Psalm 71
New Catholic Bible
Psalm 71[a]
Prayer of the Righteous in Old Age
1 In you, O Lord, I have taken refuge;
let me never be put to shame.
2 In your righteousness rescue me and deliver me;
hear my plea and save me.
3 Be to me a rock of refuge
to which I can always go;
proclaim the order to save me,
for you are my rock and my fortress.
4 O my God, rescue me from the hands of the impious,
from the grasp of cruel and ruthless foes.
5 You, O Lord, are my hope,
my confidence, O God, from my youth.
6 I have relied upon you since birth,
and you have been my strength from my mother’s womb;
my praise rises unceasingly to you.[b]
7 I have become a portent to many,[c]
but you are my sure refuge.
8 My mouth is filled with your praises
as I relate your glory all day long.
9 Do not cast me off in my old age;
do not forsake me when my strength is completely spent.
10 For my enemies speak against me,
and those who seek my life plot together.
11 They say: “God has abandoned him;
go after him and seize him,
for no one will come to his rescue.”
12 O God, do not remain aloof from me;
come quickly to help me, O my God.
13 Let those who accuse me
be put to shame and perish;
let those who are determined to harm me
incur contempt and disgrace.[d]
14 But I will hope in you continually
and will render even more praise to you.
15 [e]My lips will proclaim your righteous deeds
and your salvation all day long,
though I do not know their extent.[f]
16 I will speak of your mighty deeds, O Lord God,
and declare your righteousness,[g] yours alone.
17 O God, you have taught me from my youth,
and to this day I proclaim your marvelous works.
18 Now that I am old and my hair is gray,[h]
do not abandon me, O God,
until I have extolled your might
to all the generations yet to come,
your strength 19 and your righteousness, O God,
to the highest heavens.
You have done great things;
O God, who is there who is like you?
20 You have shown me many afflictions and hardships,
but you will once again revive me.
From the depths of the earth[i]
you will once again raise me up.
21 You will restore my honor
and console me once again.
22 Then I will also praise[j] you with the harp
for your faithfulness, O my God.
I will sing praises to you with the lyre,
O Holy One of Israel.
23 When I sing to you, my lips will rejoice,
and so will my soul, which you have redeemed.
24 All day long my tongue
will relate your righteousness.
For those who intended to do me harm
will suffer shame and disgrace.
Footnotes
- Psalm 71:1 Accustomed to being exposed to malevolence, an aged person, probably a cantor in the service of the temple, casts a look backward. From his childhood, every day of his long life he has endeavored to remain faithful to the Lord and to live in union with him; he has made praise of God his life companion. Profoundly confident, he begs God to come to his aid, resolute in his will to praise him with all his might. This lament resembles the “confessions” of the prophet Jeremiah (Jer 17:14-18) and could have been later applied to Israel itself. We could regard it as primarily a prayer of fidelity in difficult moments of old age; it is a fine prayer for the evening of life.
This supplication is appropriate for Christians in their temporal and spiritual trials, and even more on the lips of the Church who is looked upon by her enemies as old, failing, and vulnerable to receive the finishing blow. - Psalm 71:6 My praise . . . to you: an alternative translation is: “my hope has always been in you.”
- Psalm 71:7 I have become a portent to many: more by his trials (see Ps 31:12; Deut 28:46; Isa 52:14) than by the benefits received from God, for people are surprised to see a righteous person suffering.
- Psalm 71:13 A prayer for the divine justice to be done (see notes on Pss 5:11; 35).
- Psalm 71:15 A vow to offer praise to God for his help (see note on Ps 7:18).
- Psalm 71:15 The psalmist does not know the full extent of God’s goodness toward him. For God’s acts of salvation, consisting of his mighty deeds (v. 16) and marvelous works (v. 17), are too numerous to count (see Pss 40:6; 139:17f).
- Psalm 71:16 Mighty deeds . . . righteousness: God’s “mighty deeds” on behalf of his people flow from his “righteousness”—and show forth that righteousness (see also v. 24). See also note on Ps 9:2.
- Psalm 71:18 Youth . . . old and . . . gray: this passage can be applied without difficulty to Israel to whom the Prophets apply images of youth (see Jer 2:2; Hos 2:15) and old age (see Isa 46:4; Hos 7:9; see also Ps 129:1f). Might: literally, “arm,” a prophetic image (see Isa 51:9; 53:1), used often with respect to the miracles of the Exodus. This passage (see Pss 22:31f; 78:5f; 102:19) shows how conscious the psalmists were of being bearers of tradition.
- Psalm 71:20 From the depths of the earth: the realm of the dead, which is entered by the grave (see note on Ps 30:2).
- Psalm 71:22 I will also praise: a vow to praise God for his help (see note on Ps 7:18). Holy One of Israel: a frequent expression of the Book of Isaiah but used infrequently in the Psalter (see Pss 78:41; 89:19).
Psalmy 71
Updated Gdańsk Bible
71 W tobie, PANIE, pokładam ufność, niech nigdy nie będę zawstydzony.
2 Według swej sprawiedliwości ocal mnie i wyzwól; nakłoń ku mnie ucha i wybaw mnie.
3 Bądź mi skałą schronienia, gdzie zawsze mogę uciec; przykazałeś, aby mnie wybawiono, bo ty jesteś moją skałą i twierdzą.
