M’Cheyne Bible Reading Plan

Przewodnikowi chóru, Jedutunowi. Psalm Dawida.

39 Powiedziałem: Będę strzegł moich dróg, abym nie zgrzeszył językiem; nałożę na usta wędzidło, dopóki niegodziwy będzie przede mną.

² Zaniemówiłem oniemiały, zamilkłem nawet w dobrej sprawie, lecz moja boleść się wzmagała.

³ Rozgorzało we mnie serce; gdy rozmyślałem, zapłonął ogień, a wtedy mój język tak przemówił:

⁴ PANIE, daj mi poznać mój kres i miarę moich dni, abym wiedział, jak jestem słaby.

⁵ Oto wymierzyłeś moje dni na szerokość dłoni, a mój wiek jest niczym przed tobą; zaprawdę każdy człowiek, nawet najlepszy, jest całkowitą marnością. Sela.

⁶ Doprawdy człowiek przemija jak cień; doprawdy na próżno się kłopocze; gromadzi, a nie wie, kto to zabierze.

⁷ A teraz czego mam oczekiwać, Panie? W tobie jest moja nadzieja.

⁸ Uwolnij mnie od wszystkich moich występków, nie wystawiaj mnie na pośmiewisko głupca.

⁹ Zamilkłem i nie otworzyłem moich ust, bo ty to sprawiłeś.

¹⁰ Oddal ode mnie twoje karanie, bo ginę od uderzeń twojej ręki.

¹¹ Gdy karą chłoszczesz człowieka za nieprawość, to jak mól niszczysz jego piękno; doprawdy marnością jest każdy człowiek. Sela.

¹² Wysłuchaj mojej modlitwy, PANIE, i nakłoń ucha na moje wołanie; nie bądź głuchy na moje łzy, bo jestem gościem u ciebie i przychodniem, jak wszyscy moi ojcowie.

¹³ Oszczędzaj mnie, abym się wzmacniał, zanim odejdę i już mnie nie będzie.

3 Dlatego, bracia święci, uczestnicy niebieskiego powołania, zwróćcie uwagę na Apostoła i Najwyższego Kapłana naszego wyznania, Chrystusa Jezusa;

² Wiernego temu, który go ustanowił, podobnie jak Mojżesz był w całym jego domu.

³ Tym większej bowiem chwały jest on godzien od Mojżesza, im większą cześć od domu ma jego budowniczy.

⁴ Bo każdy dom jest przez kogoś zbudowany, lecz tym, który wszystko zbudował, jest Bóg.

⁵ I Mojżesz wprawdzie był wierny w całym jego domu jako sługa, na świadectwo tego, co potem miało być powiedziane;

⁶ Lecz Chrystus jako syn panuje nad swoim domem. Jego domem my jesteśmy, jeśli tylko ufność i chwalebną nadzieję aż do końca niewzruszenie zachowamy.

⁷ Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos;

⁸ Nie zatwardzajcie waszych serc jak podczas rozdrażnienia, w dniu próby na pustyni;

⁹ Gdzie mnie wystawiali na próbę wasi ojcowie i doświadczali, i oglądali moje dzieła przez czterdzieści lat.

¹⁰ Dlatego się rozgniewałem na to pokolenie i powiedziałem: Oni zawsze błądzą sercem i nie poznali moich dróg;

¹¹ Toteż przysiągłem w moim gniewie, że nie wejdą do mojego odpoczynku.

¹² Uważajcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was przewrotnego serca niewiary, które by odstępowało od Boga żywego;

¹³ Lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, dopóki nazywa się „Dzisiaj”, aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu.

¹⁴ Staliśmy się bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli tylko nasze pierwotne przeświadczenie aż do końca niewzruszenie zachowamy.

¹⁵ Dopóki jest powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, nie zatwardzajcie waszych serc jak w dniu rozdrażnienia.

¹⁶ Niektórzy bowiem usłyszawszy, rozdrażnili Pana, ale nie wszyscy z tych, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza.

¹⁷ A na kogo gniewał się przez czterdzieści lat? Czy nie na tych, którzy zgrzeszyli, a których ciała legły na pustyni?

¹⁸ A którym przysiągł, że nie wejdą do jego odpoczynku, jeśli nie tym, którzy byli nieposłuszni?

¹⁹ Widzimy więc, że nie mogli wejść z powodu niewiary.