Old/New Testament

I’r Pencerdd ar Gittith, Salm Asaff.

81 Cenwch yn llafar i Dduw ein cadernid: cenwch yn llawen i Dduw Jacob. ² Cymerwch salm, a moeswch dympan, y delyn fwyn a’r nabl. ³ Utgenwch utgorn yn y lloer newydd, yn yr amser nodedig, yn nydd ein huchel ŵyl. ⁴ Canys deddf yw hyn i Israel, a defod i Dduw Jacob. ⁵ Efe a’i gosododd yn dystiolaeth yn Joseff, pan aeth efe allan trwy dir yr Aifft: lle y clywais iaith ni ddeallwn. ⁶ Tynnais ei ysgwydd oddi wrth y baich: ei ddwylo a ymadawsant â’r crochanau. ⁷ Mewn cyfyngder y gelwaist, ac mi a’th waredais: gwrandewais di yn nirgelwch y daran: profais di wrth ddyfroedd Meriba. Sela. ⁸ Clyw, fy mhobl, a mi a dystiolaethaf i ti: Israel, os gwrandewi arnaf; ⁹ Na fydded ynot dduw arall; ac nac ymgryma i dduw dieithr. ¹⁰ Myfi yr Arglwydd dy Dduw yw yr hwn a’th ddug di allan o dir yr Aifft: lleda dy safn, a mi a’i llanwaf. ¹¹ Ond ni wrandawai fy mhobl ar fy llef; ac Israel ni’m mynnai. ¹² Yna y gollyngais hwynt yng nghyndynrwydd eu calon: aethant wrth eu cyngor eu hunain. ¹³ O na wrandawsai fy mhobl arnaf; na rodiasai Israel yn fy ffyrdd! ¹⁴ Buan y gostyngaswn eu gelynion, ac y troeswn fy llaw yn erbyn eu gwrthwynebwyr. ¹⁵ Caseion yr Arglwydd a gymerasent arnynt ymostwng iddo ef: a’u hamser hwythau fuasai yn dragywydd. ¹⁶ Bwydasai hwynt hefyd â braster gwenith: ac â mêl o’r graig y’th ddiwallaswn.

Salm Asaff.

82 Duw sydd yn sefyll yng nghynulleidfa y galluog: ymhlith y duwiau y barn efe. ² Pa hyd y bernwch ar gam? ac y derbyniwch wyneb y rhai annuwiol? Sela. ³ Bernwch y tlawd a’r amddifad: cyfiawnhewch y cystuddiedig a’r rheidus. ⁴ Gwaredwch y tlawd a’r anghenus: achubwch hwynt o law y rhai annuwiol. ⁵ Ni wyddant, ac ni ddeallant; mewn tywyllwch y rhodiant: holl sylfaenau y ddaear a symudwyd o’u lle. ⁶ Myfi a ddywedais, Duwiau ydych chwi; a meibion y Goruchaf ydych chwi oll. ⁷ Eithr byddwch feirw fel dynion, ac fel un o’r tywysogion y syrthiwch. ⁸ Cyfod, O Dduw, barna y ddaear: canys ti a etifeddi yr holl genhedloedd.

Cân neu Salm Asaff.

