Font Size
Fyrsta bók Móse 12-15
Icelandic Bible
Fyrsta bók Móse 12-15
Icelandic Bible
12 Drottinn sagði við Abram: "Far þú burt úr landi þínu og frá ættfólki þínu og úr húsi föður þíns, til landsins, sem ég mun vísa þér á.
2 Ég mun gjöra þig að mikilli þjóð og blessa þig og gjöra nafn þitt mikið, og blessun skalt þú vera.
3 Ég mun blessa þá, sem þig blessa, en bölva þeim, sem þér formælir, og af þér skulu allar ættkvíslir jarðarinnar blessun hljóta."
4 Þá lagði Abram af stað, eins og Drottinn hafði sagt honum, og Lot fór með honum. En Abram var sjötíu og fimm ára að aldri, er hann fór úr Harran.
5 Abram tók Saraí konu sína og Lot bróðurson sinn og alla fjárhluti, sem þeir höfðu eignast, og þær sálir, er þeir höfðu fengið í Harran. Og þeir lögðu af stað og héldu til Kanaanlands. Þeir komu til Kanaanlands.
6 Og Abram fór um landið, allt þangað er Síkem heitir, allt til Mórelundar. En þá voru Kanaanítar í landinu.
7 Þá birtist Drottinn Abram og sagði við hann: "Niðjum þínum vil ég gefa þetta land." Og hann reisti þar altari Drottni, sem hafði birst honum.
8 Þaðan hélt hann til fjallanna fyrir austan Betel og setti þar tjöld sín, svo að Betel var í vestur, en Aí í austur. Og hann reisti þar Drottni altari og ákallaði nafn Drottins.
9 Og Abram færði sig smátt og smátt til Suðurlandsins.
10 En hallæri varð í landinu. Þá fór Abram til Egyptalands til að dveljast þar um hríð, því að hallærið var mikið í landinu.
11 Og er hann var kominn langt á leið til Egyptalands, sagði hann við Saraí konu sína: "Sjá, ég veit að þú ert kona fríð sýnum.
12 Það mun því fara svo, að þegar Egyptar sjá þig, þá munu þeir segja: ,Þetta er kona hans,` og drepa mig, en þig munu þeir láta lífi halda.
13 Segðu fyrir hvern mun, að þú sért systir mín, svo að mér megi líða vel fyrir þínar sakir og ég megi lífi halda þín vegna."
14 Er Abram kom til Egyptalands, sáu Egyptar, að konan var mjög fríð.
15 Og höfðingjar Faraós sáu hana og létu mikið af henni við Faraó, og konan var tekin í hús Faraós.
16 Og hann gjörði vel við Abram hennar vegna, og hann eignaðist sauði, naut og asna, þræla og ambáttir, ösnur og úlfalda.
17 En Drottinn þjáði Faraó og hús hans með miklum plágum vegna Saraí, konu Abrams.
18 Þá kallaði Faraó Abram til sín og mælti: "Hví hefir þú gjört mér þetta? Hví sagðir þú mér ekki, að hún væri kona þín?
19 Hví sagðir þú: ,Hún er systir mín,` svo að ég tók hana mér fyrir konu? En þarna er nú konan þín, tak þú hana og far burt."
20 Og Faraó skipaði svo fyrir um Abram, að menn sínir skyldu fylgja honum á braut og konu hans með öllu, sem hann átti.
13 Og Abram fór frá Egyptalandi með konu sína og allt, sem hann átti, og Lot fór með honum, til Suðurlandsins.
2 Abram var stórauðugur að kvikfé, silfri og gulli.
3 Og hann flutti sig smátt og smátt sunnan að allt til Betel, til þess staðar, er tjald hans hafði áður verið, milli Betel og Aí,
4 til þess staðar, þar sem hann áður hafði reist altarið. Og Abram ákallaði þar nafn Drottins.
5 Lot, sem fór með Abram, átti og sauði, naut og tjöld.
6 Og landið bar þá ekki, svo að þeir gætu saman verið, því að eign þeirra var mikil, og þeir gátu ekki saman verið.
7 Og sundurþykkja reis milli fjárhirða Abrams og fjárhirða Lots. _ En Kanaanítar og Peresítar bjuggu þá í landinu.
8 Þá mælti Abram við Lot: "Engin misklíð sé milli mín og þín og milli minna og þinna fjárhirða, því að við erum frændur.
