Isaias 10
Ang Dating Biblia (1905)
10 Sa aba nila na nagpapasiya ng mga likong pasiya, at ng mga manunulat na sumusulat ng mga kasuwailan:
2 Upang iligaw sa kahatulan ang mapagkailangan, at upang alisin ang katuwiran ng dukha ng aking bayan, upang ang mga babaing bao ay maging kanilang samsam, at upang kanilang gawing kanilang huli ang mga ulila!
3 At ano ang inyong gagawin sa araw ng pagdalaw, at sa kagibaan na manggagaling sa malayo? sa kanino kayo magsisitakas upang kayo'y tulungan? at saan ninyo iiwan ang inyong kaluwalhatian?
4 Sila'y magsisiyukod na gaya ng mga bilanggo, at mangabubuwal sa bunton ng mga patay. Sa lahat ng ito ang galit niya ay hindi napawi, kundi ang kaniyang kamay ay laging nakaunat.
5 Hoy, taga Asiria, na pamalo ng aking galit, siyang tungkod na kasangkapan ng aking pag-iinit.
6 Aking susuguin siya laban sa maruming bansa, at laban sa bayan na aking kinapopootan ay pagbibilinan ko siya, upang manamsam, at upang manunggab, at yapakan sila na parang putik ng mga lansangan.
7 Gayon ma'y hindi niya inaakalang gayon, o iniisip mang gayon ng kaniyang puso; kundi ang nasa kaniyang puso ay manggiba, at manglipol ng mga bansa na hindi kakaunti.
8 Sapagka't kaniyang sinasabi, Hindi baga ang aking mga pangulo ay hari silang lahat?
9 Hindi baga ang calno ay gaya ng Carchemis? hindi ba ang Hamath ay gaya ng Arphad? hindi ba ang Samaria ay gaya ng Damasco?
10 Kung paanong nakasumpong ang aking kamay ng mga kaharian ng mga diosdiosan, na ang mga larawan nilang inanyuan ay mga higit ng dami kay sa Jerusalem at sa Samaria;
11 Hindi ko baga gagawing gayon sa Jerusalem at sa kaniyang mga diosdiosan, ang gaya ng ginawa ko sa Samaria at sa kaniyang mga diosdiosan?
12 Kaya't mangyayari, na pagka naisagawa ng Panginoon ang buo niyang gawain sa bundok ng Sion at sa Jerusalem, aking parurusahan ang kagagawan ng mapagmalaking loob na hari sa Asiria, at ang kaluwalhatian ng kaniyang mga mapagmataas na tingin.
13 Sapagka't kaniyang sinabi, Aking ginawa ito sa kalakasan ng aking kamay at sa aking karunungan; sapagka't ako'y mabait: at aking binago ang mga hangganan ng mga tao, at ninakaw ko ang kanilang mga kayamanan, at parang matapang na lalake na ibinaba ko silang nangakaupo sa mga luklukan:
14 At nasumpungan ng aking kamay na parang pugad ang mga kayamanan ng mga tao; at ako'y namulot sa buong lupa na parang namumulot ng mga itlog na napabayaan: at walang magkilos ng pakpak, o magbuka ng bibig o sumiyap.
15 Magmamapuri ba ang palakol laban sa nagpuputol niyaon? Nakapagmamalaki ba ang lagari laban sa humahawak niyaon? gaya ng kung ang pamalo ay makapagpapanginig sa kanila na nagtataas niyaon, o gaya ng kung ang tungkod ay magtataas sa tao na hindi kahoy.
16 Kaya't pangangayayatin ng Panginoon, ng Panginoon ng mga hukbo, ang kaniyang mga mataba; at sa ilalim ng kaniyang kaluwalhatian ay magkakaroon ng pagniningas na gaya ng ningas na apoy.
17 At ang liwanag ng Israel ay magiging pinakaapoy, at ang kaniyang Banal ay pinakaliyab: at magniningas at susupukin ang kaniyang mga tinikan at mga dawag sa isang araw.
18 At kaniyang pupugnawin ang kaluwalhatian ng kaniyang gubat, at ng kaniyang pinakikinabangang bukid, ang kaluluwa at gayon din ang katawan: at magiging gaya ng kung nanglulupaypay ang may dala ng watawat.
