21 Til söngstjórans. Davíðssálmur.

² Drottinn, yfir veldi þínu fagnar konungurinn, hve mjög kætist hann yfir hjálp þinni!

³ Þú hefir gefið honum það er hjarta hans þráði, um það sem varir hans báðu, neitaðir þú honum eigi. [Sela]

⁴ Því að þú kemur í móti honum með hamingjublessunum, setur gullna kórónu á höfuð honum.

⁵ Um líf bað hann þig, það veittir þú honum, fjöld lífdaga um aldur og ævi.

⁶ Mikil er sæmd hans fyrir þína hjálp, vegsemd og heiður veittir þú honum.

⁷ Já, þú hefir veitt honum blessun að eilífu, þú gleður hann með fögnuði fyrir augliti þínu.

⁸ Því að konungurinn treystir Drottni, og vegna elsku Hins hæsta bifast hann eigi.

⁹ Hönd þín nær til allra óvina þinna, hægri hönd þín nær til allra hatursmanna þinna.

¹⁰ Þú gjörir þá sem glóandi ofn, er þú lítur á þá. Drottinn tortímir þeim í reiði sinni, og eldurinn eyðir þeim.

¹¹ Ávöxtu þeirra afmáir þú af jörðunni og afkvæmi þeirra úr mannheimi,

¹² því að þeir hafa stofnað ill ráð í gegn þér, búið fánýtar vélar.

¹³ Því að þú rekur þá á flótta, miðar á andlit þeirra með boga þínum.

¹⁴ Hef þig, Drottinn, í veldi þínu! Vér viljum syngja og kveða um máttarverk þín!

22 Til söngstjórans. Lag: Hind morgunroðans. Davíðssálmur.

² Guð minn, Guð minn, hví hefir þú yfirgefið mig? Ég hrópa, en hjálp mín er fjarlæg.

³ "Guð minn!" hrópa ég um daga, en þú svarar ekki, og um nætur, en ég finn enga fró.

⁴ Og samt ert þú Hinn heilagi, sá er ríkir uppi yfir lofsöngvum Ísraels.

⁵ Þér treystu feður vorir, þeir treystu þér, og þú hjálpaðir þeim,

⁶ til þín hrópuðu þeir, og þeim var bjargað, þér treystu þeir og urðu ekki til skammar.

⁷ En ég er maðkur og eigi maður, til spotts fyrir menn og fyrirlitinn af lýðnum.

⁸ Allir þeir er sjá mig gjöra gys að mér, bregða grönum og hrista höfuðið.

⁹ "Hann fól málefni sitt Drottni. Hann hjálpi honum! hann frelsi hann, því að hann hefir þóknun á honum!"

¹⁰ Já, þú leiddir mig fram af móðurlífi, lést mig liggja öruggan við brjóst móður minnar.

¹¹ Til þín var mér varpað frá móðurskauti, frá móðurlífi ert þú Guð minn.

¹² Ver eigi fjarri mér, því að neyðin er nærri, og enginn hjálpar.

¹³ Sterk naut umkringja mig, Basans uxar slá hring um mig.

¹⁴ Þeir glenna upp ginið í móti mér sem bráðsólgið, öskrandi ljón.

¹⁵ Mér er hellt út sem vatni, og öll bein mín eru gliðnuð sundur; hjarta mitt er sem vax, bráðnað sundur í brjósti mér;

¹⁶ gómur minn er þurr sem brenndur leir, og tungan loðir föst í munni mér. Og í duft dauðans leggur þú mig.

¹⁷ Því að hundar umkringja mig, hópur illvirkja slær hring um mig, hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.

¹⁸ Ég get talið öll mín bein _ þeir horfa á og hafa mig að augnagamni,

¹⁹ þeir skipta með sér klæðum mínum og kasta hlut um kyrtil minn.

²⁰ En þú, ó Drottinn, ver eigi fjarri! þú styrkur minn, skunda mér til hjálpar,

²¹ frelsa líf mitt undan sverðinu og sál mína undan hundunum.

²² Frelsa mig úr gini ljónsins, frá hornum vísundarins. Þú hefir bænheyrt mig!

²³ Ég vil kunngjöra bræðrum mínum nafn þitt, í söfnuðinum vil ég lofa þig!

²⁴ Þér sem óttist Drottin, lofið hann! Tignið hann, allir niðjar Jakobs! Dýrkið hann, allir niðjar Ísraels!

²⁵ Því að hann hefir eigi fyrirlitið né virt að vettugi neyð hins hrjáða og eigi hulið auglit sitt fyrir honum, heldur heyrt, er hann hrópaði til hans.

²⁶ Frá þér kemur lofsöngur minn í stórum söfnuði, heit mín vil ég efna frammi fyrir þeim er óttast hann.

²⁷ Snauðir munu eta og verða mettir, þeir er leita Drottins munu lofa hann. Hjörtu yðar lifni við að eilífu.

²⁸ Endimörk jarðar munu minnast þess og hverfa aftur til Drottins og allar ættir þjóðanna falla fram fyrir augliti hans.

