Add parallel Print Page Options

Naghambal si Job

Dayon nagsabat si Job, “Kon makilo lang ang akon mga pag-antos kag mga kalisod, mas mabug-at pa ini sang sa balas sa baybayon. Amo ina kon ngaa nagahambal ako sang mga pulong nga wala ko ginahunahuna sing maayo. Kay daw sa ginpana ako sang Makagagahom nga Dios sang makahililo nga pana,[a] kag ang hilo sini naglapta sa akon bug-os nga lawas. Ang makahaladlok nga mga pana sang Dios napuntirya sa akon. Wala bala ako sing kinamatarong sa pagreklamo? Bisan gani ang asno kag baka nagaima[b] kon wala sing hilamon ukon kumpay. Ang tawo nagareklamo man kon wala sing asin ang iya pagkaon, labi na kon ang iya ginakaon puti sang itlog. Bisan ako wala sing gana sa pagkaon sina.

“O kuntani ihatag sang Dios ang akon ginapangayo. Kuntani mabaton ko ang akon ginahandom. Ang akon ginahandom amo nga patyon na lang ako kuntani sang Dios. 10 Kag kon matabo ini, malipayon gihapon ako, kay sa pihak sang akon mga pag-antos wala ko gid ginsikway ang mga pulong sang Balaan nga Dios.

11 “Wala na ako sing kusog nga maglaom pa. Wala na man ako sing may ginalauman pa, ngaa magpadayon pa ako sa pagkabuhi? 12 May kalig-on bala ako pareho sa bato? Saway bala ang akon lawas? Indi! 13 Wala ako sing kusog sa pagluwas sa akon kaugalingon. Wala na ako sing tsansa nga magmadinalag-on pa.

14 “Bilang mga abyan kuntani mag-unong kamo sa akon pag-antos, bisan sa inyo pagtan-aw ginsikway ko ang Makagagahom nga Dios. 15 Pero kamo nga ginakabig ko nga mga utod indi masaligan; pareho kamo sa ililigan sang tubig nga nagaawas 16 kon mapun-an sang natunaw nga yelo kag snow, 17 kag nagamala sa tion sang tig-ilinit. 18 Kon mag-agi sa sapa ang grupo sang mga tawo nga nagapanglakaton, wala sila sing tubig nga mainom didto, gani pag-abot nila sa desierto nagakalamatay sila. 19 Ang mga negosyante nga taga-Tema kag taga-Sheba nga nagapanglakaton nagalaom nga makainom sila sa sapa, 20 pero napaslawan sila. Naglaom sila nga may tubig didto, pero pag-abot nila wala gali. 21 Huo, pareho gid kamo sa sapa. Wala man kamo sing may mabulig sa akon. Hinadlukan kamo sang makita ninyo ang akon makahaladlok nga kahimtangan. 22 Pero ngaa? Nangayo bala ako sa inyo sang regalo? Nagpangabay bala ako sa inyo nga buligan ninyo ako halin sa inyo manggad, 23 ukon luwason ninyo ako sa kamot sang mapintas nga mga kaaway? 24 Wala! Ang ginapangabay ko lang amo nga sugiran ninyo ako sing husto nga sabat sa natabo sa akon, kag dayon mahipos na ako. Sugiri ninyo ako, diin bala ako nakasala? 25 Wala kaso kon masakit ang inyo ginahambal basta matuod lang. Pero ang inyo ginaakusar sa akon indi matuod, kag indi ninyo mapamatud-an. 26 Gusto ninyo nga tadlungon ang akon mga ginahambal, kay para sa inyo ang akon ginahambal bilang desperado nga tawo wala sing pulos. 27 Ngaa, matarong gid bala kamo? Mahimo gani ninyo nga ipaulipon ang isa ka ilo ukon ibaligya ang isa ka abyan! 28 Tuluka ninyo ako! Mabutig bala ako sa inyo? 29 Untati na ninyo ang inyo pag-akusar sa akon, kay wala ako sing sala. 30 Nagabutig bala ako? Indi bala ako makahibalo kon ano ang malain kag indi?

Footnotes

  1. 6:4 makahililo nga pana: Ang punta sang pana ginatusmog sa hilo agod makapatay dayon.
  2. 6:5 nagaima: ukon, nagainga.

Job’s Second Speech: A Response to Eliphaz

Then Job spoke again:

“If my misery could be weighed
    and my troubles be put on the scales,
they would outweigh all the sands of the sea.
    That is why I spoke impulsively.
For the Almighty has struck me down with his arrows.
    Their poison infects my spirit.
    God’s terrors are lined up against me.
Don’t I have a right to complain?
    Don’t wild donkeys bray when they find no grass,
    and oxen bellow when they have no food?
Don’t people complain about unsalted food?
    Does anyone want the tasteless white of an egg?[a]
My appetite disappears when I look at it;
    I gag at the thought of eating it!

“Oh, that I might have my request,
    that God would grant my desire.
I wish he would crush me.
    I wish he would reach out his hand and kill me.
10 At least I can take comfort in this:
    Despite the pain,
    I have not denied the words of the Holy One.
11 But I don’t have the strength to endure.
    I have nothing to live for.
12 Do I have the strength of a stone?
    Is my body made of bronze?
13 No, I am utterly helpless,
    without any chance of success.

14 “One should be kind to a fainting friend,
    but you accuse me without any fear of the Almighty.[b]
15 My brothers, you have proved as unreliable as a seasonal brook
    that overflows its banks in the spring
16     when it is swollen with ice and melting snow.
17 But when the hot weather arrives, the water disappears.
    The brook vanishes in the heat.
18 The caravans turn aside to be refreshed,
    but there is nothing to drink, so they die.
19 The caravans from Tema search for this water;
    the travelers from Sheba hope to find it.
20 They count on it but are disappointed.
    When they arrive, their hopes are dashed.
21 You, too, have given no help.
    You have seen my calamity, and you are afraid.
22 But why? Have I ever asked you for a gift?
    Have I begged for anything of yours for myself?
23 Have I asked you to rescue me from my enemies,
    or to save me from ruthless people?
24 Teach me, and I will keep quiet.
    Show me what I have done wrong.
25 Honest words can be painful,
    but what do your criticisms amount to?
26 Do you think your words are convincing
    when you disregard my cry of desperation?
27 You would even send an orphan into slavery[c]
    or sell a friend.
28 Look at me!
    Would I lie to your face?
29 Stop assuming my guilt,
    for I have done no wrong.
30 Do you think I am lying?
    Don’t I know the difference between right and wrong?

Footnotes

  1. 6:6 Or the tasteless juice of the mallow plant?
  2. 6:14 Or friend, / or he might lose his fear of the Almighty.
  3. 6:27 Hebrew even gamble over an orphan.