Historical

Caniad y graddau.

120 Ar yr Arglwydd y gwaeddais yn fy nghyfyngder, ac efe a’m gwrandawodd i. ² Arglwydd, gwared fy enaid oddi wrth wefusau celwyddog, ac oddi wrth dafod twyllodrus. ³ Beth a roddir i ti? neu pa beth a wneir i ti, dydi dafod twyllodrus? ⁴ Llymion saethau cawr, ynghyd â marwor meryw. ⁵ Gwae fi, fy mod yn preswylio ym Mesech, yn cyfanheddu ym mhebyll Cedar. ⁶ Hir y trigodd fy enaid gyda’r hwn oedd yn casáu tangnefedd. ⁷ Heddychol ydwyf fi: ond pan lefarwyf, y maent yn barod i ryfel.

Caniad y graddau.

121 Dyrchafaf fy llygaid i’r mynyddoedd, o’r lle y daw fy nghymorth. ² Fy nghymorth a ddaw oddi wrth yr Arglwydd, yr hwn a wnaeth nefoedd a daear. ³ Ni ad efe i’th droed lithro: ac ni huna dy geidwad. ⁴ Wele, ni huna ac ni chwsg ceidwad Israel. ⁵ Yr Arglwydd yw dy geidwad: yr Arglwydd yw dy gysgod ar dy ddeheulaw. ⁶ Ni’th dery yr haul y dydd, na’r lleuad y nos. ⁷ Yr Arglwydd a’th geidw rhag pob drwg: efe a geidw dy enaid. ⁸ Yr Arglwydd a geidw dy fynediad a’th ddyfodiad, o’r pryd hwn hyd yn dragywydd.

Caniad y graddau, o’r eiddo Dafydd.

122 Llawenychais pan ddywedent wrthyf, Awn i dŷ yr Arglwydd. ² Ein traed a safant o fewn dy byrth di, O Jerwsalem. ³ Jerwsalem a adeiladwyd fel dinas wedi ei chydgysylltu ynddi ei hun. ⁴ Yno yr esgyn y llwythau, llwythau yr Arglwydd, yn dystiolaeth i Israel, i foliannu enw yr Arglwydd. ⁵ Canys yno y gosodwyd gorseddfeinciau barn, gorseddfeinciau tŷ Dafydd. ⁶ Dymunwch heddwch Jerwsalem: llwydded y rhai a’th hoffant. ⁷ Heddwch fyddo o fewn dy ragfur, a ffyniant yn dy balasau. ⁸ Er mwyn fy mrodyr a’m cyfeillion y dywedaf yn awr, Heddwch fyddo i ti. ⁹ Er mwyn tŷ yr Arglwydd ein Duw, y ceisiaf i ti ddaioni.

Caniad y graddau.

123 Atat ti y dyrchafaf fy llygaid, ti yr hwn a breswyli yn y nefoedd. ² Wele, fel y mae llygaid gweision ar law eu meistriaid, neu fel y mae llygaid llawforwyn ar law ei meistres; felly y mae ein llygaid ni ar yr Arglwydd ein Duw, hyd oni thrugarhao efe wrthym ni. ³ Trugarha wrthym, Arglwydd, trugarha wrthym; canys llanwyd ni â dirmyg yn ddirfawr. ⁴ Yn ddirfawr y llanwyd ein henaid â gwatwargerdd y rhai goludog, ac â diystyrwch y beilchion.

Caniad y graddau, o’r eiddo Dafydd.

124 Oni buasai yr Arglwydd yr hwn a fu gyda ni, y gall Israel ddywedyd yn awr; ² Oni buasai yr Arglwydd yr hwn a fu gyda ni, pan gyfododd dynion yn ein herbyn: ³ Yna y’n llyncasent ni yn fyw, pan enynnodd eu llid hwynt i’n herbyn: ⁴ Yna y dyfroedd a lifasai drosom, y ffrwd a aethai dros ein henaid: ⁵ Yna yr aethai dros ein henaid ddyfroedd chwyddedig. ⁶ Bendigedig fyddo yr Arglwydd, yr hwn ni roddodd ni yn ysglyfaeth i’w dannedd hwynt. ⁷ Ein henaid a ddihangodd fel aderyn o fagl yr adarwyr: y fagl a dorrwyd, a ninnau a ddianghasom. ⁸ Ein porth ni sydd yn enw yr Arglwydd, yr hwn a wnaeth nefoedd a daear.

