Old/New Testament

5 Galw yn awr, od oes neb a etyb i ti, ac at bwy o’r saint y troi di? ² Canys dicllondeb a ladd yr ynfyd, a chenfigen a ladd yr annoeth. ³ Mi a welais yr ynfyd yn gwreiddio: ac a felltithiais ei drigfa ef yn ddisymwth. ⁴ Ei feibion ef a bellheir oddi wrth iachawdwriaeth: dryllir hwynt hefyd yn y porth, ac nid oes gwaredydd. ⁵ Yr hwn y bwyty y newynog ei gynhaeaf, wedi iddo ei gymryd o blith drain, a’r sychedig a lwnc eu cyfoeth. ⁶ Er na ddaw cystudd allan o’r pridd, ac na flagura gofid allan o’r ddaear: ⁷ Ond dyn a aned i flinder, fel yr eheda gwreichionen i fyny. ⁸ Eto myfi a ymgynghorwn â Duw: ac ar Dduw y rhoddwn fy achos: ⁹ Yr hwn sydd yn gwneuthur pethau mawrion ac anchwiliadwy; rhyfeddol heb rifedi: ¹⁰ Yr hwn sydd yn rhoddi glaw ar wyneb y ddaear; ac yn danfon dyfroedd ar wyneb y meysydd: ¹¹ Gan osod rhai isel mewn uchelder; fel y dyrchefir y galarus i iachawdwriaeth. ¹² Efe sydd yn diddymu amcanion y cyfrwys, fel na allo eu dwylo ddwyn dim i ben. ¹³ Efe sydd yn dal y doethion yn eu cyfrwystra: a chyngor y cyndyn a ddiddymir. ¹⁴ Lliw dydd y cyfarfyddant â thywyllwch, a hwy a balfalant hanner dydd megis lliw nos. ¹⁵ Yr hwn hefyd a achub y tlawd rhag y cleddyf, rhag eu safn hwy, a rhag llaw y cadarn. ¹⁶ Felly y mae gobaith i’r tlawd, ac anwiredd yn cau ei safn. ¹⁷ Wele, gwyn ei fyd y dyn a geryddo Duw; am hynny na ddiystyra gerydd yr Hollalluog. ¹⁸ Canys efe a glwyfa, ac a rwym: efe a archolla, a’i ddwylo ef a iachânt. ¹⁹ Mewn chwech o gyfyngderau efe ’th wared di; ie, mewn saith ni chyffwrdd drwg â thi. ²⁰ Mewn newyn efe a’th wared rhag marwolaeth: ac mewn rhyfel rhag nerth y cleddyf. ²¹ Rhag ffrewyll tafod y’th guddir; ac nid ofni rhag dinistr pan ddelo. ²² Mewn dinistr a newyn y chwerddi; ac nid ofni rhag bwystfilod y ddaear. ²³ Canys â cherrig y maes y byddi mewn cynghrair; a bwystfil y maes hefyd fydd heddychol â thi. ²⁴ A thi a gei wybod y bydd heddwch yn dy luest: a thi a ymweli â’th drigfa, ac ni phechi. ²⁵ A chei wybod hefyd mai lluosog fydd dy had, a’th hiliogaeth megis gwellt y ddaear. ²⁶ Ti a ddeui mewn henaint i’r bedd, tel y cyfyd ysgafn o ŷd yn ei amser. ²⁷ Wele hyn, ni a’i chwiliasom, felly y mae: gwrando hynny, a gwybydd er dy fwyn dy hun.

