M’Cheyne Bible Reading Plan

25 A’r Arglwydd a lefarodd wrth Moses, gan ddywedyd, ² Dywed wrth feibion Israel, am ddwyn ohonynt i mi offrwm: gan bob gŵr ewyllysgar ei galon y cymerwch fy offrwm. ³ A dyma yr offrwm a gymerwch ganddynt; aur, ac arian, a phres, ⁴ A sidan glas, a phorffor, ac ysgarlad, a lliain main, a blew geifr, ⁵ A chrwyn hyrddod yn gochion, a chrwyn daearfoch, a choed Sittim, ⁶ Olew i’r goleuni, llysieuau i olew yr ennaint, ac i’r perarogl‐darth, ⁷ Meini onics, a meini i’w gosod yn yr effod, ac yn y ddwyfronneg. ⁸ A gwnânt i mi gysegr; fel y gallwyf drigo yn eu mysg hwynt. ⁹ Yn ôl holl waith y tabernacl, a gwaith ei holl ddodrefn y rhai yr ydwyf yn eu dangos i ti, felly y gwnewch.

¹⁰ A gwnânt arch o goed Sittim, o ddau gufydd a hanner ei hyd, a chufydd a hanner ei lled, a chufydd a hanner ei huchder. ¹¹ A gwisg hi ag aur coeth; o fewn ac oddi allan y gwisgi hi: a gwna arni goron o aur o amgylch. ¹² Bwrw iddi hefyd bedair modrwy aur, a dod ar ei phedair congl; dwy fodrwy ar un ystlys iddi, a dwy fodrwy ar yr ystlys arall iddi. ¹³ A gwna drosolion o goed Sittim, a gwisg hwynt ag aur. ¹⁴ A gosod y trosolion trwy’r modrwyau gan ystlys yr arch, i ddwyn yr arch arnynt. ¹⁵ Ym modrwyau yr arch y bydd y trosolion; na symuder hwynt oddi wrthi. ¹⁶ A dod yn yr arch y dystiolaeth a roddaf i ti. ¹⁷ A gwna drugareddfa o aur coeth, o ddau gufydd a hanner ei hyd, a chufydd a hanner ei lled. ¹⁸ A gwna ddau geriwb o aur; o gyfanwaith morthwyl y gwnei hwynt, yn nau gwr y drugareddfa. ¹⁹ Un ceriwb a wnei yn y naill ben, a’r ceriwb arall yn y pen arall: o’r drugareddfa ar ei dau ben hi y gwnewch y ceriwbiaid. ²⁰ A bydded y ceriwbiaid yn lledu eu hesgyll i fyny, gan orchuddio’r drugareddfa â’u hesgyll, a’u hwynebau bob un at ei gilydd: tua’r drugareddfa y bydd wynebau y ceriwbiaid. ²¹ A dod y drugareddfa i fyny ar yr arch, ac yn yr arch dod y dystiolaeth a roddaf i ti. ²² A mi a gyfarfyddaf â thi yno, ac a lefaraf wrthyt oddi ar y drugareddfa, oddi rhwng y ddau geriwb y rhai a fyddant ar arch y dystiolaeth, yr holl bethau a orchmynnwyf wrthyt i feibion Israel.

²³ A gwna di fwrdd o goed Sittim, o ddau gufydd ei hyd, a chufydd ei led, a chufydd a hanner ei uchder. ²⁴ A gosod aur coeth drosto, a gwna iddo goron o aur o amgylch. ²⁵ A gwna iddo wregys o led llaw o amgylch, a gwna goron aur ar ei wregys o amgylch. ²⁶ A gwna iddo bedair modrwy o aur, a dod y modrwyau wrth y pedair congl y rhai a fyddant ar ei bedwar troed. ²⁷ Ar gyfer cylch y bydd y modrwyau, yn lleoedd i’r trosolion i ddwyn y bwrdd. ²⁸ A gwna y trosolion o goed Sittim, a gwisg hwynt ag aur, fel y dyger y bwrdd arnynt. ²⁹ A gwna ei ddysglau ef, a’i lwyau, a’i gaeadau, a’i ffiolau, y rhai y tywelltir â hwynt: o aur coeth y gwnei hwynt. ³⁰ A dod ar y bwrdd y bara dangos gerbron fy wyneb yn wastadol.

