The Daily Audio Bible
Today's audio is from the NLT. Switch to the NLT to read along with the audio.
19 Et egressa est sors secunda filiorum Simeon per cognationes suas: fuitque haereditas
2 eorum in medio possessionis filiorum Juda: Bersabee et Sabee et Molada
3 et Hasersual, Bala et Asem
4 et Eltholad, Bethul et Harma
5 et Siceleg et Bethmarchaboth et Hasersusa
6 et Bethlebaoth et Sarohen: civitates tredecim, et villae earum.
7 Ain et Remmon et Athar et Asan: civitates quatuor, et villae earum:
8 omnes viculi per circuitum urbium istarum usque ad Baalath Beer Ramath contra australem plagam. Haec est haereditas filiorum Simeon juxta cognationes suas,
9 in possessione et funiculo filiorum Juda: quia major erat, et idcirco filii Simeon possederunt in medio haereditatis eorum.
10 Ceciditque sors tertia filiorum Zabulon per cognationes suas: factus est terminus possessionis eorum usque Sarid.
11 Ascenditque de mari et Merala, et pervenit in Debbaseth, usque ad torrentem qui est contra Jeconam.
12 Et revertitur de Sared contra orientem in fines Ceseleththabor: et egreditur ad Dabereth, ascenditque contra Japhie.
13 Et inde pertransit usque ad orientalem plagam Gethepher et Thacasin: et egreditur in Remmon, Amthar et Noa.
14 Et circuit ad aquilonem Hanathon: suntque egressus ejus vallis Jephthael,
15 et Cateth et Naalol et Semeron et Jerala et Bethlehem: civitates duodecim, et villae earum.
16 Haec est haereditas tribus filiorum Zabulon per cognationes suas, urbes et viculi earum.
17 Issachar egressa est sors quarta per cognationes suas:
18 fuitque ejus haereditas Jezrael et Casaloth et Sunem
19 et Hapharaim et Seon, et Anaharath
20 et Rabboth et Cesion, Abes,
21 et Rameth, et Engannim, et Enhadda et Bethpheses.
22 Et pervenit terminus ejus usque Thabor et Sehesima et Bethsames, eruntque exitus ejus Jordanis: civitates sedecim, et villae earum.
23 Haec est possessio filiorum Issachar per cognationes suas, urbes et viculi earum.
24 Ceciditque sors quinta tribui filiorum Aser per cognationes suas:
25 fuitque terminus eorum Halcath et Chali et Beten et Axaph
26 et Elmelech et Amaad et Messal: et pervenit usque ad Carmelum maris et Sihor et Labanath,
27 ac revertitur contra orientem Bethdagon: et pertransit usque Zabulon et vallem Jephthael contra aquilonem in Bethemec et Nehiel. Egrediturque ad laevam Cabul,
28 et Abran et Rohob et Hamon et Cana, usque ad Sidonem magnam.
29 Revertiturque in Horma usque ad civitatem munitissimam Tyrum, et usque Hosa: eruntque exitus ejus in mare de funiculo Achziba:
30 et Amma et Aphec et Rohob: civitates viginti duae, et villae earum.
31 Haec est possessio filiorum Aser per cognationes suas, urbesque et viculi earum.
32 Filiorum Nephthali sexta sors cecidit per familias suas:
33 et coepit terminus de Heleph et Elon in Saananim, et Adami, quae est Neceb, et Jebnael usque Lecum: et egressus eorum usque ad Jordanem:
34 revertiturque terminus contra occidentem in Azanotthabor, atque inde egreditur in Hucuca, et pertransit in Zabulon contra meridiem, et in Aser contra occidentem, et in Juda ad Jordanem contra ortum solis:
35 civitates munitissimae, Assedim, Ser, et Emath, et Reccath et Cenereth,
36 et Edema et Arama, Asor
37 et Cedes et Edrai, Enhasor,
38 et Jeron et Magdalel, Horem et Bethanath et Bethsames: civitates decem et novem, et villae earum.
39 Haec est possessio tribus filiorum Nephthali per cognationes suas, urbes et viculi earum.
40 Tribui filiorum Dan per familias suas egressa est sors septima:
41 et fuit terminus possessionis ejus Sara et Esthaol, et Hirsemes, id est, civitas solis.
