M’Cheyne Bible Reading Plan

8 A llefarodd yr Arglwydd wrth Moses, gan ddywedyd, ² Cymer Aaron a’i feibion gydag ef, a’r gwisgoedd, ac olew yr eneiniad, a bustach yr aberth dros bechod, a dau hwrdd, a chawell y bara croyw: ³ A chasgl yr holl gynulleidfa ynghyd i ddrws pabell y cyfarfod. ⁴ A gwnaeth Moses fel y gorchmynnodd yr Arglwydd iddo: a chasglwyd y gynulleidfa i ddrws pabell y cyfarfod. ⁵ A dywedodd Moses wrth y gynulleidfa, Dyma’r peth a orchmynnodd’ yr Arglwydd ei wneuthur. ⁶ A Moses a ddug Aaron a’i feibion, ac a’u golchodd hwynt â dwfr. ⁷ Ac efe a roddes amdano ef y bais, ac a’i gwregysodd ef â’r gwregys, ac a wisgodd y fantell amdano, ac a roddes yr effod amdano, ac a’i gwregysodd â gwregys cywraint yr effod, ac a’i caeodd amdano ef. ⁸ Ac efe a osododd y ddwyfronneg arno, ac a roddes yr Urim a’r Thummim yn y ddwyfronneg. ⁹ Ac efe a osododd y meitr ar ei ben ef; ac a osododd ar y meitr ar ei dalcen ef, y dalaith aur, y goron sanctaidd; fel y gorchmynasai’r Arglwydd i Moses. ¹⁰ A Moses a gymerodd olew yr eneiniad, ac a eneiniodd y tabernacl, a’r hyn oll oedd ynddo; ac a’u cysegrodd hwynt. ¹¹ Ac a daenellodd ohono ar yr allor saith waith, ac a eneiniodd yr allor a’i holl lestri, a’r noe hefyd a’i throed, i’w cysegru. ¹² Ac efe a dywalltodd o olew’r eneiniad ar ben Aaron, ac a’i heneiniodd ef, i’w gysegru. ¹³ A Moses a ddug feibion Aaron, ac a wisgodd beisiau amdanynt, a gwregysodd hwynt â gwregysau, ac a osododd gapiau am eu pennau; fel y gorchmynasai’r Arglwydd wrth Moses. ¹⁴ Ac efe a ddug fustach yr aberth dros bechod: ac Aaron a’i feibion a roddasant eu dwylo ar ben bustach yr aberth dros bechod; ¹⁵ Ac efe a’i lladdodd: a Moses a gymerth y gwaed, ac a’i rhoddes ar gyrn yr allor o amgylch â’i fys, ac a burodd yr allor; ac a dywalltodd y gwaed wrth waelod yr allor, ac a’i cysegrodd hi, i wneuthur cymod arni. ¹⁶ Efe a gymerodd hefyd yr holl wêr oedd ar y perfedd, a’r rhwyden oddi ar yr afu, a’r ddwy aren a’u gwêr; a Moses a’i llosgodd ar yr allor. ¹⁷ A’r bustach, a’i groen, a’i gig, a’i fiswail, a losgodd efe mewn tân o’r tu allan i’r gwersyll: fel y gorchmynasai yr Arglwydd wrth Moses.

¹⁸ Ac efe a ddug hwrdd y poethoffrwm: ac Aaron a’i feibion a osodasant eu dwylo ar ben yr hwrdd: ¹⁹ Ac efe a’i lladdodd; a Moses a daenellodd y gwaed ar yr allor o amgylch. ²⁰ Ac efe a dorrodd yr hwrdd yn ei ddarnau; a llosgodd Moses y pen, y darnau, a’r gwêr. ²¹ Ond y perfedd a’r traed a olchodd efe mewn dwfr; a llosgodd Moses yr hwrdd oll ar yr allor. Poethoffrwm yw hwn, i fod yn arogl peraidd ac yn aberth tanllyd i’r Arglwydd; fel y gorchmynnodd yr Arglwydd i Moses.

