The Daily Audio Bible

5 Nunc vastaberis, filia latronis. Obsidionem posuerunt super nos: in virga percutient maxillam judicis Israel.

² Et tu, Bethlehem Ephrata, parvulus es in millibus Juda; ex te mihi egredietur qui sit dominator in Israel, et egressus ejus ab initio, a diebus aeternitatis.

³ Propter hoc dabit eos usque ad tempus in quo parturiens pariet, et reliquiae fratrum ejus convertentur ad filios Israel.

⁴ Et stabit, et pascet in fortitudine Domini, in sublimitate nominis Domini Dei sui: et convertentur, quia nunc magnificabitur usque ad terminos terrae.

⁵ Et erit iste pax: cum venerit Assyrius in terram nostram, et quando calcaverit domibus nostris, et suscitabimus super eum septem pastores et octo primates homines;

⁶ et pascent terram Assur in gladio, et terram Nemrod in lanceis ejus, et liberabit ab Assur cum venerit in terram nostram, et cum calcaverit in finibus nostris.

⁷ Et erunt reliquiae Jacob in medio populorum multorum quasi ros a Domino, et quasi stillae super herbam, quae non exspectat virum, et non praestolatur filios hominum.

⁸ Et erunt reliquiae Jacob in gentibus, in medio populorum multorum, quasi leo in jumentis silvarum, et quasi catulus leonis in gregibus pecorum, qui cum transierit, et conculcaverit, et ceperit, non est qui eruat.

⁹ Exaltabitur manus tua super hostes tuos, et omnes inimici tui interibunt.

¹⁰ Et erit in die illa, dicit Dominus: auferam equos tuos de medio tui, et disperdam quadrigas tuas.

¹¹ Et perdam civitates terrae tuae, et destruam omnes munitiones tuas: et auferam maleficia de manu tua, et divinationes non erunt in te:

¹² et perire faciam sculptilia tua et statuas tuas de medio tui, et non adorabis ultra opera manuum tuarum:

¹³ et evellam lucos tuos de medio tui, et conteram civitates tuas.

¹⁴ Et faciam, in furore et in indignatione, ultionem in omnibus gentibus quae non audierunt.

6 Audite quae Dominus loquitur: Surge, contende judicio adversum montes, et audiant colles vocem tuam.

² Audiant montes judicium Domini, et fortia fundamenta terrae; quia judicium Domini cum populo suo, et cum Israel dijudicabitur.

³ Popule meus, quid feci tibi? aut quid molestus fui tibi? Responde mihi.

⁴ Quia eduxi te de terra AEgypti, et de domo servientium liberavi te, et misi ante faciem tuam Moysen, et Aaron, et Mariam.

⁵ Popule meus, memento, quaeso, quid cogitaverit Balach, rex Moab, et quid responderit ei Balaam, filius Beor, de Setim usque ad Galgalam, ut cognosceres justitias Domini.

⁶ Quid dignum offeram Domino? curvabo genu Deo excelso? Numquid offeram ei holocautomata et vitulos anniculos?

⁷ numquid placari potest Dominus in millibus arietum, aut in multis millibus hircorum pinguium? numquid dabo primogenitum meum pro scelere meo, fructum ventris mei pro peccato animae meae?

⁸ Indicabo tibi, o homo, quid sit bonum, et quid Dominus requirat a te: utique facere judicium, et diligere misericordiam, et sollicitum ambulare cum Deo tuo.

⁹ Vox Domini ad civitatem clamat, et salus erit timentibus nomen tuum: audite, tribus, et quis approbabit illud?

¹⁰ Adhuc ignis in domo impii thesauri iniquitatis, et mensura minor irae plena.

¹¹ Numquid justificabo stateram impiam, et saccelli pondera dolosa?

¹² In quibus divites ejus repleti sunt iniquitate, et habitantes in ea loquebantur mendacium, et lingua eorum fraudulenta in ore eorum.

¹³ Et ego ergo coepi percutere te perditione super peccatis tuis.

¹⁴ Tu comedes, et non saturaberis, et humiliatio tua in medio tui: et apprehendes, et non salvabis, et quos salvaveris, in gladium dabo.

¹⁵ Tu seminabis, et non metes: tu calcabis olivam, et non ungeris oleo; et mustum, et non bibes vinum.

