M’Cheyne Bible Reading Plan

3 Patrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi. Dlatego świat nas nie zna, bo jego nie zna.

² Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Wiemy jednak, że gdy on się objawi, będziemy podobni do niego, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.

³ A każdy, kto pokłada w nim tę nadzieję, oczyszcza się, jak i on jest czysty.

⁴ Każdy, kto popełnia grzech, przekracza też prawo, ponieważ grzech jest przekroczeniem prawa.

⁵ A wiecie, że on się objawił, aby zgładzić nasze grzechy, a w nim nie ma grzechu.

⁶ Każdy więc, kto w nim trwa, nie grzeszy. Każdy, kto grzeszy, nie widział go ani go nie poznał.

⁷ Dzieci, niech was nikt nie zwodzi. Kto czyni sprawiedliwość, jest sprawiedliwy, tak jak i on jest sprawiedliwy.

⁸ Kto popełnia grzech, jest z diabła, gdyż diabeł od początku grzeszy. Po to objawił się Syn Boży, aby zniszczyć dzieła diabła.

⁹ Każdy, kto się narodził z Boga, nie popełnia grzechu, bo jego nasienie w nim pozostaje i nie może grzeszyć, gdyż narodził się z Boga.

¹⁰ Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabła: Każdy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata.

¹¹ To jest przesłanie, które słyszeliście od początku, że mamy się wzajemnie miłować.

¹² Nie jak Kain, który pochodził od złego i zabił swego brata. A dlaczego go zabił? Bo jego uczynki były złe, a jego brata sprawiedliwe.

¹³ Nie dziwcie się, moi bracia, jeśli świat was nienawidzi.

¹⁴ My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci. Kto nie miłuje brata, pozostaje w śmierci.

¹⁵ Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest mordercą, a wiecie, że żaden morderca nie ma życia wiecznego zostającego w sobie.

¹⁶ Po tym poznaliśmy miłość Boga, że on oddał za nas swoje życie. My również powinniśmy oddawać życie za braci.

¹⁷ A kto miałby majętność tego świata i widziałby swego brata w potrzebie, a zamknąłby przed nim swoje serce, jakże może mieszkać w nim miłość Boga?

¹⁸ Moje dzieci, nie miłujmy słowem ani językiem, ale uczynkiem i prawdą.

¹⁹ Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy i uspokoimy przed nim nasze serca.

²⁰ Bo jeśli nasze serce nas potępia, Bóg jest większy niż nasze serce i wie wszystko.

²¹ Umiłowani, jeśli nasze serce nas nie potępia, mamy ufność ku Bogu;

²² I o cokolwiek prosimy, otrzymujemy od niego, bo zachowujemy jego przykazania i robimy to, co miłe w jego oczach.

²³ A to jest jego przykazanie, abyśmy wierzyli w imię jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie, jak nam przykazał.

²⁴ Bo kto zachowuje jego przykazania, mieszka w nim, a on w nim. A wiemy, że w nas mieszka, przez Ducha, którego nam dał.

18 Opowiedział im też przypowieść o tym, że zawsze należy się modlić i nie ustawać;

² Mówiąc: W pewnym mieście był sędzia, który Boga się nie bał i z człowiekiem się nie liczył.

³ Była też w tym mieście wdowa, która przychodziła do niego i mówiła: Pomścij moją krzywdę na moim przeciwniku.

⁴ On przez długi czas nie chciał, lecz potem powiedział sobie: Chociaż Boga się nie boję i z człowiekiem się nie liczę;

⁵ To jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, pomszczę jej krzywdę, aby w końcu nie przyszła i nie zadręczyła mnie.

⁶ I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi niesprawiedliwy sędzia.

⁷ A Bóg, czy nie pomści krzywdy swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich sprawie?

⁸ Mówię wam, że szybko pomści ich krzywdę. Lecz czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?

⁹ Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść:

¹⁰ Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.

¹¹ Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik.

¹² Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam.

¹³ A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu.

¹⁴ Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

¹⁵ Przynoszono też do niego niemowlęta, aby je dotknął. Lecz uczniowie, widząc to, gromili ich.

¹⁶ Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich bowiem należy królestwo Boże.

¹⁷ Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, nie wejdzie do niego.

¹⁸ I zapytał go pewien dostojnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?

¹⁹ A Jezus mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden – Bóg.

²⁰ Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie dawaj fałszywego świadectwa, czcij swego ojca i swoją matkę.

²¹ A on odpowiedział: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.

²² Gdy Jezus to usłyszał, powiedział do niego: Jednego ci jeszcze brakuje. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za mną.

²³ A on, usłyszawszy to, ogromnie się zasmucił, bo był bardzo bogaty.

²⁴ Kiedy Jezus zobaczył go bardzo zasmuconego, powiedział: Jakże trudno tym, którzy mają pieniądze, wejść do królestwa Bożego!

²⁵ Łatwiej bowiem jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.

²⁶ Wtedy ci, którzy to słyszeli, mówili: Któż więc może być zbawiony?

²⁷ A on odpowiedział: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga.

²⁸ Wówczas Piotr powiedział: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą.

²⁹ On zaś im odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, że nie ma nikogo, kto by opuścił dom, rodziców lub braci, żonę lub dzieci dla królestwa Bożego;

³⁰ I nie otrzymał o wiele więcej w tym czasie, a w przyszłym świecie życia wiecznego.

³¹ Potem wziął ze sobą dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co zostało napisane przez proroków o Synu Człowieczym.

³² Będzie bowiem wydany poganom, wyśmiany, zelżony i opluty;

³³ Ubiczują go i zabiją, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.

³⁴ Lecz oni nic z tego nie zrozumieli. Te słowa były przed nimi zakryte i nie wiedzieli, o czym była mowa.

³⁵ A gdy zbliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze i żebrał.

³⁶ A usłyszawszy przechodzący tłum, pytał, co się dzieje.

³⁷ I powiedziano mu, że przechodzi Jezus z Nazaretu.

³⁸ Wtedy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!

³⁹ Lecz ci, którzy szli z przodu, gromili go, aby milczał. On jednak jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!

⁴⁰ Wtedy Jezus zatrzymał się i kazał go przyprowadzić do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:

⁴¹ Co chcesz, abym ci uczynił? A on odpowiedział: Panie, żebym przejrzał.

⁴² Jezus mu powiedział: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.

⁴³ Zaraz też odzyskał wzrok i szedł za nim, wielbiąc Boga. A wszyscy ludzie, widząc to, oddawali chwałę Bogu.