²² Ac efe a ddug yr ail hwrdd, sef hwrdd y cysegriad: ac Aaron a’i feibion a osodasant eu dwylo ar ben yr hwrdd. ²³ Ac efe a’i lladdodd; a Moses a gymerodd o’i waed, ac a’i rhoddes ar gwr isaf clust ddeau Aaron, ac ar fawd ei law ddeau, ac ar fawd ei droed deau. ²⁴ Ac efe a ddug feibion Aaron: a Moses a roes o’r gwaed ar gwr isaf eu clust ddeau, ac ar fawd eu llaw ddeau, ac ar fawd eu troed deau; a thaenellodd Moses y gwaed ar yr allor oddi amgylch. ²⁵ Ac efe a gymerodd hefyd y gwêr, a’r gloren, a’r holl wêr oedd ar y perfedd, a’r rhwyden oddi ar yr afu, a’r ddwy aren a’u braster, a’r ysgwyddog ddeau. ²⁶ A chymerodd o gawell y bara croyw, yr hwn oedd gerbron yr Arglwydd, un deisen groyw, ac un deisen o fara olewedig, ac un afrlladen; ac a’u gosododd ar y gwêr, ac ar yr ysgwyddog ddeau: ²⁷ Ac a roddes y cwbl ar ddwylo Aaron, ac ar ddwylo ei feibion, ac a’u cyhwfanodd hwynt yn offrwm cyhwfan gerbron yr Arglwydd. ²⁸ A Moses a’u cymerth oddi ar eu dwylo hwynt, ac a’u llosgodd ar yr allor, ar yr offrwm poeth. Dyma gysegriadau o arogl peraidd: dyma aberth tanllyd i’r Arglwydd. ²⁹ Cymerodd Moses y barwyden hefyd, ac a’i cyhwfanodd yn offrwm cyhwfan gerbron yr Arglwydd: rhan Moses o hwrdd y cysegriad oedd hi; fel y gorchmynasai yr Arglwydd wrth Moses. ³⁰ A chymerodd Moses o olew yr eneiniad, ac o’r gwaed oedd ar yr allor, ac a’i taenellodd ar Aaron, ar ei wisgoedd, ar ei feibion hefyd, ac ar wisgoedd ei feibion ynghyd ag ef: ac efe a gysegrodd Aaron, a’i wisgoedd, a’i feibion hefyd, a gwisgoedd ei feibion ynghyd ag ef.

³¹ A dywedodd Moses wrth Aaron, ac wrth ei feibion, Berwch y cig wrth ddrws pabell y cyfarfod: ac yno bwytewch ef, a’r bara hefyd sydd yng nghawell y cysegriadau; megis y gorchmynnais, gan ddywedyd, Aaron a’i feibion a’i bwyty ef. ³² A’r gweddill o’r cig, ac o’r bara, a losgwch yn tân. ³³ Ac nac ewch dros saith niwrnod allan o ddrws pabell y cyfarfod, hyd y dydd y cyflawner dyddiau eich cysegriadau: oherwydd saith niwrnod y bydd efe yn eich cysegru chwi. ³⁴ Megis y gwnaeth efe heddiw, y gorchmynnodd yr Arglwydd wneuthur, i wneuthur cymod drosoch. ³⁵ Ac arhoswch wrth ddrws pabell y cyfarfod saith niwrnod, ddydd a nos, a chedwch wyliadwriaeth yr Arglwydd, fel na byddoch feirw: canys fel hyn y’m gorchmynnwyd. ³⁶ A gwnaeth Aaron a’i feibion yr holl bethau a orchmynnodd yr Arglwydd trwy law Moses.

I’r Pencerdd ar Muth‐labben, Salm Dafydd.

9 Clodforaf di, O Arglwydd, â’m holl galon: mynegaf dy holl ryfeddodau. ² Llawenychaf a gorfoleddaf ynot: canaf i’th enw di, y Goruchaf. ³ Pan ddychweler fy ngelynion yn eu hôl, hwy a gwympant ac a ddifethir o’th flaen di. ⁴ Canys gwnaethost fy marn a’m mater yn dda: eisteddaist ar orseddfainc, gan farnu yn gyfiawn. ⁵ Ceryddaist y cenhedloedd, distrywiaist yr annuwiol; eu henw hwynt a ddileaist byth bythol. ⁶ Ha elyn, darfu am ddinistr yn dragywydd: a diwreiddiaist y dinasoedd; darfu eu coffadwriaeth gyda hwynt. ⁷ Ond yr Arglwydd a bery yn dragywydd: efe a baratôdd ei orseddfainc i farn. ⁸ Ac efe a farn y byd mewn cyfiawnder: efe a farn y bobloedd mewn uniondeb. ⁹ Yr Arglwydd hefyd fydd noddfa i’r gorthrymedig, noddfa yn amser trallod. ¹⁰ A’r rhai a adwaenant dy enw, a ymddiriedant ynot: canys ni adewaist, O Arglwydd, y rhai a’th geisient. ¹¹ Canmolwch yr Arglwydd, yr hwn sydd yn preswylio yn Seion: mynegwch ymysg y bobloedd ei weithredoedd ef. ¹² Pan ymofynno efe am waed, efe a’u cofia hwynt: nid anghofia waedd y cystuddiol. ¹³ Trugarha wrthyf, Arglwydd; gwêl fy mlinder gan fy nghaseion, fy nyrchafydd o byrth angau: ¹⁴ Fel y mynegwyf dy holl foliant ym mhyrth merch Seion: llawenychaf yn dy iachawdwriaeth. ¹⁵ Y cenhedloedd a soddasant yn y ffos a wnaethant: yn y rhwyd a guddiasant, y daliwyd eu troed eu hun. ¹⁶ Adwaenir yr Arglwydd wrth y farn a wna: yr annuwiol a faglwyd yng ngweithredoedd ei ddwylo ei hun. Higgaion. Sela. ¹⁷ Y rhai drygionus a ymchwelant i uffern, a’r holl genhedloedd a anghofiant Dduw. ¹⁸ Canys nid anghofir y tlawd byth: gobaith y trueiniaid ni chollir byth. ¹⁹ Cyfod, Arglwydd; na orfydded dyn: barner y cenhedloedd ger dy fron di. ²⁰ Gosod, Arglwydd, ofn arnynt: fel y gwybyddo y cenhedloedd mai dynion ydynt. Sela.