19 At ang nalabi sa mga punong kahoy ng kaniyang gubat ay mangangaunti, na anopat mabibilang ng bata.
20 At mangyayari sa araw na yaon, na ang nalabi sa Israel, at ang nangakatanan sa sangbahayan ni Jacob, hindi na titiwala pa uli sa kaniya na sumakit sa kanila; kundi titiwala sa Panginoon, sa Banal ng Israel, sa katotohanan.
21 Isang nalabi ay manunumbalik, sa makatuwid baga'y ang nalabi sa Jacob, sa makapangyarihang Dios.
22 Sapagka't bagaman ang iyong bayang Israel ay magiging parang buhangin sa dagat, ang isang nalabi lamang sa kanila ang manunumbalik: ang pagkalipol ay naipasiya, na magtataglay ng katuwiran.
23 Sapagka't ang kagibaan, at ang ipinasiya, gagawin ng Panginoon, ng Panginoon ng mga hukbo, sa gitna ng buong lupa.
24 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoon, ng Panginoon ng mga hukbo, Oh bayan kong tumatahan sa Sion, huwag kang matakot sa taga Asiria: bagaman ikaw ay sinaktan niya ng pamalo at nagtaas ng kaniyang tungkod laban sa iyo, ayon sa paraan ng Egipto.
25 Sapagka't sangdali pa, at ang pagkagalit ay magaganap, at ang aking galit, sa kanilang ikamamatay.
26 At ibabangon ng Panginoon ng mga hukbo, ang kasakunaan laban sa kaniya, na gaya ng pagpatay sa Madian sa bato ng Oreb: at ang kaniyang panghampas ay malalagay sa dagat, at kaniyang itataas ng ayon sa paraan ng Egipto.
27 At mangyayari sa araw na yaon, na ang atang niya ay mahihiwalay sa iyong balikat, at ang kaniyang ipinasan sa iyong leeg, at ang ipinasan ay malalagpak dahil sa pinahiran.
28 Siya'y dumating sa Ajad, siya'y nagdaan sa Migron; sa Michmas inilalapag niya ang kaniyang mga daladalahan:
29 Sila'y nangagdaraan sa landas; sila'y nagsituloy na nangagpahinga sa Geba: ang Rama ay nanginginig; ang Gabaa ni Saul ay tumakas.
30 Humiyaw kang malakas ng iyong tinig, Oh anak na babae ng Galim! duminig ka, Oh Lais! Oh ikaw na kaawaawang Anathoth!
31 Madmena ay palaboy; ang mga nananahan sa Gebim ay nagtitipon upang magsitakas.
32 Sa araw ding ito ay titigil siya sa Nob: kaniyang iniuunat ang kaniyang kamay sa bundok ng anak na babae ng Sion, na burol ng Jerusalem.
33 Narito, puputulin ng Panginoon, ng Panginoon ng mga hukbo, na kakilakilabot ang mga sanga: at ang mga mataas sa anyo ay ibubuwal, at ang mapagmataas ay ibababa.
34 At kaniyang puputulin ang mga siitan ng gubat sa pamamagitan ng bakal, at ang Libano ay mawawasak sa pamamagitan ng isang makapangyarihan.
Isaiah 10
New Catholic Bible
Chapter 10
Social Injustice
1 Woe to those who enact unjust laws
and enforce oppressive statutes,
2 thereby depriving the needy of justice,
and making it impossible for the poorest of my people
to have their rights upheld,
as they plunder the widow
and make the orphans their prey.
3 What will you do on the day of punishment
when disaster befalls you from afar?
To whom will you flee for help,
and where will you leave your riches,
4 so that you can avoid cowering among the captives
or falling among the slain?
Yet after all this, his wrath has not abated;
his hand is still outstretched.
The Lord Punishes the King of Assyria
5 [a]Woe to Assyria, the rod of my anger;
the club in their hands is my fury.
6 Against a godless people I send him forth,
against a nation who aroused my wrath,
commanding him to pillage and plunder
and to trample on them like mud in the street.
7 But this is not his intention,
nor does he have this in mind.
His only thought is complete destruction
and to liquidate as many nations as possible.