Caniad y graddau.

125 Y rhai a ymddiriedant yn yr Arglwydd, fyddant fel mynydd Seion, yr hwn ni syflir, ond a bery yn dragywydd. ² Fel y mae Jerwsalem a’r mynyddoedd o’i hamgylch, felly y mae yr Arglwydd o amgylch ei bobl, o’r pryd hwn hyd yn dragywydd. ³ Canys ni orffwys gwialen annuwioldeb ar randir y rhai cyfiawn; rhag i’r rhai cyfiawn estyn eu dwylo at anwiredd. ⁴ O Arglwydd, gwna ddaioni i’r rhai daionus, ac i’r rhai uniawn yn eu calonnau. ⁵ Ond y rhai a ymdroant i’w trofeydd, yr Arglwydd a’u gyr gyda gweithredwyr anwiredd: a bydd tangnefedd ar Israel.

Caniad y graddau.

126 Pan ddychwelodd yr Arglwydd gaethiwed Seion, yr oeddem fel rhai yn breuddwydio. ² Yna y llanwyd ein genau â chwerthin, a’n tafod â chanu: yna y dywedasant ymysg y cenhedloedd, Yr Arglwydd a wnaeth bethau mawrion i’r rhai hyn. ³ Yr Arglwydd a wnaeth i ni bethau mawrion; am hynny yr ydym yn llawen. ⁴ Dychwel, Arglwydd, ein caethiwed ni, fel yr afonydd yn y deau. ⁵ Y rhai sydd yn hau mewn dagrau, a fedant mewn gorfoledd. ⁶ Yr hwn sydd yn myned rhagddo, ac yn wylo, gan ddwyn had gwerthfawr, gan ddyfod a ddaw mewn gorfoledd, dan gludo ei ysgubau.

Caniad y graddau, i Solomon.

127 Os yr Arglwydd nid adeilada y tŷ, ofer y llafuria ei adeiladwyr wrtho: os yr Arglwydd ni cheidw y ddinas, ofer y gwylia y ceidwad. ² Ofer i chwi foregodi, myned yn hwyr i gysgu, bwyta bara gofidiau: felly y rhydd efe hun i’w anwylyd. ³ Wele, plant ydynt etifeddiaeth yr Arglwydd: ei wobr ef yw ffrwyth y groth. ⁴ Fel y mae saethau yn llaw y cadarn; felly y mae plant ieuenctid. ⁵ Gwyn ei fyd y gŵr a lanwodd ei gawell saethau â hwynt: nis gwaradwyddir hwy, pan ymddiddanant â’r gelynion yn y porth.

Caniad y graddau.

128 Gwyn ei fyd pob un sydd yn ofni yr Arglwydd; yr hwn sydd yn rhodio yn ei ffyrdd ef. ² Canys mwynhei lafur dy ddwylo: gwyn dy fyd, a da fydd i ti. ³ Dy wraig fydd fel gwinwydden ffrwythlon ar hyd ystlysau dy dŷ: dy blant fel planhigion olewydd o amgylch dy ford. ⁴ Wele, fel hyn yn ddiau y bendithir y gŵr a ofno yr Arglwydd. ⁵ Yr Arglwydd a’th fendithia allan o Seion; a thi a gei weled daioni Jerwsalem holl ddyddiau dy einioes. ⁶ A thi a gei weled plant dy blant, a thangnefedd ar Israel.

Caniad y graddau.

