Font Size
Mga Panaghoy 3
Ang Biblia (1978)
Mga Panaghoy 3
Ang Biblia (1978)
Mga panaghoy ng mga naghihirap.
3 Ako ang tao na (A)nakakita ng pagdadalamtahi (B)sa pamalo ng iyong poot.
2 Ako'y kaniyang pinatnubayan at (C)pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.
3 Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw
4 (D)Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; (E)kaniyang binali ang aking mga buto.
5 Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.
6 Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, (F)gaya ng nangamatay nang malaon.
7 Kaniyang binakuran ako (G)na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.
8 Oo, (H)pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.
9 Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.
10 Siya'y parang (I)oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.
11 Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;
12 Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at (J)ginawa akong pinaka tanda sa pana.
13 (K)Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.
14 Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang (L)awit buong araw.
15 Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, (M)kaniyang sinuya ako ng ajenjo.
16 Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga (N)maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.
17 At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.
18 At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.
Ang pagasa sa tulong ay sa pamamagitan lamang ng habag ng Panginoon.
19 Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.
20 Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.
21 Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; (O)kaya't may pagasa ako.
22 Sa mga kaawaan nga ng (P)Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.
23 Ang mga yao'y bago (Q)tuwing umaga, (R)dakila ang inyong pagtatapat.
24 Ang Panginoon ay aking bahagi, (S)sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.
25 Ang Panginoon ay mabuti sa (T)kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.
26 Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na (U)tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.
27 (V)Mabuti nga sa tao (W)na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.
28 Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.
29 Sumubsob siya (X)sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.
30 Ibigay niya ang kaniyang pisngi (Y)sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.
31 Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.
32 Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.
33 Sapagka't siya'y (Z)hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.
34 Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.
35 Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,
36 Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.
37 Sino siya (AA)na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?
38 Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?
39 Bakit dumadaing ang taong may buhay, (AB)ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?
40 Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.
41 Igawad natin (AC)ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.
42 Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.
43 Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; (AD)ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.
44 Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na (AE)anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.
45 Iyong ginawa (AF)kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.
46 (AG)Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.
47 Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.
48 Ang mata ko'y dumadaloy ng mga (AH)ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.
49 Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.
50 Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.
51 Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.
52 Lubha nila akong hinahabol na (AI)parang ibon, na mga kaaway kong (AJ)walang kadahilanan.
53 Kanilang pinaikli ang aking buhay (AK)sa bilangguan at (AL)hinagis ako ng bato.
54 (AM)Tubig ay nagsisihuho sa (AN)aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.
55 Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.
56 Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.
57 Ikaw ay lumapit sa araw (AO)na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.
58 Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.
59 Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; (AP)hatulan mo ang aking usap.
60 Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang (AQ)pasiya laban sa akin.
61 Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,
62 Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.
63 Masdan mo ang kanilang pagupo, (AR)at ang kanilang pagtayo; (AS)ako ang kanilang awit.
64 Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, (AT)ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.
65 (AU)Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.
66 Iyong hahabulin sila sa galit, (AV)at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.
Panaghoy 3
Ang Dating Biblia (1905)
Panaghoy 3
Ang Dating Biblia (1905)
3 Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.
2 Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.
3 Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.
4 Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.
5 Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.
6 Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.
7 Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.
8 Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.
9 Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.
10 Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.
11 Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;
12 Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.
13 Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.
14 Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.
15 Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.
16 Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.
17 At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.
18 At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.
19 Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.
20 Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.
21 Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.
22 Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.
23 Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.
24 Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.
25 Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.
26 Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.
27 Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.
28 Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.
29 Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.
30 Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.
31 Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.
32 Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.
33 Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.
34 Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.
35 Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,
36 Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.
37 Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?
38 Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?
39 Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?
40 Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.
41 Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.
42 Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.
43 Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.
44 Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.
45 Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.
46 Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.
47 Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.
48 Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.
49 Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.
50 Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.
51 Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.
52 Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.
53 Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.
54 Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.
55 Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.
56 Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.
57 Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.
58 Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.
59 Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.
60 Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.
61 Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,
62 Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.
63 Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.
64 Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.
65 Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.
66 Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.
Lamentations 3
New International Version
Lamentations 3
New International Version
3 [a]I am the man who has seen affliction(A)
by the rod of the Lord’s wrath.(B)
2 He has driven me away and made me walk
in darkness(C) rather than light;
3 indeed, he has turned his hand against me(D)
again and again, all day long.
4 He has made my skin and my flesh grow old(E)
and has broken my bones.(F)
5 He has besieged me and surrounded me
with bitterness(G) and hardship.(H)
6 He has made me dwell in darkness
like those long dead.(I)
7 He has walled me in so I cannot escape;(J)
he has weighed me down with chains.(K)
8 Even when I call out or cry for help,(L)
he shuts out my prayer.(M)
9 He has barred(N) my way with blocks of stone;
he has made my paths crooked.(O)
10 Like a bear lying in wait,
like a lion(P) in hiding,(Q)
11 he dragged me from the path and mangled(R) me
and left me without help.