6 A Job a atebodd ac a ddywedodd, ² O gan bwyso na phwysid fy ngofid, ac na chydgodid fy nhrychineb mewn cloriannau! ³ Canys yn awr trymach fyddai na thywod y môr: am hynny y pallodd geiriau gennyf. ⁴ Oherwydd y mae saethau yr Hollalluog ynof, y rhai y mae eu gwenwyn yn yfed fy ysbryd: dychrynfâu Duw a ymfyddinasant i’m herbyn. ⁵ A rua asyn gwyllt uwchben glaswellt? a fref ych uwchben ei borthiant? ⁶ A fwyteir peth diflas heb halen? a oes blas ar wyn wy? ⁷ Y pethau a wrthododd fy enaid eu cyffwrdd, sydd megis bwyd gofidus i mi. ⁸ O na ddeuai fy nymuniad! ac na roddai Duw yr hyn yr ydwyf yn ei ddisgwyl! ⁹ Sef rhyngu bodd i Dduw fy nryllio, a gollwng ei law yn rhydd, a’m torri ymaith. ¹⁰ Yna cysur a fyddai eto i mi, ie, mi a ymgaledwn mewn gofid; nac arbeded, canys ni chelais ymadroddion y Sanctaidd. ¹¹ Pa nerth sydd i mi i obeithio? a pha ddiwedd fydd i mi, fel yr estynnwn fy hoedl? ¹² Ai cryfder cerrig yw fy nghryfder? a ydyw fy nghnawd o bres? ¹³ Onid ydyw fy nghymorth ynof fi? a fwriwyd doethineb yn llwyr oddi wrthyf? ¹⁴ I’r cystuddiol y byddai trugaredd oddi wrth ei gyfaill; ond efe a adawodd ofn yr Hollalluog. ¹⁵ Fy mrodyr a’m twyllasant megis afon: aethant heibio fel llifeiriant afonydd; ¹⁶ Y rhai a dduasant gan rew, ac yr ymguddiodd eira ynddynt: ¹⁷ Yr amser y cynhesant, hwy a dorrir ymaith: pan wresogo yr hin, hwy a ddarfyddant allan o’u lle. ¹⁸ Llwybrau eu ffordd hwy a giliant: hwy a ânt yn ddiddim, ac a gollir. ¹⁹ Byddinoedd Tema a edrychasant, minteioedd Seba a ddisgwyliasant amdanynt. ²⁰ Hwy a gywilyddiwyd, am iddynt obeithio; hwy a ddaethant hyd yno, ac a wladeiddiasant. ²¹ Canys yn awr nid ydych chwi ddim; chwi a welsoch fy nhaflu i lawr, ac a ofnasoch. ²² A ddywedais i, Dygwch i mi? neu, O’ch golud rhoddwch roddion drosof fi? ²³ Neu, Gwaredwch fi o law y gelyn? neu, Rhyddhewch fi o law y cedyrn? ²⁴ Dysgwch fi, a myfi a dawaf: a gwnewch i mi ddeall ym mha beth y camgymerais. ²⁵ Mor gryfion ydyw geiriau uniondeb! ond pa beth a argyhoedda argyhoeddiad un ohonoch chwi? ²⁶ Ai argyhoeddi ymadroddion a amcenwch chwi â geiriau un diobaith, y rhai sydd megis gwynt? ²⁷ Chwi a ruthrwch hefyd am ben yr amddifad, ac a gloddiwch bwll i’ch cyfaill. ²⁸ Yn awr gan hynny byddwch fodlon; edrychwch arnaf fi; canys y mae yn eglur i chwi os dywedaf gelwydd. ²⁹ Dychwelwch, atolwg, na fydded anwiredd; ie, trowch eto, y mae fy nghyfiawnder yn hyn. ³⁰ A oes anwiredd yn fy nhafod? oni ddeall taflod fy ngenau gam flas?

7 Onid oes amser terfynedig i ddyn ar y ddaear? onid yw ei ddyddiau ef megis dyddiau gwas cyflog? ² Megis y dyhea gwas am gysgod, ac y disgwyl cyflogddyn wobr ei waith: ³ Felly y gwnaethpwyd i mi feddiannu misoedd o oferedd, a nosweithiau blinion a osodwyd i mi. ⁴ Pan orweddwyf, y dywedaf, Pa bryd y codaf, ac yr ymedy y nos? canys caf ddigon o ymdroi hyd y cyfddydd. ⁵ Fy nghnawd a wisgodd bryfed a thom priddlyd: fy nghroen a agennodd, ac a aeth yn ffiaidd. ⁶ Fy nyddiau sydd gynt na gwennol gwehydd, ac a ddarfuant heb obaith. ⁷ Cofia mai gwynt yw fy hoedl: ni wêl fy llygad ddaioni mwyach. ⁸ Y llygad a’m gwelodd, ni’m gwêl mwyach: dy lygaid sydd arnaf, ac nid ydwyf. ⁹ Fel y derfydd y cwmwl, ac yr â ymaith: felly yr hwn sydd yn disgyn i’r bedd, ni ddaw i fyny mwyach. ¹⁰ Ni ddychwel mwy i’w dŷ: a’i le nid edwyn ef mwy. ¹¹ Gan hynny ni warafunaf i’m genau; mi a lefaraf yng nghyfyngdra fy ysbryd; myfi a gwynaf yn chwerwder fy enaid. ¹² Ai môr ydwyf, neu forfil, gan dy fod yn gosod cadwraeth arnaf? ¹³ Pan ddywedwyf, Fy ngwely a’m cysura, fy ngorweddfa a esmwythâ fy nghwynfan; ¹⁴ Yna y’m brawychi â breuddwydion, ac y’m dychryni â gweledigaethau: ¹⁵ Am hynny y dewisai fy enaid ymdagu, a marwolaeth yn fwy na’m hoedl. ¹⁶ Ffieiddiais einioes, ni fynnwn fyw byth: paid â mi, canys oferedd ydyw fy nyddiau. ¹⁷ Pa beth ydyw dyn, pan fawrheit ef? a phan osodit dy feddwl arno? ¹⁸ Ac ymweled ag ef bob bore, a’i brofi ar bob moment? ¹⁹ Pa hyd y byddi heb gilio oddi wrthyf, ac na adewi fi yn llonydd tra llyncwyf fy mhoeryn? ²⁰ Myfi a bechais; beth a wnaf i ti, O geidwad dyn? paham y gosodaist fi yn nod i ti, fel yr ydwyf yn faich i mi fy hun? ²¹ A phaham na faddeui fy nghamwedd, ac na fwri heibio fy anwiredd? canys yn awr yn y llwch y gorweddaf, a thi a’m ceisi yn fore, ond ni byddaf.