9 Liggur ekki allt landið opið fyrir þér? Skil þig heldur við mig. Viljir þú fara til vinstri handar, þá fer ég til hægri; og viljir þú fara til hægri handar, þá fer ég til vinstri."
10 Þá hóf Lot upp augu sín og sá, að allt Jórdansléttlendið, allt til Sóar, var vatnsríkt land, eins og aldingarður Drottins, eins og Egyptaland. (Þetta var áður en Drottinn eyddi Sódómu og Gómorru.)
11 Og Lot kaus sér allt Jórdansléttlendið, og Lot flutti sig austur á við, og þannig skildu þeir.
12 Abram bjó í Kanaanlandi, en Lot bjó í borgunum á sléttlendinu og færði tjöld sín allt til Sódómu.
13 En mennirnir í Sódómu voru vondir og stórsyndarar fyrir Drottni.
14 Drottinn sagði við Abram, eftir að Lot hafði skilið við hann: "Hef þú upp augu þín, og litast um frá þeim stað, sem þú ert á, til norðurs, suðurs, austurs og vesturs.
15 Því að allt landið, sem þú sér, mun ég gefa þér og niðjum þínum ævinlega.
16 Og ég mun gjöra niðja þína sem duft jarðar, svo að geti nokkur talið duft jarðarinnar, þá skulu einnig niðjar þínir verða taldir.
17 Tak þig nú upp og far þú um landið þvert og endilangt, því að þér mun ég gefa það."
18 Og Abram færði sig með tjöld sín og kom og settist að í Mamrelundi, sem er í Hebron, og reisti Drottni þar altari.
14 Þegar Amrafel var konungur í Sínear, Aríok konungur í Ellasar, Kedorlaómer konungur í Elam og Tídeal konungur í Gojím, bar það til,
2 að þeir herjuðu á Bera, konung í Sódómu, á Birsa, konung í Gómorru, á Síneab, konung í Adma, á Semeber, konung í Sebóím, og konunginn í Bela (það er Sóar).
3 Allir þessir hittust á Siddímsvöllum. (Þar er nú Saltisjór.)
4 Í tólf ár höfðu þeir verið lýðskyldir Kedorlaómer, en á hinu þrettánda ári höfðu þeir gjört uppreisn.
5 Og á fjórtánda ári kom Kedorlaómer og þeir konungar, sem með honum voru, og sigruðu Refaítana í Astarot Karnaím, Súsítana í Ham, Emítana á Kírjataímsvöllum
6 og Hórítana á fjalli þeirra Seír allt til El-Paran, sem er við eyðimörkina.
7 Síðan sneru þeir við og komu til En-Mispat (það er Kades), og fóru herskildi yfir land Amalekíta og sömuleiðis Amoríta, sem bjuggu í Hasason Tamar.
8 Þá lögðu þeir af stað, konungurinn í Sódómu, konungurinn í Gómorru, konungurinn í Adma, konungurinn í Sebóím og konungurinn í Bela (það er Sóar), og þeir fylktu liði sínu móti þeim á Síddímsvöllum,
9 móti Kedorlaómer, konungi í Elam, Tídeal, konungi í Gojím, Amrafel, konungi í Sínear, og Aríok, konungi í Ellasar, fjórir konungar móti fimm.
10 En á Siddímsvöllum var hver jarðbiksgröfin við aðra. Og konungarnir í Sódómu og Gómorru lögðu á flótta og féllu ofan í þær, en þeir, sem af komust, flýðu til fjalla.
11 Þá tóku hinir alla fjárhluti, sem voru í Sódómu og Gómorru, og öll matvæli og fóru burt.
12 Þeir tóku og Lot, bróðurson Abrams, og fjárhluti hans og fóru burt, en hann átti heima í Sódómu.
13 Þá kom maður af flóttanum og sagði Hebreanum Abram tíðindin, en hann bjó þá í lundi Amorítans Mamre, bróður Eskols og Aners, og þeir voru bandamenn Abrams.
14 En er Abram frétti, að frændi hans var hertekinn, bjó hann í skyndi þrjú hundruð og átján reynda menn sína, fædda í húsi hans, og elti þá allt til Dan.