83 O Dduw, na ostega: na thaw, ac na fydd lonydd, O Dduw. ² Canys wele, dy elynion sydd yn terfysgu; a’th gaseion yn cyfodi eu pennau. ³ Ymgyfrinachasant yn ddichellgar yn erbyn dy bobl, ac ymgyngorasant yn erbyn dy rai dirgel di. ⁴ Dywedasant, Deuwch, a difethwn hwynt fel na byddont yn genedl; ac na chofier enw Israel mwyach. ⁵ Canys ymgyngorasant yn unfryd; ac ymwnaethant i’th erbyn; ⁶ Pebyll Edom, a’r Ismaeliaid; y Moabiaid, a’r Hagariaid; ⁷ Gebal, ac Ammon, ac Amalec; y Philistiaid, gyda phreswylwyr Tyrus. ⁸ Assur hefyd a ymgyplysodd â hwynt: buant fraich i blant Lot. Sela. ⁹ Gwna di iddynt fel i Midian; megis i Sisera, megis i Jabin, wrth afon Cison: ¹⁰ Yn Endor y difethwyd hwynt: aethant yn dail i’r ddaear. ¹¹ Gwna eu pendefigion fel Oreb, ac fel Seeb; a’u holl dywysogion fel Seba, ac fel Salmunna: ¹² Y rhai a ddywedasant, Cymerwn i ni gyfanheddau Duw i’w meddiannu. ¹³ Gosod hwynt, O fy Nuw, fel olwyn; fel sofl o flaen y gwynt. ¹⁴ Fel y llysg tân goed, ac fel y goddeithia fflam fynyddoedd; ¹⁵ Felly erlid di hwynt â’th dymestl, a dychryna hwynt â’th gorwynt. ¹⁶ Llanw eu hwynebau â gwarth; fel y ceisiont dy enw, O Arglwydd. ¹⁷ Cywilyddier a thralloder hwynt yn dragywydd; ie, gwaradwydder a difether hwynt: ¹⁸ Fel y gwypont mai tydi, yr hwn yn unig wyt JEHOFAH wrth dy enw, wyt Oruchaf ar yr holl ddaear.

¹⁹ Ti a ddywedi gan hynny, Torrwyd y canghennau ymaith, fel yr impid fi i mewn. ²⁰ Da; trwy anghrediniaeth y torrwyd hwynt ymaith, a thithau sydd yn sefyll trwy ffydd. Na fydd uchelfryd, eithr ofna. ²¹ Canys onid arbedodd Duw y canghennau naturiol, gwylia rhag nad arbedo dithau chwaith. ²² Gwêl am hynny ddaioni a thoster Duw: sef i’r rhai a gwympasant, toster; eithr daioni i ti, os arhosi yn ei ddaioni ef: os amgen, torrir dithau hefyd ymaith. ²³ A hwythau, onid arhosant yn anghrediniaeth, a impir i mewn: canys fe all Duw eu himpio hwy i mewn drachefn. ²⁴ Canys os tydi a dorrwyd ymaith o’r olewydden yr hon oedd wyllt wrth naturiaeth, a’th impio yn erbyn naturiaeth mewn gwir olewydden; pa faint mwy y caiff y rhai hyn sydd wrth naturiaeth, eu himpio i mewn yn eu holewydden eu hun? ²⁵ Canys nid ewyllysiwn, frodyr, eich bod heb wybod y dirgelwch hwn, (fel na byddoch ddoethion yn eich golwg eich hun,) ddyfod dallineb o ran i Israel, hyd oni ddêl cyflawnder y Cenhedloedd i mewn. ²⁶ Ac felly holl Israel a fydd cadwedig; fel y mae yn ysgrifenedig, Y Gwaredwr a ddaw allan o Seion, ac a dry ymaith annuwioldeb oddi wrth Jacob. ²⁷ A hyn yw’r amod sydd iddynt gennyf fi, pan gymerwyf ymaith eu pechodau hwynt. ²⁸ Felly o ran yr efengyl, gelynion ydynt o’ch plegid chwi: eithr o ran yr etholedigaeth, caredigion ydynt oblegid y tadau. ²⁹ Canys diedifarus yw doniau a galwedigaeth Duw. ³⁰ Canys megis y buoch chwithau gynt yn anufudd i Dduw, eithr yr awron a gawsoch drugaredd trwy anufudd‐dod y rhai hyn; ³¹ Felly hwythau hefyd yr awron a anufuddhasant, fel y caent hwythau drugaredd trwy eich trugaredd chwi. ³² Canys Duw a’u caeodd hwynt oll mewn anufudd‐dod, fel y trugarhâi wrth bawb. ³³ O ddyfnder golud doethineb a gwybodaeth Duw! mor anchwiliadwy yw ei farnau ef! a’i ffyrdd, mor anolrheinadwy ydynt! ³⁴ Canys pwy a wybu feddwl yr Arglwydd? neu pwy a fu gynghorwr iddo ef? ³⁵ Neu pwy a roddes iddo ef yn gyntaf, ac fe a delir iddo drachefn? ³⁶ Canys ohono ef, a thrwyddo ef, ac iddo ef, y mae pob peth. Iddo ef y byddo gogoniant yn dragywydd. Amen.