Job 22

Beibl William Morgan

22 Yna Eliffas y Temaniad a atebodd ac a ddywedodd, ² A wna gŵr lesâd i Dduw, fel y gwna y synhwyrol lesâd iddo ei hun? ³ Ai digrifwch ydyw i’r Hollalluog dy fod di yn gyfiawn? neu ai elw dy fod yn perffeithio dy ffyrdd? ⁴ Ai rhag dy ofn y cerydda efe dydi? neu yr â efe gyda thi i farn? ⁵ Onid ydyw dy ddrygioni di yn aml? a’th anwireddau heb derfyn? ⁶ Canys cymeraist wystl gan dy frawd yn ddiachos; a diosgaist ddillad y rhai noethion. ⁷ Ni roddaist ddwfr i’w yfed i’r lluddedig; a thi a ateliaist fara oddi wrth y newynog. ⁸ Ond y gŵr cadarn, efe bioedd y ddaear; a’r anrhydeddus a drigai ynddi. ⁹ Danfonaist ymaith wragedd gweddwon yn waglaw; a breichiau y rhai amddifaid a dorrwyd. ¹⁰ Am hynny y mae maglau o’th amgylch, ac ofn disymwth yn dy ddychrynu di; ¹¹ Neu dywyllwch rhag gweled ohonot: a llawer o ddyfroedd a’th orchuddiant. ¹² Onid ydyw Duw yn uchelder y nefoedd? gwêl hefyd uchder y sêr, mor uchel ydynt. ¹³ A thi a ddywedi, Pa fodd y gŵyr Duw? a farn efe trwy’r cwmwl tywyll? ¹⁴ Y tew gymylau sydd loches iddo, ac ni wêl; ac y mae efe yn rhodio ar gylch y nefoedd. ¹⁵ A ystyriaist di yr hen ffordd a sathrodd y gwŷr anwir? ¹⁶ Y rhai a dorrwyd pan nid oedd amser; afon a dywalltwyd ar eu sylfaen hwy. ¹⁷ Hwy a ddywedasant wrth Dduw, Cilia oddi wrthym: a pha beth a wna’r Hollalluog iddynt hwy? ¹⁸ Eto efe a lanwasai eu tai hwy o ddaioni: ond pell yw cyngor yr annuwiolion oddi wrthyf fi. ¹⁹ Y rhai cyfiawn a welant, ac a lawenychant: a’r diniwed a’u gwatwar hwynt. ²⁰ Gan na thorred ymaith ein sylwedd ni, eithr y tân a ysodd eu gweddill hwy. ²¹ Ymarfer, atolwg, ag ef, a bydd heddychlon: o hyn y daw i ti ddaioni. ²² Cymer y gyfraith, atolwg, o’i enau ef, a gosod ei eiriau ef yn dy galon. ²³ Os dychweli at yr Hollalluog, ti a adeiledir, symudi anwiredd ymhell oddi wrth dy luestai. ²⁴ Rhoddi aur i gadw fel pridd, ac aur Offir fel cerrig yr afonydd. ²⁵ A’r Hollalluog fydd yn amddiffyn i ti, a thi a gei amldra o arian. ²⁶ Canys yna yr ymhoffi yn yr Hollalluog, ac a ddyrchefi dy wyneb at Dduw. ²⁷ Ti a weddïi arno ef, ac efe a’th wrendy; a thi a deli dy addunedau. ²⁸ Pan ragluniech di beth, efe a sicrheir i ti; a’r goleuni a lewyrcha ar dy ffyrdd. ²⁹ Pan ostynger hwynt, yna y dywedi di, Y mae goruchafiaeth; ac efe a achub y gostyngedig ei olwg. ³⁰ Efe a wareda ynys y diniwed: a thrwy lendid dy ddwylo y gwaredir hi.