8 A Saul oedd yn cytuno i’w ladd ef. A bu yn y dyddiau hynny erlid mawr ar yr eglwys oedd yn Jerwsalem: a phawb a wasgarwyd ar hyd gwledydd Jwdea a Samaria, ond yr apostolion. ² A gwŷr bucheddol a ddygasant Steffan i’w gladdu, ac a wnaethant alar mawr amdano ef. ³ Eithr Saul oedd yn anrheithio’r eglwys, gan fyned i mewn i bob tŷ, a chan lusgo allan wŷr a gwragedd, efe a’u rhoddes yng ngharchar. ⁴ A’r rhai a wasgarasid a dramwyasant gan bregethu y gair. ⁵ Yna Philip a aeth i waered i ddinas Samaria, ac a bregethodd Grist iddynt. ⁶ A’r bobl yn gytûn a ddaliodd ar y pethau a ddywedid gan Philip, wrth glywed ohonynt, a gweled yr arwyddion yr oedd efe yn eu gwneuthur. ⁷ Canys ysbrydion aflan, gan lefain â llef uchel, a aethant allan o lawer a berchenogid ganddynt; a llawer yn gleifion o’r parlys, ac yn gloffion, a iachawyd. ⁸ Ac yr oedd llawenydd mawr yn y ddinas honno. ⁹ Eithr rhyw ŵr a’i enw Simon, oedd o’r blaen yn y ddinas yn swyno ac yn hudo pobl Samaria, gan ddywedyd ei fod ef ei hun yn rhywun mawr: ¹⁰ Ar yr hwn yr oedd pawb, o’r lleiaf hyd y mwyaf, yn gwrando, gan ddywedyd, Mawr allu Duw yw hwn. ¹¹ Ac yr oeddynt â’u coel arno, oherwydd iddo dalm o amser eu hudo hwy â swynion. ¹² Eithr pan gredasant i Philip, yn pregethu’r pethau a berthynent i deyrnas Dduw, ac i enw Iesu Grist, hwy a fedyddiwyd, yn wŷr ac yn wragedd. ¹³ A Simon yntau hefyd a gredodd; ac wedi ei fedyddio, a lynodd wrth Philip: a synnodd arno wrth weled yr arwyddion a’r nerthoedd mawrion a wneid.

¹⁴ A phan glybu’r apostolion yn Jerwsalem, dderbyn o Samaria air Duw, hwy a anfonasant atynt Pedr ac Ioan: ¹⁵ Y rhai wedi eu dyfod i waered, a weddiasant drostynt, ar iddynt dderbyn yr Ysbryd Glân. ¹⁶ (Canys eto nid oedd efe wedi syrthio ar neb ohonynt; ond yr oeddynt yn unig wedi eu bedyddio yn enw yr Arglwydd Iesu.) ¹⁷ Yna hwy a ddodasant eu dwylo arnynt, a hwy a dderbyniasant yr Ysbryd Glân. ¹⁸ A phan welodd Simon mai trwy osodiad dwylo’r apostolion y rhoddid yr Ysbryd Glân, efe a gynigiodd iddynt arian, ¹⁹ Gan ddywedyd, Rhoddwch i minnau hefyd yr awdurdod hon, fel ar bwy bynnag y gosodwyf fy nwylo, y derbynio efe yr Ysbryd Glân. ²⁰ Eithr Pedr a ddywedodd wrtho, Bydded dy arian gyda thi i ddistryw, am i ti dybied y meddiennir dawn Duw trwy arian. ²¹ Nid oes i ti na rhan na chyfran yn y gorchwyl hwn: canys nid yw dy galon di yn uniawn gerbron Duw. ²² Edifarha gan hynny am dy ddrygioni hwn, a gweddïa Dduw, a faddeuir i ti feddylfryd dy galon. ²³ Canys mi a’th welaf mewn bustl chwerwder, ac mewn rhwymedigaeth anwiredd. ²⁴ A Simon a atebodd ac a ddywedodd, Gweddïwch chwi drosof fi at yr Arglwydd, fel na ddêl dim arnaf o’r pethau a ddywedasoch. ²⁵ Ac wedi iddynt dystiolaethu a llefaru gair yr Arglwydd, hwy a ddychwelasant i Jerwsalem, ac a bregethasant yr efengyl yn llawer o bentrefi’r Samariaid.