Job 39
Ang Pulong Sang Dios
39 “Nakahibalo ka bala kon san-o nagabata ang talunon nga mga kanding? Nakabantay ka bala sang pagbata sang mga usa? 2 Ginaisip mo bala ang mga binulan sang ila pagbusong hasta makabata sila? Kag nahibaluan mo bala kon san-o gid sila mabata? 3 Nagaluko sila kag nagapasakit hasta nga makabata. 4 Pagdako sang ila bata sa kamingawan, nagalakat ini kag wala na nagabalik. 5 Sin-o bala ang naghatag sang kahilwayan sa talunon nga asno? 6 Ako ang naghatag sa iya sang kamingawan nga iya elistaran; ginapaestar ko siya sa duta nga ginpabay-an na. 7 Nagapalayo siya sa magahod nga siyudad kag indi niya gusto nga antaon. 8 Nagalibot-libot siya sa kabukiran sa pagpangita sang iya mahalab.
9 “Mapaobra mo bala ang talunon nga baka? Magpabilin bala siya sa imo toril kon gab-i? 10 Mahigtan mo bala siya kag mapaarado sa imo uma? 11 Makasalig ka bala sa iya kusog agod obrahon niya ang imo mabug-at nga ulobrahon? 12 Makasalig ka bala sa iya nga tipunon niya kag hakuton ang imo patubas pakadto sa linasan?
13 “Katahom tulukon sang pakpak sang ostrits kon magkapay-kapay ini, pero indi ini makatupong sa katahom sang pakpak sang tulabong. 14 Ginabiyaan sang ostrits ang iya mga itlog sa duta agod mainit-initan ini. 15 Wala siya nagakabalaka nga basi matapakan ini ukon matasak sang talunon nga sapat. 16 Mapintas siya sa iya mga piso, nga daw indi ini iya. Wala siya nagakabalaka kon ang iya pinangabudlayan mangin wala sing pulos. 17 Kay wala ko siya ginhatagan sang kaalam kag pag-intiendi. 18 Pero kon magdalagan na gani siya, ginakadlawan lang niya ang kabayo kag ang nagasakay sini.
19 “Ikaw bala, Job, ang nagahatag sang kusog sa kabayo? Ikaw bala ang naghatag sang bungay-bungay sa iya liog? 20 Ikaw bala ang nagapalumpat sa iya pareho sa apan kag nagapahadlok sa mga tawo sang iya pusnga? 21 Nagapangahig siya nga may kapagsik,[a] nga nagapabugal sang iya kusog. Dayon nagadalagan siya pakadto sa inaway. 22 Wala siya sing may ginakahadlukan, kag wala siya nagapalagyo sa espada.[b] 23 Nagalinagatik kag nagaidlab ang mga armas sang nagasakay sa iya. 24 Puwerte ang tap-ok sang yab-ok sa kadasig sang iya pagdalagan. Indi siya mapunggan kon magtunog na ang budyong. 25 Nagahirihiri siya pagkabati niya sang tunog sang budyong. Makapanimaho siya sang inaway bisan malayo pa siya, kag mabatian niya ang mga sininggit sa inaway kag ang mga mando sang mga kumander.
26 “Ikaw bala ang nagatudlo sa dapay sa paglupad kag sa pagkadto sa bagatnan? 27 Ikaw bala ang nagamando sa agila sa paglupad kag sa paghimo sang iya pugad sa mataas nga lugar? 28 Didto nagaestar ang agila sa pil-as; ang mataas nga mga bato amo ang iya palanaguan. 29 Didto siya nagatan-aw sang iya mabiktima, kag makita niya ini bisan malayo siya. 30 Kon may makita siya nga bangkay ginakadtuan niya, kag ang iya mga buto nagasuyop sang dugo sang sini nga bangkay.”
Job 39
Complete Jewish Bible
39 “Do you know when mountain goats give birth?
Have you seen deer in labor?
2 Can you tell how many months they carry their young?
Do you know when they give birth,
3 when they crouch down and bring forth their young,
when they deliver their fawns?
4 Their young become strong, growing up in the open;
they leave and never return.
5 “Who lets the wild donkey roam freely?
Who sets the wild donkey loose from its shackles?
6 I made the ‘Aravah its home,
the salty desert its place to live.
7 It scorns the noise of the city
and hears no driver’s shouts.
8 It ranges over the hills for its pasture,
searching for anything green.
9 “Would a wild ox be willing to serve you?
Would it stay by your stall?
10 Could you tie a rope around its neck
and make it plow furrows for you?
11 Would you trust its great strength enough
to let it do your heavy work,
12 or rely on it to bring home your seed
and gather the grain from your threshing-floor?
13 “An ostrich’s wings beat wildly,
although its pinions lack plumage.
14 It leaves its eggs on the ground
and lets them be warmed by the sand,
15 forgetting that a foot may crush them
or a wild animal trample on them.
16 It treats its chicks heartlessly,
as if they were not its own;
even if her labor is in vain,
it really doesn’t care;
17 because God has deprived it of wisdom
and given it no share in understanding.
18 When the time comes, it flaps its wings,
scorning both horse and rider.
19 “Did you give the horse its strength?
Did you clothe its neck with a mane?
20 Did you make him able to leap like a locust?
Its majestic snorting is frightening!
21 It paws with force and exults with vigor,
then charges into the battle;
22 mocking at fear, unafraid,
it does not shy away from the sword.
23 The [rider’s] quiver rattles over it,
[his] gleaming spear and javelin.
24 Frenzied and eager, it devours the ground,
scarcely believing the shofar has sounded.
25 At the sound of the shofar it whinnies;
as from afar it scents the battle,
the roar of the chiefs and the shouting.
26 “Is it your wisdom that sets the hawk soaring,
spreading its wings toward the south?
27 Does the eagle fly up when you say so,
to build its nest in the heights?
28 It lives and spends its nights on the cliffs;
a rocky crag is its fortress.
29 From there it spots its prey,
its eyes see it far off.
30 Its young ones suck up blood;
wherever the slain are, there it is.”
Hiligaynon Bible (Ang Pulong Sang Dios) Copyright © 1996, 2006 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
Copyright © 1998 by David H. Stern. All rights reserved.