Psalm 69
New Catholic Bible
Psalm 69[a]
Cry of Anguish in Distress
1 For the director.[b] According to “Lilies.” Of David.
2 [c]Save me, my God,
for the waters have risen to my neck.
3 I am sinking in muddy depths
and can find no foothold.
I have fallen into deep waters,
and the floods[d] overwhelm me.
4 I am exhausted from crying out;
my throat is parched.
My eyes have been worn out
searching for my God.
5 More numerous than the hairs of my head
are those who hate me for no reason.[e]
Many are those who seek to destroy me,
and they are treacherous.
How can I restore
what I have not stolen?
6 O God, you know how foolish I am;
my guilty deeds are not hidden from you.[f]
7 Do not allow those who hope in you
to be put to shame because of me,
O Lord of hosts.
Do not let those who seek you
suffer disgrace because of me,
O God of Israel.
8 It is for your sake that I endure reproach
and that shame covers my face.
9 I have become alienated from my brothers,[g]
a stranger to my mother’s sons.
10 Zeal for your house[h] consumes me,
and the insults directed at you fall on me.
11 When I mortified myself with fasting,
I exposed myself to scorn.
12 When I clothed myself in sackcloth,
I became a laughingstock.
13 Those who sit at the gate taunt me,
and drunkards make me the target of their ditties.
14 But I lift up my prayer to you, O Lord,
in the time of your favor.[i]
In your great kindness, O God,
respond to me with your certain help.
15 Draw me out of the mire,
and do not let me plunge any deeper.
Deliver me from my enemies
and from the deep waters.
16 Do not let the flood waters sweep over me,
or the depths swallow me up,
or the pit close its jaws around me.
17 Answer me, O Lord, for your kindness[j] is wonderful;
in your great compassion turn toward me.
18 Do not hide your face[k] from your servant;
answer me quickly, for I am in distress.
19 Draw near to me and redeem me;
deliver me from my enemies.
20 You know my reproach, my shame, and my dishonor;
all my oppressors are in your sight.
21 Insults have so broken my heart
that I am near the end of my strength.
I looked for compassion, but in vain,
for some consolers, but I found none.[l]
22 They put gall in my food,
and in my thirst they gave me vinegar[m] to drink.
23 [n]Let their table become a trap for them;
let their well-being become a snare.[o]
24 Let their eyes dim so that they cannot see,
and let their limbs tremble constantly.
25 Vent your wrath on them,
and let your burning anger take hold of them.
26 Let their camp be left desolate;
let there be no one to dwell in their tents.[p]
27 For they pursue the one you struck down
and tell of the pain of the one you hurt.
28 Charge them with crime after crime;
let them not share in your salvation.
29 Blot them out from the book of the living;[q]
do not number them among the upright.
30 But I am filled with pain and suffering;
may your saving power, O God, raise me up.
31 [r]I will praise the name of God with a song
and glorify him with a hymn of thanksgiving.
32 This will gratify the Lord more than an ox
or a young bull with horns and hoofs:[s]
33 “Let the poor[t] see this and rejoice;
let those who seek God take heart.
34 For the Lord hears the needy
and does not turn his back on captives.
35 Let the heavens and the earth offer praise,
the seas and everything that moves therein.”
36 For God will deliver Zion
and rebuild the cities of Judah.
His people will live there and possess it;
37 his servants’ children will inherit it,
and those who love his name will dwell there.
Footnotes
- Psalm 69:1 This Messianic psalm encompasses the laments of two different people in distress; the first may have been accused of thievery (v. 5), and the second may have been tormented because of his piety and derided for his faith. The swamp in which they are sinking and the waters by which they are engulfed are the images of the despair that afflicts a person facing death. The tragic state of the suppliants resembles that of the righteous person whom we have encountered in Ps 22 and who makes us think of the prophet Jeremiah (see Jer 15:15) and the Suffering Servant (see Isa 53:10). Their prayer, which appeals to God’s justice as well as his compassion, concludes with a vast thanksgiving; the salvation that they await must be extended to all the lowly who rely only on God.