23 Pan eisteddych i fwyta gyda thywysog, ystyria yn ddyfal beth sydd ger dy fron: ² A gosod gyllell ar dy geg, os byddi ddyn blysig. ³ Na ddeisyf ei ddanteithion ef: canys bwyd twyllodrus ydyw. ⁴ Nac ymflina i ymgyfoethogi: dod heibio dy synnwyr dy hun. ⁵ A beri di i’th lygaid ehedeg ar y peth nid yw? canys golud yn ddiau a gymer adenydd, ac a eheda ymaith megis eryr tua’r wybr. ⁶ Na fwyta fwyd y drwg ei lygad; ac na chwennych mo’i ddanteithion ef. ⁷ Canys fel y meddylia yn ei galon, felly efe a ddywed wrthyt, Bwyta ac yf; a’i galon heb fod gyda thi. ⁸ Y tamaid a fwyteaist a fwri i fyny, a’th eiriau melys a golli. ⁹ Na lefara lle y clywo y ffôl: canys efe a ddiystyra ddoethineb dy eiriau. ¹⁰ Na symud mo’r hen derfyn; ac na ddos i feysydd yr amddifaid: ¹¹ Canys eu gwaredwr hwynt sydd nerthol; ac a amddiffyn eu cweryl hwynt yn dy erbyn di. ¹² Gosod dy galon ar addysg, a’th glustiau ar eiriau gwybodaeth. ¹³ Na thyn gerydd oddi wrth dy blentyn: os curi ef â gwialen, ni bydd efe farw. ¹⁴ Cur ef â gwialen, a thi a achubi ei enaid rhag uffern. ¹⁵ Fy mab, os dy galon di fydd doeth, fy nghalon innau a lawenycha; ¹⁶ Ie, fy arennau a grychneidiant, pan draetho dy wefusau di gyfiawnder. ¹⁷ Na wynfyded dy galon wrth bechaduriaid: ond aros yn ofn yr Arglwydd yn hyd y dydd. ¹⁸ Canys yn ddiau y mae gwobr; ac ni phalla dy ddisgwyliad. ¹⁹ Erglyw, fy mab, a bydd ddoeth; a chyfarwydda dy galon yn y ffordd. ²⁰ Na fydd ymysg y rhai sydd yn meddwi ar win; ymysg y rhai glythion ar gig. ²¹ Canys y meddw a’r glwth a ddaw i dlodi: a chysgu a bair fyned mewn gwisg garpiog. ²² Gwrando ar dy dad a’th genhedlodd: ac na ddiystyra dy fam pan heneiddio. ²³ Prŷn y gwir, ac na werth; felly doethineb, ac addysg, a deall. ²⁴ Tad y cyfiawn a orfoledda yn fawr; a’r neb a genhedlo fab doeth, a lawenha o’i blegid. ²⁵ Dy dad a’th fam a lawenycha; a’r hon a’th ymddûg a orfoledda. ²⁶ Fy mab, moes i mi dy galon; dalied dy lygaid ar fy ffyrdd i. ²⁷ Canys ffos ddofn yw putain: a phydew cyfyng yw y ddieithr. ²⁸ Ie, hi a gynllwyn fel gwilliad; ac a chwanega bechaduriaid ymysg dynion. ²⁹ I bwy y mae gwae? i bwy y mae ochain? i bwy y mae cynnen? i bwy y mae dadwrdd? ac i bwy y mae gwelïau heb achos? i bwy y mae llygaid cochion? ³⁰ I’r neb sydd yn aros wrth y gwin: i’r neb sydd yn myned i ymofyn am win cymysgedig. ³¹ Nac edrych ar y gwin pan fyddo goch, pan ddangoso ei liw yn y cwpan, pan ymgynhyrfo yn iawn. ³² Yn y diwedd efe a frath fel sarff, ac a biga fel neidr. ³³ Dy lygaid a edrychant ar wragedd dieithr, a’th galon a draetha drawsedd. ³⁴ Ti a fyddi megis un yn cysgu yng nghanol y môr, ac fel un yn cysgu ym mhen yr hwylbren. ³⁵ Curent fi, meddi, ac ni chlafychais; dulient fi, ac nis gwybûm: pan ddeffrowyf, mi a af rhagof; mi a’i ceisiaf drachefn.

