2 Bakit ang mga bansa ay ^(A)nangagugulo,
At ang mga bayan ay nangagaakala ng walang kabuluhang bagay?
² Ang mga hari sa lupa ay nagsisihanda,
At ang mga pinuno ay nagsasanggunian,
Laban sa Panginoon at laban sa ^(B)kaniyang pinahiran ng langis, na sinasabi:
^3 (C)Lagutin natin ang kanilang tali,
At ating iwaksi ang kanilang mga panali sa atin.
⁴ Siyang nauupo sa kalangitan ay ^(D)tatawa:
Ilalagay sila ng Panginoon sa kakutyaan.
⁵ Kung magkagayo'y magsasalita siya sa kanila sa kaniyang poot,
At babagabagin sila sa kaniyang malabis na sama ng loob:
⁶ Gayon ma'y inilagay ko ang aking hari
Sa aking banal na bundok ng Sion.
⁷ Aking sasaysayin ang tungkol sa pasiya:
Sinabi ng Panginoon sa akin, ^(E)Ikaw ay aking anak;
Sa araw na ito ay ipinanganak kita.
⁸ Humingi ka sa akin, at ibibigay ko ^(F)sa iyo ang mga bansa na iyong pinakamana,
At ang mga pinakadulong bahagi ng lupa ay iyong pinakaari.
^9 (G)Sila'y iyong babaliin ng isang pamalong bakal;
Iyong dudurugin sila na parang ^(H)isang sisidlan ng magpapalyok.
¹⁰ Ngayon nga'y magpakapantas kayo, Oh kayong mga hari:
Mangatuto kayo, kayong mga hukom sa lupa.
^11 (I)Kayo'y mangaglingkod sa Panginoon na may takot,
At mangagalak na ^(J)may panginginig.
¹² Hagkan ninyo ang anak, baka magalit siya, at kayo'y mangapahamak sa daan,
Sapagka't ang kaniyang poot ay madaling magalab.
^(K)Mapapalad ang nanganganlong sa kaniya.

2 Bakit^(A) nagsasabwatan ang mga bansa,
    at sa walang kabuluhan ang mga bayan ay nagpaplano?
² Inihanda ng mga hari sa lupa ang kanilang sarili,
    at ang mga pinuno ay nagsisangguni,
laban sa Panginoon at sa kanyang binuhusan ng langis, na nagsasabi,
³ “Ang kanilang panggapos ay ating lagutin,
    at itapon ang kanilang mga panali mula sa atin.”