In their sufferings, Jesus sees his own suffering (Jn 15:25), and the evangelists have applied themselves to underscore this likeness (see Mt 27:46; Jn 2:17; 19:28; etc.). No psalm except Ps 22 is cited more often in the New Testament, a fact that led the Fathers of the Church to classify this psalm as Messianic. - Psalm 69:1 For the director: these words are thought to be a musical or liturgical notation. According to “Lilies”: nothing is known about this phrase.
- Psalm 69:2 Waters . . . muddy depths . . . deep waters . . . floods: a common means of indicating extreme distress (see note on Ps 30:2).
- Psalm 69:3 Waters . . . muddy depths . . . deep waters . . . floods: a common means of indicating extreme distress (see note on Ps 30:2).
- Psalm 69:5 Hate me for no reason: see note on Ps 35:19. These words were completely fulfilled in the hatred his enemies had for Jesus (see Jn 15:25).
- Psalm 69:6 The psalmist admits his guilt, but he is innocent of the great crimes attributed to him by his enemies. This verse can be applied to Jesus only as an indication of the sins of the world that he took upon himself.
- Psalm 69:9 I have become alienated from my brothers: i.e., he is mocked by them; this text lies behind Jn 7:5, where Jesus’ relatives (“brothers”) do not believe in him.
- Psalm 69:10 Zeal for your house: cited in Jn 2:17 with reference to Jesus. Insults directed at you: cited in Rom 15:3 as an example of Jesus’ selflessness.
- Psalm 69:14 Time of your favor: i.e., the special time when God is very near (see Ps 32:6; Isa 49:8; 61:2; 2 Cor 6:2). Kindness: see note on Ps 6:5.
- Psalm 69:17 Kindness: see note on Ps 6:5.
- Psalm 69:18 Hide your face: see note on Ps 13:2.
- Psalm 69:21 I looked for . . . consolers, but I found none: see Job 6:14ff; 16:2; Lam 1:2; and in reference to Jesus, see Mt 26:40; Jn 16:32.
- Psalm 69:22 Gall . . . vinegar: the evangelists suggest that the sufferings of the psalmist as described in this verse foreshadowed the sufferings of Jesus on the cross (see Mt 27:34, 48; Mk 15:23; Lk 23:36; Jn 19:29).
- Psalm 69:23 Prayer for divine justice to prevail (see notes on Pss 5:11; 35).
- Psalm 69:23 These two verses are applied by Paul to the divine hardening of sinners’ hearts that God allows (see Rom 11:9f). Table: a single tablecloth spread on the ground; hence the possibility of tripping over it.
- Psalm 69:26 Peter applies this verse to the replacement of Judas (see Acts 1:20).
- Psalm 69:29 Book of the living: a figurative expression denoting God’s record of the righteous (see note on Ps 51:3). From the human point of view, individuals may be blotted out of that book, but from the divine point of view it contains only the names of the elect who will not be blotted out (see Phil 4:3; Rev 3:5; 13:8; 17:8; 20:15).
- Psalm 69:31 A vow to praise God for hearing his prayer (see note on Ps 7:18). Name: see note on Ps 5:12.
- Psalm 69:32 Prayer is worth more than the sacrifice of animals (see Pss 40:7; 50:13f; 51:18f), even the most perfect ones (see Lev 11:3; 1 Sam 1:24). See notes on Pss 40:7 and 50:7-15.
- Psalm 69:33 Poor: see note on Ps 22:27. Heart: see note on Ps 4:8.
Psalmy 69
Updated Gdańsk Bible
Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida.
69 Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do mojej duszy.
2 Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.
3 Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.
4 Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie są moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.
5 Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.
6 Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.
7 Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.
8 Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;
9 Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.
10 Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się to moją hańbą.
11 Założyłem wór pokutny jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.
12 Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem tematem pieśni pijaków.
13 Ale ja kieruję swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.
14 Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.
15 Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.
16 Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.
17 Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.
18 Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.
19 Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą są wszyscy moi wrogowie.
20 Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; szukałem pocieszającego, ale nie znalazłem.
21 Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.
22 Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.
23 Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.
24 Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.
25 Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.
26 Bo prześladują tego, którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.
27 Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.
28 Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.
29 Ja zaś jestem strapiony i zbolały; niech twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.
30 Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.