42 Selebin et Ajalon et Jethela,
43 Elon et Themna et Acron,
44 Elthece, Gebbethon et Balaath,
45 et Jud et Bane et Barach et Gethremmon:
46 et Mejarcon et Arecon, cum termino qui respicit Joppen,
47 et ipso fine concluditur. Ascenderuntque filii Dan, et pugnaverunt contra Lesem, ceperuntque eam: et percusserunt eam in ore gladii, et possederunt, et habitaverunt in ea, vocantes nomen ejus Lesem Dan, ex nomine Dan patris sui.
48 Haec est possessio tribus filiorum Dan, per cognationes suas, urbes et viculi earum.
49 Cumque complesset sorte dividere terram singulis per tribus suas, dederunt filii Israel possessionem Josue filio Nun in medio sui,
50 juxta praeceptum Domini, urbem quam postulavit Thamnath Saraa in monte Ephraim: et aedificavit civitatem, habitavitque in ea.
51 Hae sunt possessiones, quas sorte diviserunt Eleazar sacerdos, et Josue filius Nun, et principes familiarum ac tribuum filiorum Israel in Silo, coram Domino ad ostium tabernaculi testimonii: partitique sunt terram.
20 Et locutus est Dominus ad Josue, dicens: Loquere filiis Israel, et dic eis:
2 Separate urbes fugitivorum, de quibus locutus sum ad vos per manum Moysi:
3 ut confugiat ad eas quicumque animam percusserit nescius, et possit evadere iram proximi, qui ultor est sanguinis:
4 cum ad unam harum confugerit civitatum, stabit ante portam civitatis, et loquetur senioribus urbis illius ea quae se comprobent innocentem: sicque suscipient eum, et dabunt ei locum ad habitandum.
5 Cumque ultor sanguinis eum fuerit persecutus, non tradent in manus ejus: quia ignorans percussit proximum ejus, nec ante biduum triduumve ejus probatur inimicus.
6 Et habitabit in civitate illa, donec stet ante judicium, causam reddens facti sui, et moriatur sacerdos magnus, qui fuerit in illo tempore: tunc revertetur homicida, et ingredietur civitatem et domum suam de qua fugerat.
7 Decreveruntque Cedes in Galilaea montis Nephthali, et Sichem in monte Ephraim, et Cariatharbe, ipsa est Hebron in monte Juda.
8 Et trans Jordanem contra orientalem plagam Jericho, statuerunt Bosor, quae sita est in campestri solitudine de tribu Ruben, et Ramoth in Galaad de tribu Gad, et Gaulon in Basan de tribu Manasse.
9 Hae civitates constitutae sunt cunctis filiis Israel, et advenis qui habitabant inter eos, ut fugeret ad eas qui animam nescius percussisset, et non moreretur in manu proximi, effusum sanguinem vindicare cupientis, donec staret ante populum expositurus causam suam.
28 Et his dictis, praecedebat ascendens Jerosolymam.
29 Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage et Bethaniam, ad montem qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos,
30 dicens: Ite in castellum quod contra est: in quod introeuntes, invenietis pullum asinae alligatum, cui nemo umquam hominum sedit: solvite illum, et adducite.
31 Et si quis vos interrogaverit: Quare solvitis? sic dicetis ei: Quia Dominus operam ejus desiderat.
32 Abierunt autem qui missi erant: et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum.
33 Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini ejus ad illos: Quid solvitis pullum?
34 At illi dixerunt: Quia Dominus eum necessarium habet.
35 Et duxerunt illum ad Jesum. Et jactantes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Jesum.
36 Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via:
37 et cum appropinquaret jam ad descensum montis Oliveti, coeperunt omnes turbae discipulorum gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus,
38 dicentes: Benedictus, qui venit rex in nomine Domini: pax in caelo, et gloria in excelsis.
39 Et quidam pharisaeorum de turbis dixerunt ad illum: Magister, increpa discipulos tuos.
40 Quibus ipse ait: Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt.
41 Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens:
42 Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quae ad pacem tibi: nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis.
43 Quia venient dies in te: et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te: et coangustabunt te undique:
44 et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem: eo quod non cognoveris tempus visitationis tuae.
45 Et ingressus in templum, coepit ejicere vendentes in illo, et ementes,
46 dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus orationis est: vos autem fecistis illam speluncam latronum.
47 Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et scribae, et princeps plebis quaerebant illum perdere:
48 et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum.
88 Intellectus Ethan Ezrahitae.
2 Misericordias Domini in aeternum cantabo; in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in ore meo.
3 Quoniam dixisti: In aeternum misericordia aedificabitur in caelis; praeparabitur veritas tua in eis.
4 Disposui testamentum electis meis; juravi David servo meo:
5 Usque in aeternum praeparabo semen tuum, et aedificabo in generationem et generationem sedem tuam.
6 Confitebuntur caeli mirabilia tua, Domine; etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum.
7 Quoniam quis in nubibus aequabitur Domino; similis erit Deo in filiis Dei?
8 Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt.