15 Skipti hann liði sínu í flokka og réðst á þá á náttarþeli, hann og menn hans, og sigraði þá og rak flóttann allt til Hóba, sem er fyrir norðan Damaskus.
16 Sneri hann því næst heimleiðis með alla fjárhlutina og bróðurson sinn Lot, og fjárhluti hans hafði hann einnig heim með sér, sömuleiðis konurnar og fólkið.
17 En er hann hafði unnið sigur á Kedorlaómer konungi og þeim konungum, sem með honum voru, og hélt heimleiðis, fór konungurinn í Sódómu til fundar við hann í Savedal. (Þar heitir nú Kóngsdalur.)
18 Og Melkísedek konungur í Salem kom með brauð og vín, en hann var prestur Hins Hæsta Guðs.
19 Og hann blessaði Abram og sagði: "Blessaður sé Abram af Hinum Hæsta Guði, skapara himins og jarðar!
20 Og lofaður sé Hinn Hæsti Guð, sem gaf óvini þína þér í hendur!" Og Abram gaf honum tíund af öllu.
21 Konungurinn í Sódómu sagði við Abram: "Gef mér mennina, en tak þú fjárhlutina."
22 Þá mælti Abram við konunginn í Sódómu: "Ég upplyfti höndum mínum til Drottins, Hins Hæsta Guðs, skapara himins og jarðar:
23 Ég tek hvorki þráð né skóþveng, né nokkuð af öllu sem þér tilheyrir, svo að þú skulir ekki segja: ,Ég hefi gjört Abram ríkan.`
24 Ekkert handa mér! Aðeins það, sem sveinarnir hafa neytt, og hlut þeirra manna, sem með mér fóru, Aners, Eskols og Mamre. Þeir mega taka sinn hlut."
15 Eftir þessa atburði kom orð Drottins til Abrams í sýn: "Óttast þú ekki, Abram, ég er þinn skjöldur, laun þín munu mjög mikil verða."
2 Og Abram mælti: "Drottinn Guð, hvað ætlar þú að gefa mér? Ég fer héðan barnlaus, og Elíeser frá Damaskus verður erfingi húss míns."
3 Og Abram mælti: "Sjá, mér hefir þú ekkert afkvæmi gefið, og húskarl minn mun erfa mig."
4 Og sjá, orð Drottins kom til hans: "Ekki skal hann erfa þig, heldur sá, sem af þér mun getinn verða, hann mun erfa þig."
5 Og hann leiddi hann út og mælti: "Lít þú upp til himins og tel þú stjörnurnar, ef þú getur talið þær." Og hann sagði við hann: "Svo margir skulu niðjar þínir verða."
6 Og Abram trúði Drottni, og hann reiknaði honum það til réttlætis.
7 Þá sagði hann við hann: "Ég er Drottinn, sem leiddi þig út frá Úr í Kaldeu til þess að gefa þér þetta land til eignar."
8 Og Abram mælti: "Drottinn Guð, hvað skal ég hafa til marks um, að ég muni eignast það?"
9 Og hann mælti við hann: "Fær mér þrevetra kvígu, þrevetra geit, þrevetran hrút, turtildúfu og unga dúfu."
10 Og hann færði honum öll þessi dýr og hlutaði þau sundur í miðju og lagði hvern hlutinn gegnt öðrum. En fuglana hlutaði hann ekki sundur.
11 Og hræfuglar flugu að ætinu, en Abram fældi þá burt.
12 Er sól var að renna, leið þungur svefnhöfgi á Abram, og sjá: felmti og miklu myrkri sló yfir hann.
13 Þá sagði hann við Abram: "Vit það fyrir víst, að niðjar þínir munu lifa sem útlendingar í landi, sem þeir eiga ekki, og þeir munu þjóna þeim, og þeir þjá þá í fjögur hundruð ár.
14 En þá þjóð, sem þeir munu þjóna, mun ég dæma, og síðar munu þeir þaðan fara með mikinn fjárhlut.
15 En þú skalt fara í friði til feðra þinna, þú skalt verða jarðaður í góðri elli.
16 Hinn fjórði ættliður þeirra mun koma hingað aftur, því að enn hafa Amorítar eigi fyllt mæli synda sinna."
17 En er sól var runnin og myrkt var orðið, kom reykur sem úr ofni og eldslogi, er leið fram á milli þessara fórnarstykkja.
