydd, a alwyd, gwas i Grist yw. ²³ Er gwerth y’ch prynwyd; na fyddwch weision dynion. ²⁴ Yn yr hyn y galwyd pob un, frodyr, yn hynny arhosed gyda Duw. ²⁵ Eithr am wyryfon, nid oes gennyf orchymyn yr Arglwydd: ond barn yr ydwyf yn ei roi, fel un a gafodd drugaredd gan yr Arglwydd i fod yn ffyddlon. ²⁶ Am hynny yr wyf yn tybied mai da yw hyn, oherwydd yr anghenraid presennol, mai da, meddaf, i ddyn fod felly. ²⁷ A wyt ti yn rhwym i wraig? na chais dy ollwng yn rhydd. A wyt ti yn rhydd oddi wrth wraig? na chais wraig. ²⁸ Ac os priodi hefyd, ni phechaist: ac os prioda gwyry, ni phechodd. Er hynny y cyfryw rai a gânt flinder yn y cnawd: eithr yr wyf yn eich arbed chwi. ²⁹ A hyn yr ydwyf yn ei ddywedyd, frodyr, am fod yr amser yn fyr. Y mae yn ôl, fod o’r rhai sydd â gwragedd iddynt, megis pe byddent hebddynt; ³⁰ A’r rhai a wylant, megis heb wylo; a’r rhai a lawenhânt, megis heb lawenhau; a’r rhai a brynant, megis heb feddu; ³¹ A’r rhai a arferant y byd hwn, megis heb ei gamarfer: canys y mae dull y byd hwn yn myned heibio. ³² Eithr mi a fynnwn i chwi fod yn ddiofal. Yr hwn sydd heb briodi, sydd yn gofalu am bethau’r Arglwydd, pa wedd y bodlona’r Arglwydd: ³³ Ond y neb a wreicaodd, sydd yn gofalu am bethau’r byd, pa wedd y bodlona ei wraig. ³⁴ Y mae gwahaniaeth hefyd rhwng gwraig a gwyry. Y mae’r hon sydd heb briodi, yn gofalu am y pethau sydd yn perthyn i’r Arglwydd, fel y byddo hi sanctaidd yng nghorff ac ysbryd: ac y mae’r hon sydd wedi priodi, yn gofalu am bethau bydol, pa fodd y rhynga hi fodd i’w gŵr. ³⁵ A hyn yr ydwyf yn ei ddywedyd er llesâd i chwi eich hunain; nid i osod magl i chwi, eithr er mwyn gweddeidd‐dra, a dyfal lynu wrth yr Arglwydd yn ddiwahân. ³⁶ Ond os yw neb yn tybied ei fod yn anweddaidd tuag at ei wyry, od â hi dros flodau ei hoedran, a bod yn rhaid gwneuthur felly; gwnaed a fynno, nid yw yn pechu: priodant. ³⁷ Ond yr hwn sydd yn sefyll yn sicr yn ei galon, ac yn afraid iddo, ac â meddiant ganddo ar ei ewyllys ei hun, ac a roddodd ei fryd ar hynny yn ei galon, ar gadw ohono ei wyry; da y mae yn gwneuthur. ³⁸ Ac am hynny, yr hwn sydd yn ei rhoddi yn briod, sydd yn gwneuthur yn dda; ond yr hwn nid yw yn ei rhoddi yn briod, sydd yn gwneuthur yn well. ³⁹ Y mae gwraig yn rhwym wrth y gyfraith, tra fyddo byw ei gŵr: ond o bydd marw ei gŵr, y mae hi yn rhydd i briodi’r neb a fynno; yn unig yn yr Arglwydd. ⁴⁰ Eithr dedwyddach yw hi os erys hi felly, yn fy marn i: ac yr ydwyf finnau yn tybied fod Ysbryd Duw gennyf.