12 He drew his bow(S)
and made me the target(T) for his arrows.(U)
13 He pierced(V) my heart
with arrows from his quiver.(W)
14 I became the laughingstock(X) of all my people;(Y)
they mock me in song(Z) all day long.
15 He has filled me with bitter herbs
and given me gall to drink.(AA)
16 He has broken my teeth with gravel;(AB)
he has trampled me in the dust.(AC)
17 I have been deprived of peace;
I have forgotten what prosperity is.
18 So I say, “My splendor is gone
and all that I had hoped from the Lord.”(AD)
19 I remember my affliction and my wandering,
the bitterness(AE) and the gall.(AF)
20 I well remember them,
and my soul is downcast(AG) within me.(AH)
21 Yet this I call to mind
and therefore I have hope:
22 Because of the Lord’s great love(AI) we are not consumed,(AJ)
for his compassions never fail.(AK)
23 They are new every morning;
great is your faithfulness.(AL)
24 I say to myself, “The Lord is my portion;(AM)
therefore I will wait for him.”
25 The Lord is good to those whose hope is in him,
to the one who seeks him;(AN)
26 it is good to wait quietly(AO)
for the salvation of the Lord.(AP)
27 It is good for a man to bear the yoke
while he is young.
28 Let him sit alone in silence,(AQ)
for the Lord has laid it on him.
29 Let him bury his face in the dust(AR)—
there may yet be hope.(AS)
30 Let him offer his cheek to one who would strike him,(AT)
and let him be filled with disgrace.(AU)
31 For no one is cast off
by the Lord forever.(AV)
32 Though he brings grief, he will show compassion,
so great is his unfailing love.(AW)
33 For he does not willingly bring affliction
or grief to anyone.(AX)
34 To crush underfoot
all prisoners in the land,
35 to deny people their rights
before the Most High,(AY)
36 to deprive them of justice—
would not the Lord see such things?(AZ)
37 Who can speak and have it happen
if the Lord has not decreed it?(BA)
38 Is it not from the mouth of the Most High
that both calamities and good things come?(BB)
39 Why should the living complain
when punished for their sins?(BC)
40 Let us examine our ways and test them,(BD)
and let us return to the Lord.(BE)
41 Let us lift up our hearts and our hands
to God in heaven,(BF) and say:
42 “We have sinned and rebelled(BG)
and you have not forgiven.(BH)
43 “You have covered yourself with anger and pursued(BI) us;
you have slain without pity.(BJ)
44 You have covered yourself with a cloud(BK)
so that no prayer(BL) can get through.(BM)
45 You have made us scum(BN) and refuse
among the nations.
46 “All our enemies have opened their mouths
wide(BO) against us.(BP)
47 We have suffered terror and pitfalls,(BQ)
ruin and destruction.(BR)”
48 Streams of tears(BS) flow from my eyes(BT)
because my people are destroyed.(BU)
49 My eyes will flow unceasingly,
without relief,(BV)
50 until the Lord looks down
from heaven and sees.(BW)
51 What I see brings grief to my soul
because of all the women of my city.
52 Those who were my enemies without cause
hunted me like a bird.(BX)
53 They tried to end my life in a pit(BY)
and threw stones at me;
54 the waters closed over my head,(BZ)
and I thought I was about to perish.(CA)
55 I called on your name, Lord,
from the depths(CB) of the pit.(CC)
56 You heard my plea:(CD) “Do not close your ears
to my cry for relief.”
57 You came near(CE) when I called you,
and you said, “Do not fear.”(CF)
58 You, Lord, took up my case;(CG)
you redeemed my life.(CH)
59 Lord, you have seen the wrong done to me.(CI)
Uphold my cause!(CJ)
60 You have seen the depth of their vengeance,
all their plots against me.(CK)
Footnotes
- Lamentations 3:1 This chapter is an acrostic poem; the verses of each stanza begin with the successive letters of the Hebrew alphabet, and the verses within each stanza begin with the same letter.