8 For he says,
“Are not my commanders all kings?
9 Is not Calno like Carchemish?
Is not Hamath like Arpad?
Is not Samaria like Damascus?[b]
10 My hand has overcome idolatrous kingdoms
that had more images than Jerusalem and Samaria.
11 As I did to Samaria and her idols,
shall I not also do to Jerusalem and her images?”
12 When the Lord has completed all his work on Mount Zion and on Jerusalem, he will punish the king of Assyria for his arrogant boasts and his haughty demeanor, 13 because that king had said,
“By my own power I have accomplished all this,
and also by my wisdom, for I have great intelligence.
I have wiped out the boundaries of nations
and have plundered their treasures;
like a giant I have subjugated their inhabitants.
14 My hand has discovered a nest
in which the riches of the nation have been stored.
And as one gathers eggs that have been abandoned,
so I have collected the entire world;
not one fluttered a wing
or opened a beak to chirp.”
15 Does the ax consider itself more important
than the man who swings it,
or does the saw claim greater credit
than the man who uses it?
No sword can control the man who yields it,
nor can a club have power over the one who raises it.
16 Therefore, the Lord, the Lord of hosts,
will afflict a debilitating illness on his sturdy warriors,
and beneath his glory a fever will be kindled
like the burning of fire.
17 The Light of Israel will become a fire
and its Holy One a flame
that in a single day
will burn up and consume
his thorns and his briers.
18 His splendid forests and orchards
will be totally destroyed, both body and soul,
as when an invalid wastes away.
19 What remains of the trees of the forest
will be so few
that any young child
will be able to record their number.
20 [c]When that day arrives,
the remnant of Israel
and the survivors of the house of Jacob
will cease to rely upon the one who struck them[d]
and will rather place their trust in the Lord,
the Holy One of Israel.
21 A remnant will return, the remnant of Jacob,
to the mighty God.
22 Although your people, O Israel,
may be as numerous as the sands of the sea,
only a remnant of them will return.
Destruction has been decreed
as righteousness and justice demand.
23 For throughout the entire land
the Lord God of hosts will enforce
the final destruction that has been decreed.
24 Therefore, the Lord God of hosts says this:
O my people who dwell in Zion,
do not be afraid of the Assyrians,
even when they beat you with a rod
and raise their staff against you
as the Egyptians did.
25 For it will be only a short time
until my wrath will subside
and I will direct my anger to their destruction.
26 Then the Lord of hosts will inflict his retribution
as he did when he struck Midian at the rock of Oreb,
and he will raise his staff over the sea
as he did against Egypt.
27 On that day
his burden will be removed from your shoulder
and his yoke will be broken
and fall from your neck.
Sennacherib’s Assault[e]
Sennacherib and his army have come up from Rimmon,
28 and they have come to Aiath.
They have passed through Migron
and stored their supplies at Michmash.
29 Once they crossed the ravine,
they camped for the night at Geba.
Ramah is terrified,
Gibeah of Saul has fled.
30 Cry out loudly, Bath-gallim!
Listen carefully, Laishah!
Answer her, Anathoth!
31 Madmenah is in flight;
the inhabitants of Gebim have sought cover.
32 This day Sennacherib will halt at Nob
and shake his fist
at the mount of daughter Zion,
the hill of Jerusalem.
33 Behold, the Lord God of hosts
will sever the boughs with frightening power.
The tallest trees will be cut down
and the lofty ones will be laid low.
34 The thickets of the forest he will demolish with an ax,
and Lebanon will fall at the onslaught of the Mighty One.
Footnotes
- Isaiah 10:5 We are now in a different period, perhaps 701 B.C. It is already twenty years since the northern kingdom was destroyed. Judah in turn is about to succumb (Isa 36–39).
- Isaiah 10:9 Some fortified cities of Syria are listed that have already been subdued by the Assyrians in earlier wars.
- Isaiah 10:20 The trial is a hard one, but the promise remains (see Isa 7:3 and the symbolic name of Isaiah’s elder son: Shear-jashub, which means “a remnant will return”).
- Isaiah 10:20 Who struck them: in 734 B.C., Ahaz had imprudently asked the Assyrians for help.
- Isaiah 10:27 The places listed were all north of Jerusalem.
