Book of Common Prayer
Pagdayeg sa Dios nga Manluluwas
146 Dayega ang Ginoo!
Dayegon ko gayod ang Ginoo.
2 Dayegon ko siya sa tibuok kong kinabuhi.
Awitan ko ang akong Dios sa mga pagdayeg samtang buhi pa ako.
3 Ayaw ninyo ibutang ang inyong pagsalig sa mga gamhanang tawo ug sa kang bisan kinsa,
kay dili sila makaluwas kaninyo.
4 Kon mamatay sila mobalik sila sa yuta,
ug nianang adlawa ang ilang mga plano matapos usab.
5 Bulahan ang tawo kansang magtatabang mao ang Dios ni Jacob,
kansang pagsalig anaa sa Ginoo nga iyang Dios,
6 nga mao ang naghimo sa kalangitan ug sa kalibotan, sa dagat, ug sa tanang anaa niini.
Kasaligan gayod ang Ginoo hangtod sa kahangtoran.
7 Nagahukom siya dapig sa mga dinaog-daog,
ug nagahatag siya ug pagkaon sa gipanggutom.
Gihatagan sa Ginoo ug kagawasan ang mga binilanggo,
8 giayo niya ang mga buta aron makakita,
gilig-on niya ang mga maluya,
gihigugma niya ang mga matarong,
9 gibantayan niya ang mga dumuduong,
gitabangan niya ang mga ilo ug mga biyuda,
apan gibabagan niya ang mga pamaagi sa mga daotan.
10 Mga lumulupyo sa Zion,[a] ang Ginoo nga inyong Dios nagahari sa walay kataposan!
Dayega ang Ginoo!
Pagdayeg sa Dios nga Makagagahom
147 Dayega ang Ginoo!
Maayo ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios.
Maayo gayod ug angayan nga dayegon siya.
2 Gitukod pag-usab sa Ginoo ang Jerusalem,
ug gitigom niya pagbalik ang mga Israelinhon nga nabihag.
3 Gilipay niya ang nagmasulob-on;
ug giayo ang ilang mga samad.
4 Siya ang nagbuot sa gidaghanon sa mga bitoon
ug gihatagan niya ang matag usa kanila ug ngalan.[b]
5 Gamhanan kaayo ang atong Ginoo;
ang iyang kaalam dili matugkad.
6 Gitabangan sa Ginoo ang mga dinaog-daog,
apan gilaglag niya sa hingpit ang mga daotan.
7 Pag-awit kamo nga may pagpasalamat sa Ginoo.
Pagtukar kamo ug harpa alang sa atong Dios.
8 Gitabonan niyag mga panganod ang kalangitan,
gipaulanan niya ang kalibotan,
ug gipatubo ang mga sagbot sa mga bungtod.
9 Gihatagan niyag pagkaon ang mga mananap, ingon man ang mga pispis sa uwak kon mangayo kini ug pagkaon.
10 Wala siya malipay sa kusgang mga kabayo o sa abtik nga mga sundalo,
11 kondili sa mga nagatahod kaniya ug nagasalig sa iyang gugma.
12 Pasidunggi ninyo ang Ginoo nga inyong Dios,
kamong mga lumulupyo sa Jerusalem.[c]
13 Kay gilig-on niya ang mga pultahan sa inyong siyudad,
ug gipanalanginan niya kamo.
14 Gihatagan niya ug kalinaw ang inyong dapit,
ug gibusog niya kamo sa labing maayo nga trigo.
15 Gimandoan niya ang kalibotan,
ug mituman dayon kini.
16 Ginatabonan niya ang yuta ug snow nga daw sama sa habol nga puti,
ug ginakatag niya ang pinong ice nga daw sama sa abog.
17 Nagpadala siyag ulan nga ice nga daw gagmayng mga bato.
Kinsay makaagwanta sa katugnaw niini?
18 Nagmando siya ug nangatunaw ang ice;
gipahangin niya ug midagayday ang tubig.
19 Gipadayag niya ang iyang mga pulong, mga tulumanon, ug mga sugo sa mga taga-Israel nga mga kaliwat ni Jacob.
20 Wala niya kini himoa sa ubang mga nasod;
wala sila makahibalo sa iyang mga sugo.
Dayega ang Ginoo!
Pagdayeg sa Dios
111 Dayega ang Ginoo!
Pasalamatan ko ang Ginoo sa tibuok kong kasingkasing diha sa panagtigom sa mga matarong.
2 Gamhanan ang mga buhat sa Ginoo;
ginapamalandongan kini sa tanan nga nalipay niini.
3 Gamhanan ug halangdon ang mga buhat sa Dios,
ug ang iyang pagkamatarong nagapadayon sa walay kataposan.
4 Gipahinumdom niya kita sa iyang katingalahang mga buhat.
Maloloy-on siya ug may kahangawa.
5 Ginahatagan niya ug pagkaon ang nagatahod kaniya,
ug ginahinumdoman niya kanunay ang iyang kasabotan.
6 Gipakita niya sa iyang katawhan kon unsa kagamhanan ang iyang mga binuhatan pinaagi sa paghatag kanila sa mga yuta nga gipanag-iyahan sa ubang mga nasod.
