Reema 8
Reimer 2001
8 Nu es doa kjeen Fedaumnes fa daen, dee enn Christus Jesus sent.
2 Dan daut Jeistes Jesats daut Laewe brinjt enn Christus Jesus haft mie frie jemoakt fonn daut Jesats fonn Sind en Doot.
3 Dan waut emm Jesats ommaejlich wea enn daem dautet Schwak wea derch daut Fleesch, daut haft Gott selfst jedone derch daem daut hee sien Saen enn sintlichet Menschejestault schekjt, en fa Sind, en doaderch de Sind fedaumd,
4 daut dee Jerachtichkjeit dautet Jesats felangd, mucht enn onns erfaelt woare dee wie nu nich nom Fleesch waundle, oba nom Jeist.
5 Dan dee, dee nom Fleesch waundle, sent nom Fleesch jesennt; dee oba nom Jeist waundle, sent nom Jeist jesennt.
6 Dan fleeschlich jesennt senne, es de Doot, oba jeistlich jesennt senne es Laewe en Fraed.
7 Aulsoo fleeschlich jesennt senne, es Fienschoft jeajen Gott, wiels daut es Gott sien Jesats nich unjadon, en kaun uk nich unjadon senne;
8 dan dee, dee fleeschlich jesonne sent, kjenne Gott nich jeafaule.
9 Oba jie sent nich em Fleesch, jie sent em Jeist, sentamol dee Jeist en ju wont. Oba wan irjentwaea Christus sien Jeist nich haft, dee jeheat am nich aun.
10 En wan Christus enn ju es, dan aun eene haunt es daut Lief Doot waeajen Sind, aun dee aundre Haunt es dee Jeist laewe waeajen dee Jerachtichkjeit.
11 Oba wan dee Jeist, dee Jesus fom Doot oppwuak, enn ju wont, dan woat dee june stoawliche Liewa uk tom Laewe brinje derch daen Jeist dee enn ju wont.
12 Aulso Breeda, sent wie Schuldna, nich tom Fleesch daut wie doano laewe sulle,
13 Dan wan jie nom Fleesch no laewe, sent jie bottem stoawe, oba wan jie derch daen Jeist daut sintliche em Kjarpa doot moake, woa jie laewe.
14 Dan aul dee, dee fonn Gott sien Jeist jeleit woare, sent Gott siene Saens.
15 Dan jie ha nich en Sklowjeist jekraeaje daut jie wada sulle en Angst laewe, oba jie ha en Jeist jekjraeaje derch daem wie aunjenome sent, en roope doaderch "Abba, leefsta Foda".
16 Dee Jeist selfst jeft onns Jeist Zeichness daut wie Gott siene Kjinje sent.
17 En wan wie Kjinja sent, dan sent wie uk Oaw - Gott siene Oaw, en Christus siene Metoaw; sentamol wie met am toop liede daut wie uk kjenne met am toop feharlicht woare.
18 Dan ekj raeakjen doamet, daut waut wie enn dise Tiet liede, kaun ommaeajlich fejlikjt woare met dee Harlichkjeit dee nochemol enn onns woat jeoopenboat woare.
19 Dan de gaunse Kjreatua luat met enn deepet Felange no dee Oppenboarunk fonn Gott siene Kjinje.
20 Dee gaunse Kjreatua wort jeaejen aea Wele, tom Fewaese bestemt om Gott sien Wele, enn Hopninj,
21 wiel dee Kjreatua selfst woat jerat woare fonn dee Sklowarie, dee daut Fedoawe brinjt, en enn dee Frieheit fonn Gott siene Kjinje aeare Harlichkjeit enenn jebrocht woare.
22 Dan wie weete daut dee gaunse Kjreatua staent en enn Jeburtsweedoag liede deit.
23 En nich bloos so, oba wie uk, dee wie daem Jeist siene easchte Frucht sent, staene enn onns selfst, en luare no Gott sien aun naeme aus Kjinja, naemlich dee Kjarpa Radunk.
24 Dan wie sent derch Hopninj jerat; oba Hopninj dee to seene es, es nich Hopninj, dan wuaromm wudd eena opp daut hope daut eena seene kaun?
25 Oba wan wie Hopninj ha fa daut waut wie nich seene kjenne, dan lua wie jeduldich doano.
26 Jrod so halpt dee Jeist onns enn onnse Schwakheite, dan wie weete nich fa waut wie baede sele so es wie sulle, oba dee Jeist selfst deit fa onns baede met staene, en soone deepe Jefiele daut wie doa nich Wead faea ha.
27 En dee, dee onnse Hoate unjaseakjt weet waut daem Jeist sien Senn es, dan hee baet fa dee Heilje no Gott sien Wele.
28 Wie weete oba daut aules toop oabeide deit tom Goode fa daen, dee Gott leef habe, dee no Gott sien Tsiel beroope sent.
29 Dan daen hee ferhaea uterseene haud, daen haud hee uk ferhaea doato bestemt daut dee sien Sqen sulle aenlijch senne, daut dee sull de Easchtjebuarne senne unja fael Breeda.
