Old/New Testament

Caniad y graddau.

129 Llawer gwaith y’m cystuddiasant o’m hieuenctid, y dichon Israel ddywedyd yn awr: ² Llawer gwaith y’m cystuddiasant o’m hieuenctid: eto ni’m gorfuant. ³ Yr arddwyr a arddasant ar fy nghefn: estynasant eu cwysau yn hirion. ⁴ Yr Arglwydd sydd gyfiawn: efe a dorrodd raffau y rhai annuwiol. ⁵ Gwaradwydder hwy oll, a gyrrer yn eu hôl, y rhai a gasânt Seion. ⁶ Byddant fel glaswellt pen tai, yr hwn a wywa cyn y tynner ef ymaith: ⁷ A’r hwn ni leinw y pladurwr ei law; na’r hwn fyddo yn rhwymo yr ysgubau, ei fynwes. ⁸ Ac ni ddywed y rhai a ânt heibio, Bendith yr Arglwydd arnoch: bendithiwn chwi yn enw yr Arglwydd.

Caniad y graddau.

130 O’r dyfnder y llefais arnat, O Arglwydd. ² Arglwydd, clyw fy llefain; ystyried dy glustiau wrth lef fy ngweddïau. ³ Os creffi ar anwireddau, Arglwydd, O Arglwydd, pwy a saif? ⁴ Ond y mae gyda thi faddeuant, fel y’th ofner. ⁵ Disgwyliaf am yr Arglwydd, disgwyl fy enaid, ac yn ei air ef y gobeithiaf. ⁶ Fy enaid sydd yn disgwyl am yr Arglwydd yn fwy nag y mae y gwylwyr am y bore; yn fwy nag y mae y gwylwyr am y bore. ⁷ Disgwylied Israel am yr Arglwydd; oherwydd y mae trugaredd gyda’r Arglwydd, ac aml ymwared gydag ef. ⁸ Ac efe a wared Israel oddi wrth ei holl anwireddau.

Caniad y graddau, o’r eiddo Dafydd.

131 O Arglwydd, nid ymfalchïodd fy nghalon, ac nid ymddyrchafodd fy llygaid: ni rodiais chwaith mewn pethau rhy fawr, a rhy uchel i mi. ² Eithr gosodais a gostegais fy enaid, fel un wedi ei ddiddyfnu oddi wrth ei fam: fy enaid sydd ynof fel un wedi ei ddiddyfnu. ³ Disgwylied Israel wrth yr Arglwydd, o’r pryd hwn hyd yn dragywydd.

11 Byddwch ddilynwyr i mi, megis yr wyf finnau i Grist. ² Yr ydwyf yn eich canmol, frodyr, eich bod yn fy nghofio i ym mhob peth, ac yn dal y traddodiadau, fel y traddodais i chwi. ³ Eithr mi a fynnwn i chwi wybod, mai pen pob gŵr yw Crist; a phen y wraig yw’r gŵr; a phen Crist yw Duw. ⁴ Pob gŵr yn gweddïo neu yn proffwydo, a pheth am ei ben, sydd yn cywilyddio ei ben. ⁵ Eithr pob gwraig yn gweddïo neu yn proffwydo, yn bennoeth, sydd yn cywilyddio ei phen: canys yr un yw â phe byddai wedi ei heillio. ⁶ Canys os y wraig ni wisg am ei phen, cneifier hi hefyd: eithr os brwnt i wraig ei chneifio, neu ei heillio, gwisged. ⁷ Canys gŵr yn wir ni ddylai wisgo am ei ben, am ei fod yn ddelw a gogoniant Duw: a’r wraig yw gogoniant y gŵr. ⁸ Canys nid yw’r gŵr o’r wraig, ond y wraig o’r gŵr. ⁹ Ac ni chrewyd y gŵr er mwyn y wraig; eithr y wraig er mwyn y gŵr. ¹⁰ Am hynny y dylai’r wraig fod ganddi awdurdod ar ei phen, oherwydd yr angylion. ¹¹ Er hynny nid yw na’r gŵr heb y wraig, na’r wraig heb y gŵr, yn yr Arglwydd. ¹² Canys yr un wedd ag y mae’r wraig o’r gŵr, felly y mae’r gŵr trwy’r wraig: a phob peth sydd o Dduw. ¹³ Bernwch ynoch eich hunain, ai hardd yw i wraig weddïo Duw yn bennoeth? ¹⁴ Onid yw naturiaeth ei hun yn eich dysgu chwi, os gwalltlaes a fydd gŵr, mai amarch yw iddo? ¹⁵ Eithr os gwraig a fydd gwalltlaes, clod yw iddi: oblegid ei llaeswallt a ddodwyd yn orchudd iddi. ¹⁶ Od oes neb a fyn fod yn ymrysongar, nid oes gennym ni gyfryw ddefod, na chan eglwysi Duw.