9 Domine Deus virtutum, quis similis tibi? potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo.
10 Tu dominaris potestati maris; motum autem fluctuum ejus tu mitigas.
11 Tu humiliasti, sicut vulneratum, superbum; in brachio virtutis tuae dispersisti inimicos tuos.
12 Tui sunt caeli, et tua est terra: orbem terrae, et plenitudinem ejus tu fundasti;
13 aquilonem et mare tu creasti. Thabor et Hermon in nomine tuo exsultabunt:
14 tuum brachium cum potentia. Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua:
15 justitia et judicium praeparatio sedis tuae: misericordia et veritas praecedent faciem tuam.
16 Beatus populus qui scit jubilationem: Domine, in lumine vultus tui ambulabunt,
17 et in nomine tuo exsultabunt tota die, et in justitia tua exaltabuntur.
18 Quoniam gloria virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.
19 Quia Domini est assumptio nostra, et sancti Israel regis nostri.
20 Tunc locutus es in visione sanctis tuis, et dixisti: Posui adjutorium in potente, et exaltavi electum de plebe mea.
21 Inveni David, servum meum; oleo sancto meo unxi eum.
22 Manus enim mea auxiliabitur ei, et brachium meum confortabit eum.
23 Nihil proficiet inimicus in eo, et filius iniquitatis non apponet nocere ei.
24 Et concidam a facie ipsius inimicos ejus, et odientes eum in fugam convertam.
25 Et veritas mea et misericordia mea cum ipso, et in nomine meo exaltabitur cornu ejus.
26 Et ponam in mari manum ejus, et in fluminibus dexteram ejus.
27 Ipse invocabit me: Pater meus es tu, Deus meus, et susceptor salutis meae.
28 Et ego primogenitum ponam illum, excelsum prae regibus terrae.
29 In aeternum servabo illi misericordiam meam, et testamentum meum fidele ipsi.
30 Et ponam in saeculum saeculi semen ejus, et thronum ejus sicut dies caeli.
31 Si autem dereliquerint filii ejus legem meam, et in judiciis meis non ambulaverint;
32 si justitias meas profanaverint, et mandata mea non custodierint:
33 visitabo in virga iniquitates eorum, et in verberibus peccata eorum;
34 misericordiam autem meam non dispergam ab eo, neque nocebo in veritate mea,
35 neque profanabo testamentum meum: et quae procedunt de labiis meis non faciam irrita.
36 Semel juravi in sancto meo, si David mentiar:
37 semen ejus in aeternum manebit. Et thronus ejus sicut sol in conspectu meo,
38 et sicut luna perfecta in aeternum, et testis in caelo fidelis.
39 Tu vero repulisti et despexisti; distulisti christum tuum.
40 Evertisti testamentum servi tui; profanasti in terra sanctuarium ejus.
41 Destruxisti omnes sepes ejus; posuisti firmamentum ejus formidinem.
42 Diripuerunt eum omnes transeuntes viam; factus est opprobrium vicinis suis.
43 Exaltasti dexteram deprimentium eum; laetificasti omnes inimicos ejus.
44 Avertisti adjutorium gladii ejus, et non es auxiliatus ei in bello.
45 Destruxisti eum ab emundatione, et sedem ejus in terram collisisti.
46 Minorasti dies temporis ejus; perfudisti eum confusione.
47 Usquequo, Domine, avertis in finem? exardescet sicut ignis ira tua?
48 Memorare quae mea substantia: numquid enim vane constituisti omnes filios hominum?
49 Quis est homo qui vivet et non videbit mortem? eruet animam suam de manu inferi?
50 Ubi sunt misericordiae tuae antiquae, Domine, sicut jurasti David in veritate tua?
51 Memor esto, Domine, opprobrii servorum tuorum, quod continui in sinu meo, multarum gentium:
52 quod exprobraverunt inimici tui, Domine; quod exprobraverunt commutationem christi tui.
53 Benedictus Dominus in aeternum. Fiat, fiat.
12 Spes quae differtur affligit animam; lignum vitae desiderium veniens.
13 Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat; qui autem timet praeceptum, in pace versabitur. Animae dolosae errant in peccatis: justi autem misericordes sunt, et miserantur.
14 Lex sapientis fons vitae, ut declinet a ruina mortis.