Historical

Maschil Asaff.

74 Paham, Dduw, y’n bwriaist heibio yn dragywydd, ac y myga dy ddigofaint yn erbyn defaid dy borfa? ² Cofia dy gynulleidfa, yr hon a brynaist gynt; a llwyth dy etifeddiaeth, yr hwn a waredaist; mynydd Seion hwn, y preswyli ynddo. ³ Dyrcha dy draed at anrhaith dragwyddol; sef at yr holl ddrwg a wnaeth y gelyn yn y cysegr. ⁴ Dy elynion a ruasant yng nghanol dy gynulleidfaoedd; gosodasant eu banerau yn arwyddion. ⁵ Hynod oedd gŵr, fel y codasai fwyeill mewn drysgoed. ⁶ Ond yn awr y maent yn dryllio el cherfiadau ar unwaith â bwyeill ac â morthwylion. ⁷ Bwriasant dy gysegroedd yn tân; hyd lawr yr halogasant breswylfa dy enw. ⁸ Dywedasant yn eu calonnau, Cydanrheithiwn hwynt: llosgasant holl synagogau Duw yn y tir. ⁹ Ni welwn ein harwyddion: nid oes broffwyd mwy, nid oes gennym a ŵyr pa hyd. ¹⁰ Pa hyd, Dduw, y gwarthrudda y gwrthwynebwr? a gabla y gelyn dy enw yn dragywydd? ¹¹ Paham y tynni yn ei hôl dy law, sef dy ddeheulaw? tyn hi allan o ganol dy fynwes. ¹² Canys Duw yw fy Mrenin o’r dechreuad, gwneuthurwr iachawdwriaeth o fewn y tir. ¹³ Ti yn dy nerth a berthaist y môr: drylliaist bennau dreigiau yn y dyfroedd. ¹⁴ Ti a ddrylliaist ben lefiathan; rhoddaist ef yn fwyd i’r bobl yn yr anialwch. ¹⁵ Ti a holltaist y ffynnon a’r afon; ti a ddihysbyddaist afonydd cryfion. ¹⁶ Y dydd sydd eiddot ti, y nos hefyd sydd eiddot ti: ti a baratoaist oleuni a haul. ¹⁷ Ti a osodaist holl derfynau y ddaear: ti a luniaist haf a gaeaf. ¹⁸ Cofia hyn, i’r gelyn gablu, O Arglwydd, ac i’r bobl ynfyd ddifenwi dy enw. ¹⁹ Na ddyro enaid dy durtur i gynulleidfa y gelynion: nac anghofia gynulleidfa dy drueiniaid byth. ²⁰ Edrych ar y cyfamod: canys llawn yw tywyll leoedd y ddaear o drigfannau trawster. ²¹ Na ddychweled y tlawd yn waradwyddus: molianned y truan a’r anghenus dy enw. ²² Cyfod, O Dduw, dadlau dy ddadl: cofia dy waradwydd gan yr ynfyd beunydd. ²³ Nac anghofia lais dy elynion: dadwrdd y rhai a godant i’th erbyn sydd yn dringo yn wastadol.

I’r Pencerdd, Al‐teschith, Salm neu Gân Asaff.

75 Clodforwn dydi, O Dduw, clodforwn; canys agos yw dy enw; dy ryfeddodau a fynegant hynny. ² Pan dderbyniwyf y gynulleidfa, mi a farnaf yn uniawn. ³ Ymddatododd y ddaear, a’i holl drigolion: myfi sydd yn cynnal ei cholofnau. Sela. ⁴ Dywedais wrth y rhai ynfyd, Nac ynfydwch; ac wrth y rhai annuwiol, Na ddyrchefwch eich corn: ⁵ Na ddyrchefwch eich corn yn uchel: na ddywedwch yn warsyth. ⁶ Canys nid o’r dwyrain, nac o’r gorllewin, nac o’r deau, y daw goruchafiaeth. ⁷ Ond Duw sydd yn barnu; efe a ostwng y naill, ac a gyfyd y llall. ⁸ Oblegid y mae ffiol yn llaw yr Arglwydd, a’r gwin sydd goch; yn llawn cymysg, ac efe a dywalltodd ohono: eto holl annuwiolion y tir a wasgant, ac a yfant ei waelodion. ⁹ Minnau a fynegaf yn dragywydd, ac a ganaf i Dduw Jacob. ¹⁰ Torraf hefyd holl gyrn y rhai annuwiol; a chyrn y rhai cyfiawn a ddyrchefir.