30 Wiel dee, daen hee ferhaea bestemt haud, daen haud hee uk jeroopt; en dee, daen hee jeroopt haud, deed hee uk jeracht moake, en dee, daen hee jerachtfoadje deed, deed hee uk feharliche.
31 Waut sel wie dan to aul dit saje? Wan Gott fa onns es, waea kaun dan jaeajen onns senne?
32 dee sien eajne Saen nich schoond, oba am hanjeef fa onns aula, wudd hee dan nich onns met am aules welich schenke?
33 Waea woat Gott siene uterwaelde met irjentwaut beschuldje? Gott es dee, dee an jeracht moakt.
34 Waea woat fedaume? Christus Jesus es dee, dee jestorwe es; meeha es daut, hee wort fom Doot oppjewakjt, en es nu to Gott siene rachte Haunt en deit fa onns baede.
35 Waea kaun onns uteneenriete fonn Christus siene Leew? sull Liede, oda Angst, oda Fefoljunk, oda Hungaschnoot, oda Noakt senne, oda Jefoa, oda Schweat?
36 So aus jeschraewe steit: "Omm dient haulwe sent wie daen Dachaewa tom Doot jefeat; wie sent so aunjeseene aus Schlachtschop".
37 Oba enn aul dise Dinje sent wie meeha aus Jewenna derch daem dee onns haft Leef jehaut.
38 Dan ekj sie mie aewazeicht daut waeda Doot noch Laewe, noch Enjel, noch Harscha, waeda Jaejenwoat noch Tookunft, waeda Jewault,
39 Noch daut waut Huach es oda waut Deep es, uk nich irjent ne Kjreatua kaun onns uteneen riete fonn Gott siene Leew dee enn Christus Jesus onns Herr es.
Roma 8
Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version
Pamumuhay ayon sa Espiritu
8 Ngayon nga'y wala nang hatol na parusa sa mga nakipag-isa kay Cristo Jesus.[a] 2 Sapagkat pinalaya na tayo[b] ng Kautusan ng Espiritu na nagbibigay-buhay sa pamamagitan ni Cristo Jesus mula sa kautusan ng kasalanan at ng kamatayan. 3 Ang hindi magawa ng Kautusan, na pinahihina ng laman, ay ginawa ng Diyos sa pamamagitan ng pagsusugo sa kanyang sariling Anak sa anyo ng makasalanang pagkatao upang hatulan niya ang kasalanan. Sa gayon, sa kanya iginawad ang hatol sa kasalanan. 4 Ginawa ito ng Diyos upang ang makatarungang itinatakda ng Kautusan ay matupad sa atin, na namumuhay ayon sa Espiritu at hindi ayon sa laman. 5 Ang mga namumuhay ayon sa laman ay nagtutuon ng kanilang isipan sa masasamang hilig nito. Subalit ang mga namumuhay ayon sa Espiritu ay nakatuon sa mga nais ng Espiritu. 6 Ang pag-iisip ng laman ay naghahatid sa kamatayan, subalit ang pag-iisip ng Espiritu ay nagdudulot ng buhay at kapayapaan. 7 Ang pag-iisip ng laman ay pagkapoot laban sa Diyos, sapagkat hindi ito nagpapasakop sa Kautusan ng Diyos, at talaga namang hindi niya ito magagawa. 8 At ang mga namumuhay ayon sa laman ay hindi makapagbibigay-lugod sa Diyos. 9 Ngunit hindi na kayo namumuhay ayon sa laman, kundi ayon sa Espiritu, kung naninirahan sa inyo ang Espiritu ng Diyos. Subalit sinumang walang Espiritu ni Cristo ay hindi kay Cristo. 10 Ngunit kung nasa inyo si Cristo, ang katawan ninyo ay patay dahil sa kasalanan, ngunit ang Espiritu ay buháy dahil sa katuwiran. 11 Kung (A) naninirahan sa inyo ang Espiritu niya na muling bumuhay kay Jesus mula sa kamatayan, siya na muling bumuhay kay Cristo Jesus mula sa kamatayan[c] ay magbibigay rin ng buhay sa inyong mga katawang may kamatayan, sa pamamagitan ng kanyang Espiritu na naninirahan sa inyo. 12 Kaya nga, mga kapatid, may pananagutan tayo, ngunit hindi sa laman, kaya hindi na tayo dapat mamuhay ayon sa laman. 13 Sapagkat mamamatay kayo kung namumuhay kayo ayon sa laman, subalit kung pinapatay ninyo sa pamamagitan ng Espiritu ang mga gawa ng laman, kayo ay mabubuhay. 14 Sapagkat ang lahat ng pinapatnubayan ng Espiritu ng Diyos ay mga anak ng Diyos. 15 Sapagkat (B) (C) hindi kayo tumanggap ng espiritu ng pagkaalipin upang muli kayong matakot, kundi tumanggap kayo ng espiritu ng pagkupkop, bilang mga anak na sa pamamagitan nito'y tumawag tayo, “Abba! Ama!” 16 Ang Espiritu mismo ang nagpapatotoo kasama ng ating espiritu na tayo'y mga anak ng Diyos. 17 At dahil tayo'y mga anak, tayo'y mga tagapagmana ng Diyos at kasamang tagapagmana ni Cristo, kung tunay ngang tayo'y nagtitiis kasama niya, nang sa gayon, tayo'y makakasama niya sa kanyang kaluwalhatian.