¹⁶ Et custodisti praecepta Amri, et omne opus domus Achab, et ambulasti in voluntatibus eorum: ut darem te in perditionem, et habitantes in ea in sibilum, et opprobrium populi mei portabitis.

7 Vae mihi, quia factus sum sicut qui colligit in autumno racemos vindemiae! non est botrus ad comedendum, praecoquas ficus desideravit anima mea.

² Periit sanctus de terra, et rectus in hominibus non est: omnes in sanguine insidiantur; vir fratrem suum ad mortem venatur.

³ Malum manuum suarum dicunt bonum: princeps postulat, et judex in reddendo est; et magnus locutus est desiderium animae suae, et conturbaverunt eam.

⁴ Qui optimus in eis est, quasi paliurus, et qui rectus, quasi spina de sepe. Dies speculationis tuae, visitatio tua venit: nunc erit vastitas eorum.

⁵ Nolite credere amico, et nolite confidere in duce: ab ea quae dormit in sinu tuo custodi claustra oris tui.

⁶ Quia filius contumeliam facit patri, et filia consurgit adversus matrem suam: nurus adversus socrum suam, et inimici hominis domestici ejus.

⁷ Ego autem ad Dominum aspiciam; exspectabo Deum, salvatorem meum: audiet me Deus meus.

⁸ Ne laeteris, inimica mea, super me, quia cecidi: consurgam cum sedero in tenebris: Dominus lux mea est.

⁹ Iram Domini portabo, quoniam peccavi ei, donec causam meam judicet, et faciat judicium meum. Educet me in lucem: videbo justitiam ejus.

¹⁰ Et aspiciet inimica mea, et operietur confusione, quae dicit ad me: Ubi est Dominus Deus tuus? Oculi mei videbunt in eam: nunc erit in conculcationem ut lutum platearum.

¹¹ Dies, ut aedificentur maceriae tuae; in die illa longe fiet lex.

¹² In die illa et usque ad te veniet de Assur, et usque ad civitates munitas, et a civitatibus munitis usque ad flumen, et ad mare de mari, et ad montem de monte.

¹³ Et terra erit in desolationem propter habitatores suos, et propter fructum cogitationum eorum.

¹⁴ Pasce populum tuum in virga tua, gregem haereditatis tuae, habitantes solos, in saltu, in medio Carmeli. Pascentur Basan et Galaad juxta dies antiquos.

¹⁵ Secundum dies egressionis tuae de terra AEgypti, ostendam ei mirabilia.

¹⁶ Videbunt gentes, et confundentur super omni fortitudine sua. Ponent manum super os, aures eorum surdae erunt.

¹⁷ Lingent pulverem sicut serpentes; velut reptilia terrae perturbabuntur in aedibus suis. Dominum Deum nostrum formidabunt, et timebunt te.

¹⁸ Quis, Deus, similis tui, qui aufers iniquitatem, et transis peccatum reliquiarum haereditatis tuae? Non immittet ultra furorem suum, quoniam volens misericordiam est.

¹⁹ Revertetur, et miserebitur nostri; deponet iniquitates nostras, et projiciet in profundum maris omnia peccata nostra.

²⁰ Dabis veritatem Jacob, misericordiam Abraham, quae jurasti patribus nostris a diebus antiquis.

7 Post haec vidi quatuor angelos stantes super quatuor angulos terrae, tenentes quatuor ventos terrae, ne flarent super terram, neque super mare, neque in ullam arborem.

² Et vidi alterum angelum ascendentem ab ortu solis, habentem signum Dei vivi: et clamavit voce magna quatuor angelis, quibus datum est nocere terrae et mari,

³ dicens: Nolite nocere terrae, et mari, neque arboribus, quoadusque signemus servos Dei nostri in frontibus eorum.

⁴ Et audivi numerum signatorum, centum quadraginta quatuor millia signati, ex omni tribu filiorum Israel.

⁵ Ex tribu Juda duodecim millia signati: ex tribu Ruben duodecim millia signati: ex tribu Gad duodecim millia signati:

⁶ ex tribu Aser duodecim millia signati: ex tribu Nephthali duodecim millia signati: ex tribu Manasse duodecim millia signati:

⁷ ex tribu Simeon duodecim millia signati: ex tribu Levi duodecim millia signati: ex tribu Issachar duodecim millia signati:

⁸ ex tribu Zabulon duodecim millia signati: ex tribu Joseph duodecim millia signati: ex tribu Benjamin duodecim millia signati.