³¹ Gwna hefyd ganhwyllbren: o aur pur yn gyfanwaith y gwneir y canhwyllbren; ei baladr, ei geinciau, ei bedyll, ei gnapiau, a’i flodau, a fyddant o’r un. ³² A bydd chwe chainc yn dyfod allan o’i ystlysau; tair cainc o’r canhwyllbren o un tu, a thair cainc o’r canhwyllbren o’r tu arall. ³³ Tair padell o waith almonau, cnap a blodeuyn ar un gainc; a thair padell o waith almonau, cnap a blodeuyn ar gainc arall: felly ar y chwe chainc a fyddo yn dyfod allan o’r canhwyllbren. ³⁴ Ac yn y canhwyllbren y bydd pedair padell ar waith almonau, a’u cnapiau a’u blodau. ³⁵ A bydd cnap dan ddwy gainc ohono, a chnap dan ddwy gainc ohono, a chnap dan ddwy gainc ohono, yn ôl y chwe chainc a ddeuant o’r canhwyllbren. ³⁶ Eu cnapiau a’u ceinciau a fyddant o’r un: y cwbl fydd aur coeth o un cyfanwaith morthwyl. ³⁷ A thi a wnei ei saith lusern ef, ac a oleui ei lusernau ef, fel y goleuo efe ar gyfer ei wyneb. ³⁸ A bydded ei efeiliau a’i gafnau o aur coeth. ³⁹ O dalent o aur coeth y gwnei ef, a’r holl lestri hyn. ⁴⁰ Ond gwêl wneuthur yn ôl eu portreiad hwynt, a ddangoswyd i ti yn y mynydd.

4 Pan wybu’r Arglwydd gan hynny glywed o’r Phariseaid fod yr Iesu yn gwneuthur ac yn bedyddio mwy o ddisgyblion nag Ioan, ² (Er na fedyddiasai yr Iesu ei hun, eithr ei ddisgyblion ef,) ³ Efe a adawodd Jwdea, ac a aeth drachefn i Galilea. ⁴ Ac yr oedd yn rhaid iddo fyned trwy Samaria. ⁵ Efe a ddaeth gan hynny i ddinas yn Samaria a elwid Sichar, gerllaw y rhandir a roddasai Jacob i’w fab Joseff: ⁶ Ac yno yr oedd ffynnon Jacob. Yr Iesu gan hynny yn ddiffygiol gan y daith, a eisteddodd felly ar y ffynnon: ac ynghylch y chweched awr ydoedd hi. ⁷ Daeth gwraig o Samaria i dynnu dwfr: a’r Iesu a ddywedodd wrthi, Dyro i mi i yfed. ⁸ (Canys ei ddisgyblion ef a aethent i’r ddinas i brynu bwyd.) ⁹ Yna y wraig o Samaria a ddywedodd wrtho ef, Pa fodd yr ydwyt ti, a thi yn Iddew, yn gofyn diod gennyf fi, a myfi yn wraig o Samaria? oblegid nid yw’r Iddewon yn ymgyfeillach â’r Samariaid. ¹⁰ Yr Iesu a atebodd ac a ddywedodd wrthi, Ped adwaenit ti ddawn Duw, a phwy yw’r hwn sydd yn dywedyd wrthyt, Dyro i mi i yfed; tydi a ofynasit iddo ef, ac efe a roddasai i ti ddwfr bywiol. ¹¹ Y wraig a ddywedodd wrtho, Arglwydd, nid oes gennyt ti ddim i godi dwfr, a’r pydew sydd ddwfn: o ba le gan hynny y mae gennyt ti y dwfr bywiol hwnnw? ¹² Ai mwy wyt ti na’n tad Jacob, yr hwn a roddodd i ni’r pydew, ac efe ei hun a yfodd ohono, a’i feibion, a’i anifeiliaid? ¹³ Iesu a atebodd ac a ddywedodd wrthi, Pwy bynnag sydd yn yfed o’r dwfr hwn, efe a sycheda drachefn: ¹⁴ Ond pwy bynnag a yfo o’r dwfr a roddwyf fi iddo, ni sycheda yn dragywydd; eithr y dwfr a roddwyf iddo, a fydd ynddo yn ffynnon o ddwfr yn tarddu i fywyd tragwyddol. ¹⁵ Y wraig a ddywedodd wrtho, Arglwydd, dyro i mi y dwfr hwn, fel na sychedwyf, ac na ddelwyf yma i godi dwfr. ¹⁶ Iesu a ddywedodd wrthi, Dos, galw dy ŵr, a thyred yma. ¹⁷ Y wraig a atebodd ac a ddywedodd, Nid oes gennyf ŵr. Iesu a ddywedodd wrthi, Da y dywedaist, Nid oes gennyf ŵr: ¹⁸ Canys pump o wŷr a fu i ti; a’r hwn sydd gennyt yr awron, nid yw ŵr i ti: hyn a ddywedaist yn wir. ¹⁹ Y wraig a ddywedodd wrtho ef, Arglwydd, mi a welaf mai proffwyd wyt ti. ²⁰ Ein tadau a addolasant yn y mynydd hwn; ac yr ydych chwi yn dywedyd mai yn Jerwsalem y mae’r man lle y mae yn rhaid addoli. ²¹ Iesu a ddywedodd wrthi hi, O wraig, cred fi, y mae’r awr yn dyfod, pryd nad addoloch y Tad, nac yn y mynydd hwn, nac yn Jerwsalem. ²² Chwychwi ydych yn addoli’r peth ni wyddoch: ninnau ydym yn addoli’r peth a wyddom: canys iachawdwriaeth sydd o’r Iddewon. ²³ Ond dyfod y mae’r awr, ac yn awr y mae hi, pan addolo’r gwir addolwyr y Tad mewn ysbryd a gwirionedd: canys y cyfryw y mae’r Tad yn eu ceisio i’w addoli ef. ²⁴ Ysbryd yw Duw; a rhaid i’r rhai a’i haddolant ef, addoli mewn ysbryd a gwirionedd. ²⁵ Y wraig a ddywedodd wrtho, Mi a wn fod y Meseias yn dyfod, yr hwn a elwir Crist: pan ddelo hwnnw, efe a fynega i ni bob peth. ²⁶ Iesu a ddywedodd wrthi hi, Myfi, yr hwn wyf yn ymddiddan â thi, yw hwnnw.