I’r Pencerdd ar Neginoth, Salm neu Gân Asaff.

76 Hynod yw Duw yn Jwda; mawr yw ei enw ef yn Israel. ² Ei babell hefyd sydd yn Salem, a’i drigfa yn Seion. ³ Yna y torrodd efe saethau y bwa, y darian, y cleddyf hefyd, a’r frwydr. Sela. ⁴ Gogoneddusach wyt a chadarnach na mynyddoedd yr ysbail. ⁵ Ysbeiliwyd y cedyrn galon, hunasant eu hun: a’r holl wŷr o nerth ni chawsant eu dwylo. ⁶ Gan dy gerydd di, O Dduw Jacob, y rhoed y cerbyd a’r march i gysgu. ⁷ Tydi, tydi, wyt ofnadwy; a phwy a saif o’th flaen pan enynno dy ddicter? ⁸ O’r nefoedd y peraist glywed barn; ofnodd, a gostegodd y ddaear, ⁹ Pan gyfododd Duw i farn, i achub holl rai llednais y tir. Sela. ¹⁰ Diau cynddaredd dyn a’th folianna di: gweddill cynddaredd a waherddi. ¹¹ Addunedwch, a thelwch i’r Arglwydd eich Duw: y rhai oll ydynt o’i amgylch ef, dygant anrheg i’r ofnadwy. ¹² Efe a dyr ymaith ysbryd tywysogion: y mae yn ofnadwy i frenhinoedd y ddaear.

I’r Pencerdd, i Jedwthwn, Salm Asaff.

77 A’m llef y gwaeddais ar Dduw, â’m llef ar Dduw; ac efe a’m gwrandawodd. ² Yn nydd fy nhrallod y ceisiais yr Arglwydd: fy archoll a redodd liw nos, ac ni pheidiodd: fy enaid a wrthododd ei ddiddanu. ³ Cofiais Dduw, ac a’m cythryblwyd: cwynais, a therfysgwyd fy ysbryd. Sela. ⁴ Deliaist fy llygaid yn neffro: synnodd arnaf, fel na allaf lefaru. ⁵ Ystyriais y dyddiau gynt, blynyddoedd yr hen oesoedd. ⁶ Cofio yr ydwyf fy nghân y nos: yr ydwyf yn ymddiddan â’m calon; fy ysbryd sydd yn chwilio yn ddyfal. ⁷ Ai yn dragywydd y bwrw yr Arglwydd heibio? ac oni bydd efe bodlon mwy? ⁸ A ddarfu ei drugaredd ef dros byth? a balla ei addewid ef yn oes oesoedd? ⁹ A anghofiodd Duw drugarhau? a gaeodd efe ei drugareddau mewn soriant? Sela. ¹⁰ A dywedais, Dyma fy ngwendid: eto cofiaf flynyddoedd deheulaw y Goruchaf. ¹¹ Cofiaf weithredoedd yr Arglwydd; ie, cofiaf dy wyrthiau gynt. ¹² Myfyriaf hefyd ar dy holl waith, ac am dy weithredoedd y chwedleuaf. ¹³ Dy ffordd, O Dduw, sydd yn y cysegr: pa dduw mor fawr â’n Duw ni? ¹⁴ Ti yw y Duw sydd yn gwneuthur rhyfeddodau: dangosaist dy nerth ymysg y bobloedd. ¹⁵ Gwaredaist â’th fraich dy bobl, meibion Jacob a Joseff. Sela. ¹⁶ Y dyfroedd a’th welsant, O Dduw, y dyfroedd a’th welsant: hwy a ofnasant; y dyfnderau hefyd a gynhyrfwyd. ¹⁷ Y cymylau a dywalltasant ddwfr: yr wybrennau a roddasant dwrf: dy saethau hefyd a gerddasant. ¹⁸ Twrf dy daran a glywyd o amgylch: mellt a oleuasant y byd; cyffrôdd a chrynodd y ddaear. ¹⁹ Dy ffordd sydd yn y môr, a’th lwybrau yn y dyfroedd mawrion; ac nid adwaenir dy ôl. ²⁰ Tywysaist dy bobl fel defaid, trwy law Moses ac Aaron.