18 Á þeim degi gjörði Drottinn sáttmála við Abram og mælti: "Þínu afkvæmi gef ég þetta land, frá Egyptalandsánni til árinnar miklu, árinnar Efrat:
19 land Keníta, Kenissíta, Kadmóníta,
20 Hetíta, Peresíta, Refaíta,
21 Amoríta, Kanaaníta, Gírgasíta og Jebúsíta."
Genesis 12-15
New International Version
Genesis 12-15
New International Version
The Call of Abram
12 The Lord had said to Abram, “Go from your country, your people and your father’s household(A) to the land(B) I will show you.(C)
2 “I will make you into a great nation,(D)
and I will bless you;(E)
I will make your name great,
and you will be a blessing.[a](F)
3 I will bless those who bless you,
and whoever curses you I will curse;(G)
and all peoples on earth
will be blessed through you.(H)”[b]
4 So Abram went, as the Lord had told him; and Lot(I) went with him. Abram was seventy-five years old(J) when he set out from Harran.(K) 5 He took his wife Sarai,(L) his nephew Lot, all the possessions they had accumulated(M) and the people(N) they had acquired in Harran, and they set out for the land of Canaan,(O) and they arrived there.
6 Abram traveled through the land(P) as far as the site of the great tree of Moreh(Q) at Shechem.(R) At that time the Canaanites(S) were in the land. 7 The Lord appeared to Abram(T) and said, “To your offspring[c] I will give this land.(U)”(V) So he built an altar there to the Lord,(W) who had appeared to him.
8 From there he went on toward the hills east of Bethel(X) and pitched his tent,(Y) with Bethel on the west and Ai(Z) on the east. There he built an altar to the Lord and called on the name of the Lord.(AA)
9 Then Abram set out and continued toward the Negev.(AB)
Abram in Egypt(AC)
10 Now there was a famine in the land,(AD) and Abram went down to Egypt to live there for a while because the famine was severe.(AE) 11 As he was about to enter Egypt, he said to his wife Sarai,(AF) “I know what a beautiful woman(AG) you are. 12 When the Egyptians see you, they will say, ‘This is his wife.’ Then they will kill me but will let you live. 13 Say you are my sister,(AH) so that I will be treated well for your sake and my life will be spared because of you.”
14 When Abram came to Egypt, the Egyptians saw that Sarai was a very beautiful woman.(AI) 15 And when Pharaoh’s officials saw her, they praised her to Pharaoh, and she was taken into his palace. 16 He treated Abram well for her sake, and Abram acquired sheep and cattle, male and female donkeys, male and female servants, and camels.(AJ)
17 But the Lord inflicted(AK) serious diseases on Pharaoh and his household(AL) because of Abram’s wife Sarai. 18 So Pharaoh summoned Abram. “What have you done to me?”(AM) he said. “Why didn’t you tell me she was your wife?(AN) 19 Why did you say, ‘She is my sister,’(AO) so that I took her to be my wife? Now then, here is your wife. Take her and go!” 20 Then Pharaoh gave orders about Abram to his men, and they sent him on his way, with his wife and everything he had.
Abram and Lot Separate
13 So Abram went up from Egypt(AP) to the Negev,(AQ) with his wife and everything he had, and Lot(AR) went with him. 2 Abram had become very wealthy(AS) in livestock(AT) and in silver and gold.
3 From the Negev(AU) he went from place to place until he came to Bethel,(AV) to the place between Bethel and Ai(AW) where his tent had been earlier 4 and where he had first built an altar.(AX) There Abram called on the name of the Lord.(AY)
5 Now Lot,(AZ) who was moving about with Abram, also had flocks and herds and tents. 6 But the land could not support them while they stayed together, for their possessions were so great that they were not able to stay together.(BA) 7 And quarreling(BB) arose between Abram’s herders and Lot’s. The Canaanites(BC) and Perizzites(BD) were also living in the land(BE) at that time.