⁹ Post haec vidi turbam magnam, quam dinumerare nemo poterat, ex omnibus gentibus, et tribubus, et populis, et linguis: stantes ante thronum, et in conspectu Agni, amicti stolis albis, et palmae in manibus eorum:

¹⁰ et clamabant voce magna, dicentes: Salus Deo nostro, qui sedet super thronum, et Agno.

¹¹ Et omnes angeli stabant in circuitu throni, et seniorum, et quatuor animalium: et ceciderunt in conspectu throni in facies suas, et adoraverunt Deum,

¹² dicentes: Amen. Benedictio, et claritas, et sapientia, et gratiarum actio, honor, et virtus, et fortitudo Deo nostro in saecula saeculorum. Amen.

¹³ Et respondit unus de senioribus et dixit mihi: Hi, qui amicti sunt stolis albis, qui sunt? et unde venerunt?

¹⁴ Et dixi illi: Domine mi, tu scis. Et dixit mihi: Hi sunt, qui venerunt de tribulatione magna, et laverunt stolas suas, et dealbaverunt eas in sanguine Agni.

¹⁵ Ideo sunt ante thronum Dei, et serviunt ei die ac nocte in templo ejus: et qui sedet in throno, habitabit super illos:

¹⁶ non esurient, neque sitient amplius, nec cadet super illos sol, neque ullus aestus:

¹⁷ quoniam Agnus, qui in medio throni est, reget illos et deducet eos ad vitae fontes aquarum, et absterget Deus omnem lacrimam ab oculis eorum.

135 Alleluja. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in aeternum misericordia ejus.

² Confitemini Deo deorum, quoniam in aeternum misericordia ejus.

³ Confitemini Domino dominorum, quoniam in aeternum misericordia ejus.

⁴ Qui facit mirabilia magna solus, quoniam in aeternum misericordia ejus.

⁵ Qui fecit caelos in intellectu, quoniam in aeternum misericordia ejus.

⁶ Qui firmavit terram super aquas, quoniam in aeternum misericordia ejus.

⁷ Qui fecit luminaria magna, quoniam in aeternum misericordia ejus:

⁸ solem in potestatem diei, quoniam in aeternum misericordia ejus;

⁹ lunam et stellas in potestatem noctis, quoniam in aeternum misericordia ejus.

¹⁰ Qui percussit AEgyptum cum primogenitis eorum, quoniam in aeternum misericordia ejus.

¹¹ Qui eduxit Israel de medio eorum, quoniam in aeternum misericordia ejus,

¹² in manu potenti et brachio excelso, quoniam in aeternum misericordia ejus.

¹³ Qui divisit mare Rubrum in divisiones, quoniam in aeternum misericordia ejus;

¹⁴ et eduxit Israel per medium ejus, quoniam in aeternum misericordia ejus;

¹⁵ et excussit Pharaonem et virtutem ejus in mari Rubro, quoniam in aeternum misericordia ejus.

¹⁶ Qui traduxit populum suum per desertum, quoniam in aeternum misericordia ejus.

¹⁷ Qui percussit reges magnos, quoniam in aeternum misericordia ejus;

¹⁸ et occidit reges fortes, quoniam in aeternum misericordia ejus:

¹⁹ Sehon, regem Amorrhaeorum, quoniam in aeternum misericordia ejus;

²⁰ et Og, regem Basan, quoniam in aeternum misericordia ejus:

²¹ et dedit terram eorum haereditatem, quoniam in aeternum misericordia ejus;

²² haereditatem Israel, servo suo, quoniam in aeternum misericordia ejus.

²³ Quia in humilitate nostra memor fuit nostri, quoniam in aeternum misericordia ejus;

²⁴ et redemit nos ab inimicis nostris, quoniam in aeternum misericordia ejus.

²⁵ Qui dat escam omni carni, quoniam in aeternum misericordia ejus.

²⁶ Confitemini Deo caeli, quoniam in aeternum misericordia ejus. Confitemini Domino dominorum, quoniam in aeternum misericordia ejus.

⁵ Omnis sermo Dei ignitus: clypeus est sperantibus in se.

⁶ Ne addas quidquam verbis illius, et arguaris, inveniarisque mendax.