129 Llawer gwaith y’m cystuddiasant o’m hieuenctid, y dichon Israel ddywedyd yn awr: ² Llawer gwaith y’m cystuddiasant o’m hieuenctid: eto ni’m gorfuant. ³ Yr arddwyr a arddasant ar fy nghefn: estynasant eu cwysau yn hirion. ⁴ Yr Arglwydd sydd gyfiawn: efe a dorrodd raffau y rhai annuwiol. ⁵ Gwaradwydder hwy oll, a gyrrer yn eu hôl, y rhai a gasânt Seion. ⁶ Byddant fel glaswellt pen tai, yr hwn a wywa cyn y tynner ef ymaith: ⁷ A’r hwn ni leinw y pladurwr ei law; na’r hwn fyddo yn rhwymo yr ysgubau, ei fynwes. ⁸ Ac ni ddywed y rhai a ânt heibio, Bendith yr Arglwydd arnoch: bendithiwn chwi yn enw yr Arglwydd.

Caniad y graddau.

130 O’r dyfnder y llefais arnat, O Arglwydd. ² Arglwydd, clyw fy llefain; ystyried dy glustiau wrth lef fy ngweddïau. ³ Os creffi ar anwireddau, Arglwydd, O Arglwydd, pwy a saif? ⁴ Ond y mae gyda thi faddeuant, fel y’th ofner. ⁵ Disgwyliaf am yr Arglwydd, disgwyl fy enaid, ac yn ei air ef y gobeithiaf. ⁶ Fy enaid sydd yn disgwyl am yr Arglwydd yn fwy nag y mae y gwylwyr am y bore; yn fwy nag y mae y gwylwyr am y bore. ⁷ Disgwylied Israel am yr Arglwydd; oherwydd y mae trugaredd gyda’r Arglwydd, ac aml ymwared gydag ef. ⁸ Ac efe a wared Israel oddi wrth ei holl anwireddau.

Caniad y graddau, o’r eiddo Dafydd.

131 O Arglwydd, nid ymfalchïodd fy nghalon, ac nid ymddyrchafodd fy llygaid: ni rodiais chwaith mewn pethau rhy fawr, a rhy uchel i mi. ² Eithr gosodais a gostegais fy enaid, fel un wedi ei ddiddyfnu oddi wrth ei fam: fy enaid sydd ynof fel un wedi ei ddiddyfnu. ³ Disgwylied Israel wrth yr Arglwydd, o’r pryd hwn hyd yn dragywydd.

Caniad y graddau.

132 O Arglwydd, cofia Dafydd, a’i holl flinder; ² Y modd y tyngodd efe wrth yr Arglwydd, ac yr addunodd i rymus Dduw Jacob: ³ Ni ddeuaf i fewn pabell fy nhŷ, ni ddringaf ar erchwyn fy ngwely; ⁴ Ni roddaf gwsg i’m llygaid, na hun i’m hamrantau, ⁵ Hyd oni chaffwyf le i’r Arglwydd, preswylfod i rymus Dduw Jacob. ⁶ Wele, clywsom amdani yn Effrata: cawsom hi ym meysydd y coed. ⁷ Awn i’w bebyll ef; ymgrymwn o flaen ei fainc draed ef. ⁸ Cyfod, Arglwydd, i’th orffwysfa; ti ac arch dy gadernid. ⁹ Gwisged dy offeiriaid gyfiawnder; a gorfoledded dy saint. ¹⁰ Er mwyn Dafydd dy was, na thro ymaith wyneb dy Eneiniog. ¹¹ Tyngodd yr Arglwydd mewn gwirionedd i Dafydd; ni thry efe oddi wrth hynny; o ffrwyth dy gorff y gosodaf ar dy orseddfainc. ¹² Os ceidw dy feibion fy nghyfamod a’m tystiolaeth, y rhai a ddysgwyf iddynt; eu meibion hwythau yn dragywydd a eisteddant ar dy orseddfainc. ¹³ Canys dewisodd yr Arglwydd Seion: ac a’i chwenychodd yn drigfa iddo ei hun. ¹⁴ Dyma fy ngorffwysfa yn dragywydd: yma y trigaf; canys chwenychais hi. ¹⁵ Gan fendithio y bendithiaf ei lluniaeth: diwallaf ei thlodion â bara. ¹⁶ Ei hoffeiriaid hefyd a wisgaf ag iachawdwriaeth: a’i saint dan ganu a ganant. ¹⁷ Yna y paraf i gorn Dafydd flaguro: darperais lamp i’m Heneiniog. ¹⁸ Ei elynion ef a wisgaf â chywilydd: arno yntau y blodeua ei goron.