2 Canys chwi eich hunain a wyddoch, frodyr, ein dyfodiad ni i mewn atoch, nad ofer fu: ² Eithr wedi i ni ddioddef o’r blaen, a chael amarch, fel y gwyddoch chwi, yn Philipi, ni a fuom hy yn ein Duw i lefaru wrthych chwi efengyl Duw trwy fawr ymdrech. ³ Canys ein cyngor ni nid oedd o hudoliaeth nac o aflendid, nac mewn twyll: ⁴ Eithr megis y’n cyfrifwyd ni gan Dduw yn addas i ymddiried i ni am yr efengyl, felly yr ydym yn llefaru; nid megis yn rhyngu bodd i ddynion, ond i Dduw, yr hwn sydd yn profi ein calonnau ni. ⁵ Oblegid ni fuom ni un amser mewn ymadrodd gwenieithus, fel y gwyddoch chwi, nac mewn rhith cybydd-dod; Duw yn dyst: ⁶ Nac yn ceisio moliant gan ddynion, na chennych chwi, na chan eraill; lle y gallasem bwyso arnoch, fel apostolion Crist. ⁷ Eithr ni a fuom addfwyn yn eich mysg chwi, megis mamaeth yn maethu ei phlant. ⁸ Felly, gan eich hoffi chwi, ni a welsom yn dda gyfrannu â chwi, nid yn unig efengyl Duw, ond ein heneidiau ein hunain hefyd, am eich bod yn annwyl gennym. ⁹ Canys cof yw gennych, frodyr, ein llafur a’n lludded ni: canys gan weithio nos a dydd, fel na phwysem ar neb ohonoch, ni a bregethasom i chwi efengyl Duw. ¹⁰ Tystion ydych chwi, a Duw hefyd, mor sanctaidd, ac mor gyfiawn, a diargyhoedd, yr ymddygasom yn eich mysg chwi y rhai ydych yn credu: ¹¹ Megis y gwyddoch y modd y buom yn eich cynghori, ac yn eich cysuro, bob un ohonoch, fel tad ei blant ei hun, ¹² Ac yn ymbil, ar rodio ohonoch yn deilwng i Dduw, yr hwn a’ch galwodd chwi i’w deyrnas a’i ogoniant. ¹³ Oblegid hyn yr ydym ninnau hefyd yn diolch i Dduw yn ddi-baid, oherwydd i chwi, pan dderbyniasoch air Duw, yr hwn a glywsoch gennym ni, ei dderbyn ef nid fel gair dyn, eithr fel y mae yn wir, yn air Duw, yr hwn hefyd sydd yn nerthol weithio ynoch chwi y rhai sydd yn credu. ¹⁴ Canys chwychwi, frodyr, a wnaethpwyd yn ddilynwyr i eglwysi Duw, y rhai yn Jwdea sydd yng Nghrist Iesu; oblegid chwithau a ddioddefasoch y pethau hyn gan eich cyd-genedl, megis hwythau gan yr Iddewon: ¹⁵ Y rhai a laddasant yr Arglwydd Iesu, a’u proffwydi eu hunain, ac a’n herlidiasant ninnau ymaith; ac ydynt heb ryngu bodd Duw, ac yn erbyn pob dyn; ¹⁶ Gan warafun i ni lefaru wrth y Cenhedloedd, fel yr iacheid hwy, i gyflawni eu pechodau hwynt yn wastadol: canys digofaint Duw a ddaeth arnynt hyd yr eithaf. ¹⁷ A ninnau, frodyr, wedi ein gwneuthur yn amddifaid amdanoch dros ennyd awr, yng ngolwg, nid yng nghalon, a fuom fwy astud i weled eich wyneb chwi mewn awydd mawr. ¹⁸ Am hynny yr ewyllysiasom ddyfod atoch (myfi Paul, yn ddiau,) unwaith a dwywaith hefyd; eithr Satan a’n lluddiodd ni. ¹⁹ Canys beth yw ein gobaith ni, neu ein llawenydd, neu goron ein gorfoledd? onid chwychwi, gerbron ein Harglwydd Iesu Grist yn ei ddyfodiad ef? ²⁰ Canys chwychwi yw ein gogoniant a’n llawenydd ni.