4 Mój Boże, wyzwól mnie z ręki niegodziwego, z ręki przewrotnego i ciemiężyciela.
5 Ty bowiem jesteś moją nadzieją, Panie BOŻE, moją ufnością od młodości.
6 Ty byłeś moją podporą od narodzin, ty mnie wyprowadziłeś z łona mojej matki; w tobie zawsze będzie moja chwała.
7 Dla wielu jestem jakby cudem, lecz ty jesteś moim potężnym schronieniem.
8 Niech moje usta będą pełne twojej chwały, twojej sławy przez cały dzień.
9 Nie odrzucaj mnie w czasie starości; gdy ustanie moja siła, nie opuszczaj mnie.
10 Moi wrogowie bowiem mówili przeciwko mnie, a ci, którzy czyhają na moją duszę, wspólnie się naradzają;
11 Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcie go i schwytajcie, bo nie ma nikogo, kto by go ocalił.
12 Boże, nie oddalaj się ode mnie; mój Boże, pospiesz mi na pomoc.
13 Niech się zawstydzą i zginą przeciwnicy mojej duszy, niech się okryją hańbą i wstydem ci, którzy szukają mego nieszczęścia.
14 Ja zaś zawsze będę ufał i jeszcze bardziej pomnożę twoją chwałę.
15 Moje usta głosić będą twoją sprawiedliwość i twoje zbawienie przez cały dzień, choć nie znam ich miary.
16 Pójdę w wielkiej mocy Pana BOGA, będę wspominał tylko twoją sprawiedliwość.
17 Boże, uczyłeś mnie od mojej młodości i dotąd głoszę twoje cudowne dzieła.
18 Dlatego i w starości, gdy będę już siwy, nie opuszczaj mnie, Boże, aż opowiem o twojej mocy temu pokoleniu i wszystkim potomkom o twojej potędze.
19 Twoja sprawiedliwość, Boże, jest wywyższona, czynisz wielkie rzeczy; Boże, któż jest podobny do ciebie?
20 Zesłałeś na mnie wielkie i ciężkie utrapienia, lecz znowu przywrócisz mi życie i z głębi ziemi znów mnie wydobędziesz.
21 Pomnożysz moje dostojeństwo i znowu mnie pocieszysz.
22 A ja na instrumentach muzycznych będę wysławiać ciebie i twoją prawdę, mój Boże; będę ci śpiewał z harfą, Święty Izraela!
23 Rozradują się moje wargi, gdy będę ci śpiewał, i moja dusza, którą odkupiłeś.
24 Również mój język będzie głosił przez cały dzień twoją sprawiedliwość, bo okryli się wstydem i hańbą ci, którzy szukali mego nieszczęścia.
Psaltaren 71
Svenska 1917
71 Till dig, HERRE, tager jag min tillflykt; låt mig aldrig komma på skam.
2 Rädda mig och befria mig genom din rättfärdighet; böj ditt öra till mig och fräls mig.
3 Var mig en klippa där jag får bo, och dit jag alltid kan fly, du som beskär mig frälsning. Ty du är mitt bergfäste och min borg.
4 Min Gud, befria mig ur den ogudaktiges våld, ur den orättfärdiges och förtryckarens hand.
5 Ty du är mitt hopp, o Herre, HERRE, du är min förtröstan allt ifrån min ungdom.
6 Du har varit mitt stöd allt ifrån moderlivet, ja, du har förlöst mig ur min moders liv; dig gäller ständigt mitt lov.
7 Jag har blivit såsom ett vidunder för många; men du är min starka tillflykt.
8 Låt min mun vara full av ditt lov, hela dagen av din ära.
9 Förkasta mig icke i min ålderdoms tid, övergiv mig ej, när min kraft försvinner.
10 Ty mina fiender säga så om mig, och de som vakta på min själ rådslå så med varandra:
11 »Gud har övergivit honom; förföljen och gripen honom, ty det finnes ingen som räddar.»
12 Gud, var icke långt ifrån mig; min Gud, skynda till min hjälp.
13 Må de komma på skam och förgås, som stå emot min själ; må de höljas med smälek och blygd, som söka min ofärd.
14 Men jag skall alltid hoppas och än mer föröka allt ditt lov.
15 Min mun skall förtälja din rättfärdighet, hela dagen din frälsning, ty jag känner intet mått därpå.
16 Jag skall frambära Herrens, HERRENS väldiga gärningar; jag skall prisa din rättfärdighet, ja, din allenast.
17 Gud, du har undervisat mig allt ifrån min ungdom; och intill nu förkunnar jag dina under.
18 Så övergiv mig ej heller, o Gud, i min ålderdom, när jag varder grå, till dess jag får förtälja om din arm för ett annat släkte, om din makt för alla dem som skola komma.
19 Din rättfärdighet når till himmelen, o Gud. Du som har gjort så stora ting, o Gud, vem är dig lik?
20 Du som har låtit oss pröva så mycken nöd och olycka, du skall åter göra oss levande och föra oss upp igen du jordens djup.
21 Ja, låt mig växa till alltmer; och trösta mig igen.
22 Så vill ock jag tacka dig med psaltarspel för din trofasthet, min Gud; jag vill lovsjunga dig till harpa, du Israels Helige.
23 Mina läppar skola jubla, ty jag vill lovsjunga dig; ja, jubla skall min själ, som du har förlossat.
24 Och min tunga skall hela dagen tala om din rättfärdighet; ty de som sökte min ofärd hava kommit på skam och måst blygas.
Copyright © 2013 by Gate of Hope Foundation