Chronological

137 Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon.

² Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy;

³ Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, mówiąc: Śpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu.

⁴ Jakże możemy śpiewać pieśń PANA na obcej ziemi?

⁵ Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica.

⁶ Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.

⁷ Pamiętaj, PANIE, synów Edomu i dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie je aż do jego fundamentu.

⁸ O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci za zło, jakie nam uczyniłaś.

⁹ Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę.