Mga Panaghoy 4
Ang Biblia (1978)
Inilarawan ang pagkalagim nang sakupin.
4 Ano't ang ginto ay naging malabo! ano't ang pinakadalisay na ginto ay nagbago!
Ang mga bato ng santuario ay natapon sa (A)dulo ng lahat na lansangan.
2 Ang mga mahalagang anak ng Sion, na katulad ng dalisay na ginto,
(B)Ano't pinahahalagahan na waring mga sisidlang lupa, na gawa ng mga kamay ng magpapalyok!
3 Maging ang mga chakal ay naglalabas ng suso, nangagpapasuso sa kanilang mga anak:
Ang anak na babae ng aking bayan ay naging mabagsik, (C)parang mga avestruz sa ilang.
4 Ang dila ng (D)sumususong bata ay nadidikit sa ngalangala ng kaniyang bibig dahil sa uhaw:
(E)Ang mga munting bata ay nagsisihingi ng tinapay, at walang taong magpuputol nito sa kanila.
5 Silang nagsisikaing mainam ay nangahandusay sa mga lansangan:
Silang nagsilaki sa matingkad na pula ay (F)nagsisihiga sa mga tapunan ng dumi.
6 Sapagka't ang kasamaan ng anak na babae ng aking bayan ay lalong malaki kay sa kasalanan ng Sodoma,
Na (G)nagiba sa isang sangdali, at walang mga kamay na humawak sa kaniya.
7 Ang kaniyang (H)mga mahal na tao ay lalong malinis kay sa nieve, mga lalong maputi kay sa gatas;
Sila'y lalong mapula sa katawan kay sa mga rubi, ang kanilang kinis ay parang zafiro.
8 Ang kanilang anyo ay lalong maitim kay sa uling; sila'y hindi makilala sa mga lansangan:
(I)Ang kanilang balat ay naninikit sa kanilang mga buto; natutuyo, nagiging parang tungkod.
9 Silang napatay ng tabak ay maigi kay sa kanila na napatay ng gutom;
Sapagka't ang mga ito ay nagsisihapay, na napalagpasan, dahil sa pangangailangan ng mga bunga sa parang.
10 (J)Ang mga kamay ng mga (K)mahabaging babae ay nangagluto ng kanilang sariling mga anak;
Mga naging kanilang pagkain sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.
11 Ginanap ng Panginoon ang kaniyang kapusukan, kaniyang ibinugso ang kaniyang mabangis na galit;
At siya'y nagpaalab ng apoy sa Sion, na pumugnaw ng mga patibayan niyaon.
12 Ang mga hari sa lupa ay hindi nanganiwala, o ang lahat mang nananahan sa sanglibutan,
Na ang kaaway at kalaban ay papasok sa mga pintuang-bayan ng Jerusalem.
13 (L)Dahil nga sa mga kasalanan ng kaniyang mga propeta, at sa mga kasamaan ng kaniyang mga saserdote,
(M)Na nagbubo ng dugo ng mga ganap sa gitna niya.
14 Sila'y nagsisikapa sa mga lansangan na parang mga bulag, sila'y nangadudumhan ng dugo,
Na anopa't hindi mahipo ng mga tao ang kanilang mga suot.
15 Magsihiwalay kayo, (N)sila'y nagsisihiyaw sa kanila, Marurumi! magsihiwalay kayo, magsihiwalay kayo, huwag ninyong hipuin:
Nang sila'y magsitakas at magsilaboy ay sinabi ng mga tao sa gitna ng mga bansa, Hindi na sila nangingibang bayan pa rito.
16 Pinangalat sila ng galit ng Panginoon; sila'y hindi na niya lilingapin pa.
(O)Hindi nila iginagalang ang mga pagkatao ng mga saserdote, hindi nila pinakukundanganan ang mga matanda.
17 Ang aming mga mata ay nangangalumata dahil sa aming paghihintay (P)ng walang kabuluhang tulong:
Sa aming paghihintay ay nangaghihintay kami sa isang (Q)bansa na hindi makapagligtas.
18 Kanilang inaabangan ang aming mga hakbang, (R)upang huwag kaming makayaon sa aming mga lansangan:
Ang aming wakas ay malapit na, ang aming mga kaarawan ay nangaganap; sapagka't ang aming wakas ay dumating.
19 Ang mga manghahabol sa amin ay (S)lalong maliliksi kay sa mga aguila sa himpapawid:
Kanilang hinabol kami sa mga bundok, kanilang binakayan kami sa ilang.