²⁷ Ac ar hyn y daeth ei ddisgyblion; a bu ryfedd ganddynt ei fod ef yn ymddiddan â gwraig: er hynny ni ddywedodd neb, Beth a geisi? neu, Paham yr ydwyt yn ymddiddan â hi? ²⁸ Yna y wraig a adawodd ei dyfrlestr, ac a aeth i’r ddinas, ac a ddywedodd wrth y dynion, ²⁹ Deuwch, gwelwch ddyn yr hwn a ddywedodd i mi yr hyn oll a wneuthum: onid hwn yw’r Crist? ³⁰ Yna hwy a aethant allan o’r ddinas, ac a ddaethant ato ef.

³¹ Yn y cyfamser y disgyblion a atolygasant iddo, gan ddywedyd, Rabbi, bwyta. ³² Ac efe a ddywedodd wrthynt, Y mae gennyf fi fwyd i’w fwyta yr hwn ni wyddoch chwi oddi wrtho. ³³ Am hynny y disgyblion a ddywedasant wrth ei gilydd, A ddug neb iddo ddim i’w fwyta? ³⁴ Iesu a ddywedodd wrthynt, Fy mwyd i yw gwneuthur ewyllys yr hwn a’m hanfonodd, a gorffen ei waith ef. ³⁵ Onid ydych chwi yn dywedyd, Y mae eto bedwar mis, ac yna y daw’r cynhaeaf? Wele, yr ydwyf fi yn dywedyd wrthych, Dyrchefwch eich llygaid, ac edrychwch ar y meysydd; canys gwynion ydynt eisoes i’r cynhaeaf. ³⁶ A’r hwn sydd yn medi, sydd yn derbyn cyflog, ac yn casglu ffrwyth i fywyd tragwyddol: fel y byddo i’r hwn sydd yn hau, ac i’r hwn sydd yn medi, lawenychu ynghyd. ³⁷ Canys yn hyn y mae’r gair yn wir, Mai arall yw’r hwn sydd yn hau, ac arall yr hwn sydd yn medi. ³⁸ Myfi a’ch anfonais chwi i fedi yr hyn ni lafuriasoch: eraill a lafuriasant, a chwithau a aethoch i mewn i’w llafur hwynt.

³⁹ A llawer o’r Samariaid o’r ddinas honno a gredasant ynddo, oherwydd gair y wraig, yr hon oedd yn tystiolaethu, Efe a ddywedodd i mi yr hyn oll a wneuthum. ⁴⁰ Am hynny pan ddaeth y Samariaid ato ef, hwy a atolygasant iddo aros gyda hwynt. Ac efe a arhosodd yno ddeuddydd. ⁴¹ A mwy o lawer a gredasant ynddo ef oblegid ei air ei hun. ⁴² A hwy a ddywedasant wrth y wraig, Nid ydym ni weithian yn credu oblegid dy ymadrodd di: canys ni a’i clywsom ef ein hunain, ac a wyddom mai hwn yn ddiau yw’r Crist, Iachawdwr y byd.