²⁹ Því að ríkið heyrir Drottni, og hann er drottnari yfir þjóðunum.

³⁰ Já, fyrir honum munu öll stórmenni jarðar falla fram, fyrir honum munu beygja sig allir þeir er hníga í duftið. En ég vil lifa honum,

³¹ niðjar mínir munu þjóna honum. Komandi kynslóðum mun sagt verða frá Drottni,

³² og lýð sem enn er ófæddur mun boðað réttlæti hans, að hann hefir framkvæmt það.

23 Davíðssálmur. Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta.

² Á grænum grundum lætur hann mig hvílast, leiðir mig að vötnum, þar sem ég má næðis njóta.

³ Hann hressir sál mína, leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir nafns síns.

⁴ Jafnvel þótt ég fari um dimman dal, óttast ég ekkert illt, því að þú ert hjá mér, sproti þinn og stafur hugga mig.

⁵ Þú býr mér borð frammi fyrir fjendum mínum, þú smyr höfuð mitt með olíu, bikar minn er barmafullur.

⁶ Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga mína, og í húsi Drottins bý ég langa ævi.

24 Davíðssálmur. Drottni heyrir jörðin og allt sem á henni er, heimurinn og þeir sem í honum búa.

² Því að hann hefir grundvallað hana á hafinu og fest hana á vötnunum.

³ _ Hver fær að stíga upp á fjall Drottins, hver fær að dveljast á hans helga stað?

⁴ _ Sá er hefir óflekkaðar hendur og hreint hjarta, eigi sækist eftir hégóma og eigi vinnur rangan eið.

⁵ Hann mun blessun hljóta frá Drottni og réttlætingu frá Guði hjálpræðis síns.

⁶ _ Þessi er sú kynslóð er leitar Drottins, stundar eftir augliti þínu, þú Jakobs Guð. [Sela] _________

⁷ _ Þér hlið, lyftið höfðum yðar, hefjið yður, þér öldnu dyr, að konungur dýrðarinnar megi inn ganga.

⁸ _ Hver er þessi konungur dýrðarinnar? _ Það er Drottinn, hin volduga hetja, Drottinn, bardagahetjan.

⁹ _ Þér hlið, lyftið höfðum yðar, hefjið yður, þér öldnu dyr, að konungur dýrðarinnar megi inn ganga.

¹⁰ _ Hver er þessi konungur dýrðarinnar? _ Drottinn hersveitanna, hann er konungur dýrðarinnar. [Sela]

25 Davíðssálmur.

² Til þín, Drottinn, hef ég sál mína, Guð minn, þér treysti ég. Lát mig eigi verða til skammar, lát eigi óvini mína hlakka yfir mér.

³ Hver sá er á þig vonar, mun eigi heldur verða til skammar, þeir verða til skammar, er ótrúir eru að raunalausu.

⁴ Vísa mér vegu þína, Drottinn, kenn mér stigu þína.

⁵ Lát mig ganga í sannleika þínum og kenn mér, því að þú ert Guð hjálpræðis míns, allan daginn vona ég á þig.

⁶ Minnst þú miskunnar þinnar, Drottinn, og kærleiksverka, því að þau eru frá eilífð.

⁷ Minnst eigi æskusynda minna og afbrota, minnst mín eftir elsku þinni sakir gæsku þinnar, Drottinn.

⁸ Góður og réttlátur er Drottinn, þess vegna vísar hann syndurum veginn.

⁹ Hann lætur hina hrjáðu ganga eftir réttlætinu og kennir hinum þjökuðu veg sinn.

¹⁰ Allir vegir Drottins eru elska og trúfesti fyrir þá er gæta sáttmála hans og vitnisburða.

¹¹ Sakir nafns þíns, Drottinn, fyrirgef mér sekt mína, því að hún er mikil.

¹² Ef einhver óttast Drottin, mun hann kenna honum veg þann er hann á að velja.

¹³ Sjálfur mun hann búa við hamingju, og niðjar hans eignast landið.

¹⁴ Drottinn sýnir trúnað þeim er óttast hann, og sáttmála sinn gjörir hann þeim kunnan.

¹⁵ Augu mín mæna ætíð til Drottins, því að hann greiðir fót minn úr snörunni.

¹⁶ Snú þér til mín og líkna mér, því að ég er einmana og hrjáður.

¹⁷ Angist sturlar hjarta mitt, leið mig úr nauðum mínum.

¹⁸ Lít á eymd mína og armæðu og fyrirgef allar syndir mínar.

¹⁹ Lít á, hversu margir óvinir mínir eru, með rangsleitnishatri hata þeir mig.

²⁰ Varðveit líf mitt og frelsa mig, lát mig eigi verða til skammar, því að hjá þér leita ég hælis.

²¹ Lát ráðvendni og hreinskilni gæta mín, því að á þig vona ég.

²² Frelsa Ísrael, ó Guð, úr öllum nauðum hans.