20 Ang hinga ng aming mga butas ng ilong, ang pinahiran ng Panginoon (T)ay nahuli sa kanilang mga hukay;
Na siya naming pinagsasabihan, sa kaniyang mga lilim ay mabubuhay kami sa mga bansa.
21 Ikaw ay magalak at matuwa. Oh anak na babae ng Edom, na tumatahan sa lupain ng (U)Uz:
Ang saro ay darating (V)din sa iyo; ikaw ay malalango, at magpapakahubad.
22 Ang parusa sa iyong kasamaan ay naganap, Oh anak na babae ng Sion, hindi ka na niya dadalhin pa sa pagkabihag:
Kaniyang dadalawin ang iyong kasamaan, Oh anak na babae ng Edom; kaniyang ililitaw ang iyong mga kasalanan.
Mga Panaghoy 4
Ang Biblia, 2001
Ang Parusa sa Zion
4 Malabo na ang ginto, nabago na ang dalisay na ginto!
Ang mga banal na bato ay nakakalat sa dulo ng bawat lansangan.
2 Ang mahahalagang anak ng Zion,
na kasimbigat ng dalisay na ginto,
ano't pinapahalagahan na waring mga sisidlang lupa,
na gawa ng mga kamay ng magpapalayok!
3 Maging ang mga asong-gubat ay naglalabas ng dibdib
at nagpapasuso sa kanilang mga anak,
ngunit ang anak na babae ng aking bayan ay naging malupit,
parang mga avestruz sa ilang.
4 Ang dila ng sumususong bata ay dumidikit
sa ngalangala ng kanyang bibig dahil sa uhaw.
Ang mga bata ay humihingi ng tinapay,
ngunit walang taong nagpuputol nito sa kanila.
5 Silang nagpapakasawa sa pagkain
ay namamatay sa mga lansangan.
Silang pinalaki sa kulay-ube ay nagsisihiga sa mga tapunan ng dumi.
6 Sapagkat(A) ang kasamaan ng anak na babae ng aking bayan ay higit na mabigat
kaysa parusa sa Sodoma,
na nagapi sa isang sandali,
at walang mga kamay na humawak sa kanya.
7 Ang kanyang mga pangunahing tao ay higit na dalisay kaysa niyebe,
higit na maputi kaysa gatas;
ang kanilang katawan ay higit na matipuno kaysa coral,
ang ganda ng kanilang anyo ay parang zafiro.
8 Ang kanilang anyo ngayon ay higit na maitim kaysa uling;
sila'y hindi makilala sa mga lansangan.
Ang kanilang balat ay naninikit sa kanilang mga buto;
ito'y naging gaya ng tuyong kahoy.
9 Mabuti pa ang mga pinatay sa tabak
kaysa sa mga pinatay sa gutom,
sapagkat ang mga ito ay nanghihina at nagkakasakit
dahil sa kawalan ng mga bunga ng lupain.
10 Niluto(B) ng mga kamay ng mga mahabaging babae
ang kanilang sariling mga anak;
sila'y naging mga pagkain nila, dahil sa pagkawasak ng anak na babae ng aking bayan.
11 Nilubos ng Panginoon ang kanyang poot,
ibinuhos niya ang kanyang matinding galit.
At siya'y nagpaningas ng apoy sa Zion,
na tumupok sa mga pundasyon nito.
12 Ang mga hari sa lupa ay hindi naniwala,
o sinuman sa mga naninirahan sa sanlibutan,
na ang kaaway at ang kalaban ay makakapasok
sa mga pintuan ng Jerusalem.
13 Ito'y dahil sa mga kasalanan ng kanyang mga propeta,
at sa mga kasamaan ng kanyang mga pari,
na nagpadanak sa gitna niya ng dugo ng mga matuwid.
14 Sila'y nagpagala-gala na mga bulag sa mga lansangan,
na lubhang nadungisan ng dugo
kaya't walang makahawak sa kanilang kasuotan.
15 “Lumayo kayo, Marurumi!” ang sigaw ng mga tao sa kanila;
“Lumayo kayo! Lumayo kayo! Huwag ninyo kaming hahawakan!”
Kaya't sila'y naging mga takas at pagala-gala;
sinabi ng mga tao sa gitna ng mga bansa,
“Hindi na sila mamamalaging kasama natin.”
16 Pinangalat sila ng Panginoon, sila ay hindi na niya pahahalagahan
Hindi nila iginalang ang mga pari
hindi nila nilingap ang matatanda.
