Add parallel Print Page Options

Ang Sagot ni Zofar kay Job

11 Sumagot naman si Zofar na isang Naamita,

“Palalampasin na lang ba ang napakarami mong sinabi?
    Tama ba ang isang tao kapag ito ay maraming salita?
Akala mo ba'y di masasagot ang mga sinabi mo,
    at sa iyong pangungutya, kami'y di na makapagsasalita?
Ipinipilit mong tama ang iyong paniniwala,
    at sa harap ng Diyos ika'y malinis na lubos.
Magsalita sana ang Diyos upang ika'y masagot.
Upang masabi sa iyo ang mga lihim ng karunungan,
    sapagkat napakalalim ng kanyang kaalaman,
parusa nga niya sa iyo'y mas maliit kaysa iyong kasalanan.

“Masusukat mo ba ang kapangyarihan ng Diyos?
    Kanyang kadakilaan, iyo bang maaabot?
Higit itong mataas kaysa kalangitan,
    at mas malalim kaysa daigdig ng mga patay.
Malawak pa iyon kaysa sanlibutan,
    higit na malaki kaysa karagatan.
10 Kung dakpin ka ng Diyos at iharap sa hukuman,
    mayroon bang sa kanya'y makakahadlang?
11 Kilala ng Diyos ang taong walang kabuluhan,
    kitang-kita niya ang kanilang kasamaan.
12 Ang hangal ay maaaring tumalino
    kung ang mailap na asno ay ipinanganak nang maamo.

13 “Ang iyong puso, Job, sa Diyos mo isuko at sa kanya iabot ang mga kamay mo.
14 Alisin mo ang kasalanan sa iyong mga kamay, linisin mo sa kasamaan ang iyong tahanan.
15 At taas noo kang haharap sa sanlibutan, matatag ang loob, walang kinatatakutan.
16 Mga pagdurusa mo ay malilimutan,
    para lamang itong bahang nagdaan.
17 Magliliwanag ang iyong buhay, higit pa sa sikat ng araw,
    ang buhay mong nagdilim ay magbubukang-liwayway.
18 Papanatag ang buhay mo at mapupuno ng pag-asa;
    iingatan ka ng Diyos, at bibigyan ng pahinga.
19 Wala kang kaaway na katatakutan;
    maraming lalapit sa iyo upang humingi ng tulong.
20 Ngunit ang masama, kabiguan ang madarama,
    walang kaligtasan kahit saan sila magpunta,
    at kamatayan lamang ang kanilang pag-asa.”

11 And Zophar the Naamathite answereth and saith: --

Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?

Thy devices make men keep silent, Thou scornest, and none is causing blushing!

And thou sayest, `Pure [is] my discourse, And clean I have been in Thine eyes.'

And yet, O that God had spoken! And doth open His lips with thee.

And declare to thee secrets of wisdom, For counsel hath foldings. And know thou that God forgetteth for thee, [Some] of thine iniquity.

By searching dost thou find out God? Unto perfection find out the Mighty One?

Heights of the heavens! -- what dost thou? Deeper than Sheol! -- what knowest thou?

Longer than earth [is] its measure, And broader than the sea.

10 If He pass on, and shut up, and assemble, Who then dost reverse it?

11 For he hath known men of vanity, And He seeth iniquity, And one doth not consider [it]!

12 And empty man is bold, And the colt of a wild ass man is born.

13 If thou -- thou hast prepared thy heart, And hast spread out unto Him thy hands,

14 If iniquity [is] in thy hand, put it far off, And let not perverseness dwell in thy tents.

15 For then thou liftest up thy face from blemish, And thou hast been firm, and fearest not.

16 For thou dost forget misery, As waters passed away thou rememberest.

17 And above the noon doth age rise, Thou fliest -- as the morning thou art.

18 And thou hast trusted because their is hope, And searched -- in confidence thou liest down,

19 And thou hast rested, And none is causing trembling, And many have entreated thy face;

20 And the eyes of the wicked are consumed, And refuge hath perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!