7 Matinumanon ug matarong siya sa tanan niyang ginahimo,
ug kasaligan ang tanan niyang mga sugo.
8 Kining iyang mga sugo magapadayon sa walay kataposan,
ug gihimo niya kini uban sa pagkamatinumanon ug pagkamatarong.
9 Giluwas niya ang iyang katawhan,
ug nagmando siya nga tumanon ang iyang kasabotan hangtod sa kahangtoran.
Balaan siya ug talahuron!
10 Ang pagtahod sa Ginoo mao ang sinugdanan sa pag-angkon ug kaalam.
Ang tanang nagatuman sa iyang mga sugo may hustong panabot.
Dalaygon siya sa walay kataposan!
Bulahan ang Tawo nga Nagatahod sa Ginoo
112 Dayega ang Ginoo!
Bulahan ang tawo nga nagatahod sa Ginoo
ug malipayon kaayo nga nagatuman sa iyang mga sugo.
2 Magmauswagon ang iyang mga anak,
kay ang mga kaliwat sa mga tawo nga nagakinabuhi nga matarong panalanginan sa Dios.
3 Maadunahan ang iyang pamilya,
ug ang iyang kaayo hinumdoman hangtod sa kahangtoran.
4 Bisan sa kangitngit may kahayag gihapon alang sa mga tawo nga nagakinabuhi nga maloloy-on, may kahangawa, ug matarong.
5 Panalanginan ang tawo nga manggihatagon, nagapahulam sa uban, ug dili manglimbong.
6 Dili siya mapakyas sa iyang mga buluhaton,
ug dili siya malimtan hangtod sa kahangtoran.
7 Dili siya mahadlok sa daotang mga balita,
kay lig-on ang iyang pagtuo ug pagsalig sa Ginoo.
8 May pagsalig siya ug dili siya mahadlok
kay nasayod siya nga sa kaulahian makita niya nga mapildi ang iyang mga kaaway.
9 Mahinatagon siya sa mga kabos;
ang iyang kaayo hinumdoman hangtod sa kahangtoran
ug ang iyang katakos dugangan sa Dios isip pagpasidungog kaniya.
10 Makita kini sa mga daotan ug mokagot ang ilang mga ngipon sa kasuko, ug daw mangatunaw sila sa kaulaw.
Ang ilang mga plano dili magmalampuson.
Ang Pagdayeg sa Kaayo sa Ginoo
113 Dayega ang Ginoo!
Kamong mga katawhan sa Ginoo nga iyang mga alagad, dayega ninyo siya!
2 Hinaut nga dayegon siya karon ug hangtod sa kahangtoran.
3 Gikan sa sidlakan hangtod sa kasadpan[a] ang tanang mga tawo angayng modayeg sa Ginoo.
4 Nagahari ang Ginoo sa tanang nasod,
ang iyang pagkagamhanan dili matupngan.
5 Wala gayoy sama sa Ginoo nga atong Dios nga nagalingkod sa iyang trono didto sa kahitas-an.
6 Moduko siya sa pagtan-aw[b] sa kalangitan ug sa kalibotan.
7 Gihaw-as niya ang mga kabos ug timawa sa ilang kalisod.
8 Gipasidunggan niya sila uban sa dungganong mga tawo sa iyang katawhan.
9 Gilipay niya ang panimalay sa baog nga babaye pinaagi sa paghatag kaniya ug mga anak.
Dayega ang Ginoo!
1 Kini nga libro mahitungod sa gipadayag sa Dios kang Isaias nga anak ni Amos. Bahin kini sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda niadtong panahon sa paghari nila ni Uzia, Jotam, Ahaz, ug Hezekia sa Juda.
Ang Nasod nga Makasasala
2 Pamati langit ug paminaw yuta, kay nagsulti ang Ginoo, “Nagaatiman ako ug nagpadakog mga anak, apan nakigbatok sila kanako. 3 Bisan gani ang mga baka makaila sa ilang agalon, ug ang mga asno makatultol sa pasungan nga pakan-an kanila sa ilang agalon, apan ang Israel nga akong katawhan wala makasabot, wala makaila kanako.”
4 Pagkamakasasala nga nasod! Katawhan nga puno sa kadaotan, kaliwat sa mga malapason ug malimbongon. Gisalikway ninyo ug gibiaybiay ang Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel, ug mitalikod kamo kaniya.
5 Mga taga-Israel, nganong nagapadayon man kamo sa pagkamasinupakon? Nganong gusto man ninyo nga masilotan? Sama kamo sa tawo kansang ulo pulos na samad ug kansang kasingkasing napuno sa kasakit. 6 Gikan sa ulo hangtod sa lapalapa, wala gayoy bahin nga walay tatsa; nalukop kini sa mga samad, bun-og, ug kabahong. Wala man lang kini mahugasi, mabugkosi, ni mahidhirig lana.