17 Nanlabo na ang aming mga mata
sa paghihintay ng tulong na hindi naman dumating,
sa aming pagbabantay ay naghihintay kami
sa isang bansang hindi makapagliligtas.
18 Inaabangan nila ang aming mga hakbang,
upang huwag kaming makalakad sa aming mga lansangan,
malapit na ang aming wakas, tapos na ang aming mga araw;
sapagkat dumating na ang aming wakas.
19 Ang mga humahabol sa amin ay higit na mabibilis
kaysa mga buwitre sa himpapawid:
hinabol nila kami sa mga bundok,
inabangan nila kami sa ilang.
20 Ang hininga ng mga butas ng aming ilong, ang pinahiran ng Panginoon
ay kinuha sa kanilang mga hukay;
na tungkol sa kanya ay aming sinasabi, “Sa kanyang mga lilim
ay mabubuhay kami na kasama ng mga bansa.”
21 Magalak at matuwa ka, O anak na babae ng Edom,
na naninirahan sa lupain ng Uz.
Ngunit ang kopa ay darating din sa iyo;
ikaw ay malalasing at maghuhubad.
22 Ang parusa sa iyong kasamaan ay naganap na, O anak na babae ng Zion,
hindi ka na niya pananatilihin pa sa pagkabihag.
Ngunit ang iyong kasamaan, O anak na babae ng Edom; ay kanyang parurusahan,
ilalantad niya ang iyong mga kasalanan.
Lamentations 4
King James Version
4 How is the gold become dim! how is the most fine gold changed! the stones of the sanctuary are poured out in the top of every street.
2 The precious sons of Zion, comparable to fine gold, how are they esteemed as earthen pitchers, the work of the hands of the potter!
3 Even the sea monsters draw out the breast, they give suck to their young ones: the daughter of my people is become cruel, like the ostriches in the wilderness.
4 The tongue of the sucking child cleaveth to the roof of his mouth for thirst: the young children ask bread, and no man breaketh it unto them.
5 They that did feed delicately are desolate in the streets: they that were brought up in scarlet embrace dunghills.
6 For the punishment of the iniquity of the daughter of my people is greater than the punishment of the sin of Sodom, that was overthrown as in a moment, and no hands stayed on her.
7 Her Nazarites were purer than snow, they were whiter than milk, they were more ruddy in body than rubies, their polishing was of sapphire:
8 Their visage is blacker than a coal; they are not known in the streets: their skin cleaveth to their bones; it is withered, it is become like a stick.
9 They that be slain with the sword are better than they that be slain with hunger: for these pine away, stricken through for want of the fruits of the field.
10 The hands of the pitiful women have sodden their own children: they were their meat in the destruction of the daughter of my people.
11 The Lord hath accomplished his fury; he hath poured out his fierce anger, and hath kindled a fire in Zion, and it hath devoured the foundations thereof.
12 The kings of the earth, and all the inhabitants of the world, would not have believed that the adversary and the enemy should have entered into the gates of Jerusalem.
13 For the sins of her prophets, and the iniquities of her priests, that have shed the blood of the just in the midst of her,
14 They have wandered as blind men in the streets, they have polluted themselves with blood, so that men could not touch their garments.
15 They cried unto them, Depart ye; it is unclean; depart, depart, touch not: when they fled away and wandered, they said among the heathen, They shall no more sojourn there.
16 The anger of the Lord hath divided them; he will no more regard them: they respected not the persons of the priests, they favoured not the elders.
17 As for us, our eyes as yet failed for our vain help: in our watching we have watched for a nation that could not save us.
18 They hunt our steps, that we cannot go in our streets: our end is near, our days are fulfilled; for our end is come.
19 Our persecutors are swifter than the eagles of the heaven: they pursued us upon the mountains, they laid wait for us in the wilderness.
20 The breath of our nostrils, the anointed of the Lord, was taken in their pits, of whom we said, Under his shadow we shall live among the heathen.
21 Rejoice and be glad, O daughter of Edom, that dwellest in the land of Uz; the cup also shall pass through unto thee: thou shalt be drunken, and shalt make thyself naked.
22 The punishment of thine iniquity is accomplished, O daughter of Zion; he will no more carry thee away into captivity: he will visit thine iniquity, O daughter of Edom; he will discover thy sins.
Ang Biblia Copyright © Philippine Bible Society 1905, 1915, 1933, 1978
Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version, Copyright © Philippine Bible Society 2009.