New Testament in a Year
26 Mana, Breeda, Kjinja ut Obraum siene Famielje, en dee mank junt dee Gott ferchte, onns es dit Wuat de Radunk jeschekjt worde.
27 Dan dee enn Jerusalem wone, en aeare Harscha, dee disem nich kjande, uk nich waut dee Profeete jesajcht haude dee jieda Saubat faeajelaest woare, ha daut erfelt,
28 en wan see uk kjeene Uasoak funge tom Doot, fruage see Pielatus doch daut hee sull ommjebrocht woare.
29 En aus see aules jedone haude waut fonn am jeschraewe wea, neeme see am fom Kjriets en laede am enn en Grauf.
30 - oba Gott wuak am opp fom Doot;
31 en aewa fael Doag leet hee sikj seene fonn daen dee met am kjeeme fonn Galilaea no Jerusalem, dee nu siene Zeig sent to daut Follkj.
32 En wie praedje junt nu daut waut dee Fodasch fesproake wea, en jekome es,
33 daut Gott dit erfelt haft aun onns, aeare Kjinja, enn daem daut hee Jesus fom Doot oppwuak, so aus uk em tweede Psalm jeschraewe steit: 'Du best mien Saen, fonndoag sie ekj dien Foda jeworde.'
34 En daut hee am fom Doot oppjewakjt haft, neimols meeha trig to Fewaesunk to gone, sajcht hee soo: 'Ekj woa junt Doft siene sechre, heilje Dinge jaewe'.
35 Doaromm sajcht hee enn noch ne aundra Staed: 'Du woascht dien Heilje nich dee Fewaesunk seene lote'.
36 Dan Doft, no daem daut hee sien Jeschlacht no Gott sien Wele jedeent haud, storf, en wort mank siene Fodasch jelajcht, en sach Fewaesunk;
37 oba daem, daen Gott oppwuak fom Doot, sach nich dee Fewaesunk.
38 Doarom sel jie weete, Mana en Breeda, daut derch dis Maun es junt dee Sinde Fejaewunk jepraedicht, en fonn aul daut jerajcht jemoakt waut Mooses sien Jesats nich kunn.
39 Derch dis Maun es en jieda Jerajcht jemoakt dee jleeft.
40 Doaromm seet junt faea daut daut nich opp junt kjemt waut dee Profeete jesajcht ha:
41 'Kjikjt! jie Spata, en fawunndat junt en komt omm, dan ekj woa ne Oabeit enn june Doag doone, ne Oabeit dee jie nich jleewe woare wan waea junt daut uk kloa utlajcht.'"
42 En aus see rut jinje, prachada see an aum naeakjste Saubat wada daut Wuat to praedje.
43 En aus dee Fesaumlunk uteneen jegone wea, foljde en deel fonn dee Jude en aundre Metjude Paul en Barnabas, dee to an raede en spruake an Moot too enn Gott siene Jnod to bliewe.
44 Aum naeakjste Saubat kjeem meist dee gaunse Staut toop Gott sien Wuat to heare.
45 Oba aus dee Jude daut grootet Follkj sage, weare see seeha aufjenstich, en raede jaeajen daut waut Paul en Barnabas saede, en lastade.
45 En Paul en Barnabas raede brow en saede: "Daut wea nootwandich daut daut Gotteswuat eascht to junt jeraet sull woare; oba wiel jie daut fonn junt wajch steete, en achte junt selfst nich weat daut eewjet Laewe to ha, kjikjt! wie gone no dee Heide.
47 Dan soo haft de Herr onns befole: 'Ekj ha die fa en Licht to dee Heide jestalt - ne Radunk bott de Enj fonne Welt'."
48 Aus dee Heide daut heade weare see froo en feharlichte daem Herr sien Wuat, en soo fael aus tom eewjet Laewe bestemt weare, kjeeme tom Gloowe.
49 En Gott sien Wuat spreed derch dee gaunse Ommjaeajent.
50 Oba dee Jude raeajde faeanaemste en aundajchtje Fruehes en dee Hauptmana enne Staut, en stalde fefoljunk aun jaeajen Paul en Barnabas, en juage an rut fonn aeare ommjaeajent.
51 Oba see schedade daut Stoff fonn aeare Feet en kjeeme no Iekoonean,
52 en dee Jinja weare froo en foll Heilje Jeist.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer