Add parallel Print Page Options

This change of plans made Jonah very angry. He complained to the Lord about it: “This is exactly what I thought you’d do, Lord, when I was there in my own country and you first told me to come here. That’s why I ran away to Tarshish. For I knew you were a gracious God, merciful, slow to get angry, and full of kindness; I knew how easily you could cancel your plans for destroying these people.

“Please kill me, Lord; I’d rather be dead than alive when nothing that I told them happens.[a]

Then the Lord said, “Is it right to be angry about this?”

So Jonah went out and sat sulking[b] on the east side of the city, and he made a leafy shelter to shade him as he waited there to see if anything would happen to the city. And when the leaves of the shelter withered in the heat, the Lord arranged for a vine to grow up quickly and spread its broad leaves over Jonah’s head to shade him. This made him comfortable and very grateful.

But God also prepared a worm! The next morning the worm ate through the stem of the plant, so that it withered away and died.

Then when the sun was hot, God ordered a scorching east wind to blow on Jonah, and the sun beat down upon his head until he grew faint and wished to die. For he said, “Death is better than this!”

And God said to Jonah, “Is it right for you to be angry because the plant died?”

“Yes,” Jonah said, “it is; it is right for me to be angry enough to die!”

10 Then the Lord said, “You feel sorry for yourself when your shelter is destroyed, though you did no work to put it there, and it is, at best, short-lived. 11 And why shouldn’t I feel sorry for a great city like Nineveh with its 120,000 people in utter spiritual darkness[c] and all its cattle?”

Footnotes

  1. Jonah 4:3 when nothing that I told them happens, implied.
  2. Jonah 4:5 sat sulking, implied.
  3. Jonah 4:11 with its 120,000 people in utter spiritual darkness, or “with its 120,000 children who don’t know their right hands from their left.”

Ang Kaakig ni Jonas sa Kaluoy sang Dios

Indi nagustuhan ni Jonas ang pagpatawad sang Ginoo sa Nineve, kag naakig gid siya. Siling niya sa Ginoo sang nagpangamuyo siya, “O Ginoo, wala gid ako magsala sa ginsiling ko sang didto pa ako sa amon lugar nga kaluoyan mo ang mga taga-Nineve kon maghinulsol sila, tungod nahibaluan ko nga maluluy-on ka kag mabinalak-on nga Dios. Mahigugmaon ka kag indi dali maakig. Kag handa ka nga magbaylo sang imo hunahuna nga indi na magpadala sang kalaglagan. Amo ina ang kabangdanan nga nagpalagyo ako pa-Tarshish. Gani Ginoo, kuhaa na lang ang akon kabuhi, kay mas maayo pa nga mapatay na lang ako sang sa mabuhi.” Nagsabat ang Ginoo, “Puwerte gid bala ang imo kaakig tungod sa ginhimo ko sa Nineve?”

Nagguwa si Jonas sa siyudad kag nagpungko sa sidlangan dampi sini. Naghimo siya didto sang payag-payag kag nagpahandong samtang nagahulat siya kon ano ang matabo sa siyudad. Pero nainitan gihapon si Jonas, gani ginpatubo sang Ginoong Dios ang isa ka tanom kag ginpalapaw ini kay Jonas agod mahandungan siya. Nalipay gid si Jonas tungod sa tanom. Pero sang madason nga adlaw, sang nagapamanagbanag pa lang, ginpakaon sang Dios sa ulod[a] ang tanom kag nalaya ini.

Sang nagbutlak na gid ang adlaw, nagpadala ang Dios sang mainit nga hangin halin sa sidlangan. Daw sa malipong si Jonas sang nainitan ang iya ulo sang adlaw. Gusto na lang niya nga mapatay, gani nagsiling siya, “Mas maayo pa nga mapatay na lang ako sang sa mabuhi.” Nagsiling ang Dios sa iya, “Puwerte gid bala ang imo kaakig tungod sa natabo sa tanom?” Nagsabat siya, “Huo, puwerte gid, gani gusto ko na lang nga mapatay!” 10 Nagsiling ang Ginoo, “Naluoy ka gani sa sinang tanom nga nagtubo sa isa lang ka gab-i kag napatay man dayon sa isa lang ka gab-i, bisan pa nga indi ikaw ang nagtanom ukon nagpatubo sina. 11 Ako pa ayhan ang indi maluoy sa Nineve, sa sinang dako nga siyudad nga may sobra 120,000 ka tawo nga wala makahibalo parte sa akon mga kasuguan,[b] kag may madamo pa nga mga kasapatan?”

Footnotes

  1. 4:7 ulod: ukon, mga ulod.
  2. 4:11 nga wala makahibalo parte sa akon mga kasuguan: sa literal, nga wala makahibalo kon diin ang ila tuo ukon wala nga kamot.