31 I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.
32 Pokorni to ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.
33 PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.
34 Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.
35 Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę ziemię.
36 Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.
Psaltaren 69
Svenska 1917
69 För sångmästaren, efter »Liljor»; av David.
2 Fräls mig, Gud; ty vattnen tränga mig inpå livet.
3 Jag har sjunkit ned i djup dy, där ingen botten är; jag har kommit i djupa vatten, och svallet vill fördränka mig.
4 Jag har ropat mig trött, min strupe är förtorkad; mina ögon försmäkta av förbidan efter min Gud.
5 Flera än håren på mitt huvud äro de som hata mig utan sak; många äro de som vilja förgöra mig, de som äro mina fiender utan skäl; vad jag icke har rövat, det måste jag gälda.
6 Du, o Gud, känner min dårskap, och mina skulder äro icke förborgade för dig.
7 Låt icke i mig dem komma på skam, som förbida dig, Herre, HERRE Sebaot; Låt icke i mig dem varda till blygd, som söka dig, du Israels Gud.
8 Ty för din skull bär jag smälek, för din skull höljer blygsel mitt ansikte;
9 främmande har jag blivit för mina bröder och en främling för min moders barn.
10 Ty nitälskan för ditt hus har förtärt mig, och dina smädares smädelser hava fallit över mig.
11 Jag grät, ja, min själ grät under fasta, men det blev mig till smälek.
12 Jag klädde mig i sorgdräkt, men jag blev för dem ett ordspråk.
13 Om mig tassla de, när de sitta i porten; i dryckeslag göra de visor om mig.
14 Men jag kommer med min bön till dig, HERRE, i behaglig tid, genom din stora nåd, o Gud; svara mig i din frälsande trofasthet.
15 Rädda mig ur dyn, så att jag icke sjunker ned; låt mig bliva räddad från dem som hata mig och från de djupa vattnen.
16 Låt icke vattensvallet fördränka mig eller djupet uppsluka mig; och låt ej graven tillsluta sitt gap över mig.
17 Svara mig, HERRE, ty god är din nåd; vänd dig till mig efter din stora barmhärtighet.
18 Fördölj icke ditt ansikte för din tjänare, ty jag är i nöd; skynda att svara mig.
19 Kom till min själ och förlossa henne; befria mig för mina fienders skull.
20 Du känner min smälek, min skam och blygd; du ser alla mina ovänner.
21 Smälek har krossat mitt hjärta, så att jag är vanmäktig; jag väntade på medlidande, men där var intet, och på tröstare, men jag fann ingen.
22 De gåvo mig galla att äta, och ättika att dricka, i min törst.
23 Må deras bord framför dem bliva till en snara och till ett giller, bäst de gå där säkra;
24 må deras ögon förmörkas, så att de icke se; gör deras länder vacklande alltid.
25 Gjut ut över dem din ogunst, och låt din vredes glöd hinna upp dem.
26 Deras gård blive öde, ingen må finnas, som bor i deras hyddor,
27 eftersom de förfölja dem som du själv har slagit och orda om huru de plågas, som du har stungit.
28 Låt dem gå från missgärning till missgärning, och låt dem icke komma till din rättfärdighet.
29 Må de utplånas ur de levandes bok och icke varda uppskrivna bland de rättfärdiga.
30 Men mig som är betryckt och plågad, mig skall din frälsning, o Gud, beskydda.
31 Jag vill lova Guds namn med sång och upphöja honom med tacksägelse.
32 Det skall behaga HERREN bättre än någon tjur, något offerdjur med horn och klövar.
33 När de ödmjuka se det, skola de glädja sig; I som söken Gud, edra hjärtan skola leva.
34 Ty HERREN lyssnar till de fattiga och föraktar icke sina fångna.
35 Honom love himmelen och jorden, havet och allt vad som rör sig däri.
36 Ty Gud skall frälsa Sion, han skall bygga upp Juda städer; man skall bo i dem och besitta landet.
37 Hans tjänares barn skola få det till arvedel, och de som älska hans namn skola bo däri.
Copyright © 2013 by Gate of Hope Foundation