Lamentations 3
Common English Bible
Lamentations 3
Common English Bible
An individual’s complaint
3 I am someone[a] who saw the suffering caused by God’s[b] angry rod.
2 He drove me away, forced me to walk in darkness, not light.
3 He turned his hand even against me, over and over again, all day long.
4 He wore out my flesh and my skin; he broke my bones.
5 He besieged me, surrounding me with bitterness and weariness.
6 He made me live in dark places like those who’ve been dead a long time.
7 He walled me in so I couldn’t escape; he made my chains heavy.
8 Even though I call out and cry for help, he silences my prayer.
9 He walled in my paths with stonework; he made my routes crooked.
10 He is a bear lurking for me, a lion in hiding.
11 He took me from my path[c] and tore me apart; he made me desolate.
12 He drew back his bow, made me a shooting target for arrows.
13 He shot the arrows of his quiver into my inside parts.
14 I have become a joke to all my people, the object of their song of ridicule all day long.
15 He saturated me with grief, made me choke on bitterness.
16 He crushed my teeth into the gravel; he pressed me down into the ashes.
17 I’ve[d] rejected peace; I’ve forgotten what is good.
18 I thought: My future is gone, as well as my hope from the Lord.
19 The memory of my suffering and homelessness is bitterness and poison.
20 I[e] can’t help but remember and am depressed.
21 I call all this to mind—therefore, I will wait.
22 Certainly the faithful love of the Lord hasn’t ended;[f] certainly God’s compassion isn’t through!
23 They are renewed every morning. Great is your faithfulness.
24 I think:[g] The Lord is my portion! Therefore, I’ll wait for him.
25 The Lord is good to those who hope in him, to the person[h] who seeks him.
26 It’s good to wait in silence for the Lord’s deliverance.
27 It’s good for a man to carry a yoke in his youth.
28 He should sit alone and be silent when God lays it on him.
29 He should put his mouth in the dirt—perhaps there is hope.
30 He should offer his cheek for a blow; he should be filled with shame.
31 My Lord definitely[i] won’t reject forever.
32 Although he has caused grief, he will show compassion in measure with his covenant loyalty.
33 He definitely doesn’t enjoy affliction,[j] making humans suffer.
34 Now crushing underfoot all the earth’s prisoners,
35 denying someone justice before the Most High,
36 subverting a person’s lawsuit—doesn’t my Lord see all this?
37 Who ever spoke and it happened if my Lord hadn’t commanded the same?
38 From the mouth of the Most High evil things don’t come, but rather good!
39 Why then does any living person complain; why should anyone complain about their sins?
40 We must search and examine our ways; we must return to the Lord.
41 We should lift up our hearts and hands to God in heaven.
42 We are the ones who did wrong; we rebelled. But you, God, have not forgiven.
43 You wrapped yourself up in wrath and hunted us; you killed, showing no compassion.
44 You wrapped yourself up in a cloud; prayers can’t make it through!
45 You made us trash and garbage in front of all other people.
46 All our enemies have opened their mouths against us.
47 Terror and trap have come upon us, catastrophe and collapse!
48 Streams of water pour from my eyes because of the destruction of the daughter of my people.
49 My eyes flow and don’t stop. There is no relief
50 until the Lord looks down from the heavens and notices.
51 My eyes hurt me[k] because of what’s happened to my city’s daughters.
52 My enemies hunted me down like a bird, relentlessly, for no reason.
53 They caught me alive in a pit and threw stones at me;
54 water flowed over my head. I thought: I’m finished.
55 I call on your name, Lord, from the depths of the pit.
56 Hear my voice. Don’t close your ear[l] to my need for relief, to my cry for help.[m]
57 Come near to me on the day I call to you. Say to me, “Don’t be afraid.”
58 My Lord! Plead my desperate case;[n] redeem my life.
59 Lord, look at my mistreatment; judge my cause.
60 Look at all of my enemies’ vengeance, all of their scheming against me.
61 Hear their jeering, Lord, all of their scheming against me,
62 the speech of those who rise up against me, their incessant gossiping about me.
63 Whether sitting or standing, look at how I am the object of their song of ridicule.
64 Pay them back fully, Lord, according to what they have done.
65 Give them a tortured mind—put your curse on them!
66 Angrily hunt them down; wipe them out from under the Lord’s heaven.
Footnotes
- Lamentations 3:1 Or the man; also in 3:27, 35, 39
- Lamentations 3:1 Or his
- Lamentations 3:11 Heb uncertain
- Lamentations 3:17 Or my spirit; also in 3:20, 24, 25, 51, 58
- Lamentations 3:20 Or My spirit can’t help but remember and is depressed
- Lamentations 3:22 Tg, Syr, and other ancient sources; MT we aren’t finished.
- Lamentations 3:24 Or My spirit thinks
- Lamentations 3:25 Or spirit
- Lamentations 3:31 Or Because my Lord won’t reject forever
- Lamentations 3:33 Heb He does not afflict from his heart.
- Lamentations 3:51 Or my spirit
- Lamentations 3:56 Or You didn’t close your ear.
- Lamentations 3:56 Or You have heard my voice.
- Lamentations 3:58 Or my spirit’s case or my spirit’s grievance
Ang Biblia (1978) (ABTAG1978) 
Ang Biblia Copyright © Philippine Bible Society 1905, 1915, 1933, 1978
Ang Dating Biblia (1905) (ADB1905)
New International Version (NIV) 
Holy Bible, New International Version®, NIV® Copyright ©1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
NIV Reverse Interlinear Bible: English to Hebrew and English to Greek. Copyright © 2019 by Zondervan.
Common English Bible (CEB)
Copyright © 2011 by Common English Bible