Chronological

Przewodnikowi chóru, na Jonat elem rechokim. Miktam Dawida, gdy Filistyni schwytali go w Gat.

56 Zmiłuj się nade mną, Boże, bo chce mnie pochłonąć człowiek; każdego dnia uciska mnie walką.

² Moi wrogowie każdego dnia chcą mnie połknąć; wielu bowiem walczy przeciwko mnie, o Najwyższy.

³ Ilekroć strach mnie ogarnia, ufam tobie.

⁴ W Bogu będę wysławiać jego słowo; Bogu ufam i nie będę się bał tego, co człowiek może mi uczynić.

⁵ Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu.

⁶ Zbierają się, ukrywają i śledzą moje kroki, czyhając na moją duszę.

⁷ Czy unikną zemsty za nieprawość? Boże, powal te narody w swoim gniewie.

⁸ Ty policzyłeś dni mojej tułaczki, zbierz też moje łzy do swego bukłaka; czyż nie są spisane w twojej księdze?

⁹ Gdy zawołam, cofną się moi wrogowie; to wiem, bo Bóg jest ze mną.

¹⁰ W Bogu będę wysławiać jego słowa, w PANU będę chwalić jego słowo.

¹¹ Bogu ufam, nie będę się bał tego, co mi może uczynić człowiek.

¹² Tobie, Boże, śluby złożyłem, dlatego też tobie oddam chwałę.

¹³ Ocaliłeś bowiem moją duszę od śmierci, a moje nogi od upadku, abym chodził przed Bogiem w światłości żyjących.

Pieśń stopni.

120 Wołałem do PANA w swoim utrapieniu i wysłuchał mnie.

² Ocal, PANIE, moją duszę od warg kłamliwych i od zdradliwego języka.

³ Cóż będzie ci dane albo co się stanie z tobą, zdradliwy języku?

⁴ Ostre strzały mocarza i węgle z jałowca.

⁵ Biada mi, że przebywam w Meszek i mieszkam w namiotach Kedaru.

⁶ Moja dusza długo mieszka z tymi, którzy nienawidzą pokoju.

⁷ Ja jestem za pokojem, ale gdy o tym mówię, oni są za wojną.

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

140 Wybaw mnie, PANIE, od złego człowieka; strzeż mnie od okrutnika;

² Od tych, którzy knują w sercu złe rzeczy, każdego dnia zbierają się na wojnę.

³ Wyostrzają swe języki jak węże, jad żmii pod ich wargami. Sela.

⁴ Zachowaj mnie, PANIE, od rąk niegodziwego, strzeż mnie od okrutnika; od tych, którzy postanowili zwalić mnie z nóg.

⁵ Pyszni zastawili na mnie sidła i przygotowali powrozy; rozciągnęli sieci przy ścieżce; zastawili na mnie pułapkę. Sela.

⁶ Powiedziałem PANU: Ty jesteś moim Bogiem; wysłuchaj, PANIE, głosu moich błagań.

⁷ Panie BOŻE, mocy mego zbawienia, który osłaniasz moją głowę w dniu bitwy;

⁸ Nie spełniaj, PANIE, pragnień niegodziwego; nie wspomagaj jego złych zamysłów, aby się nie podniósł. Sela.

⁹ Niech nieprawość ich własnych warg okryje wodza tych, którzy mnie otoczyli.

¹⁰ Niech na nich spadną rozżarzone węgle; niech będą wrzuceni do ognia i do głębokich dołów, by już nie powstali.

¹¹ Niech oszczerca nie będzie utwierdzony na ziemi, a człowiek okrutny upadnie przygnieciony złem.

¹² Wiem, że PAN ujmie się za strapionym i pomści krzywdę nędzarzy.

¹³ Zaprawdę sprawiedliwi będą wysławiać twoje imię, a prawi będą mieszkać przed twoim obliczem.

Pieśń Dawida.

141 PANIE, wołam do ciebie, pospiesz ku mnie; wysłuchaj mego głosu, gdy wołam do ciebie.

² Niech moja modlitwa będzie przed tobą jak kadzidło, a podniesienie moich rąk jak wieczorna ofiara.

³ PANIE, postaw straż przy moich ustach; strzeż drzwi moich warg.

⁴ Nie skłaniaj mego serca ku złemu, abym nie popełniał czynów niegodziwych z ludźmi, którzy czynią nieprawość, i żebym się nie karmił ich rozkoszami.

⁵ Niech mnie bije sprawiedliwy, a przyjmę to za miłosierdzie; i niech mnie strofuje, a będzie mi to jak wyborny olejek, który nie zaszkodzi mojej głowie; bo jeszcze będę się modlił w czasie ich nieszczęścia.

⁶ Gdy ich sędziowie będą zrzuceni do miejsc skalistych, usłyszą moje słowa, bo są wdzięczne.

⁷ Jak gdyby kto rąbał i łupał drwa na ziemi, tak nasze kości są rozrzucone przy wejściu do grobu.

⁸ Ale podnoszę swoje oczy do ciebie, BOŻE, Panie; tobie ufam, nie porzucaj mojej duszy.

⁹ Strzeż mnie od sidła, które zastawili na mnie, i od pułapek czyniących nieprawość.

¹⁰ Niech niegodziwi wpadną w swoje sieci, podczas gdy ja ujdę cało.

Pieśń pouczająca Dawida, jego modlitwa, gdy był w jaskini.

142 Swoim głosem wołam do PANA; swoim głosem modlę się do PANA.

² Wylewam przed nim swoją troskę i opowiadam mu swoje utrapienie.

³ Gdy mój duch jest we mnie zdruzgotany, ty znasz moją ścieżkę; na drodze, którą chodziłem, zastawili na mnie sidło.

⁴ Oglądałem się na prawo i spojrzałem, ale nie było nikogo, kto mnie znał; nie było dla mnie ucieczki, nikt się nie troszczył o moją duszę.

⁵ PANIE, wołam do ciebie, mówiąc: Ty jesteś moją nadzieją, ty jesteś moim udziałem w ziemi żyjących.

⁶ Wysłuchaj mego wołania, bo jestem bardzo udręczony; ocal mnie od moich prześladowców, bo są mocniejsi ode mnie.

⁷ Wyprowadź moją duszę z więzienia, abym chwalił twoje imię; sprawiedliwi otoczą mnie, gdy okażesz mi dobroć.