⁴³ Ac ymhen y ddeuddydd efe a aeth ymaith oddi yno, ac a aeth i Galilea. ⁴⁴ Canys yr Iesu ei hun a dystiolaethodd, nad ydyw proffwyd yn cael anrhydedd yn ei wlad ei hun. ⁴⁵ Yna pan ddaeth efe i Galilea, y Galileaid a’i derbyniasant ef, wedi iddynt weled yr holl bethau a wnaeth efe yn Jerwsalem ar yr ŵyl: canys hwythau a ddaethant i’r ŵyl. ⁴⁶ Felly yr Iesu a ddaeth drachefn i Gana yng Ngalilea, lle y gwnaeth efe y dwfr yn win. Ac yr oedd rhyw bendefig, yr hwn yr oedd ei fab yn glaf yng Nghapernaum.

⁴⁷ Pan glybu hwn ddyfod o’r Iesu o Jwdea i Galilea, efe a aeth ato ef, ac a atolygodd iddo ddyfod i waered, a iacháu ei fab ef: canys yr oedd efe ymron marw. ⁴⁸ Yna Iesu a ddywedodd wrtho ef, Oni welwch chwi arwyddion a rhyfeddodau, ni chredwch. ⁴⁹ Y pendefig a ddywedodd wrtho ef, O Arglwydd, tyred i waered cyn marw fy machgen. ⁵⁰ Iesu a ddywedodd wrtho ef, Dos ymaith; y mae dy fab yn fyw. A’r gŵr a gredodd y gair a ddywedasai Iesu wrtho, ac efe a aeth ymaith. ⁵¹ Ac fel yr oedd efe yr awron yn myned i waered, ei weision a gyfarfuant ag ef, ac a fynegasant, gan ddywedyd, Y mae dy fachgen yn fyw. ⁵² Yna efe a ofynnodd iddynt yr awr y gwellhasai arno. A hwy a ddywedasant wrtho, Doe, y seithfed awr, y gadawodd y cryd ef. ⁵³ Yna y gwybu’r tad mai’r awr honno oedd, yn yr hon y dywedasai Iesu wrtho ef, Y mae dy fab yn fyw. Ac efe a gredodd, a’i holl dŷ. ⁵⁴ Yr ail arwydd yma drachefn a wnaeth yr Iesu, wedi dyfod o Jwdea i Galilea.

1 Diarhebion Solomon mab Dafydd, brenin Israel; ² I wybod doethineb ac addysg, i ddeall geiriau synnwyr; ³ I gymryd athrawiaeth deall, cyfiawnder, a barn, ac uniondeb; ⁴ I roi callineb i’r angall, ac i’r bachgen wybodaeth a synnwyr. ⁵ Y doeth a wrendy, ac a chwanega addysg; a’r deallgar a ddaw i gynghorion pwyllog: ⁶ I ddeall dihareb, a’i deongl; geiriau y doethion, a’u damhegion.

⁷ Ofn yr Arglwydd yw dechreuad gwybodaeth: ond ffyliaid a ddiystyrant ddoethineb ac addysg. ⁸ Fy mab, gwrando addysg dy dad, ac nac ymado â chyfraith dy fam: ⁹ Canys cynnydd gras a fyddant hwy i’th ben, a chadwyni am dy wddf di.

¹⁰ Fy mab, os pechaduriaid a’th ddenant, na chytuna. ¹¹ Os dywedant, Tyred gyda ni, cynllwynwn am waed, ymguddiwn yn erbyn y gwirion yn ddiachos: ¹² Llyncwn hwy yn fyw, fel y bedd; ac yn gyfan, fel rhai yn disgyn i’r pydew: ¹³ Nyni a gawn bob cyfoeth gwerthfawr, nyni a lanwn ein tai ag ysbail: ¹⁴ Bwrw dy goelbren yn ein mysg; bydded un pwrs i ni i gyd: ¹⁵ Fy mab, na rodia yn y ffordd gyda hwynt; atal dy droed rhag eu llwybr hwy. ¹⁶ Canys eu traed a redant i ddrygioni, ac a brysurant i dywallt gwaed. ¹⁷ Diau gwaith ofer yw taenu rhwyd yng ngolwg pob perchen adain. ¹⁸ Ac y maent hwy yn cynllwyn am eu gwaed eu hun: am eu heinioes eu hun y maent yn llechu. ¹⁹ Felly y mae llwybrau y rhai oll sydd chwannog i elw; yr hwn a ddwg einioes ei berchenogion.