Ang Kaluwalhatiang Mapapasaatin
18 Ipinalalagay kong hindi kayang ihambing ang pagtitiis sa kasalukuyang panahon sa kaluwalhatiang ihahayag sa atin. 19 Masidhi ang pananabik ng sangnilikha sa inaasahang paghahayag ng Diyos sa kanyang mga anak. 20 Sapagkat (D) ang sangnilikha ay nasakop ng kabiguan, hindi dahil sa kanyang kagustuhan, kundi dahil doon sa sumakop sa kanya, sa pag-asa 21 na ang sangnilikha ay mapalalaya mula sa pagkaalipin sa pagkabulok at tungo sa kalayaan ng kaluwalhatian ng mga anak ng Diyos. 22 Alam nating hanggang ngayon, ang buong sangnilikha ay dumaraing at naghihirap sa tindi ng kirot tulad ng babaing nanganganak. 23 At (E) hindi lamang ang sangnilikha, kundi pati tayo na mga tumanggap ng mga unang bunga ng Espiritu. Naghihirap din ang ating mga kalooban at dumaraing habang hinihintay ang ganap na pagkupkop sa atin bilang mga anak, ang paglaya ng ating katawan. 24 Iniligtas tayo dahil sa pag-asang ito. Ngunit hindi na matatawag na pag-asa kung nakikita na natin ang ating inaasahan. Sinong tao ang aasa pa sa bagay na nakikita na? 25 Subalit kung umaasa tayo sa hindi pa natin nakikita, hinihintay natin iyon nang buong pagtitiyaga.
26 Gayundin naman, tinutulungan tayo ng Espiritu sa ating kahinaan. Hindi tayo marunong manalangin nang wasto, ngunit ang Espiritu mismo ang dumaraing[d] sa paraang hindi kayang bigkasin sa salita. 27 At ang Diyos na nakasisiyasat ng ating mga puso ang nakaaalam sa kaisipan ng Espiritu, sapagkat ang Espiritu ang namamagitan para sa mga banal ayon sa kalooban ng Diyos. 28 At alam nating ang Diyos ay gumagawa ng lahat ng bagay para sa ikabubuti ng mga nagmamahal sa kanya, sa kanilang mga tinawag ayon sa kanyang layunin. 29 Sapagkat ang mga kinilala niya noong una pa man ay itinalaga rin niya na maging katulad sa larawan ng kanyang Anak, upang siya ang maging panganay sa maraming magkakapatid. 30 At ang mga itinalaga niya ay kanya ring tinawag, at ang mga tinawag niya ay itinuring niyang matuwid; at ang mga itinuring niyang matuwid ay niluwalhati rin niya.
Ang Pag-ibig ng Diyos
31 Ano ngayon ang ating sasabihin tungkol sa mga bagay na ito? Kung ang Diyos ay kakampi natin, sino ang makalalaban sa atin? 32 Kung hindi niya ipinagkait ang sariling Anak kundi ibinigay siya para sa ating lahat, hindi kaya kasama rin niyang ibibigay nang masagana sa atin ang lahat ng bagay? 33 Sino ngayon ang maghaharap ng sakdal laban sa mga hinirang ng Diyos? Ang Diyos ang nagtuturing na matuwid. 34 Sino ang hahatol upang ang tao'y parusahan? Si Cristo Jesus ba na namatay ngunit muling binuhay, na ngayon ay nasa kanan ng Diyos at siya ring namamagitan para sa atin? 35 Mayroon bang makapaghihiwalay sa atin sa pag-ibig ni Cristo? Ang kahirapan ba, kapighatian, pag-uusig, taggutom, kahubaran, panganib, o ang tabak? 36 Gaya (F) ng nasusulat,
“Dahil sa iyo'y maghapon kaming nabibingit sa kamatayan;
itinuring kaming mga tupa sa katayan.”
37 Subalit sa lahat ng mga ito tayo'y lubos na nagtatagumpay sa pamamagitan niya na nagmamahal sa atin. 38 Sapagkat lubos akong naniniwala na kahit kamatayan o buhay, mga anghel, mga pamunuan, mga bagay na kasalukuyan, mga bagay na darating, maging mga kapangyarihan, 39 kataasan, o kalaliman, o kahit anumang bagay na nilikha ay hindi makapaghihiwalay sa atin sa pag-ibig ng Diyos sa pamamagitan ni Cristo Jesus na ating Panginoon.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer
Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version, Copyright © Philippine Bible Society 2009.