8 So Abram said to Lot,(BF) “Let’s not have any quarreling between you and me,(BG) or between your herders and mine, for we are close relatives.(BH) 9 Is not the whole land before you? Let’s part company. If you go to the left, I’ll go to the right; if you go to the right, I’ll go to the left.”(BI)
10 Lot looked around and saw that the whole plain(BJ) of the Jordan toward Zoar(BK) was well watered, like the garden of the Lord,(BL) like the land of Egypt.(BM) (This was before the Lord destroyed Sodom(BN) and Gomorrah.)(BO) 11 So Lot chose for himself the whole plain of the Jordan and set out toward the east. The two men parted company: 12 Abram lived in the land of Canaan,(BP) while Lot(BQ) lived among the cities of the plain(BR) and pitched his tents near Sodom.(BS) 13 Now the people of Sodom(BT) were wicked and were sinning greatly against the Lord.(BU)
14 The Lord said to Abram after Lot had parted from him, “Look around from where you are, to the north and south, to the east and west.(BV) 15 All the land that you see I will give to you and your offspring[d] forever.(BW) 16 I will make your offspring like the dust of the earth, so that if anyone could count the dust, then your offspring could be counted.(BX) 17 Go, walk through the length and breadth of the land,(BY) for I am giving it to you.”(BZ)
18 So Abram went to live near the great trees of Mamre(CA) at Hebron,(CB) where he pitched his tents. There he built an altar to the Lord.(CC)
Abram Rescues Lot
14 At the time when Amraphel was king of Shinar,[e](CD) Arioch king of Ellasar, Kedorlaomer(CE) king of Elam(CF) and Tidal king of Goyim, 2 these kings went to war against Bera king of Sodom, Birsha king of Gomorrah, Shinab king of Admah, Shemeber king of Zeboyim,(CG) and the king of Bela (that is, Zoar).(CH) 3 All these latter kings joined forces in the Valley of Siddim(CI) (that is, the Dead Sea Valley(CJ)). 4 For twelve years they had been subject to Kedorlaomer,(CK) but in the thirteenth year they rebelled.
5 In the fourteenth year, Kedorlaomer(CL) and the kings allied with him went out and defeated the Rephaites(CM) in Ashteroth Karnaim, the Zuzites in Ham, the Emites(CN) in Shaveh Kiriathaim 6 and the Horites(CO) in the hill country of Seir,(CP) as far as El Paran(CQ) near the desert. 7 Then they turned back and went to En Mishpat (that is, Kadesh),(CR) and they conquered the whole territory of the Amalekites,(CS) as well as the Amorites(CT) who were living in Hazezon Tamar.(CU)
8 Then the king of Sodom, the king of Gomorrah,(CV) the king of Admah, the king of Zeboyim(CW) and the king of Bela (that is, Zoar)(CX) marched out and drew up their battle lines in the Valley of Siddim(CY) 9 against Kedorlaomer(CZ) king of Elam,(DA) Tidal king of Goyim, Amraphel king of Shinar and Arioch king of Ellasar—four kings against five. 10 Now the Valley of Siddim(DB) was full of tar(DC) pits, and when the kings of Sodom and Gomorrah(DD) fled, some of the men fell into them and the rest fled to the hills.(DE) 11 The four kings seized all the goods(DF) of Sodom and Gomorrah and all their food; then they went away. 12 They also carried off Abram’s nephew Lot(DG) and his possessions, since he was living in Sodom.
13 A man who had escaped came and reported this to Abram the Hebrew.(DH) Now Abram was living near the great trees of Mamre(DI) the Amorite, a brother[f] of Eshkol(DJ) and Aner, all of whom were allied with Abram. 14 When Abram heard that his relative(DK) had been taken captive, he called out the 318 trained(DL) men born in his household(DM) and went in pursuit as far as Dan.(DN) 15 During the night Abram divided his men(DO) to attack them and he routed them, pursuing them as far as Hobah, north of Damascus.(DP) 16 He recovered(DQ) all the goods(DR) and brought back his relative Lot and his possessions, together with the women and the other people.