²⁰ Doethineb sydd yn gweiddi oddi allan; y mae hi yn adrodd ei lleferydd yn yr heolydd: ²¹ Y mae hi yn llefain ym mhrifleoedd y dyrfa, yn nrysau y pyrth; yn y ddinas y mae hi yn traethu ei hymadroddion, gan ddywedyd, ²² Pa hyd, chwi ynfydion, y cerwch ynfydrwydd? a chwi watwarwyr, y bydd hoff gennych watwar? ac y casâ ffyliaid wybodaeth? ²³ Dychwelwch wrth fy ngherydd: wele, mi a dywalltaf fy ysbryd i chwi, fy ngeiriau a hysbysaf i chwi.

²⁴ Yn gymaint ag i mi eich gwahodd, ac i chwithau wrthod; i mi estyn fy llaw, a neb heb ystyried; ²⁵ Ond diystyrasoch fy holl gyngor i, ac ni fynnech ddim o’m cerydd: ²⁶ Minnau hefyd a chwarddaf yn eich dialedd chwi; mi a wawdiaf pan syrthio arnoch yr hyn yr ydych yn ei ofni; ²⁷ Pan ddêl arnoch yr hyn yr ydych yn ei ofni megis distryw, ac y dêl eich dialedd arnoch megis corwynt; a dyfod arnoch wasgfa a chaledi: ²⁸ Yna y galwant arnaf, ond ni wrandawaf; yn fore y’m ceisiant, ond ni’m cânt: ²⁹ Canys cas fu ganddynt wybodaeth, ac ofn yr Arglwydd ni ddewisasant: ³⁰ Ni chymerent ddim o’m cyngor i; dirmygasant fy holl gerydd. ³¹ Am hynny hwy a gânt fwyta ffrwyth eu ffordd eu hunain, a’u llenwi â’u cynghorion eu hunain. ³² Canys esmwythdra y rhai angall a’u lladd; a llwyddiant y rhai ffôl a’u difetha. ³³ Er hynny y sawl a wrandawo arnaf fi, a gaiff aros yn ddiogel, ac a gaiff lonyddwch oddi wrth ofn drwg.

13 Y drydedd waith hon yr ydwyf yn dyfod atoch. Yng ngenau dau neu dri o dystion y bydd safadwy pob gair. ² Rhagddywedais i chwi, ac yr ydwyf yn rhagddywedyd fel pe bawn yn bresennol yr ail waith, ac yn absennol yr awron yr ydwyf yn ysgrifennu at y rhai a bechasant eisoes, ac at y lleill i gyd, os deuaf drachefn, nad arbedaf: ³ Gan eich bod yn ceisio profiad o Grist, yr hwn sydd yn llefaru ynof, yr hwn tuag atoch chwi nid yw wan, eithr sydd nerthol ynoch chwi. ⁴ Canys er ei groeshoelio ef o ran gwendid, eto byw ydyw trwy nerth Duw: canys ninnau hefyd ydym weiniaid ynddo ef, eithr byw fyddwn gydag ef trwy nerth Duw tuag atoch chwi. ⁵ Profwch chwychwi eich hunain, a ydych yn y ffydd; holwch eich hunain. Onid ydych yn eich adnabod eich hunain, sef bod Iesu Grist ynoch, oddieithr i chwi fod yn anghymeradwy? ⁶ Ond yr wyf yn gobeithio y gwybyddwch nad ydym ni yn anghymeradwy. ⁷ Ac yr wyf yn gweddïo ar Dduw na wneloch chwi ddim drwg; nid fel yr ymddangosom ni yn gymeradwy, ond fel y gwneloch chwi yr hyn sydd dda, er bod ohonom ni megis rhai anghymeradwy. ⁸ Canys ni allwn ni ddim yn erbyn y gwirionedd, ond dros y gwirionedd. ⁹ Canys llawen ydym pan fyddom ni yn weiniaid, a chwithau yn gryfion: a hyn hefyd yr ydym yn ei ddymuno, sef eich perffeithrwydd chwi. ¹⁰ Am hynny myfi yn absennol ydwyf yn ysgrifennu’r pethau hyn, fel pan fyddwyf bresennol nad arferwyf doster, yn ôl yr awdurdod a roddes yr Arglwydd i mi er adeilad, ac nid er dinistr. ¹¹ Bellach, frodyr, byddwch wych. Byddwch berffaith, diddaner chwi, syniwch yr un peth, byddwch heddychol; a Duw’r cariad a’r heddwch a fydd gyda chwi. ¹² Anerchwch eich gilydd â chusan sanctaidd. Y mae’r holl saint yn eich annerch chwi. ¹³ Gras ein Harglwydd Iesu Grist, a chariad Duw, a chymdeithas yr Ysbryd Glân, a fyddo gyda chwi oll. Amen.

Yr ail at y Corinthiaid a ysgrifennwyd o Philipi ym Macedonia, gyda Thitus a Luc.