7 Naawaaw ang inyong nasod; ang inyong mga lungsod nangasunog. Samtang nagtan-aw kamo, panguhaon sa mga langyaw ang mga bunga sa mga tanom diha sa inyong uma. Pasipad-an nila ang inyong kaumahan hangtod nga dili na kini mapuslan. 8 Mahibilin ang Jerusalem[a] nga sama sa usa ka silonganan didto sa tamnanan ug ubas, o sama sa payag-payag didto sa tamnanan ug pipino, o sama sa siyudad nga gilibotan sa mga kaaway. 9 Kon wala pa magbilin ang Ginoo nga Makagagahom ug pipila kanato, sama na unta kita sa Sodoma ug Gomora.
Ang Pagbalik sa Ginoo
3 Mga hinigugma, ikaduha ko na kini nga sulat kaninyo. Niining duha ka mga sulat gipaningkamotan ko nga pukawon ang inyong hinlo nga panghunahuna pinaagi sa pagpahinumdom kaninyo mahitungod sa pipila ka mga butang. 2 Buot ko nga hinumdoman ninyo kanunay ang giingon sa mga balaang propeta kaniadto ug ang sugo sa atong Ginoo ug Manluluwas nga iyang gihatag pinaagi sa mga apostoles nga gipadala kaninyo. 3 Una sa tanan, kinahanglang masayran ninyo nga sa kataposang mga adlaw motungha ang mga bugalbugalon nga magbuhat sa bisan unsa nga gusto nilang buhaton. 4 Mag-ingon sila, “Dili ba nagsaad man si Cristo nga mobalik siya? Karon, asa na man siya? Ang among mga ginikanan nangamatay na, apan mao lang gihapon ang kahimtang sa tanan sukad pa sa pagmugna sa kalibotan.” 5 Gituyo niining mga tawhana nga kalimtan ang kamatuoran nga pinaagi sa pulong sa Dios nabuhat ang langit. Ug pinaagi usab sa iyang pulong nabuhat ang yuta gikan sa tubig.[a] 6 Ug pinaagi usab sa tubig gipalunopan niya ug gilaglag ang daan nga kalibotan. 7 Pinaagi usab sa pulong sa Dios, ang langit ug ang yuta nga atong makita karon gitagana na nga sunogon sa adlaw nga ang daotang mga tawo pagahukman ug pagalaglagon.
8 Apan mga hinigugma, ayaw ninyo kalimti nga alang sa Ginoo walay kalainan ang usa ka adlaw ug ang usa ka libo ka tuig. Alang kaniya kini managsama ra. 9 Ang uban naghunahuna nga gilangay-langay sa Ginoo ang pagtuman sa iyang saad. Apan ang tinuod, wala siya maglangay-langay kondili nagahulat siya nga maghinulsol ang mga tawo sa ilang mga sala, tungod kay dili niya buot nga may mawala.
10 Mobalik gayod ang Ginoo, ug kanang adlawa moabot sama sa pag-abot sa kawatan nga dili mo masayran kon kanus-a. Madunggan dayon nga naay magdahunog, ug mawala ang langit.[b] Masunog ang yuta, ug ang tanan nga anaa sa yuta mawala.
Ang Sambingay bahin sa Napulo ka mga Dalaga
25 “Nianang adlawa[a] mahisama ang paghari sa Dios sa napulo ka mga dalaga nga nagadala sa ilang mga suga aron mosugat sa pamanhonon. 2 Ang lima kanila danghag ug ang laing lima maalamon. 3 Ang lima nga danghag nagdala sa ilang mga suga, apan wala sila magdala ug dugang nga lana aron nga kon mahurot na ang lana sa ilang suga may ikatubil pa sila. 4 Ang mga dalaga nga maalamon nagdala usab sa ilang mga suga ug nagdala pa gayod ug dugang nga lana. 5 Ug tungod kay nadugay ang pamanhonon nagduka ug nakatulog silang tanan.
6 “Sa tungang gabii na may misinggit, ‘Ania na ang pamanhonon! Dali kamo, sugata ninyo siya.’ 7 Ang napulo ka mga dalaga namangon ug giandam nila ang ilang mga suga. 8 Unya ang mga dalaga nga danghag miingon sa mga maalamon, ‘Hatagi kami sa inyong lana kay kapalongon na ang among suga.’ 9 Apan mitubag ang mga maalamon, ‘Dili mahimo, kay kon hatagan namo kamo managsama na kita nga kulangon sa lana. Adto na lang kamo sa mga tindahan ug palit ug alang kaninyo.’ 10 Sa paggikan nila aron mopalit ug lana mao usab ang pag-abot sa pamanhonon. Ang lima nga maalamon nanguban kaniya sa kombira. Pagsulod na nila, gisirad-an dayon ang pultahan.
11 “Pagkataudtaod miabot usab ang lima ka mga dalaga nga mipalit ug lana, ug nanawag sila, ‘Sir, Sir, pasudla kami.’ 12 Apan mitubag ang pamanhonon, ‘Wala ako makaila kaninyo.’ ” 13 Unya miingon si Jesus, “Mao kana ang hinungdan nga kinahanglan gayod nga mangandam kamo kay wala gayod kamo masayod kon unsa ang adlaw o oras sa akong pag-abot.”
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.