17 After Abram returned from defeating Kedorlaomer(DS) and the kings allied with him, the king of Sodom(DT) came out to meet him in the Valley of Shaveh (that is, the King’s Valley).(DU)
18 Then Melchizedek(DV) king of Salem(DW) brought out bread(DX) and wine.(DY) He was priest of God Most High,(DZ) 19 and he blessed Abram,(EA) saying,
“Blessed be Abram by God Most High,(EB)
Creator of heaven and earth.(EC)
20 And praise be to God Most High,(ED)
who delivered your enemies into your hand.”
Then Abram gave him a tenth of everything.(EE)
21 The king of Sodom(EF) said to Abram, “Give me the people and keep the goods(EG) for yourself.”
22 But Abram said to the king of Sodom,(EH) “With raised hand(EI) I have sworn an oath to the Lord, God Most High,(EJ) Creator of heaven and earth,(EK) 23 that I will accept nothing belonging to you,(EL) not even a thread or the strap of a sandal, so that you will never be able to say, ‘I made Abram rich.’ 24 I will accept nothing but what my men have eaten and the share that belongs to the men who went with me—to Aner, Eshkol and Mamre.(EM) Let them have their share.”
The Lord’s Covenant With Abram
15 After this, the word of the Lord came to Abram(EN) in a vision:(EO)
2 But Abram said, “Sovereign Lord,(ES) what can you give me since I remain childless(ET) and the one who will inherit[i] my estate is Eliezer of Damascus?(EU)” 3 And Abram said, “You have given me no children; so a servant(EV) in my household(EW) will be my heir.”
4 Then the word of the Lord came to him: “This man will not be your heir, but a son who is your own flesh and blood will be your heir.(EX)” 5 He took him outside and said, “Look up at the sky and count the stars(EY)—if indeed you can count them.” Then he said to him, “So shall your offspring[j] be.”(EZ)
6 Abram believed the Lord, and he credited it to him as righteousness.(FA)
7 He also said to him, “I am the Lord, who brought you out(FB) of Ur of the Chaldeans(FC) to give you this land to take possession of it.”(FD)
8 But Abram said, “Sovereign Lord,(FE) how can I know(FF) that I will gain possession of it?”(FG)
9 So the Lord said to him, “Bring me a heifer,(FH) a goat and a ram, each three years old,(FI) along with a dove and a young pigeon.(FJ)”
10 Abram brought all these to him, cut them in two and arranged the halves opposite each other;(FK) the birds, however, he did not cut in half.(FL) 11 Then birds of prey came down on the carcasses,(FM) but Abram drove them away.
12 As the sun was setting, Abram fell into a deep sleep,(FN) and a thick and dreadful darkness came over him. 13 Then the Lord said to him, “Know for certain that for four hundred years(FO) your descendants will be strangers in a country not their own and that they will be enslaved(FP) and mistreated there. 14 But I will punish the nation they serve as slaves, and afterward they will come out(FQ) with great possessions.(FR) 15 You, however, will go to your ancestors(FS) in peace and be buried at a good old age.(FT) 16 In the fourth generation(FU) your descendants will come back here,(FV) for the sin of the Amorites(FW) has not yet reached its full measure.”
17 When the sun had set and darkness had fallen, a smoking firepot with a blazing torch(FX) appeared and passed between the pieces.(FY) 18 On that day the Lord made a covenant with Abram(FZ) and said, “To your descendants I give this land,(GA) from the Wadi[k] of Egypt(GB) to the great river, the Euphrates(GC)— 19 the land of the Kenites,(GD) Kenizzites, Kadmonites, 20 Hittites,(GE) Perizzites,(GF) Rephaites,(GG) 21 Amorites, Canaanites, Girgashites and Jebusites.”(GH)
Footnotes
- Genesis 12:2 Or be seen as blessed
- Genesis 12:3 Or earth / will use your name in blessings (see 48:20)
- Genesis 12:7 Or seed
- Genesis 13:15 Or seed; also in verse 16
- Genesis 14:1 That is, Babylonia; also in verse 9
- Genesis 14:13 Or a relative; or an ally
- Genesis 15:1 Or sovereign
- Genesis 15:1 Or shield; / your reward will be very great
- Genesis 15:2 The meaning of the Hebrew for this phrase is uncertain.
- Genesis 15:5 Or seed
- Genesis 15:18 Or river
Icelandic Bible (ICELAND)
by Icelandic Bible Society
New International Version (NIV) 
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.